34.BÖLÜM

1.1K 33 2
                                    

Arkamdan ne gelen vardı ne giden.Tekrar birine güvenmiştim ve tekrar üzülmüştüm.Annem her zaman "Erkeklere güvenmeyeceksin." derdi.Her seferinde bu 1söz çıkmıştı.Odama doğru yönelirken bana doğru gelen Şevval'i gördüm.
"Bir dün neredeydin iki akşam nerde kaldın üç Selim'le yoksa ve bir saniye ağlıyor musun?"
"Lanet olası ileydim,onunla yattım o mânâda değil ve hala bakireyim Şevval şimdi beni rahat bırakır mısın?"
"Iyi misin?"
"İyi mi? Sence iyi miyim?"
"Şu odaya bir girelim."
Odanın kapısının kenarındaki cihaza kartı gösterip geç diye işaret etti.Koltuğa doğru ilerleyip olayı anlattım.Ağlamıştım aslına bakarsanız herkes beni güçlü sanar ama değilimdir.Kendime hani her ne olursa olsun ağlamayacağım diye söz vermiştim ya tutamadım-her zamanki gibi.
Bana umut veriyor,bir şeyler yaşıyoruz.Ve gelen mesaj bir de üstüne üstlük güzelinden.
Selim bitti yani aramızdaki her şey bitti -ki vardıysa-
Sabah kahvaltısına gitmemiştim.Neslihan hocanın her ne diyeceğide açıkcası umurumda değildi.2-3 saat sonra bu lanet olası yerden gidiyoruz.Ardından yüzme kursu bitiyor.Ne güzel değil mi?Şimdi bavulumu,etrafa saçtığım tüm eşyalarımı toplama vakti...
*

AŞK ÇATKAPIWhere stories live. Discover now