Ch.12: Fusionbeats

127 1 1
                                    

Tuwing aalis si Gian ay nagba-bike lang siya papunta so baka malapit lang yun. Kaya nang makita ko si Gian na lumabas ng bahay at sumakay na sa kanyang bike ay sumakay na din ako sa bike ko. Umalis na siya kaya sinundan ko siya.

Oo alam ko na matagal ko nang hindi nagagamit itong bike na ito kaya siguro medyo kinakalawang na din ang paba-bike ko. Pero alam kong hindi niya mabubuking na sinusundan ko siya. Kamag-anak ko kaya si Naruto! Oh di ba?! Ang bongga lang! Ang lakas maka-ninja nang ginagawa ko! Kung mapatunayan ko lang na tama ang mga hinala ko, nako! Pepektusan ko 'tong Gian na 'to sa Gall Bladder! Nako lang!

At after 45 years ng pagni-ninja ko, nakita kong nag-park si Gian ng bike niya sa likod ng isang--ano ba ito? Cafe? Resto? Basta. Bumaba siya at pumasok sa loob.

Pagpasok niya, sinubukan kong pumasok sa pintong iyon. Pero agad akong hinarang ni manong guard at sinabing authorized personnel lang daw ang pinapapasok at pumila daw ako para makapasok. Hmph! So hanggang dito pa rin may special treatment si Gian at ako hamak na hampas lupa na naman? Hmph! Siguro regular siya dito.

So gora na ako sa harap para makapasok. Ano bang meron at ang daming nakapila para makapasok at bakit ang daling nakapasok ni Gian? Unfair. Pero no choice na din ako kundi pumila.

I noticed that the cafe is located near a park and there are also no other buildings around except for a few small stores across the street. I noticed the cafe's name. Ashman Bistro. Oh so Bistro pala ito. Pero, anong ginagawa ni Gian dito? Magtatrabaho? Makikipagdate? Ano kaya?

Napansin ko din ang malaking poster sa harap.

"FUSION BEATS LIVE!"

Ito ba ang dahilan kaya sobrang dami ng tao dito? At take note, halos lahat ng nakapila pare-parehas ng damit.

Anong meron? May prayer meeting ba? O rally? Meeting de avance? They're all wearing white shirts with the statement "My heart beats only for FUSIONBEATS!". Ah...so, fans sila ng kung sinong Fusionbeats na ito. Wait! Don't tell me...fan din ng Fusionbeats ang Mr. Oyster na yun?!

Wow. Headline.

Fusionbeats.

My curiosity is eating me.

"Ano bang meron? Sino ba kasi sila?" I murmured, more like asking it to myself.

A girl few steps away from me coughed. And she glared at me like I was cursing that Fusionbeats. I rolled my eyes. Oh please. Wala akong balak agawan ka.

Suddenly, I felt a tap on my shoulder. A girl wearing the same white shirt like everybody else was smiling at me.

"Excuse me, heartbeat ka ba?" she asked me.

Whaaat?! Panic mode ako. Sino 'to? Ano yun?

"Huh? Heartbeat? Bakit?" I asked, confused. I really have no idea kung ano bang itinatanong niya.

She just stared at me blankly.

Wait! Shoot! Pick up line ba yung tinanong niya?!

Then...

"HAHAHA! What am I doing? Parang pick up line pala yung tanong ko. HAHAHAHAHA!"

She laughed.

WTH?! Nabasa niya inisip ko? Why is she laughing? Is she nuts?

I frowned at her.

"Manonood ka ba?" tanong niya.

I shook my head. "Nasa loob kasi yung...errr..kaibigan ko."

"Sabi ko na nga ba eh."

"Huh?"

"Oh well. I'm Tracey. Certified Heartbeat."

Secret Mission: Make You Mine (Love Matters)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon