The Runaway Groom (under editing)

5

"Sorry? You're sorry?" I asked in disbelief, hindi naman sumagot si Sandro, nakatitig lang siya sakin, pansin ko rin ang pamumula ng pisngi niya na epekto ng sampal ko.

Well deserved.

"You have no right to apologize for something you chose to do... Nag desisyon kang iwanan ako kaya wag kang mag sorry! Wag mong palabasing hindi mo sinasadya yung ginawa mo dahil alam kong yun ang gusto mo!" Hindi ko na napigilang sumigaw habang inaalala ang mga nangyari six years ago.

Six years ago na halos magmakaawa akong pakasalan niya.

Na halos magpaka baba ako mapansin lang niya.

"Do you really think na sa isang sorry mo lang maaayos ang lahat? No Sandro! No!" I scream again

"Hindi mababalik ng sorry mo ang buhay ng Lola ko... Hindi mababalik ng sorry mo ang mga araw na nasayang kakahintay ko sa pagbabalik mo, hindi mababalik ng sorry mo ang mga luhang iniyak ko"

"Hindi Sandro, hindi!" Sa mga oras nato, unti unti na akong naiyak. Hindi ko na kayang pigilan pa ang nararamdaman ko.

I kept this for years, sobra nang bigat, pakiramdam ko apaw na apaw nako.

"I-Iniwan moko e... I-Iniwan mo'ko" I cried causing his face to soften

"You left me Sandro... Para ano? para sumama don sa babae mo? Hindi ko naman hinihingi sayong mahalin moko e, gusto ko lang na tuparin mo ang pangako mo... But you even ate your own words! Kaya wag kang magso- sorry Sandro... wag! Because your sorry won't change a thing!" After saying that, hindi na ako nag aksaya pa ng panahon na umalis. I walked towards my car as fast as I can.

"Anne wait! Please let's talk!" Sigaw niya sa likod ko, he's following me pero hindi ko siya pinapansin. I need to get out of this place, I need to get away from him.

Hindi ko na alam kung kaya ko pa.

Hindi ko na alam

"Anne please!" He begged as he reach my arm, agad akong pumiglas sa kanya saka bahagya siyang tinulak.

"Sandro pwede ba? Paalisin mo na ako okay? Hinihintay nako ng pamilya mo, kaya please? Please lang... Tigilan mona ko" Matamlay kong sabi

"I just want to talk okay?"

"I said n— what the fuck?" I was not able to finish my sentence nang mahahip ng mata ko ang kotse ko.

Basag ang windshield at sidemirror nito kaya naman dali dali ko itong nilapitan

"What the fuck!" Magkahalong gulat, at galit kong sabi.

Basag na basag ang windshield ng kotse ko, nagkalat rin ang bato sa paligid.

Sino naman kayang gumawa nito?

"The hell happened here?" Sandro said beside me, sa kanya ko tuloy nabaling ang galit ko.

"Kasalanan moto e!" I yelled as I push him

"Whoah, how is it my fault?" He asked frowning

"Malas ka kasi sa buhay ko! Lagi nalang may masamang nangyayari sakin kapag kasama kita, bwisit ka!" Sigaw ko sa kanya pero imbes na magalit siya sakin, tinawanan niya pa ako, dahilan para mas mainis ako.

Nakakainis talaga!

"You're cute" biglang sabi niya dahilan para mapahinto ako. Ramdam ko rin ang pag init ng pisngi ko.

"Halika ka na, umuwi na tayo... Ako na ang bahala mag asikaso niyang kotse mo" He said trying to grab my hand but I quickly back away

"Thanks, but no thanks... I can handle myself" Galit kong sabi saka mabilis na naglakad palayo at si Sandro naman ay parang batang kinuhaan ng laruan na humabol nanaman sakin.