de blonde jongen

deel 3

⚠️kan je niet tegen messen, bloed, sneeën en al die zooi. Zou ik dit deel niet lezen⚠️

Mijn ouders zitten aan de eettafel en er staat een pan op. "WAAROM LUISTER JE NIET *GRIEP* KIND!?" Roept mijn moeder. "Ik was in slaap gevallen" zeg ik "EN JE HUISWERK DAN!?" Roept mijn vader "d- dat maak ik zo wel" Stotter ik. Voor ik het weet word er een glas naar mijn hoofd gesmeten. Ik buk en het glas breekt naast me. Er zit een kleine glas scherf ik mijn arm. Ik haal hem er voorzichtig uit. Het bloed loopt over mijn arm naar beneden. Mijn vader komt aan lopen met een vleesmes. Uit angst sta ik op en wil weg lopen als ik word teruggetrokken aan mijn arm. Met angst in mijn ogen kijk ik naar degene die me vast pakt. Mijn vader. Ik zie het mes richting mijn arm gaan en voor ik het weet zit er een snee. Het begint te bloeden. Ik begin te rillen van angst en daardoor laat mijn vader me per ongeluk los. Ik pak mijn kans en ren naar boven. Ik gooi mijn kamerdeur dicht en hou mijn arm onder de deurklink zodat de deurklink in mijn arm komt en de deur dus niet open kan. (Gratis tip van mij dit kan echt dus heb jij nou een keer ruzie thuis, een broertje, zusje of weet ik veel wat, en ze willen je kamer in maar jij wilt dat niet.  probeer dit. Tenzij je een slot hebt natuurlijk) Ik hoor voetstappen op de trap. Ze komen steeds dichterbij. Dan gaat de deurklink omlaag maar hij gaat in mijn arm waardoor de deur niet open kan. "MATTHYAS HET LAM DOE OPEN" roept mijn vader. Ik blijf stil. "*griep* joch" mompelt mijn vader en ik hoor hem weglopen. Ik wacht even tot ik de tussen deur beneden hoor. Yup. De tussendeur gaat dicht. Opgelucht haal ik adem en haal ik mijn arm weg. Mijn arm is helemaal bebloed en zit onder de sneeën waardoor mijn shirt ook een beetje onder zit. Zo kan ik morgen echt niet naar school. Ik zoek iets in mijn kamer om het bloed mee weg te halen. Tuurlijk heb ik dat weer niet. Ik zie een vestje. Ik trek hem aan en al snel is die ook helemaal bebloed maar goed voor de rest kan ik ook niks doen. Ik moet hier weg. Ik kan hier niet blijven want ik ben hier niet veilig. Ik bedenk een plan om te ontsnappen. Vanavond als mijn ouders liggen te slapen ga ik via mijn raam naar buiten en zoek ik wel gewoon ergens een plek om te overnachten. Al mijn kleren stop ik in mijn schooltas. Ik pak mijn teddybeer, maar die hou ik vast. Ik pak mijn mobiel en speel een spelletje. Als ik stemmen hoor leg ik snel mijn mobiel onder de dekens en mijn teddybeer klem ik tegen mij aan en ik doe net alsof ik slaap. Ik hoor de deur naast mijn kamer open gaan. Dat is mijn ouders slaapkamer. Ik zucht opgelucht en pak mijn mobiel weer. Ik speel een spelletje. En als ik verlies, sla ik boos op mijn matras. Ik zet mijn mobiel uit voordat ik dadelijk onnodig boos ga worden. Ik luister goed en hoor zacht gesnurk uit mijn ouders kamer komen. Dat betekent dat ze slapen. Ik stap uit mijn bed. En stap precies op zo'n stukje laminaat die dan een beetje kraakt. Ik trek mijn schoenen aan en doe mijn rugtas over mijn schouders. Ik pak mijn mobiel en teddybeer en die hou ik vast. Ik open mijn raam en klim voorzichtig naar beneden. Ik doe mijn huissleutel die in mijn broekzak zit in de poort en loop eruit. Ik doe hem ook weer op slot en begin dan te rennen. Ik weet niet waarnaar toe gewoon weg van mijn ouders huis. Als ik aankom bij een parkje begin ik te hijgen van het rennen. Ik zie een klein open plekje op het gras en ga daar zitten en pleur mijn tas ergens naast me. Ik denk niet dat ik dicht bij huis ben, want ik ken dit park niet. Mijn teddybeer hou ik tegen me aan en begin te rillen. Ik heb het koud. Ik heb namelijk alleen een spijkerbroek aan met een shirt en vest (en schoenen en sokken ofc) Ik hoor een geluid uit de bosjes komen. Ik kijk angstig om me heen en durf niet meer te bewegen. Er rolt een traan over mijn wang. Ik hoor weer iets achter me in de bosjes van bladeren ofzo. Ik kijk weer om en zie een roodborstje. Nooit geweten dat ik daar zo bang voor zou zijn. Ik kijk naar mijn vest en zie dat de mouwen rood zijn. Ik doe mijn vestje uit en streel over de snee die me vader heeft gemaakt met het mes. Al snel maak ik hem open. Kut. Gelijk voel ik die pijn weer. Ik doe snel me arm weer in mijn mouw en begin te snikken. Waarom houden mijn ouders niet gewoon van mij? Ben ik dan echt zo'n mislukkeling? Een rilling van kou en angst gaat door mijn lijf. Dan hoor ik opeens stemmen. Ik kijk bang om me heen. Het is pikken donker, waarom zou er nu nog iemand hier zijn? Ik kijk naar de kant waar het geluid vandaan kwam en zie twee mensen op een brug lopen. Ik druk mijn teddybeer dichter tegen me aan en begin te trillen en te snikken. Ik hoor dezelfde stemmen maar dit keer een stuk dichterbij. Ik veeg mijn tranen weg, wat overigens weinig nut had want er zijn er al weer nieuwe gekomen. Als ik het grind van het grindpad hoor, ben ik een soort van in shock en kijk ik alle kant op. Bang dat iemand me iets aan gaat doen. Dan zie ik opeens twee mensen voor me lopen. Ze komen mijn kant op...

1004 woorden