Dersin son 3 dakikası kapıyı çaldık ve özür dileyip yerimize geçtik. Biz yerleşince zil çaldı. Aral hızlıca bize doğru geldi. Herşey çok hızlı gelişti. Geldi ve yakasına yapıştı.
"İkizimden uzak duracaksın anladın mı?" Dedi hiddetle
"Ne yapıyorsun sen! Bırak onu hemen." Dedim
"Bir dur sen o kim ki seninle geziyor?"
"Sen kimsin ki benim dolaştığım insanlara karışıyorsun?" Dediğimde bozulmuştu. Elleri gevşemişti.
"Ben senin ikizinim Gece." Dedi sesi kısılırken.
"Sen benim hiç birseyim değilsin." Dedim sert bir sesle.
Umutun elini tuttum ve dışarı çıkardım.
"Özür dilerim. Ben bu kadar büyük tepki vereceğini düşünmedim."
"Saçmalama Gece, senin suçun yok. Ayrıca senin için değer.." Dedi.
Günün devamı Aral ile bakışmalarla geçti.
Eve vardığımızda hemen üstümü değiştirmeye gittim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Giyindim aşağı inerken Arafın odasından sesler geliyordu. Azıcık dinlesek? OLUR.
"Ya yeter ben senin yüzünden ona bok gibi davranıyorum. O benim biriciğim yeter be."
"....."
"Tamam Allahın cezası tamam yapacağım alacağım seni buraya."
"....."
"Tamam parayı atıyorum."
Ayak seslerini duyunca koşarak aşağı indim. Ne oluyordu çözecektim. Aşağı indiğimde hizmetli kadın mutfağın kapısını açık bırakmış bahçede telefonla konuşuyordu. Bugün de konuşan konuşana aw.
"Merak etmeyin o iş bende fark etmez bile çağlarında düzenli olarak vereceğim."
"....."
"Peki para?"
"....."
"Peki iyi günler, Gecenin yemeklerine katacagim anladim."
Ne oluyk bu aşağılık evde. He amk ne yaşiyoz dizi mi cekiyoz. Aha geliyor. Yemek yiyormuş gibi yap. Okey.
"Gece hanım ben hazırlardım siz zahmet etmeyin." Dedi tiz sesiyle.
"Yok Cansu saol ben hazırladım. Alkın abim nerde?"
"Çalışma odaladindalar."
Hiç bir şey demeden çıktım onların yanlarına. Kapıyı çaldım ve girdim.
"Gel gece bizde oturuyorduk." İçeride Alp de vardı şaka?
"Yok abi buranın ortamı bozuk başka zaman gelirim ben saol." Dedim ve cevap vermelerine izin vermeden çıktım.
Sevim hanımı gördüm. "Ben dışarı çıkıyorum haberiniz olsun yemeğe gelmem." Dedim ve hızlıca çıktım.
Cebimden kulaklığımı aldım ve düğümünü çözmeye başladım. En sonunda başarıp kulaklığımı taktım.
Kapının önünde korumalar vardı.
"Arel hanım nereye gidiyorsunuz bırakalım?" Dedi
"Yürüyüş yapacağım kimse gelmesin."
"Maalesef bu mümkün değil Araf beyin kesin emri var."
"Bakın size terbiyesizlik yapmak istemiyorum fakat ben onun hiçbirseyi değilim yani benim hakkımda ondan emir alamazsınız." Bjr hışımla attım kendimi oradan.
Bir parka geldim ve oturdum önümden çocukluğum geçti resmen.
Ne kadar orada oturdum kaç şarkı geçti bilmiyorum ama bankın diğer köşesine biri daha oturdu kafasını çevirmeden
"Senin ne derdin var güzel kız? Seni de mi hayata küstürdüler." Dedi normalde olsa terslerdjm ama iyi davranmak istemiştim.
"Beni bosver de senin bir derdin var belli ki?" Dedim dostça.
"Boşver belki bir daha ki karşılamamizda anlatırım..." diyip kalktı.
Sesi çok tanidıktı.. Kim olduğunu çozemesem de taniyordum.
Akşam geç olduğu için eve gittim ama gitmeden çiğköfte aşkımla buluştum ♡♡
Eve girdiğimde herkes sofradaydi daha baslamamislardi.
"Kızım seni bekliyorduk."
Sahte bir gülümseme ile "Ben tokum saolun." Diyip salona geçtim.
