Marrying the Attorney ( ON GOING )

Case 18

Nag iba yung spacing ko sa last chapter. Hindi ko din po alam kung bakit nagka ganon. :( Sorry po.

Sunset's Note ❤ I'm really trying my best para pagandahin at iwasan ang mga nakaka strees na chapter pero guys, hayaan niyo muna ko. Hahaha! Thankies! bearxo

------------------------------------------------

Mirari Eliana's POV

Pakiramdam ko pagod na pagod ako kahit pakiramdam ko ang tagal na naka pikit ng mga mata ko.

My eyes remained closed, ang bigat bigat ng mga mata ko.

Then I felt a stinging pain sa tagiliran ko, yung sakit na nakakapang hina ng buong katawan. That's when I remember kung anog nangyari sakin. Maybe I'm in a hospital right now.

"No. I told you already that Mrs. Mirari Eliana Cojuangco Andersen is perfectly fine. She was not at the Mi Amor when the shoot out happened. You've got the wrong information." Paul. I heard him say, malamang sa kausap niya sa cellphone. He is avoiding the press para hindi na lumaki ang sitwasyon.

I slowly opened my eyes. Like any other scenes, tumambad sakin ang puting kisame. And then I looked around tiredly.

Nakita kong naka yuko na si Paula sa sofa, at mukhang pagod na pagod dahil niya man lang ako nakita na gumising na.

Sorry Paula. Pati ikaw nadadamay.

My heart starts to pound so wildly. Ngayon ko lang naramdam ang dalawang pares ng kamay na naka hawak sa isa kong kamay.

Nandito siya. He is here with me right now.

Unti unti kong binaba ang tingin ko sa taong natutulog sa gilid ng kama ko at may hawak ng kamay ko.

"Ckola." I whispered. Nahihirapan pa din ako mag salita. I don't know why.

Tinawag ko ulit siya.

Unti unti siyang naalimpungatan at agad na tumayo para hawakan ang mga pisngi ko. Pero ako nanatiling naka tingin lamang sa kanya.

"Hey. You're awake." Tuluyan napapikit ang mga mata ko ng marinig ko ang tinig ni Xavier.

Narinig ata ito ni Paula dahil mabilis siyang pumunta sa kabilang gilid ko. "Were not doing that risk again!" Sermon agad sakin nito. "Halos mamatay na din ako makita kitang nawalan na ng malay!"

And that's when I remember na may tumawag sa pangalan ko. Si Paula pala. Akala ko kung sino na.

"Bawiin mo. We're not even starting yet, Paula." Nanghihina kong sabi. Wala na kong pakialam kung marinig ni Xavier ang pag uusap namin. At isa pa base sa mga sinasabi niya, alam kong may alam siya. Pero paano niya nalaman?

"Whatever. Tatawagin ko lang yung doctor." Bago pa siya maka alis ay tinanong ko na ang isang tanong na kanina pa gustong lumabas sa bibig ko.

"Where is he?" Malungkot itong ngumiti sakin, marahil alam niya kung sino ang hinahanap ko. "Get some rest, kakagising mo lang." At umalis na siya.

Does he even know what happened to me?

How I wish, hindi na lang ako nagising kesa sa maramdaman ang sakit na namumuo sa puso ko. Ang malaman na hindi man lang niya ako naisip.

"I'm so worried about you. You were asleep for ten hours straight." Bahagya nitong hinaplos ang buhok ko. "I promise you, this time, hindi na kita papakalawan pa." May pinalidad sa kanyang boses.

Kahit hirap ay nag pumilit akong mag salita. "Ilan beses ko bang kaylangan sabihan sayo?" Humugot ako ng hangin na ikina alarma niya kaya pinigilan ko siya. "You don't need to do anything that has to do with me. But honestly, thank you for saving me that night."