Hard To Reach

kabanata 11

dahil sa dami ng trabaho na-inaasikaso ng kanyang magulang, minsan lang nila madalaw ang kanilang anak. patuloy parin ang pagbisita nina Alia kay Ati. kung minsan nga ay nag cucutting na sila makamusta ang ang kalalagayan nito.

naparusahan na ang dalawang may mapakana nang pagkakaospital ni Ati, they were expelled from the university and banned to step inside it. makapangyarihan man ang mga magulang ng dalawa ngunit walang laban ito sa kapangyarihan ng mga Elites lalo na't naisama ang pangalan ng mga Lumuel.

Asther's POV

Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata. mabilis ko din itong naipikit ng masilaw ako sa sikat ng araw. ipinalibot ko ang aking paningin, sapo sapo ang aking ulo ay sinubukan kong maupo ngunit hindi pa kaya ng aking katawan. kumikirot parin ang bandang ulo ko.

muli kong sinubukan maupo ngunit bigla nalang akong na out balance. nagulat ako nang ang mapindot ako iyong nurse call button. muli akong humiga at nagpanggap muling matulog. nakakahiya ka talaga Ati

 Malakas na bumukas ng pinto, mabibigat na yabag at malalalim na paghinga ang narinig ko. mukha naalarma ko yata ang mga ito. naramdaman ko ang prisensya ng mga tao sa paligid ng aking hospital bed. mas kinabahan ako at napigilan ko nalang ang aking paghinga

"her heart beats irregular"natatarantang sabi ng isang pamilyar na boses.

"asan na ba ung nurses. mas nauna pa tayo sakanila" i slightly opened my right eye. nakita ko ang pag aalala mula sa mata ni Alia

mas kinabahan naman ako ng makarinig ako ng metal stroller at pagpasok ng ilang nurses. i heard them requesting Alia to step aside for awhile. nakarinig ako ng pagbukas  ng isang plastic at pag pitik dito. 

naimulat ko nalang ang mata ko ng makita ko ang injection na hawak ng isang nurse. langhiya iharap mo na ko sa baboy ramo huwag lang sa injection. bago pamang lumapat ang karayom sa aking balaot ay napabalikwas ako sa aking pagkakaupo ngunit dumaing din ng mabigla ang bandang ulunan ko.

"Ati!" sigaw nina Alia at nagstakbuhan papunta sa akin. dinamaba nila akong pareho ng yakap. nakita ko sa kanilang likod ang Elites na nakamasid lang sa amin. nagpipigil ng tawa ang kambal habang walang ekspresyon naman ang dalawa

"ah ah ma-masakit" turan ko kaya mabilis na napabitaw ang dalawa at kumuha nalang ng upuan at tumabi sa akin. 

Azi poured me water and i gladly took because my voice started to get a bit raspy

"how long have i slept, di pa ba tau late sa klase?" tanong ko sa kanila.  "hoi hoi mag ready na kayo at baka maditention nanaman tau kay miss smith" nagmamadaling sabi ko sakanila.

di na nakapagpigil si Orion at tuamawa ng malakas. habang ang iba naman ay napailing nalang sa akin. napakunot tuloy ang ulo ko

"you've slept for a week" archer coldly said.  nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Archer. tiningnan ko ang suot kong damit, panghospital nga. naka swero din ako.

Fudge that long? Siguro marami rami na akong namiss na lesson. Eto pa naman din ang pinakaayaw ko, ang maghabol. It stresses me out just thinking about it.

"And don't worry, we got at least three ditentions pilled up " casual nya na sabi na parang wala lang sakanya.

Napanganga nalang ako. Napakarami ng tatlo pag umabot ka ng lima, you'll be kicked out. Masama ko namang tiningnan sina Azi at Alia na syang umiwas ng tingin sa akin.

"Ah Ati. bumisita nga pala sila tito at tita"pag anunsyo ni Alia.

Nagning ning ang aking mga mata. Sa wakas, makalipas ng tatlong taon makikita ko na muli sila. Napakatagal na din pala. Lumipat sila sa ibang bansa dahil masakit parin para sa kanila ang pagkawala ni kuya. Nag desisyon akong mag paiwan dahil ayokong tuluyang nakalimot tulad nila. Gusto ko parin kahit sa simpleng pag bisita sa mga lugar na minsan naming pinapasyalan noon ay maalala ko parin si kuya.

