The Bride's Man series: All of me

Kabanata 15

Tatlong oras na akong naghihintay at nag-iisip kung itutuloy ko ba ang binabalak ko, Matapos ang pag-uusap naming ni Angela ay agad akong nag-impake para lang magtungo sa Isabela upang kausapin siya pero ako naman itong tanga. Lumabas lang sa sasakyan eh hindi ko pa magawa.

Natatakot ako. “In love there is no fear” Yan ang sab ni Iza sa Starting Over Again. Pero bakit ganito natatakot ako. Because takot kang masaktan ang ego mo. Pero simula ng makilala ko si Marc. Wala ng halaga sa akin ang ego ko. And most of all. Takot ako sa rejection.

Pero Damn kailangan kong ibaba ang super taas kong pride para sa kanya. I have to because I’m sure that I love him so badly. Bakit ba kasi kailangan kong humantong sa ganito, Bakit kailangan pa kaming mag-away. Bakit kailangan ko pang sabihin ang mga salitang yun. Bunganga mo kasi Yalaine. Pumasok na ako sa bahay niya. Nakita ko si Manang Emi at Manang Dolor.

“Buti, Hija. Pumunta kana.” Wika ni Manang Emi na alalang alala.

“Hija, nasa kwarto niya. Puntahan muna” sabi naman ni Manang Dolor. Tumango naman ako. At umakyat ng hagdan. Kinakabahan ako habang papalapit sa kanya. Jusko!. Kumatok ako. Pero walang sumasagot. Ilang katok pa.

“Darn.sabi ko nang ayoko ng istorbo” pasigaw na sabi nito. Mukhang wala sa mood. Lalo tuloy akong kinabahan.

“Sino yan?” patuloy pa rin ako sa pagkatok. 

“Damn!! Sino kaba?” *Tok! Tok! Tok!*

“Dammit, who the hell-----Yalaine!!?”

“Can I come in?” tanong ko dito. Hindi siya nagsalita bagkus linuwangan nalang niya ang pinto na nagpapahayag nang kanyang pag-sangayon. Tama nga si Manang Dolor, ayun sa kanya ay ay halos isnang lingo na itong hindi lumalabas nang kanyang kwarto. Halos hindi na rin kumakain at puro alak ang inaatupag na sadya naman makikita dahil halos bote nang alak ang nagkalat sa sahig. Makikita din dito ang pagiging magulo ng buhok at ang pagtubo ng iilang bigote nito.

“What are you doing here? sa pagkakaalam ko ay wala kang pakialam sa akin”

 “I’m sorry, I mean I’m really sorry, hindi ko sinasadya yung mga nasabi ko, nabigla lang ako.”

 “Wala ka na bang gustong sabihin?”

 “anu—k-kasi I mean—Damn!! Wala, wala na akong sasabihin pa”

“Kung wala na ay makaka-alis kana.” Sabi nito at tinalikuran ako.

“Marc. I’m sorry. I really do. Nabigla lang ako nang makita ko si Kevin na nakahandusay sa sahig. Pero hindi totoo ang mga sinabi ko” paliwag ko dito

“Yun lang ba ang sasabihin mo?” tanong nito at muli akong tinitigan

“what do you expect from me, yun lang, anu ba ang gusto mong marinig sa akin, I say sorry na alam kong yun naman ang dapat kasi kasalanan ko naman talaga, I already admit it, anu pa ba ang gusto mong marinig?”

“That I’m more important than him”

“what, did you say?”

“bingi kaba?”

“Gusto ko lang matiyak yung sinabi mo”

“Gusto kong marinig mula sayo na mas importante ako kaysa sa Lalaking yun, na mas mahalaga ako kumpara sa kanya” nagiwas siya nang tingin.Tama ba ang nakita ko Is he just blushed, Damn that so cute of him, Napangiti naman ako. I never thought that a 32 years old man can blushed that looks him so damn cute, sorry parang nagiging teenager lang pero maiiwasan ko ba, he always turn my world upside down. I never felt this way kay Gabriel, I never!  Mas mahal ko siya at lalo ko siyang mamahalin.