Chapter(5)အားလပ္ရက္
"မင္းေျပာတာက မင္းငါးသြားမ်ွားဖို႔ခ်င္တယ္လို႔လား?"ခ်ဴထင္းရီက က်န္းရီေဖးလက္ထဲက ဖုန္းကိုသံသယျဖစ္စြာၾကည့္လိုက္တယ္။သူက က်န္းရီေဖးကို သိလာတာနွစ္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ၿပီး သူတို႔က ေသြးရင္းမဟုတ္ေပမဲ့သူတို႔နွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ညီအကိုထက္ေတာင္ပိုသိေသးတယ္။သူကဘယ္ေတာ့ကမွ က်န္းရီေဖးက ဒီလိုဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္လုပ္တာကို မျမင္ဖူးဘူး။
"ငါသြားမယ္ ဒါ ျပသနာရွိလို႔လား?"
"တကယ္ကိုဘဲ သူကလွလား?ငါတို႔က မင္းနဲ႔အတူ သြားရင္ အဆင္မေျပျဖစ္နိုင္လား?'"အတြင္းေရးမွဴးခ်န္းရွိက ရယ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
"သူက လင္းယုတုန္"
"သူလား?မင္းေျပာေတာ့ သူ႕မွာႀကိဳက္တဲ့သူရွိတယ္ဆို"ခ်ဴထင္းရီက စပ္စုသည့္အမူအရာနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္"ငါေျပာသလို မင္းတကယ္ဘဲ လင္းအိမ္ကိုသြားၿပီးေတာ့ လင္းက်ီေဆာင္ကို ရွာၿပီး လက္ထပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တာလား?ဟုတ္တယ္မလား?"
"အမ္း"
"......."
သူက လင္းယုတုန္ကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ေခၚလာလို႔ရလားဟုေမးလိုက္တယ္။သူက ျပန္စာျပန္စာရသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ က်န္းရီေဖးက ခ်ဴထင္းရီ ခ်န္းရွိတို႔နွင့္အတူ ဖူလင္းဗီလာကိုထြက္လာခဲ႔တယ္။လင္းယုတုန္က သူတို႔အတြက္ လက္မွတ္နွစ္ေစာင္သာရွိကတည္းက က်န္းရီေဖးက အပိုလူတစ္ေယာက္သာ ေခၚေဆာင္ရမွာျဖစ္ေပမဲ့ က်န္းရီေဖးက နွစ္ေယာက္ေခၚလာတဲ့အတြက္ သူက လင္းယုတုန္ကို ေငြေပးဖို႔လုပ္ခဲ့ေပမဲ့ သူကတားဆီးခံလိုက္ရၿပီး လင္းယုတုန္က ဒီအခ်ိန္က သူတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးအတြက္သာျဖစ္လို႔ က်န္းရီေဖးက ေငြကုန္က်ခံစရာမလိုအပ္ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့တာျဖစ္တယ္။
က်န္းရီေဖးက တံု႔ဆိုင္းသြားၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္ေပမဲ့ သူက လင္းယုတုန္ကို ထပ္ၿပီးေတာ့ မျငင္းခံုေတာ့ဘူး။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူကမွ ဒီအေၾကာင္းကုိ အမ်ားႀကီးမေတြးခဲ႔ဘူး။သို႔ေသာ္လည္းဘဲ သူတို႔ရဲ႕အထုပ္အပိုးေတြကိုေနရာခ်သည့္အခ်ိန္မွာေတာ့-ေမးခြန္းတစ္ခုရွိလာတယ္-ဒီမွာ အခန္းစုစုေပါင္းက သံုးခန္းဘဲရွိေနတယ္။သူတို႔က ဘယ္လိုအခန္းခြဲယူၾကမလဲ?
