შანსი/chance (დასრულებული)

თავი 22

*მეორე დღე*

დილით ცუდ ხასიათზე გავიღვიძე. ღმერთმა იცის ვინ გახდება ჩემი პირველი მსხვერპლი.

როგორც ყოველთვის ავდექი, გავემზადე, დაბლა ჩავედი, დედას დავემშვიდობე, გარეთ გავედი, მანქანაში ჩავჯექი და ფელიქს გავუარე.

ფელიქსი საკმაოდ შეშინებული სახით მიყურებდა. მაგრამ არც მიკვირს ისეთი დაბღვერილი სახით ვუყურებდი რამის სახლში შებრუნდა. რათქმაუნდა არც ჰიუნჯინს არ გამოვატოვინე ჩემი დაბღვერილი სახის ყურებით ტკბობა. როგორ მეცოდებიან ეს საცოდავები.

უნივერსიტეტში ბიჭებს არ ველაპარაკებოდი, რატო? იმიტომ რომ მომატყუეს ამათმაც იცოდნენ ყველაფერი უკვე მერამდენედ ვუბრაზდები აღარ ვიცი დავიტანჯე. მარა ჯონგინას ვერ ვუბრაზდები ზედმეტად საყვარელია.

ეჰჰ ჰაიუნ რა დღეში ხარ. მეცოდები.

მართლა კაი დღეში ვარ უკვე ჩემს თავს ველაპარაკები.

მაგარია...

*ფელიქსის POV*

ოხხ ღმერთო ჰაიუნი მთელი დღეა მამის მკვლელი თვალებით მიყურებს ასე მგონია ერთხელაც მეცემა და ყელს გამომჭრის მერე კი ჩემს გვამს მდინარეში მოისვრის. რა გავაკეთო?

უნივერსიტეტის ეზოში რიუჯინი და ჰიუნჯინი დავინახე. ერთად ჟღურტულებდნენ.

მე რა დავაშავე? მეც მინდა ჟღურტული ჰაიუნთან ერთად...

ორ გვრიტს ნელ-ნელა მივუახლოვდი.

მე-სალამი.

რიუჯინი-სალამი.

მე-შეიძლება ჰიუ ცოტახნით მოგტაცო?

რიუჯინი-სულ წაიყვანე. უკვე ისედაც ნერვებს მიშლის.

ჰიუნჯინი-რიუ ჩემო სიხარულო... მე ნერვებს გიშლი?

რიუჯინი-კი!

ჰიუნჯიმა ნიანგის ცრემლები გადმოუშვა.

ჰიუნჯინი-რიუ გული მატკინე...

ხელი გულზე დაიდო და ამ დროს სახეში შემოვარტყი.