"Do you still remember this song?"
Napalingon si Eos sa direksyon ni Ares. The latter was smiling wildly while looking in front. Ilang minuto na lang ay darating na sila sa eskwelahan ng mga anak na may sariling mundo sa likod ng sasakyan.
"Syempre naman. Bakit ko makakalimutan?" Sagot ni Eos nang may ngiti sa labi.
"Naaalala ko pa rin kung paano kita isinayaw sa kantang 'to nang ilang beses. This is like our promise song," aniya.
Eos can't help but smile when remembered those days too. Ilang taon na ang nakalipas, may dalawang anak na sila, ngunit hanggang ngayon ay hindi nawawala sa isip nila ang mga hirap na dinanas noon. How he fought for his own life and how Ares fought to give him reasons to continue and to live.
Masyadong mabigat ang mga ala-alang iyon ngunit kahit sino sa kanilang dalawa ay hindi kayang kalimutan iyon. Mas lalo silang tumibay dahil sa mga nangyari noon.
"Ikaw lang by NOBITA?!" Dumungaw si Eros at Erah sa gitna nila, nakatingin sa speaker ng sasakyan.
"Paborito ko rin po 'yan!" Sambit ni Eros.
Ares chuckled. "Lagi kong isinasayaw noon ang Papa niyo sa kantang 'to."
"Really?" Erah's eyes twinkled. "Bakit po hindi niyo na sinasayaw 'yan ngayon?"
Nagpakawala ng malalim na hininga si Ares. "Busy na kami pareha ng Papa niyo. Ayoko namang pagurin pa siya kapag galing sa trabaho. I would dance him to this song over and over again if I could," sagot ni Ares.
"E 'di gagawan natin ng paraan!" Buhay na buhay na sabi ni Eros.
"Paano naman, Kuya?" Erah asked.
"Sa weekend! 'Di ba anniversary niyo po 'yon?"
My eyes went to Ares. I've been looking forward to it. Hindi nga ako masyadong nagbabanggit dahil gusto kong subukan kung maaalala niya ngayong taon. Last year kasi nakalusot pa rin siya. Akala ko'y makakalimutan. Ako pa ang nasurprise sa bahay.
"Alright. Isasayaw ko kayong tatlo," Ares answeed that made my cheeks burn.
Damn. Ganoon pa rin talaga ang epekto niya sa akin.
"Yehey!"
"Yown!"
