MR. BRIDE

7

Chapter,7

Devasted

I keep on crying hard, it is my fault why Ama is lying in the hospital bed. I couldn't stop hitting myself muntik na---muntik na mawala sa akin si Ama. Ang gago mo GD! Napaka gago mo!

I just realized how selfish at the same time how bad a child I am because of what I did, I almost lost my Ama. Kahit na mabilis na isugod sa malaking hospital dito sa Bangkok si ama at kahit sinabi na ng doctor na stable na ang kalagayan niya. Hindi ko pa din kayang huminto sa kakaiyak.

Lahat ng ginawa at pagmamahal ni Ama sa akin simula noong bata ako ay  biglang pumasok sa isipan ko. I almost lost him, tang inang pagiging makasarili kong ito! May sakit sa puso si Ama ayon sa doctor at dahil sa matinding emosyon na naramdam niya ang naging dahilan kung bakit siya inatake.

Kaya pala.....kaya pala nagpupunta sa Europe si Ama dahil nagpapagamot siya. At ito akong gago niyang anak makasarili at di ko alam man lang o nahalata na may sakit pala siyang iniinda.

"GD."

Hindi ko kayang i-angat ang ulo ko para tignan si Kuya Dew. I'm fucking shy! Wala akong mukhang maiiharap sa mga Kuya's ko.

"Hey, bunso look at me."

"N-no..... I-i c-can't." I even shook my head.

Umusog ako palayo ng maramdam na umupo sa tabi ko si Kuya Dew. Narinig ko muli ang pagbukas at sara ng pinto--I guess Kuya Cola and Kuya Royal already arrived.

"P-please..... L-leave... L-leave m-me a-alone."

Mas nagsumiksik pa ako sa gilid at mas lumakas pa ang iyak ko. Wala na talaga ako nagawang matino. Puro sakit sa ulo na lang at dahil dito muntik na mawala si Ama sa akin---sa amin.

"Bunso, hayaan mo naman kami na pataha---"

"I SAID LEAVE ME ALONE!" I couldn't help to scream at nagawa kong tampalin ng malakas ang kamay ng isa sa mga Kuya's ko.

"PLEASE! L-LEAVE M-ME A-ALONE! I-I C-CAN'T F-FACE Y-YOU A-ALL."

Mabilis na tumakbo ako palabas ng kwarto kung saan naka confine si Ama. Takbo lang ako ng takbo at alam ko nakasunod sila Kuya sa akin. My mga lumalapit sa akin na Thai pero ni isa hindi ko sila kinausap bukod sa hindi ko naman maintindihan language nila, gusto ko lumayo sa ngayon at mapag-isa.

It's hurt, it's damn hurt. I almost lost my Ama! Fuck self! Wala ka talagang matinong nagagawa! Panigurado pati sila Kuya's magagalit sa akin kapag nalaman nila na ako ang dahilan kung bakit nakaratay si Ama.

Mabilis na sumakay ako sa kakabukas lang na elevator at pinindot kaagad. I want to be alone! I need it!  I can't forgive myself for what I've done!

I don't know where I will go basta ng makaakyat ako sa huling palapag ng hospital ay hinanap ko ang daan papunta sa roof top. I want to scream real hard I want to cry hard!

Kahit nanlalabo ang mga mata na puno ng luha ay nahanap ko din sa wakas ang fire exit na daan paakyat sa roof top. Madaling inilock ko ang pinto at may iilang lumang hospital bed ang nakatambak na siyang itinulak ko patungo sa pintuan. Para mahirapan ang kung sinoman magtatangkang magbukas ng pinto.

Pagkatapos, nagtatakbo ako palapit sa pinaka dulo at malakas na sumigaw. I keep on screaming and crying. I couldn't help but think what if hindi naagapan si Ama? What if hindi na lang ako gumawa ng kalokohan na ito? What if pinanganak na lang akong lalaki para di ko kailangan na magpa opera?

"HAAAAAAAAA! FUCK YOU SELF! FUCK YOU! BAT BA HINDI NA LANG AKO NAGING LALAKI! WHY?"

My throat is getting hurt, napa upo na lamang ako at napasandal.  Bakit din sa daming tao ako pa ang kailangan na manakit kay Ama? I know I hurt him too much. Hindi naman siya nagkulang sa akin eh ako! Ako ang may problema!