Azvameth: The Deceiver Mafia Boss (UNEDITED VERSION)

Chapter 23

Alana Amoire's Point of View

"I think I just fell in love with your words, Alana." Nakangiting wika ni Shera.

"The pleasure is mine. Kung hindi dahil din sayo ay hindi ako makakapagsulat. Thank you for taking care of my daughter." Ani ko.

Halos dalawang linggo ang lumipas mula ng manggaling kami sa Hawaii. Akala ko ay guguluhin pa ako ni Azva pero nagulat na lang ako ng wala na sila noong mismong araw na din na iyon. Kahit ang mga kaibigan niya ay bigla ding nawala. Kaya naman laking pasasalamat ko ng mga oras na iyon.

Kaya ngayon ay naging maayos ang kinalabasan ng sinulat ko tungkol sa event. Habang naglilibot ng mga panahon na iyon ay sila Syn at Shera ang nagbantay sa anak ko. Sa tuwing pagbalik ko noon sa kwarto ay nadadatnan ko silang dalawa na masama ang tingin sa isa't isa pero ayaw nilang sabihin kung ano ba ang nangyayari.

"How I wish I have a daughter like Mixi."

Nagtatakang tumingin ako sa kanya. Nakangiti siya habang nakatingin kung saan. Kaya naman kumunot ang noo ko.

"Why suddenly you said that? Are you pregnant?" Pabirong tanong ko.

She looked at me in disbelief. Pero hindi siya umangal sa tanong ko pero mas nagulat ako ng biglang namutla ang mukha niya. Para siyang tinakasan ng kaluluwa niya sa katawan niya.

"Huy!" Tawag ko.

Nanatili lang siyang nakatulala. Lumipas ang ilang minuto ay bumalik siya sa katinuan. Tinignan niya ako ng malungkot at parang hihimatayin ng wala sa oras.

"Can... Can I ask you something?" Nauutal niya tanong.

Kahit naguguluhan ay tumango ako. "Bakit ba bigla kang naging ganyan? May nasabi ba akong masama?" Nagtatakang tanong ko.

Huminga siya ng malalim. "How did you know that you are pregnant with your daughter?" She asked.

Hindi makapaniwalang tumingin ako sa kanya. Habang siya ay nakayuko lang at para bang nahuli sa kung ano maling nagawa niya.

"Answer me, Shera. Are you really pregnant?"

She closed her eyes and nodded. Habang ako naman ay napatakip nalang sa bibig ko. Hindi ako makapaniwala sa sagot niya. Masaya ako para sa kanya pero naguguluhan pa din ako.

"I'm... I'm two weeks pregnant." She uttered.

Two weeks?

I looked at her in disbelief. "Ibig mo bang sabihin ay nabuntis ka noong nasa Hawaii tayo?" Tanong ko.

She nodded. "Yes."

"Oh god! Who's the father?"

Umiling siya. "I-I don't want to tell."

Huminga ako ng malalim. "I'm your friend, Shera. And friends don't lie to each other." I said.

Kahit hindi pa matagal na naging kaibigan ko siya ay sobra na siyang napalapit sa akin. She became my bestfriend just like Syn.

She looked at me again and started to cry. "It was a mistake, Alana. I swear,I didn't want to destroy a relationship. I was drunk that time. Hindi ko alam ang ginagawa ko noon." Sagot niya.

"What do you mean?" Naguguluhang wika ko.

She sighed while crying. "May nangyari sa amin ni Syn." Nahihirapang wika niya.

Hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya. Kahit ako ay nabigla sa mga sinabi niya. Ang mas lalo ay nang sabihin niya ang pangalan ni Syn.

"You mean nang hinihatid ka niya noong gabi uminom tayo?" Tanong ko.

She nodded. "Yes, When I woke up in the morning. Doon ko lang naalala kung ano ba ang nangyari. Akala ko ay gabing pagkakamali lang iyon kaya hindi na namin binaggit pa at hinayaan na. Pero... Pero nitong nagdaang mga araw ay bigla nalang akong nagsusuka. At hindi ako tanga para hindi alam na buntis ako."

I bit my lower lip. "Anong gagawin mo ngayon?"

Nagkabit-balikat lang siya. "I don't know. Pero hindi ko ipapaalam sa ama ng anak ko ang pagbubuntis ko. May kasintahan siya, Alana. Hindo ko maatim na masira sila dahil lang sa pagkakamali ko. It's better for me to suffer than so him suffering. I can sacrifice myself just to see him happy." She answered.

Nang sabihin niya iyon ay bigla nalang bumalik sa alaala ko kung ano ang nangyari noong sa akin. Parehong-pareho silang ni Kyla ng pinagdaanan. Kung siguro sa ibang sitwasyon na nangyari ay baka ganito din ang ginawa ko sa kanya kay Shera. Siguro ay dadamayan ko siya pero kahit ano gawin ko ay hindi maalis na nangyari na iyon.

"You're so brave but it doesn't mean that you'll not tell it to him. Kahit anong gawin mo o kahit pagbalik-baliktarin mo man ang mundo ay hindo mo pa din maalis na siya ang ama ng dinadala mo."

"But..."

I looket at her sincerly. "Syn is my bestfriend but you are also my friend, Shera. Kahit sino sainyo ay ayaw kong masaktan. Pero let's face the reality. Kahit na may masaktan kayo ay kailangan ninyong umamin. Kahit na masakit sa damdamin ng taong masasaktan ninyo ay kailangan sabihin. Kasi kung itatago ninyo ang pagkakamali ng pangmatagalan ay mas lalo lang ninyong dadagdagan ang sakit." I said.

Habang sinasabi ko ang mga salitang iyon ay alam kong sa sarili kong hindi ko nagawa iyon ng mga panahon iyon.

"Di baleng masaktan na ngayo keysa mahuli pang ang lahat. Tsaka isipin mo ang batang nasa sinapupunan mo. The baby deserve a family."  I added.

"What if... What if..." Hindi matuloy na ani niya.

I smiled at her. "I know him and i know that you know him too. We both know that he will not turn his back on the responsibility. He's a gay but he know also how to be a man when it comes to that kind of situation. Tsaka na kayo magdesisyon kapag alam na ninyong dalawa ang gagawin at kapag nakapag-usap na kayong dalawa."

Tumayo siya at nagtungo sa harapan ko. Niyakap niya ako ng mahigpit at doon umiyak. "Thank you very much. Kung wala ka siguro ay baka hindi ko alam ang gagawin ko. Tama nga ang mga sinabi mo. Gagawin ko para sa magiging baby ko." Wika nya.

Matapos ang ilang oras na pag-uusap ay nagpaalam na din ako kay Shera. Kailangan ko pa kasing ipasa mismo sa Daddy niya ang papel na dala ko. Kaagad akong nagtungo sa kung saan ang opisina niya.

"Hi, I have an appoitment with the Ceo." I said.

She smiled. "You can enter now."

Tumango ako at tumuloy. Pagkapasok ko ay bumungad sa akin ang opisina na panay mga libro. Tumuloy ako sa lamesa at tumayo doon.

"Good Afternoon, Sir. I'm here to submit the papers that i created."

Nakatalikod ang upuan niya. Nakaharap ito sa tanawin kung saan makikita ang view ng buong city. Dahan-dahang humarap sa gawi ko ang ceo. Ang ngiti ko kanina ay biglang nawala. Halos mahimatay ako sa sobrang pagkabigla. Seryoso ang mukha niya habang nakatingin sa akin. .

©Hanamitchiunnie