ေလာင္လီက ခ်စ္သူရွိတဲ့သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ကို ဖိတ္ေခၚထားခဲ့တာျဖစ္ၿပီး သူတို႔တစ္တြဲခ်င္းစီအတြက္ အခန္းတစ္ခန္းျဖစ္တယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ အခန္းအားလံုးေပါင္းမွ သံုးခန္းသာရွိတာျဖစ္တယ္။ဒါေပမဲ့ အခုသူတို႔မွာ လူေျခာက္ေယာက္ရွိေနၿပီး ရွင္းခ်န္းထင္ကလည္း ေနာက္တစ္ရက္ဆိုရင္ ေရာက္လာမွာျဖစ္ၿပီး လူတိုင္းကsingleေတြသာျဖစ္တယ္။
လင္းယုတုန္က ေျပာလိုက္တယ္"က်ြန္ေတာ္ က်ြန္ေတာ့္အတန္းေဖာ္ကို ေမးလိုက္အုန္းမယ္။သူက ဒီကမန္ေနဂ်ာကို သိတယ္"
လင္းယုတုန္က ေလာင္လီရွိသည့္ေနရာကို သြားလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူကဟြားယုဘိုင္နွင့္အတူ ငါးဖမ္းသည့္ဂီယာေတြကိုျပင္ဆင္ေနတာျဖစ္ၿပီး သူက လင္းယုတုန္ေနာက္ကိုလိုက္လာၿပီး ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ တံခါးနားမွာရပ္ေနတဲ့ လူသံုးေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္လံုးပ်ဴးသြားၿပီး သူ႕ပါးစပ္ကလည္း ဟသြားတယ္။သူကလင္းယုတုန္ကို သူ႕ေဘးကိုဆြဲလိုက္ၿပီး ခိုးၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔ က်န္းရီေဖးနွင့္သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး တီးတိုးေျပာလိုက္တယ္"လင္းဇီ သူတို႔က မင္းဖိတ္ထားတဲ့လူလို႔မေျပာနဲ႔ေနာ္"
လင္းယုတုန္က ရယ္လိုက္ၿပီး"ဟုတ္တယ္ေလ။ဘာမွားလို႔လဲ?"
ေလာင္လီက လင္းယုတုန္ကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့ဘူး"မင္းက အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားကို သက္ကယ္အိမ္မွာေနဖို႔ေတာင္းဆိုလိုက္တာလား?ဒါက သင့္ေတာ္ရဲ႕လား?"
က်န္းမိသားစုနွင့္ခ်ဴမိသားစုက Bၿမိဳ႕၏အႀကီးဆံုးမိသားစုသံုးစုထဲက နွစ္စုျဖစ္တယ္။က်န္းရီေဖးက က်န္းမိသားစု၏ ေျမးျဖစ္ၿပီးေတာ့ က်န္းမိသားစုထဲမွာ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးဆက္ခံသူျဖစ္ေနၿပီး ခ်ဴထင္းရီက ခ်ဴမိသားစု၏ အႀကီးဆံုးသခင္ေလးျဖစ္ၿပီး ခ်ဴသခင္အိုႀကီး၏တန္ဖိုးအထားရဆံုးရတနာျဖစ္တယ္။သူက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီလိုသခင္ေလးနွစ္ေယာက္ကို အမ်ိဳးသားေန႔မွာ သာမာန္ဗီလာတစ္ခုမွာေနေစရမွာလဲ?
