Monday,
Nakasurvive naman ako kahit papaano. Bakit ganun?
Kahit ilang beses nyang iparamdam sakin na ayaw nya ko e, iba parin yung sinasabi ng puso ko.. (Nagsasalita puso ko! :D) Mahal na mahal ko pa din sya.
Ignorante? Isip bata? Nerd? Clumsy? Name it, aware naman ako e. Pero im trying my best para magustuhan nya ko.. Tinanggap at tiniis ko lahat ng sinasabi ng ibang tao dahil sya yung kasiyahan ko pero bakit ganun? Bakit?? Alam ko na may pustahan sila ni abby pero kahit ganun okay lang.. Kasi nga napapasaya nya ko..
"Rona.." kahit hindi ko lingunin alam ko kung sino ang nagsalita.
Ano ba ang dapat kong gawin? Magpakatanga dahil dito ako sumasaya o dapat ko nang tigilan tong kahibangan ko? Do I need to be matured now? Akala ko kase kahit na ayaw niya sakin hindi nya hahayaang mapahya ako sa pamilya ko. Pero hindi. Hindi talaga ako importante sa kanya. At naiiyak na ako. Naramdaman ko ang pagupo nya sa tabi ko. Pero di pa din ako umiimik..
"S-sorry.." sabi nya pa.
That hit me.
One..
Two..
Three..
Di ko na napigilan,
kusa nang kumawala ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan..
Nagsorry na sya..
On my other side is telling me to accept his apology, to say "Its okay. Sanay na ko." pero hindi ko masabi. Walang lakas ng loob ang bibig ko para pakawalan ang mga salitang iyon.
"Maghiwalay na tayo."
Nagulat sya sa sinabi ko at Kahit ako man ay nagulat din. Hindi yun yung gusto kong sabihin pero yun ang lumabas sa bibig ko.
ARNOLD POV~
5 more minutes vacant ko na, bakit ba feeling ko ang tagal ng oras ngayon?
"Dude, kung nakakatunaw yang mga tinginan mo e malamang tunaw na ang orasan." bulong ni benj.
"Ang tagal kasi." iritang sabi ko.
"hinihintay mo kase." sabi nito.
Hindi lo nalang sya pinansin pa. Maya-maya finally time na. Inayos ko na agad yung gamit ko.
"Nagmamadali ka ata? Bago yan aa." sabi ni aloy.
"Mind your fuckin business." sabi ko.
"Boom! Highblood haha edi wow!" si benj.
Tinignan ko lang ito ng masama saka iniwan na sila.
Binilisan ko na ang lkad ko papuntang field dahil alam ko na duon sya naglalagi.
Pagdating ko dun hindi nga ako nagkakamali dahil nandun sya nakaupo sa damuhan, nakatingin sa malayo at tila malalim ang iniisip..
Lumapit ako pero hindi ko alam kung tatawagin ko ba sya o iiwan dahil baka gusto nyang mapagisa? Seriously, I feel sorry for what happen yesterday, Something came up that needed my presence..
Okay Five seconds.
1 2 3 4 5..
"Rona.."
Wew! Sa wakas nakapagsalita din ako.
Umupo ako sa tabi nya pero hindi sya lumingon.. Hmm galit talaga sya? May nangyari kaya kahapon? Kelangan ko bang magsorry?
"S-sorry.."
Yan nasabi ko din. Pero sa gulat ko bigla syang lumuha..
Naghahanap pa ako ng sasabihin ko ng magulat ako sa snabi nya.
"Maghiwalay na tayo."
The moment i heard those words parang panandaliang tumigil ang mundo ko. Bakit? Diba yun yung matagal ko ng gustong marinig? Pero bakit ganito yung nararamdaman ko? Bakit?
"Alam ko na isip-bata ako, clumsy at nerd.. Alam ko din na ayaw mo yung mga katangian ko na yun. Gustong gusto kita e, gustong gusto pero siguro nga dapat itigil na to.. Ako lang naman yung nagpipilit e, sorry ha? Sorry sa pagiistorbo ko sayo.b-bye." Sabi nya habang umiiyak saka tumayo at iniwan na ako.
Hanggang sa mawala sya sa paningin ko hindi ko pa din alam kung paano ako marereact.
Hindi pa din nagsisink in skin yung nangyari. I should be happy..
I've been waiting for this day to come.
This day when she finally realized that she's not for me..
That finally I had my freedom from my Chidish Nerd Girlfriend..
(a/n: SORRY HANGGANG DITO MUNA. LOKO LOKO YUNG KASAMA KO E, TIME NA PALA SYA HAHAHA!!!! UPDATE DIN AKO ULIT SOON :)
- MEMARIA021)