"Asaan sila?"masigla kong tanong na parang bata. I stared at them. No one answered. Napamunot ang noo ko. Their acting weird.

"They" Alia opened her mouth then sighed at tiningnan akong diretso sa mga mata.

"They went back to states, may emergency daw sa isang branch ng kompanya nyo duon" nakita kong naawa sya sa akin.

I smiled, bitterly. Ano pa bang aasahan ko. Mas imporyante ang kompanyang pinundar nila kesa sa sariling anak. Di ko sila magawang kamuhian dahil sila ang dahilan kung bat aki nadito sa kundo. Tumayo din naman sila bilang magulang ko kahit sa maikling panahon.

"Ah ganun ba?" Mahina kong saad. I just smiled at them.

I hated it when people pity me. I'm strong, maybe? Gusto kong ipakitang wala lang sa akin, na sanay na ako. But this feelings are just to stubborn to handle.

"Hoi ano namang sinisimangot nyo dyan" i tried lightening up the mood ngunit ganun parin ang ekspresyon nila bukod nalang kay Archer at Hiro na wala atang alam na ekspresyon . May problema ba ang mga to

"pumangit na tuloy kayo" pilit akong tumawa. Inisa-isa ko sila ng tingin. I was expecting either Orion or Alia to brake up the silence by laughing their ass of pero hinde.

Umupo sa kama ko si Alia she held my hand, tightly na parang ayaw nya na itong bitawan. Nakita ko kung pano nya pigilan ang kanyang luha.

"Susunod ka na daw sa kanila after mong ma discharge" biglang usal ni Alia. Itinago nya ang kanyang mukha sa pamamagitan ng pagyakap sa akin

Unti unti kong naramdaman ang pagkabasa ng telang suot ko dahil sa kanyang pag iyak. Tulala, nakatingin sa kawalan. Anong sinambit nya? Totoo ba?

"Ati huwag kang pumayag please" hagulgol nya sa aking balikat. She tightened her grip on my shoulder blades.

Hindi ba dapat nakakaramdam ako ng saya ngayong makaksama ko na sila, siguro noon iyon. noong wala pa akong pinahahalagahan. I was in daze. Hindi ko mawari ang bagay'bagay. Alam ko ang rason pero bakit hindi ko magawang matuwa.

Dahil madami akong maiiwan. Dahil hindi ko kayang mawalay sa kinalikahan ko. I quickly reached my phone on the table right beside me. I dialed dad's number dahil mas madali syang kausap

My throat was dry, my heart was thumping irregularly

"Hello" bungad ni dad

"Hi dad"kinakabahang sabi ko

"Sirius ikaw pala, why may problema ba?" Nag aalang tanong nya.

"Wala, wala po" mabilis kong tanggi

"Ahm dad" nag aalanganing wika ko

"Yes?"

"Di po ako sasama sa inyo" i said it, finally. Nakarinig ako ng pagbagsak ng isang bagay sa kabilang linya.

"No can do Siri."naging mababa ang tono ng boses ni papa. Ganito sya pag hindi nya nagugustuhan ang isang bagay

"Your not safe there anymore. Ayokong mawalang pa ng anak. Kaya ka lang naman namin pinayagang mag paiwan noon dahil pinangako mong mag iingat ka but look what happened to you now"  dirediretsong saad nya. I know there's no other way around when it comes to arguing with my parents. Pero atleast i should try.

"Di naman na po ito mauulit, promise dad. You could even hire a private bodyguard kung yun po ang ikakapanayag ng loob nyo" pangungumbinsi ko. I heard him sigh. I know how frustrated he is now.

"There's no change of plans Siri. Sa ayaw at sa gusto mo kami parin ang masusunod" he ended the call

Nakamasid lang silang lahat sa akin. Hinihitay kung ano ang desisyon ng aking ama. Napayuko nalang ako at mabilis na pinunansan ang aking luha.

"I couldn't win over them. Tuloy parin ang pag alis ko" my voice was shaky yet i still tried to talk properly. I tried my best not to crack

Dinamba ako ng yakap nina Ali at Azi. We cried our hearts out not minding the Elites who were watching us, sadness was evident in their eyes. Maski sina Hiro at Archer, those cold dudes also showed their emotions. I mouthed them my thanks. Tumango lang ang mga ito.

I'm grateful meeting them even just for a short period of time. I wish that this day could never end. Iiwan ko sila. At masakit para sa akin yon.