ဒါ့ေၾကာင့္ ေလာင္လီက လ်ွင္ျမန္စြာ မန္ေနဂ်ာကို အခန္းပိုရွိလားဆိုတာ ေမးခဲ့တယ္။မန္ေနဂ်ာက သူ႕အေဖရဲ႕စီးပြားဖက္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘာျပသနာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ဒါေပမဲ့ ကံမေကာင္းစြာဘဲ မန္ေနဂ်ာကေျပာလိုက္တယ္"ဝမ္းနည္းပါတယ္ ေရွာင္ေလာင္။အခုခ်ိန္က ခရီးသြားရာသီၿဖစ္လို႔ တစ္လႀကိဳတင္စာရင္းသြင္းရတယ္။တကယ္ကိုဘဲ အခန္းပိုမရွိေတာ့ဘူး။ဦးတို႔က ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ?ဦးေလးက တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အိပ္ရာအပိုေတြသြင္းခိုင္းလိုက္မယ္ေလ။ဘယ္အခန္းဘဲျဖစ္ျဖစ္လံုေလာက္ေအာင္ႀကီးပါတယ္"
ေလာင္လီကေျပာလိုက္တယ္"က်ြန္ေတာ္ က်ြန္ေတာ့္အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးလိုက္ပါအုန္းမယ္။ဦးေလးလီကို ဒုကၡမ်ားေစမိၿပီ"
ေလာင္လီကVIPအခန္းေတြကို ငွားခဲ့တာေၾကာင့္ အခန္းတစ္ခန္းစီတိုင္းမွာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေတြျဖစ္တယ္။အိပ္ရာက လံုေလာက္ေအာင္ႀကီးမားတာၿပီးေတာ့ တကယ္လို႔မင္းက လူသံုးေယာက္ေလာက္အိပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ျပသနာရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ဒါေပမဲ႔ ဘယ္သူက ဘယ္သူနွင့္အတူ အိပ္မွာလဲ?"
ေလာင္လီက"ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ရွင္းခ်န္းထင္လည္းမေရာက္ေသးဘူးဆိုေတာ့ အခုေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔က ဒီအတိုင္းလုပ္ရေအာင္။ဒီေန႔ေတာ့ လင္းဇီ ယုဘိုင္နဲ႔က်ြန္ေတာ္က တစ္ခန္းထဲေနလိုက္မယ္။မစၥတာက်န္း ခင္ဗ်ားတို႔က ခင္ဗ်ားတို႔က က်န္တဲ့နွစ္ခန္းကို အဆင္ေျပသလိုခြဲေနလိုက္။က်ြန္ေတာ္တို႔က မနက္ျဖန္မွ ျပန္စီစဥ္ၾကတာေပါ့"
လင္းယုတုန္က ဘာမွမေျပာဘဲ က်န္းရီေဖးကို ၾကည့္လိုက္တယ္။က်န္းရီေဖးက"ဒါဆို မင္းတို႔က က်ပ္ေနလိမ့္မယ္ "
ေလာင္လီက ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေျပာလိုက္တယ္"ဒါဆို က်ြန္ေတာ္က ယုဘိုင္နဲ႔ေနမယ္"
ခ်န္းရွိက ရယ္လိုက္ၿပီး"က်ြန္ေတာ္က ခ်ဴထင္းရီနဲ႔မ်ွလိုက္မယ္"
ခ်ဴထင္းရီရဲ႕မ်က္လံုးေတြက က်န္းရီေဖးနွင့္ လင္းယုတုန္ကို တလွည့္စီ စိတ္ဝင္စားစြာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္"ဒါဆို မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က တစ္ခန္းကို မ်ွေနလိုက္"
လင္းယုတုန္က ေခါင္းျငိမ့္လိုက္ၿပီး"ဒီလိုဘဲ လုပ္ရေအာင္။က်ြန္ေတာ္တို႔က ငါးဖမ္းဖို႔စီစဥ္ထားတယ္။ခင္ဗ်ားတို႔ေရာ သြားခ်င္လား?"
