that one day/იმ ერთ დღეს

10.

როდესაც ქავთარაძეების სახლის დასალაგებლად მივედი, დემე კარებთან დამხვდა ასევე ნინიც.

-ნია როგორ ხარ?(ნინო)

-ძალიან კარგად, თქვენ როგორ ვიკითხოთ?(ნია)

-მეც კარგად, შეგიძლია ეს ოფიციალური მომართვა შეწყვიტო.(ნინო)

-ხომ უკვე ხო დავაახლოვდით.(დემეტრე)

-კი ძალიან დავახლოვდით.(ნია)

ნინო გაკვირვებული გვიყურებდა, შემდეგ თავი შევათვალიერე რომ რამე არ ეეჭვა.

-ჩემ საქმეს შევუდგები.(ნია)

-დიახ რათქმაუნდა.(ნინო)

-ქალბატონო ნინო, ასე ადრე რატომ ადეიქით?(ნია)

-დემეტრემ რაღაც მნიშვნელოვანი საქმე მაქვსო.(ნინო)

-მნიშვნელოვანი, რა?(ნია)

-რა გჭირს ნია?(ნინო) ეს არ ესიამოვნა, ნინოს არ უყვარს მათ ოჯახში ვინმე რომ ერევა.

-ისეთი არაფერი, უბრალოდ დამაინტერესა, ეს თქვენი საქმეა.(ნია) მინდოდა უხერხულობა არ შექმნილიყო.

-კარგი შეგიძლია შენ საქმეს მიხედო.(ნინო)

-რათქმაუნდა.(ნია)

ზემოთ ავედი ალექსანდრე გავაღვიძე და სკოლისთვის მოვამზადე.

-ნია დღეს რომ არ წავიდე სკოლაში არ შეიძლება?(ალექსანდრე)

-არა, განათლება ხომ უნდა მიიღო, თან ამას მე არ ვწყვეტ.(ნია)

-მაშინ მამას შევეკითხები.(ალექსანდრე)

-მამაშენს ჯერ ძინავს.(ნია)

-მერე რა.(ალექსანდრე)

ალექსანდრე მშობლების ოთახისკენ გაიქცე, გავეკიდე რომ დამეჭირა მაგრამ მე მათ ოჯახში შესვლა მეკრძალებოდა ამიტომაც გარეთ გავჩერდი, ოთახიდან ხმა მესმოდა.

-მამა დღეს სკოლაში რომ, არ წავიდე რა დაშავდება?(ალექსანდრე)

-ნიას კითხე მამა ის ხომ შენი მომლელია.(გოგა)

-ნიას ჩემი გაჩვება უნდა.(ალექსანდრე)