Маргалдах дургүй,
Хэрүүл, тэр муухай үгс бас тэр ууртай хоолойнд дургүй.
Чанга чимээнд дургүй,
Ширэв татан нэгэн лүүгээ чулуудах хорсолтой харцанд туйлын дургүй.
Тийм болохоор л ямар нэгэн маргалдах шалтгаан гаргахгүйг хэрвээ гарвал бушуухан шиг цагаан туг өргөөд бууж өгдөг.
Бүр болохгүй бол зугтчихдаг.
Миний буруу болохоор биш, өөрийгөө өмөөрч чаддаггүйдээ биш, дээр дурьдсан просессуудыг тэвчиж чаддаггүй болохоор л.
Энэ байдал минь намайг хохироогоод дуусна гэж яаж мэдэх билээ.
Амар тайвныг л хүссэн төдий.
.
