Just One Reason (Completed)

CHAPTER 14.

14.

Napalunok ako at mabilis na nagtago sa gilid ng pinto.

Magkaharap sila. Kinukusot ni Irina ang mga mata nya na parang umiiyak while Mikael is holding her in her shoulders.

"Don't you love me anymore? Do you love her already? It still hurts seeing you with her." It was Irina, in between her sobs.

Napatda ako sa mga narinig ko. Bumilis na parang tambol ang kabog ng puso ko. Shit.

"We talked about this, Rina. Please." Si Mikael iyon.

Shit. What is this? May relasyon sila?

Napa takip ako ng bibig ko, para wag maka gawa ng ingay. Nanghihina na ang tuhod ko, napakapit ako sa pader na sinasandalan ko.

"I can still feel it. You still love me." He's still sobbing.

"Rina, you know we can't. As much as I love you, this can't happen."

Mikael's words slashed my heart.

How can they do this?

"I can't do this anymore. It fucking hurts!" She hissed. "Let's just runaway, Kael. Please."

Ramdam ko na uminit ang mga mata ko.

Mikael loves Irina.

Fuck. Sino bang niloko ko? Halata naman! The way they look at each other. Yung nangyari sa Puerto Galera. Shit talaga.

I started sobbing habang nakatakip ang kamay ko sa bibig ko. Nanghihina ako, pakiramdam ko matutumba ako nang biglang may humila sa akin.

Napasunod na lang ako.

Sa kabila ng panlalabo ng mata ko dahil sa luha ay nakilala ko na si Damien ang humihila sa akin palayo.

"D-Damien.." Nagpahila lang ako sa kanya.

I am too weak to question him yet, nagpangay na lang ako sa kanya. Hindi ko alam kung nasaan na kami, basta malayo na sa paningin ko ang mga cottage. Madili, may mga puno pero ang matakot dahil sa lugar ang huli kong naiisip.

"D-Damien.." Binitawan nya ako. Ramdam ko ang sakit sa dibdib ko. It wasn't supposed to be this way. Inamin ko sa sarili ko na hulog na hulog na ako kay Kael.

Humarap sya sa akin at sinapo ang mukha ko. Kita ko ng mga mata nya dahil sa liwanag ng buwan. I bit my lower lip. Just by looking at him, I know he knew.

"Damien.. A-alam mo?" Lumuluha na tanong ko.

He bit his lower lip and nod. May namuo din na luha sa kanyang mga mata.

"Why? What is this?" Nalilito na tanong ko.

The pain I was feeling is agonizing. Para akong mababasah anytime kahit na pakiramdam ko ay basag na basag na ako.

"Too many explanation needed." Matigas na sabi nya. "Irina got up from our bed at alam ko na magkikita sila ni Mikael. It has been happening for quite a while now." He smirked, full of bitterbess. Binitawan nya ang mukha ko. "I told myself na tama na. I was about to leave when I saw you. I'm sorry you have to witness that too."

"A-Aalis ka?" Ang tangin natanong ko.

"Yeah. Masyado na akong nagpapaka tanga. They obviously love each other." Tumingala si Damien, tapos pinunasan ang luha na tumulo. "Ano ba naman ako? Disposable na gitarista." Mapakla syang tumawa.

We're both hurting.

Mikael betrayed me. Bakit ba ako pumayag? Masyadong masakit.

"S-sasama ako. Please." I beg.