de blonde jongen

deel 48

Pov Matthy
Ik kijk snel terug naar Raoul doe mijn capuchon op. Ik wil niet dat hij me zo ziet. En al helemaal niet dat hij weet dat ik om hem heb gehuilt. Ik droog snel mijn tranen. "Is er iets tussen jullie aan de hand?" Vraagt Raoul. Ik nergeer het. Ik hoor een zucht achter me. "Ik heb Matthy duidelijk gemaakt wat er gebeurd als hij liegt" zegt Robbie en ik draai mijn hoofd om en kijk recht in Robbie's groene ogen. Er komen weer tranen in mijn ogen. "Ik sprak de waarheid" zeg ik zachtjes. "Gaat die weer hoor!" Zegt Robbie geërgerd. "Ik ga wel weg" zeg ik en ik ga van Raouls schoot af. Ik loop de woonkamer uit naar boven. Ik ga mijn spullen inpakken en dan ben ik hier weg.. ondertussen ben ik alweer aan het janken. Ik lijk wel een klein kind.. ik pak mijn rugtas. Ik pak al mijn kleren uit de kast en leg ze op bed. Ik hoor de deur open gaan. Waarschijnlijk Robbie. Ik heb geen eens zin om om te kijken. "Dat gaan we dus even niet doen" hoor ik iemand zeggen. Ik kijk om. Lieke. Ik ren zowat naar haar toe en geef haar een knuffel. Ze knuffelt me geschrokken terug. "Matt wat is er aan de hand?" Vraagt ze bezorgd. "Wat heeft het voor nut om hier te zijn als niemand me gelooft?" Zeg ik hopeloos. "Mattje toch! Kan je me vertellen wat er is gebeurd?" Vraagt lieke en ik knik. Ik leg alles uit. "Matt je moet weten dat hij om je geeft" zeg ik. "Zullen we anders naar beneden om te vragen of Robbie met je wilt praten?" Vraag ik en Matthy kijkt mij aan en knikt dan. Ik sla mijn arm om hem heen en we lopen de kamer uit. We lopen de trap af en Matthy doet snel zijn capuchon op voor we naar de woonkamer lopen. "Vraag jij het? Dan zal ik wel bij je blijven" zeg ik en Matthy knikt. Ik open de woonkamer deur en alle ogen staan op ons gericht. Matthy kijkt naar de grond. "Ehm eh-" zegt hij. Ik leg mijn arm in zijn nek. "Doe maar! Jij kunt dit" fluister ik. "Ik eh- Robbie ehm eh- w- wil je eh- met me eh- p- praten?" Stottert Matthy en ik kijk naar Robbie. Ik merk dat Matthy gestrest raakt doordat het te lang duurt. "Ja hoor" zegt Robbie en hij staat op. Hij komt naar ons toegelopen. Hij pak Matthy's hand vast en neemt hem mee. Ik ga op de bank zitten. "Wat is daar allemaal aan de hand?" Vraagt Koen "misverstand" zegt Raoul en ik knik.

Pov Robbie
Ik open onze kamerdeur. Matthy zijn op ons bed en zit mijn zijn handen in zijn haren. Ik heb nagedacht. Stel, hij sprak wel de waarheid, dan zit ik goed fout. Ik ga naast hem zitten en al vrijwel meteen begint hij te praten. "Rob, ik weetdat je me niet gelooft, maar je moet weten dat ik oprecht niemand ken die zo heet. En ik weet niet of het was om mij te dumpen, of omdat je me zat bent of iets in die richting. Maar als dat zo is zeg dat dan, want dan zou ik er rekening mee houden en als je me niet meer wilt, wil je dan nog wel vrienden blijven? Want ik wil je echt niet kwijt en-" ik leg mijn hand voor zijn mond. Midden in zijn verhaal trok hij het niet meer en hij begin zachtjes te huilen. "Matt ik hou van je, en ik wil jou zeker niet kwijt. Ik wilde gewoon heel graag dat ik wist wie het was zodat ik er wat aan kon doen, en toen je zei dat je het niet wist vond ik dat gewoon kut en reageerde het een soort op jou af. Het spijt me en ik hoop dat je me vergeeft" zeg ik en Matthy kijkt me verdrietig aan. "Tuurlijk vergeef ik je" zegt hij en ik sta op en pak zijn hand vast. Ik trek hem omhoog en geef hem een knuffel. Ik kan echt niet meer zonder hem. Ik sla voor de grap een keer op zijn achterwerk. "Ey joh!" Zegt hij en ik grinnik. Ik haal ons uit de knuffel. Ik geef hem een kus. "Ik kan echt niet zonder jou knapperd" zeg ik en Matthy bloost en kijkt weg. "Wist je dat je knap bent als je bloost?" Vraag ik en Matthy schud zijn hoofd. "Nou dan weet je dat nu" zeg ik en ik geef Matthy een kusje. Ik pak zijn handen vast. Hij kijkt me blij aan. "Het spijt me Troppie" zegt Matthy "jij hoeft nergens spijt voor te hebben, ik was degene die fout was" zeg ik en ik druk mijn lippen op die van hem. Ik laat hem los en kijk hem aan. Zijn haar hangt een beetje voor zijn mooie blauwe ogen. Ik haal mijn hand door zijn haar en het ziet er nu helemaal niet meer uit. Ik begin te lachen. "Ik weet alweer genoeg" zegt Matthy en hij loopt naar de badkamer. Ik volg hem. Hij houd zijn hand onder de kraan en gaat door zijn haren. Hij pakt zijn bril. "Heb je je lenzen niet in?" Vraag ik "al een week niet of zo" zegt Matthy en ik begin te lachen. We lopen de badkamer uit naar beneden. De rest zit op de bank en we gaan erbij zitten. "Opgelost?" Vraag Lieke en ik knik. Dit was de grootste fout die ik had gemaakt..

935 woorden