Safe Havens

04

Lumipas ang mga araw na naging buwan, nandyan pa din si simon sakin, patuloy na nanliligaw. Palagi nyang sinasabi na handa nya akong hintayin hangga't kailan ako ready.

Isang buwan na lang at gagraduate na ako. One more month and i leave IMExCo. Halo halo ang emosyon ko, masaya, malungkot at kabado. Panibagong mundo panibagong ka trabaho.

Pagpasok ko sa table namin ay may nakita akong dalawang card kaya Tinignan ko muna ito.  Ah birthday celebration nang anak ni Ms. Irene, si sheehan. Finally makikita ko na talaga to sa personal.

Kasunod naman ay ang pagbukas ko ng brown card. It is the best employee award and luckily ako ang napili. Nhuks shalah ko mare ah.

"Tara, 10 am pinapapunta ka ni ms irene sa office nya." pagtawag ng secretary nya sakin kaya tinanguan ko ito at binigyan ng matamis na ngiti pero bakit hinahanap ako ni ms irene?

" hello Mrs. Marquez good morning!" Masiglang mapanuksong greeting ni Veronica sakin. Simula nung nalaman nilang nililigawan ako ni simon ito na ang tawag nila sakin, Mrs. Marquez pero parang bagay naman. Charaut lang.

"Nako ha umagang umaga, wag kayong mambwesit dapat kalma chill ako ngayon kasi may meeting ako kay Ms. Irene ngayon"

Tanging naisagot ko sakanila at umupo sa swivel chair ko. 

I was doing my papers already when my calendar texted me.  Mom and Dad 8:47 AM.

Napahinto ako at tinititigan ang cellphone ko. Bigla na lang naghahabulan ang aking mga luha sa pagdaloy, bumabalik sakin ang sakit. Sakit na nangyari sakin 13 years ago at kung papaano ko iyon linabanan.

"Mars, okay ka lang?" Maalalang tanong ni veronica sakin, napansin pala nila ang paghikbi ko.

Tinanguan ko lang silang dalawa at agad tumakbo papuntang cr. Habang patakbo ako dun ay may nabangga ako na syang dahilan ng pagkadapa ko.

"What the heck?" I can literally hear the arritated voice of the woman.

Hindi ko na ito tinignan at patuloy na humihingi ng dispensa.

" ang tulad sayo na empleyado ay sinesante, hindi yung pagala gala kayo dito sa loob. Nakakasira kayo ng araw. Tssk" ito yung huling salita nya na tinapon sakin bago nya inapakan ang panyo ko sa stilettos nya.

Nanatili ako sa posisyon ko ng mga isang minuto hanggang may umakbay sakin, tinaas ko ang aking ulo at siya ang aking nakita, ang mahal ko.

"Love, i am here" He helped me to get up and i just let him hug me.

"sheehan has being spoiled again, dont worry i'll tell this to tita" pag explain nito sakin.

My eyes were blurry already, kaya hinawakan ko ng mahigpit si Simon. Dinala nya ako sa office nya at dun ako pinapatahan.

"How are you feeling?" He sweetly asked me. Binigyan nya ako ng tubig at inalalayan ako sa paginom nito. Gentleman talaga.

Tanging tango na lang ang nagawa ko, sobrang nanghihina ako kakaiyak. Kahit ilang taon na ang nakalipas, mom dad you will always be my weakness.

"Hala late na ako sa appointment ko with ms irene,  mauna na ako si" pinunasan ko ang mukha ko at tumayo.

"I'll go with you love"

Pagtawag nya sakin. Tarantado want nya bang maissuehan kami at tinawag nya talaga akong love. Hay nako sayo Simon Marquez.

Ang haba naman ng lakad nito at sinipit nya ang kamay nya sakin. Tanging tingin lang ang nasagot ko sakanya. Ang gwapo nya sa puting polo at ang angas nya tignan pag naka tuckin

" let's go na. Ihahatid kita before ako aalis" he kissed the back of my hand and pulled me out.

"Si sure ka bang mabait ang tita mo? O baka alam nya na nililigawan mo ako. Si, ayokong mawalan ng scholarship ha. Ikaw talaga bubuhay sakin"

Paranaoid na pagdadaldal ko nito  habang naglalakad kami papunta sa office ng tita nya.

"Chill, love. Tita wont eat you" tawa nito.

Aba eh, pinagtatawanan lang ako. Kala nya hindi ako seryoso sa mga sinasabi ko.

Nasa labas na kami ng office ni ms irene ngayon at parang lumalabas na ang puso ko sa sobrang kaba. First time ko kaya tong makita at makausap sino bang hindi kabahan.

"Calm down okay. I have trust in you and kung ano man ang magpausapan nyo ni tita im sure she wont bite you" pag cheer nya sakin, nako Mr. Simon nakakarami kana sakin. Hinalikan nya na lang ako sa pisnge at lumakad paalis.

Irene.

I was captured by this name, Amelia Atara Katherine, same as my first born's name. Lately, my conscience and guilt have been hunting me and it pushes me to hire private investigator of where she is right now. Buhay pa kaya yung inanak kong bata? Kumusta na kaya ito?

I was back on my senses when i heard a knock. Ito na siguro sya. Dahan dahan nyang binuksan ang pintuan at namumutla pa ito. Tinignan ko din ang mata nya parang kakagaling lang nito sa iyak.

I gave her a light smile. " co-come and take a sit dear" which she obliged to do so.

Nakayuko lang ito habang tinititigan ko sya. Why do i feel this feeling? Bakit gusto kong umiyak sakanya at yakapin siya. What's in you Atara.

"Maam sabi po ni miss kat pinapatawag nyo daw po ako" mahinhin na sambit nya. Oh, God her voice is like a song to my ears, very soothing kahit medyo paos ito.

" are you okay Ms. Tara?" I asked her frankly. As an employer, I got worried on her.

Tinignan nya lang ako at binigyan ng mapait na ngiti. "Opo maam. Sorry if im not that presentable in meeting you. It was my parents 14th death anniversary kasi today kaya nilublob ko ang sarili ko sa luha pero don't worry po it wont affect my duties..pangako po" her first promised. I do not know what is happening but her story shattered's my heart.

"You were 6 when your parents died?" Tanong ko ulit at tinanguan ako.

"I was 3 days old when my biological parents threw me po and i was 6 years old when my adopted parents died" she explained.

Napanganga naman ako sa sinabi nito. She is adopted and How did she survived pero i won't ask her more than that for it is too personal, already.

I gave her out a piece of paper. It's the best employee of the year result and she got the award.  Bigla namang napalitan ang mapait nyang mukha sa isang masiglang pag ngiti. Ang ganda nya.

"Ay hala!" Nanlaki ang mata nya sa invitation. The company's invitation card for the anniversary.

I dont know why, but i just love looking at her. As she reads the invitation i looked at the every detail of her face. She's beautiful. I felt sad for this lady who have suffered a lot at a young age.

. . . . . . . . . .
Vote and Comment.
. . . . . . . . . .