Chapter 9: Be Good

61.5K 3.1K 1.8K
                                    


Just a bit of a recap and reminder: Paris and Archie had their first appearance on book 2. Sa mga di na nakakaalala, si Paris yung nakairingan ni Sisa sa basketball championship. Yung dahilan kung ba't sinigawan ni Sisa si Ponzi habang naglalaro. Hihihi.


Also, hindi na nakafocus sa WHODUNIT element ang book na ito. The perp could be anyone but it's not going to be the focus or main point of the book unlike in book one—survival and tying the loose ends are :)

 


9.

Be Good

Sisa



To Juliangina: Peasant, your highness is missing you. Let's hang out plish?

From Juliangina: No can't do mighty bitch. Me ish bishi :)

To Juliangina: PAKMO WITH UNLIMITED FEELINGS!!! LAST WEEK KA PA BISHI! PISHTI!!!

From Juliangina: R.I.P Me. Cause of death, you caps locked me to death.

To Juliangina: I HOPE YOU CAPS LOCK TO DEATH. BWAHAHA <3

From Juliangina:  tsk-tsk, u r such a meanie but atleast yer pretty lyk me. Dearest pal, see you latuh :*

To Juliangina: k

 

 

Itinapon ko na lamang ang cellphone sa loob ng backpack ko.

Kanina pa nagwawala ang hypothalamus ko dahil nabalitaan kong nililigawan ni Archie my loves forever and ever ang mortal enemy kong si Paris tapos ngayon wala akong mapaglabasan ng sama ng loob. Nakakainis! Gusto kong magwala! Gusto kong manapak! Gusto kong manabunot! Kaso andito ako sa mall, hindi rin naman tama na basta nalang ako manghablot ng tao para manabunot.

 

Oh well, ngayong tinalikuran na ako ng lalaking lovey doves ko at pati narin ni Juliangina, atleast there's one thing that will never let me down—Tumahimik ka, hindi Rexona—Its Pizza. Pizza is life, Pizza is hope, Pizza is love. PIZZA IS THE ANSWER FOR EVERYTHING! ALL HAIL PIZZA!

 

Just like the normal whacko that I am, I skipped happily on the way to the nearest Pizza shop. It's not just because I like Pizza but dahil family kasi ni Julia ang may-ari ng shop na yon kaya ibig sabihin may free pizza ako. Free Pizza is the epitome of happiness.

 But before I could enter the shop, I stopped on my tracks when I saw her inside—Si Julia, nakatali ang blonde niyang buhok na natatakpan ng kulay puting sombrero na may logo ng pizza shop. Tagaktak na ang pawis sa noo niya kaya pasimple niya itong pinupunasan habang nagma-mop sa sahig. Pagod na pagod na siya at mukhang wala siyang kagana-gana pero patuloy niya itong ginagawa.

 

Napansin ata niya ako kaya bigla siyang napatingin sa direksyon ko at napangiwi.


"What the hell?!" I opened my mouth wide as I can without letting out a single sound.

Ngumiwi lamang siya at sinenyasan akong hintayin siya.

 

***

 

"Julia, you own that Pizza shop. Why the heck are you mopping floors?" Tanong ko sabay abot sa kanya ng isang bottled water.

Never Cry MurderTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon