Ona. Kobieta o twarzy anioła i sercu pełnym bólu i tłumionej przez lata bezsilności. Jeszcze 10 lat temu była wielką romantyczką, która wierzyła w prawdziwą i szczerą miłość aż po grób. Teraz w jej oczach widać jedynie smutek i żal... do samej siebi...
Dla wszystkich kobiet dotkniętych przemocą i pozostających w toksycznych, wyniszczających psychicznie związkach. Bądźcie silne i walczcie, by odejść od tego, co wam nie służy i nie daje szczęścia. Mamy tylko jedno życie. Warto wykorzystać je w pełni.
A także, dla wszystkich niepoprawnych romantyczek, wierzących w moc przeznaczenia i siłę prawdziwej miłości. 😊
~*~
„W każdej chwili możesz powiedzieć,
że nie tak zakończy się ta historia."
– Christine Mason Miller
Nasze życie utkane jest z szalenie trudnych wyborów. Największe szczęście, nieraz okupione jest też największym cierpieniem. Jeśli jednak uda nam się przejść przez nie z podniesioną głową, możemy zostać za to sowicie nagrodzeni. Wszak, zza wielu ciemnych chmur, zawsze w końcu wyłania się słońce. Wolność i nowe szanse czasem znajdują się na wyciągnięcie ręki, trzeba tylko odważyć się po nie sięgnąć. Nie wahać się, nie zastanawiać. Odwaga nigdy nie jest w pełni wolna od lęku. Strach jest nieodłącznym i naturalnym elementem naszego życia. Należy tylko nauczyć się nad nim panować.
W pewnych sytuacjach, po prostu warto zawalczyć o siebie i odejść od tego, co nas niszczy. Pamiętaj, że wąż zawsze pozostanie wężem, niezależnie od tego, jak piękną i strojną przywdzieje skórę. Warto podążać za głosem swojego serca. Nawet, jeśli miałby nas zaprowadzić w rejony, w które sami nigdy, z własnej woli byśmy się nie wypuścili. Dość bycia ukrytym i pogrzebanym za życia. Czas zacząć żyć. Najpiękniejsze, czego można doświadczyć, to na powrót odnaleźć samego siebie. Wrócić do dawnego jestestwa, które zagubiliśmy gdzieś w gąszczu życiowych pułapek. Bo jeśli twoja dusza przeszła przez piekło, a wciąż potrafisz się uśmiechać, to jesteś niezniszczalny/a. Twoja siła jest tą niepowtarzalną mocą, której nikt, nigdy ci nie odbierze.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Piękna dziewczyna o ciemnych, kruczoczarnych włosach dotknęła drżącą dłonią obolałego policzka, który teraz, po godzinie od mocnego uderzenia, przybrał już purpurowy odcień. Choć ze wszelkich sił próbowała uspokoić nierównomierny oddech, to jej starania na nic się nie zdawały. Roztrzęsiona,pocierała dłońmi o ramiona, szeptem odliczając od pięćdziesięciu w dół. To był jej jedyny, wypracowany w wyniku traumatycznych przeżyć sposób na to, by choć trochę się wyciszyć. Mimo że przez ostatnie lata nauczyła się pracować z lękiem, to nadal nie była w stanie całkowicie nad nim zapanować. To nie wchodziło w grę, gdy tuż obok znajdował się oprawca, który tylko czekał na to, by jeszcze bardziej ją złamać.
