Chapter 33

3.6K 92 15
                                    

----

Mag iisang oras na rin siyang natutulog. Isang oras ko na rin siyang pinagmamasdan at binabantayan.. Sa isang oras na yun, doon ko lang naog isip isip ang mga nangyari sa amin. Gusto ko man siyang paniwalaan pero di ko alam kung paano..

Ring.

Napatingin ako sa side table niya. May tumatawag pero number lang ang nakalitaw. Hindi ko alam kung sasagutin ko ba o hindi. Pero something's inside me na nagtulak upang sagutin ang tawag na iyon..

I was about to speak ng magsalita ang tao sa kabila ng deretso.

"Hello Moe? I'm so sorry for what happened.. I really feel sorry about you now. I've heard about you and Julie being annul and your family lost their lives yesterday. . I just called to give you our condolences. Ako na bahala kay Julie na sabihin ang lahat. Na hindi mo anak itong anak ko ngayon.. Because I'm happy now.. I hope you'll be happy too. I'm willing to help you through this. Tutulungan kita kay Julie..Ga-"

"J..Jessica."

"Moe? W..wait.. Who's this? Julie?"

"Y..yes?"

"Oh my God! Are you two back in each others arms?  I'm so sorry Julie dahil sa nagawa ko sa into noon. But believe me, pinagsisihan ko lahat ng yon. Hindi ko alam na may anak pala kayo ni Elmo.. I'm so sorry. And one more thing, hindi naman talaga anak ni Elmo ang nasa sinapupunan ko noon. I did that.. because i..iniwan ako nung guy na nakabuntis sa akin. But.. I'm happy now with my husband. Please forgive me.. Elmo needs you Julie.. Just stay with him.. Don't leave him.."

"I..I won't.."

"Would you forgive me?"

"....."

I heard her sighed..

"Yes. It's okay. I know hindi madali ang nagawa ko noon. But I'm hoping for your forgiveness."

"In time Jessica. I know mapapatawad din kita. Kung ang Diyos, marunuong mag patawad, tayo pa kayang di hamak na tao lang? Masyado lang kasi akong naguguluhan sa mga nangyayari ngayon.. But in time Jessica.."

"Thank you Julie! I don't know how to thank you. Please send my condolences to Elmo and to your family.."

"Sure. Thanks."

"Uhmm. May I ask you something first?"

"Yea. Go ahead."

"Do you still love Elmo?"

"Uhmnm... Hindi naman nagbago yun eh.."


"Pero itutuloy mo pa ang annulment ninyo? Please stop it. Elmo needs you right now. Kayo na lang ang meron siya.. "

"Pinagiisipan ko na yan.. And yes. I won't leave him.."

"Thankyou."

"Bye"

"Bye Julie.."

I ended the call then looked at Elmo's face again..

I should've believed you first. And I should've trust you first. I'm so sorry..

After another 10 mins, gumagalaw ng kaunti si Elmo. I looked at him then ng ibinukas niya ang mga mata niya, nakita ko kung gaano kapula ang mga iyon. Unti-unti siyang umupo sa kanyang kama at tumalikod sa akin..

"What are you doing here?"

"I...I'm just checking you out.."

"I'm fine."

Hashtag: We're Married?! (JuliElmo Story)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon