Stray Kids Hwang Hyunjin ♡
- Neden aşktan korktuğunu bilmiyordum. Ancak, onu bırakmaya niyetim de yoktu. Onunla geçirdiğimiz her an hiçbir şey ifade etmiyor olamazdı, değil mi? Çimenlere uzanmış yıldızları izlerken sadece benim mi kalbim hızlı hızlı...
Okul koridorlarında yürümek beni her zaman korkutmuştur aslında. Dışarıdan bakıldığında görünenin dışında bir kişiliğim vardı. Tabii, gerçek beni görebilmek için, önce belirli sınırları kırıp geçmek gerekiyordu. Özellikle etrafınız sizi olağanın dışında tanımlıyorsa kendinizi kısıtlanmış hissediyordunuz. Sizden beklenen buymuş gibi hissediyordunuz. Kendiniz gibi davranmaya fırsat verilmiyordu. Etraftakinler sinir, stres atmak için bir kurban seçmesini iyi biliyordular. Yeter ki canları tak etsin. Siz onların elinde bir oyuncak olurdunuz işte. Kendimi kaptırmak istemesem de, onların sözlerinin akışına göre hareket ediyordum. Ben elimden geleni yapsam bile ben eksiktim. Yine de beni gördüklerinde bir süreliğine en yakın arkadaşlar oluyorduk. Kang Dasom, son sınıflar arasında bilinen biriydim. Aralarda istisnalar vardı. Onlardan biri Hwang Hyunjin'di. Beklenmedik bir anda onunla karşılaşmıştım. Sanırım onu kolayca okuyabiliyordum. İnsanlar iletişimim çok derinden olduğu için olabilirdi bu. Emin değildim, ama onun benimle konuşurken zorlandığından emindim. Adını okulda bilmeyen yoktu. Benden daha da popülerdi. Ancak, kendisinin bundan haberi yok gibiydi. Onu kıskanıyordum. Keşke ben de kimlerin ne dediğinden haberdar olmasaydım. Böylelikle kendimi bir yere kısılmış bir şekilde hissetmezdim. Ben ilerledikçe tüm gözleri üzerimde hissediyordum. Kulaklarıma dolan konuşmalar beni germeye yetiyordu. Saçlarımı ilk defa boyadığım zaman, ilgi çekmek için elimden geleni yaptığımı birbirlerine fısıldıyorlardı. Kimse benim neyi nasıl istediğimle ilgilenmediği için, kendimi ön planda tuttuğumu sanıyorlardı. İşte, acınası olan onlardı. Ben değildim. Onlar gibi olmayacaktım. Dilim asla birileri hakkında kötü söz söylemeye uzanmayacaktı. Onların aksine benim kendime ait değerlerim vardı.
"Dasomie! Bugün daha da şirinsin."
Karşımda cıvıl cıvıl duruyordu. Her zaman yanımda takılan bir kız vardı. Benden bir yaş küçüktü, ona rağmen benimle yaşıtı gibi konuşmayı seviyordu. Ben de aldırmıyordum gerçi.
"Beni her gün aynı lafla karşılıyorsun, Hazel."
Kolumu omuzuna atarken onun kıkırdamasıyla biraz da olsun kendime gelmiştim. Canımı sıkacak hiçbir güç yoktu. Olduğum gibi mutluydum. Diğerleri bunu onaylamasa da olurdu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
dasom hakkında bilgi edinmeniz adına yazılmış bir geçiş bölümüdür. Her şeyi tamamen anlatmadım, sırası gelince her şey ortaya çıkacak. Ayrıca, yeni bölüm kısa bir süre sonra gelecek. Yeterli oyu aldığı sürece... Kendinize iyi bakın.
