THE LAST CHAPTER ( Slam Dunk)

PROLOGUE

Nung una, diko aakalaing mababago Pala Ang Buhay ko Nang dahil sa Isang desisyon.

Dati Kasi bugbugan, basag-ulo, sakit Ng katawan, at sa rambulan lang Ako nabubuhay. Wala akong pangarap, nabubuhay lang Ako sa isang masalimuot na Mundo. Minsan iniisip ko, kung pinagpatuloy ko lang Ang Buhay na Meron Ako nun? Ano ngabang bukas Ang nag aantay sakin.

San nga ba Ako pupulutin kung pinagpatuloy ko lang Ang walang pangarap Kong pamumuhay nun?

Pero....... Nag iba Ang takbo Ng lahat.

Dito nag umpisa Ang totoong Mundong Meron Ako, Ang mundo kung San Dito talaga Ako nabibilang. Dito ko naranasang magkaron Ng pamilya, mga kapatid na di Ako pinabayaan at sinamahan Ako sa lahat Nang laban.

Lahat Nang Yun nangyare dahil sa Isang pag-asa.

Dahil sa paglalaro Ng basketball.

Dito lang Ako sumaya Ng husto. Dito ko unang naranasang makaramdam Ng matinding kaligayahan. Dito ko lang nanaman ulit naramdamang kabahan sa buong Buhay ko. Sa basketball ko Rin natutunan Ang salitang Maging responsable sa lahat Ng bagay.

Dahil sa basketball kung baket nag bago Ang pananaw ko sa Buhay. Dahil Dito nagkaron Ako Ng pangarap at nagkaron Nang halaga Ang Buhay ko.

Nahanap ko Ang sarili ko Nang dumating sa Buhay ko Ang team Nang.......

Shohoku..............