သူ႕ေမးခြန္းက က်န္းရီေဖးကို တိုက္ရိုက္ရည္ရြယ္ေနတာျဖစ္တယ္။
"ဒါဆိုကိုယ္တို႔အတူသြားတာေပါ့"
က်န္းရီေဖးနွင့္သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာခဲ့တာျဖစ္လို႔ သူတို႔က ငါးဖမ္းဂီယာေတြကို မသယ္ခဲ့ပါဘူး။laggageေတြေတာင္ သူတို႔အလုပ္အတြက္ လိုအပ္တာေၾကာင့္ အဆင္သင့္ျပင္ထားတာျဖစ္ၿပီး သူတို႔က laptop သုိ႔မဟုတ္ အျခားဆင္တူတဲ့ တစ္စံုတစ္ခုသာ သယ္ေဆာင္လာတာျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က လင္းယုတုန္နွင့္သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္အတူ မ်ွသံုးရပါမယ္။ကံေကာင္းတာက ေလာင္လီက ငါးမ်ွားတံေတြကို အနည္းငယ္မ်ားယူလာခဲ့တာေၾကာင့္ လူတိုင္းကို ငါးမ်ွားတံေပးၿပီးတာေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕ကပိုေနေသးတယ္။
ေလာင္လီက မ်ွားတံကို ယူေဆာင္ၿပီး ဟြားယုဘိုင္ေနာက္ကို လိုက္သြားတယ္။သူ႔လက္ထဲမွာ ပစၥည္းအျပည့္အစံုရွိေနေပမဲ့ သူကမက်ြမ္းက်င္တာေၾကာင့္ ငါးဖမ္းနိုင္မွာဘူး။ဒါေၾကာင့္သူက က်န္းရီေဖးလို လက္ေရြးစင္နွင့္လည္း အတူရွိေနရင္ သူက ပိုၿပီးစိတ္ဖိစီးနိုင္တယ္။
ခ်န္းရွိနွင့္ခ်ဴထင္းရီတို႔က ၁၀၀ရာခိုင္ႏႈန္းအျပည့္ လင္းယုတုန္အေၾကာင္း သိခ်င္ေပမဲ့ အခ်ိန္မက်ေသးတာေၾကာင့္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ငါးမ်ွားရင္း အတူစကားေျပာေနၾကတယ္။က်န္းရီေဖးနွင့္လင္းယုတုန္တို႔က သူတို႔ဘာသာ သြားလိုက္တာၿပီး လူေျခာက္ေယာက္က အုပ္စုသံုးစုျဖစ္သြားတယ္။
----
က်န္းရီေဖးက လင္းယုတုန္ငါးမွ်ားေနတဲ့ အေနာက္မနီးမေဝးမွာ ရပ္၍ကိုၾကည့္ေနၿပီး ေျပာလိုက္တယ္"မင္းက ကိုယ္ကိုခုနွစ္ရက္ၾကာမွ ဆက္သြယ္လာမယ္လို႔ထင္ထားတာ"
လင္းယုတုန္က ေနာက္ကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲ ၿပံဳးလိုက္ၿပီး"ဒါဆို ခင္ဗ်ားကို အခ်ိန္အၾကာႀကီးေနမွ ဆက္သြယ္သင့္တာေပါ့"
က်န္းရီေဖးက ဘာမွတ္ခ်က္မွ မေပးဘဲ လင္းယုတုန္ထိုက္ဖို႔ ထိုင္ခံုမွာတစ္ခံုကူညီ၍ေရြ႕ေပးလိုက္ၿပီး"ဒါဆို မင္းမွာ အေျဖကအဆင့္သင့္ရွိၿပီလား?"
လင္းယုတုန္က"ဘာေၾကာင့္လင္းမိသားစုကို ေရြးတာလဲ?မဟုတ္ က်ြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက....ဘာေၾကာင့္က်ြန္ေတာ့္လဲ? "
က်န္းရီေဖးက ဒီေမးခြန္းေၾကာင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတိတ္ေနၿပီးမွ"ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မင္းက ကိုယ္အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးလို႔ ထင္ခဲ့လို႔ဘဲ။မင္းလည္း ၾကားမွာပါ။ကိိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္အေဖက သေဘာထားကြဲလႊဲမႈေတြရွိတယ္။ကိုယ္က က်န္းမိသားစုရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသားဆိုေပမဲ့ သူက ကိုယ္ရဲ႕အေဖတူအေမကြဲညီမကိုဘဲေမ်ွာ္လင့္ေနတယ္။တကယ္လို႔ ကိုယ့္က ေနာက္ခံေကာင္းတဲ့ ခ်စ္သူကိုရွာရင္ သူက ကိုယ့္ကိုပိုၿပီးေတာ့ ေၾကာက္ၿပီး ကိုယ္ရဲ႕တက္လမ္းကို ဟန္႔တားလိမ့္မယ္။ကိုယ္ခ်စ္သူမရွိဘူးဆိုလည္း သူတို႔ကယံုၾကည္မွာမဟုတ္ဘူး"
လင္းယုတုန္က မေတြးဘဲနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္"ခင္ဗ်ားက ဒီအသက္အရြယ္ရွိေနၿပီဆိုေတာ ခင္ဗ်ားမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္မရွိဘူး"
သူကဘာသိဘာသာေနတတ္သူဆိုရင္ေတာင္ သူ႕အသက္ကႏွစ္ဆယ့္ရွစ္နွစ္ရွိၿပီ ဒါကလက္ထပ္ဖို႔အေကာင္းဆံုးအရြယ္မလား? ဟုတ္တယ္မို႔လား?
