Chapter 8
Confusions, questions are only for humans. We, beyond the realms of the human world, especially us, as the keepers of nature don't have a reason to question something because we are privileged to have the knowledge of what's going on, what's about to come and what lies beyond human comprehension.
Pero bakit marami akong tanong? Bakit marami akong hindi maiintindihan? Bakit naging pula ang mga mata ko. Bakit ako nananaginip?Bakit paulit ulit?Bakit ako nasasaktan?
"Crystal, okay ka lang?" Napatingin ako kay James na malayo pa din sa akin.
"Blue na ulit ang mga mata mo." Lumapit na siya.
"Wag mo akong tawagin. Aalis ako." Why do I have to inform him? Isa pa yan sa nagpapainis sa akin. Wala akong responsibilidad na magpaalam sa kanya yet it's as if second nature na kailangan kong sabihin sa kanya ang whereabouts ko.
Hindi ko na siya hinintay na sumagot. I orbed out of his room at nakarating ako sa lake. I sat on one of the rocks .
"I need answers." I said to myself. Tumayo ako at pabalik balik na naglakd at pilit na iniisip ang mga sagot mga gumugulo sa isip ko.
"Answers." I keep on chanting.
"Answers." I closed my eyes and concentrated. Trying to decipher all the strange things that've been happening to me lately.
Pero ang hindi ko alam, ibang language na ang lumalabas sa bibig ko.
"Attavtnon."
"Her Lordship." Bigla akong napadilat ng mga mata at nagulat ako nung makita ko ang isang lalaking nakaluhod at nakayuko sa harap ko.
"Sino ka?"Napaatras ako.
"You called for me."
"Ano?"
Umangat ang ulo ng lalaki and I gaped at the most clear blue eyes I have ever seen. Eyes, that could penetrate to your very soul. Umiwas ako ng tingin sa kanya at tiningnan ang mukha niya.
His beauty is blinding even for nymphs like me at alam kong hindi siya katulad ko kahit na anyong tao din siya. His aura says it all. Nakikita ang liwanag na nagmumula sa kanya. I know that he came from the realms higher than ours.
"Sino ka?"
"Attavtnon.Tinawag mo ako kaya ako pumunta."
"Hindi kita tinawag."Assuming ang poging to.Hindi siya nagsalita. Instead he just looked at my face and he tried to capture my gaze. Napatingin tuloy ako sa kanya kasi pakiramdam ko hinihigop ng paningin niya ang mga mata ko.
Then he sighed.
"They will pay for what they've done." Umiiling pa siya habang nagsasalita.
"Ano?"
"Ngayon pa lang natatakot na ako sa maaring mangyari. Pero hindi na maitatago ang isang sekreto. The light is coming, the dawn is breaking." Lalong nangunot ang noo ko sa sinabi niya.
"Anong pinagsasabi mo?Hindi kita maiintindihan. Explain mo sa akin ngayon din. " The man smiled at me.
"You never lost your touch. Kahit ano pa ang gawin nila, hindi nila maaalis ang totoong ikaw Crystal."Huminga ako ng malalim. Naiinis na ako ha. Kanina pa siya nagsasalita pero wala akong maintindihan sa mga pinagsasabi niya. Gusto ko na siyang sipain.
Tumayo siya mula sa pagkakaluhod at lumapit sa akin. Tumitingin lang ako sa kanya at nung magkaharap na kami kinuha niya ang dalawang kamay ko.He then trace my right palm with his right forefinger and it stopped in the middle sa may bandang maliit na nunal. Itinaas din niya ang kaliwang kamay ko at itinabi sa kanang kamay ko at saka itinuro din ang isang maliit na nunal na kasing laki ng nasa kanan kong kamay at parehas pa sila ng pwesto.
I stared at the mole na ngayon ko lang napansin.
"Look closely. Diyan mo makikita ang mga kasagutan." Pinakatitigan ko ang mga palad ko and there I saw it.
Something sparkled.
I blinked my eyes kasi baka namamalikmata lang ako pero hindi naalis ang liwanag. Unti unti itong lumalaki sa dalawang kamay ko.
Nanlalaki ang mga mata ko habang pinapanood ko ang mga nangyayari until that small sparkle turned into a sword. Two double edge diamond sword, on my hands.
"Her Lordship." Napatingin ako ulit kay Attavtnon habang lumuluhod siya sa harapan ko.
Ngayon nakilala ko na siya.
I looked at him and his eyes sparkled with knowledge.
Knowledge that could break any man.
Knowledge that could destroy the world.
The knowledge that I have been betrayed for 150 years and the knowledge of what might come because of that betrayal.
I clenched at my swords tightly as memories flooded in my brain. At habang unti unti nabubuo ang memorya ko unti unti ding napupuno ng galit ang puso ko.
I tried to control my anger by breathing deeply.
Pero hindi, hindi kaya ng paghinga ng malalim ang sakit na dulot ng pagtataksil.
"To err is human, to forgive is divine." Attavtnon said
"Divinity is no longer in my blood Attavtnon. I am a nymph." Tumawa ako and it was shallow.
"You cannot destroy the ones who've nurtured you for 150 years." Lalo akong tumawa at tumingin sa kanya. He flinched at my stare.
Itinaas ko ang isang kamay ko and looked at my sword and at the reflection of a woman in that sword. Her beauty is ethereal, heavenly, blinding. Nakakasilaw ang ganda niya. Her beauty shines like crystal under the sun.
Nawala na ang itim kong mga buhok, it was now the color of gold. My plain white garment was replaced by an armor made of different gems. And my wings...feathered wings that shines like sapphire.
I looked at my ruby eyes and it reflects anger and pain. It is unforgiving and it held no mercy.
"I may have forgotten who I really am. But now I remember... I am Crystal. One of the Dominions. The Angelic Lord of the underworld. And those who betrays me, will be destroyed."
