Oyy ve yorum unutmayınnnMedyayı hatırlayan (~‾▿‾)~
Niye heryer kapkaranlık
Nerdeyim aq diye düşünürken gözlerim açıldı ve Toprağın bana vatoz gibi sarmış olduğu kollarıyla uyandım .
Bunlar kaç kilo aq iki elimle kollarını üstümden atıp kalkmaya çalıştım ama ayı gibiydi.
"Toprakcigim sen mi kalkarsın yoksa benim gazabimami uğramayı tercih edersin" diyince gözünü açmadan sırıttı
Sen şeytannn
"Ben böyle rahatım bence böyle kalabiliriz" deyince
Sırıtarak " Dün ki olayları unutmadım Toprakcigim. Benden çekeceğiniz var haberiniz olsun" diyince surati asıldı ve kollarını çekti.
Bugün cumartesiydi Barınla buluşacaktım.
Barın kim derseniz en yakın ve tek arkadaşım. Aylardır başka bir şehirdeydi ve sonunda bugün dönüyordu.
Çağrıda sonra en çok değer verdiğim kişiydi kendileri.
Kardeş gibiydik ve sonunda buluşacaktık.
Asagiya indim neredeyse herkes buradaydı sanırım. Yerime geçtim ve sanırım bir açıklama yapmam gerekiyordu. Off ciddi konulardan nefret ediyordum.
Bı yerden başlamak gerekiyo ama.
"Bakın yaptığınız şey yüzünden size çok kırgınım. Kolay kolay affedebilecegimide sanmıyorum ama siz benim ailemsiniz istesemde istemesemde kalmak zorundayım sanırım. Size bir şans vericeğim doğru bir karar verdiğini düşünüyorum" diyerekten konuyu damgaladım ohh ne bitmek bilmez bi süreydi.
Deniz hanım yani müstakbel anam yanıma koşarak gelip kollarını bana sardı. "Çok teşekkür ederim kızım. Bize bir şans verdiğin için" diyip tebessüm etti.
Kızım mı? zor alışacağım sanırım
Ardından Devran bey de gelip bana sarıldı ve "önceki hayatını az çok biliyorum ama emin ol herşeyi birlikte halledeceğiz." Diyerek anlımı öptü
Hız sonsuz
Gözlerim dolmaya başladı yine. Baba konusunda çok hassastım. Nalet şey
Neyse ki kendimi tuttum ama fark etmişlerdi kahretsin
Diğerine baktigimda hüzünlü birer tebessümle bizi izliyorlardı.
Bu kadar duygusal keklik yeto
"Bugün dışarı çıkabilir miyim?"=diye soru attım ortaya
"Tabi kizim noldu nereye gidiyorsun?" Diye sordu Deniz hanım yani anam
"Barınla yani arkadaşımla buluşucağım" diyip karşıma baktım. Abi takımından hiç iyi sinyaller gelmiyordu.
"Kimmiş o arkadaşın getir bizde tanışalım" dedi Serin elindeki çatik kaslarıyla
Sana noliyo gülo
" Gerektiğini düşünmüyorum " diye mesafeli bir şekilde cevap verdim.
Direkt affedicek halim yoktu ayol
Kaşlarini çatıp önüne döndü
Yemek sessiz geçti
Birkaç şey yedim ve dışarıya çıktım
Bulusucagimiz yere doğru adimlanaya başladım
Adımlarım koşuya dönüştü ve hiç olmadığım kadar hızlı koşuyordum
YOU ARE READING
☀️ DÖNER☀️ (Aile Kurgusu)
Teen Fiction17 yaşında hayatı tepetaklak olan bir kızın hikayesi. Klasik aile kitabıdır. Varsa giderin gel beraber gidelim bacım benimle bu yolculuğa varmısennn yokmiseenn. Kısacası çıkın çıkın gelin bacilar