က်န္းရီေဖးက အကူအညီမဲ႔ေနသလိုခံစားရတယ္"ကိုယ္က ငယ္ေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကငယ္ေသးတာေၾကာင့္ဘဲ လူေတြက ကိုယ့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကတယ္။အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္မိေထြးက ကိုယ့္အတြက္ မိန္းမတစ္ေယာင္ရွာေပးၿပီး သူမထိန္းခ်ဳပ္မႈမွာ ရွိေနေစခ်င္တာေလ"
fuck!ဒါဆို ငါက သူ႕ကိုလက္ထပ္လိုက္ရင္ ငါ့အတြက္ အႏၲရာယ္ရွိနိုင္လား?သူက ငါ့ကိုဒိုင္းတစ္ခုလို အသံုးခ်ခ်င္တာလား?
က်န္းရီေဖးက လင္းယုတုန္၏ အေတြးနွင့္စိုးရိမ္မႈကို သတိထားမိၿပီးေျပာလိုက္တယ္"မင္းစိုးရိမ္စရာမလိုပါဘူး။ကိုယ္ မင္းကိုကာကြယ္ေပးမွာပါ။ကိုယ္တို႔အတူတူရွိခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က မင္းနဲ႔မင္းတို႔လင္းမိသားစုရဲ႕ျပသနာေတြကို ကိုယ္ကူညီေပးမွာပါ။ကိုယ္က လင္းမိသားစုစီးပြားေရးတိုးတက္ေအာင္ အတတ္နိုင္ဆံုးကူညီေပးမွာပါ။မင္းရဲ႕ဘဝကိုလည္း ကိုယ္ကဝင္ေရာက္မစြက္ဖက္ဘဲ မင္းစိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေစရမယ္။မင္းတစ္စံုတစ္ခုကို အလိုရွိရင္ ကိုယ္အစြမ္းရွိသမ်ွ အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားၿပီး မင္းစိတ္ေက်နပ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္"
လင္းယုတုန္က ဒီလိုက်ေတာါလည္း အရမ္းမဆိုးဘူးဟုေတြးမိတယ္။သူက ဒီအေၾကာင္းကို ပိုပိုၿပီးေတြးေနရင္း ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေမးလိုက္တယ္"မစၥတာက်န္း ခင္ဗ်ားက က်ြန္ေတာ့္ကို ဘာေၾကာင့္ႀကိဳက္တာလဲ?"
