Illegal Love

Deel 41

Yesss, we hebben de 10k reads gehaald! Bedankt voor jullie interesse :)

POV Zara

"Oké maar ik moet je wat vertellen" zegt Rose als we samen richting de tweede les van vandaag, Duits lopen. "Vertel."

"Ik heb gisteravond gezoend met Jochem." Het verbaasd me niets, van die twee was het altijd al duidelijk dat ze elkaar leuk vonden. Alleen ze hadden niet meer veel contact op school aangezien Jochem bij mij in de klas zit en geen lessen samen heeft met Rose.

"Het verbaasd me niets" geef ik aan. "Hoezo?"

"Ik ken je beter dan iedereen hier, ik wist wel dat er ooit wat zou gebeuren tussen jullie."

"Oké je hebt gelijk, sinds de tweede is er al iets maar ook weer niets. Trouwens, wanneer ga jij nog eens met een jongen? Of ben je na Leon gestopt?"

"Ten eerste, Leon is niet iemand die zo iets kan veroorzaken. En ten tweede, ik heb momenteel geen behoefte aan iemand in mijn leven." Die tweede punt klopt niet maar ja, ik kan het aan niemand vertellen van Joost. Zelfs niet aan Rose want je weet nooit wie welke geheim zal bewaren.

"Hmmm, wat dacht je van Niels uit havo 5? Ik heb gehoord dat hij jou wel ziet zitten."

"Meid zoveel jongens zien mij zitten, als ik ieder een kans zou geven zou ik niet veel anders zijn dan Suus en Lise."

"Dus voorlopig geen jongens?"

"Voorlopig geen jongens" bevestig ik haar. Weer zit ik te liegen tegen iemand maar ik kan mijn relatie met Joost niet riskeren. Net als we het lokaal binnenlopen krijg ik een appje.

"Kom je straks even langs?"

"10 minuten" stuur ik terug.

Ook tien minuten later loop ik richting het lokaal waar Joost altijd les geeft. Hij heeft nu een tussenuur en ik ben even uit de les gegaan om zogenaamd naar de administratie te gaan voor wat zaken. Ik kijk even om me heen en als ik zeker weet dat er niemand langsloopt loop ik het lokaal binnen. Al snel zie ik Joost aan zijn bureau zitten met wat nakijkwerk. "Hey" geef ik aan als ik verder loop. Joost staat meteen op en pakt mijn hand vast, hij trekt me mee naar het kamertje tussen twee lokalen waarvan wij in de ene stonden. Nadat hij de deur dichtdoet drukt hij meteen zijn lippen op die van mij.

Nog gister was ik met hem, maar wat heb ik hem toch veel gemist zeg. Zijn geur, aanraking en zijn lippen, alles is ook weer zo perfect en zo onweerstaanbaar. "Hey" antwoord hij als hij terugtrekt. "We waren niet eens 24 uur geleden samen, je wil niet weten hoe erg ik je gemist heb."

Dit keer druk ik mijn lippen op die van hem en zoen hem hongerig. Niet veel later vinden onze tongen elkaar en ook onze lichamen staan volledig tegen elkaar.

"Trouwens, ik wilde je wat vragen. Zaterdag geven vrienden van mij een feestje, ga je mee?"

Ik zit even na te denken en Joost merkt dat ik twijfel. "Het is bij een vriend van me, oude vrienden van de HBO komen ook. Als je niet wilt hoeft het niet trouwens, kunnen we ook samen wat doen."

Ik ben eigenlijk best wel benieuwd naar Joost zijn vrienden en omgeving, en daarnaast wil ik hem niet tegenhouden om daar heen te gaan.

"Nee ik wil wel, hoe laat haal je me op dan?"

Hij plaatst een korte kus op mijn lippen. "Rond half negen haal ik je wel op dan, tot hoe laat mag je?"

"Niet veel later dan 1 uur denk ik."

"Is goed, dankjewel" en meteen trekt hij me in een knuffel. Hij houdt mij stevig vast en ook ik doe hetzelfde. We staan nu wel iets te lang zo aangezien ik gewoon terug moet gaan naar de les, maar als het aan mij lag kan ik eeuwig zo blijven. "Als ik nu niet ga wordt het nog verdacht." Ik plaats nog een laatste kus op zijn mond en loop richting de deur. Als ik het kamertje wil verlaten voel ik nog een klap tegen mijn kont aan. Als ik me omdraai zie ik de bekende grijns van Joost. Ik negeer het lachend en loop het lokaal uit.

Als ik de gang binnenloop van mijn lokaal waar ik les heb hoor ik mijn naam.

"Zara" als ik me omdraai zie ik dat het Leon is. Hij komt rustig naar me toe lopen. Als ik hem van dichterbij bekijk zie ik dat hij niet veel emotie toont.

"Hey" geef ik aan om nog een beetje aardig te zijn.
Hij knikt als begroeting. "Hoe is het?" Vraag ik hem maar.

"Ik heb me beter gevoeld, met jou?"

"Prima."
Het is alsof we elkaar maanden lang niet meer hebben gesproken na een break-up. We weten beide volgens mij niet echt wat we moeten zeggen. "Ben je nu gelukkig?"

"Hoe bedoel je?"

"Zonder mij in je leven, ben je nu gelukkig?"

"Leon—"
Ik word onderbroken door zijn woorden terwijl hij iets meer emotie toont.

"Ik wil alleen maar het beste voor je, als jij gelukkig bent zonder mij, ben ik ook gelukkig."

Waarom voelt dit wat hij zegt zo diep? Ik zie iets van verdriet gemengd met liefde in zijn ogen. Hij wilt dus blijkbaar nog steeds dat ik blij ben? Al is het zonder hem?

"Ja. Ik ben gelukkig."
Ergens voel ik me schuldig omdat ik heel fel ben geweest tegen hem. Ik bedenk me dat ik echt wat aardiger had kunnen zijn nu dat ik zie dat hij zo veel om me geeft, zelfs nadat ik hem niet wilde.

Hij knikt en glimlacht, en het is een echte, oprechte glimlach zie ik. "Mooi zo" voegt hij eraan toe.

Ik wil hem niet pijn doen, maar ook niet hoop geven dus hou nu gewoon mijn mond en wacht op zijn woorden. Wat ik ook zal zeggen zou het alleen maar ongemakkelijker maken.

Maar toch lukt het me niet om stil te blijven.
"Ik wil dat je weet, dat ik niet ongelukkig was met jou ofzo, het ging gewoon niet meer."

Hij knikt weer en kijkt naar de grond. "Ik moet gaan."

Als hij opkijkt zie ik een hele lichte glimlach vormen op zijn gezicht, ik probeer ook een beetje te glimlachen en loop dan weg.

Vote?