က်န္းရီေဖးက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျဖလိုက္တယ္"လင္းမိသားစုက ႀကီးက်ယ္တဲ့မိသားစုမဟုတ္ဘူး။ၿပီးေတာ့မင္းရဲ႕မိသားစုက အရမ္းေကာင္းမြန္တဲ့ ဓေလ့ရွိတယ္ဒါေပမဲ့ အေရးႀကီးဆံုးအရာက.....ဒါကမင္းက ကိုယ္နဲ႔အတူရွိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္မင္းကိုဘယ္ေတာ့သစၥာမေဖာက္ဘူး"
က်န္းရီေဖးအၿမဲတမ္းမွတ္မိေနခဲ့တာက သူက လင္းယုတုန္နွင့္ ခ်မ္းသာသည့္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး၏သား၏ေမြးေန႔မွာတစ္ႀကိမ္ဆံုခဲ့ဖူးတယ္။ဒါက ဆယ္နွစ္ကေလးတစ္ေယာက္၏ေမြးေန႔ဆိုေသာ္လည္းဘဲ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ က်င္းပတာျဖစ္တယ္။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူက အဲဒီကိုမတက္ေရာက္ခ်င္ေပမဲ့ သူက အခ်ိဳ႕ေသာအေရးႀကီးလူေတြကို ေလ့လာဖိို႔လိုအပ္တာေၾကာင့္ သူက သြားခဲ့တာျဖစ္ၿပီး သူက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူက အႀကီးအကဲေတြႏွင့္ မိတ္ဆက္ရင္းအလုပ္ရွဳပ္ေနေပမဲ့ လင္းယုတုန္ကေတာ့ ေဘးတစ္ေနရာမွာ တိတ္ဆိတ္စြာ ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ေနခဲ့တာျဖစ္တယ္။ေနာက္ေတာ့ လင္းယုေဖးက ေရာက္လာၿပီး သူ႕အကိုကို သူမ်ားေတြလို ဘာေၾကာင့္ မကစားတာလဲဟုေမးခဲ့တယ္။လင္းယုတုန္က အသံတိုးတိုးနွင့္ သူက ဒီေန႔ရဲ႕အဓိကလူကို မနွစ္သက္ေၾကာင္းေျပာခဲ့တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕မိခင္က သနားစရာေကာင္းတဲ့သူမရဲ႕ခင္ပြန္းကို အမႈိက္လိုစြန္႔ျပစ္ခဲ့ၿပီး ဒီေန႔မွာ သူမက အျခားအမ်ိဳးသမီး၏ေနရာမွာ ရွိေနတာျဖစ္ၿပီး သူက သစၥာမဲ့တဲ့သူေတြကို အမုန္းဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက လင္းယုတုန္က ၁၃နွစ္၁၄နွစ္ေလာက္သာရွိေသးေပမဲ့ သူရဲ႕အျမင္က သံုးဖက္ျမင္ျဖစ္တယ္။
(သံုးဖက္ျမင္ဆိုတာက တန္ဖိုးထားတတ္တာ ဘဝရဲ႕အေတြးအေခၚနဲ႔ တစ္ဖက္သတ္မၾကည့္ဘဲ အမ်ားရဲ႕အျမင္နွင့္ၾကည့္တာကို ဆုိလိုတယ္)
လင္းယုတုန္က အရင္တုန္းကအေၾကာင္းကို က်န္းရီေဖး ေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ သူက အကူညီမဲ႔စြာ ေခါင္းခါ၍ရယ္ေမာလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ခင္ဗ်ားက ဒီေလာက္ထိ အခ်ိန္ေတြၾကာခဲ႔ၿပီးတာကို မွတ္မိေနတာဘဲ။ခင္ဗ်ားက တကယ္ကို ဥာဏ္ေကာင္းတာဘဲ။တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ြန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္အဲဒီလို တံု႔ျပန္ခဲ့တာလဲဆိုေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက သူမရဲ႕သနားစရာေကာင္းတဲ့ ခင္ပြန္းကို စြန္႕ပစ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အဲဒီသနားစရာေကာင္းတဲ့ခင္ပြန္းနဲ႔ရတဲ့ ကေလးကိုလည္း မလိုခ်င္ခဲ့ဘူး။ၿပီးေတာ့ အဲဒီကေလးက က်ြန္ေတာ့္ရဲဲအတန္းေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အရမ္းကို သနားစရာေကာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးျဖစ္ေနလို႔ဘဲ။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ြန္ေတာ္က လက္ထပ္ၿပီးေတာ့မွ သစၥာမရွိဘဲ သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ေပ်ာ္ရႊင္ရာကို သြားတဲ့သူက သူတို႔ရဲ႕နွလံုးသားက အမွန္ကိုဘဲ ဆိုးယုတ္တယ္လို႔ ခံစားရလို႔ပါ"
က်န္းရီေဖးက ဒီအေၾကာင္းကို နားလည္တယ္။တကယ္လို႔သာ လူတိုင္းက သူ႕လိုဘဲ တံု႔ျပန္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းတာခ်ည္းတာျဖစ္လိမ့္မယ္။
လင္းယုတုန္က ဆက္ၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္"ဒါေပမဲ့မစၥတာက်န္း ခင္ဗ်ားက ကတိုက္ကရိုက္မျဖစ္လြန္းဘူးလား?ဒီေလာက္ထိ နွစ္ေတြၾကာၿပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ္ ေျပာင္းလဲသြားရင္ေရာ?"
က်န္းရီေဖးက ေသခ်ာစြာ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္"မင္းမျဖစ္ပါဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မင္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြကမေျပာင္းလဲေသးဘူး"
သူတို႔က သန္႔ရွင္းေနတုန္းဘဲ။
က်န္းရီေဖးက သူ႕နွလံုးသားထဲကေန ထပ္ေပါင္းေျပာလိုက္တယ္။
လင္းယုတုန္က ထပ္ၿပီးေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ေပမဲ့ သူ႕ကို ခုနွစ္ရက္ၾကာၿပီးရင္း အေျဖေပးဖို႔ သေဘာတူထားတာကို ေတြးေနမိတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ သူက ဒီအေၾကာင္းကို ပိုၿပီးစဥ္းစားဖို႔အခ်ိန္လိုအပ္ေနတာျဖစ္ၿပီး သူက သူတို႔က ဗီလာမွာ အတူေနတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ သူ႕ကိုပိုၿပီးေလ့လာနိုင္ၿပီး အေျဖေပးဖို႔ အလ်ွင္လိုေနတာမဟုတ္ဘူး။
သူက ဒီအေၾကာင္းေတြးေနတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေရာက္လာၿပီး သူတို႔ကို အိပ္ရာအပိုယူမလားဟု ေမးလာခဲ့ၿပီး မေမွ်ာ္လင့္ထားစြာဘဲ လင္းယုတုန္က လူေတြေရွ႕မွာ ထုတ္ေျပာလိုက္တယ္"မလိုအပ္ဘူး။ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္...မစၥတာက်န္းက မၾကာခင္မွာ က်ြန္ေတာ့္ရဲဲ႕သတိုးသားေလာင္းျဖစ္လာလိမ့္မယ္"
ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေလာင္လီရဲ႕ပါးစပ္က ဒီလိုပံုစံ"O"ျဖစ္သြားတယ္။ဟြားယုဘိုင္ကလည္း မွင္တက္သြားၿပီး ခ်န္းရွိနွင့္ ခ်ဴထင္းရီက တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။
က်န္းရီေဖးေတာင္မွွ စိတ္ရွဳပ္သြားၿပီး သူက ခ်ဴးထင္းရီလာကန္သည့္အခ်ိန္မွ သတိျပန္ဝင္လာတယ္။သူက လင္းယုတုန္က ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ႀကီး သူ႕ကိုအေျဖေပးတာက ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ သိခ်င္ေပမဲ့ သူသာေမးလိုက္ရင္ ေျပာင္းလဲသြားမွာေၾကာက္တာေၾကာင့္ သူက ဘာမွမေျပာခဲ့ဘူး။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ လင္းယုတုန္တစ္ေယာက္ထဲရဲ႕မ်က္နွာေပၚမွာသာ ေပါ့ပါးတဲ့ အၿပံဳးေလးရွိေနၿပီး သူက က်န္းရီေဖးကို လည္စည္းကေန ဆြဲေခၚသြားလိုက္ၿပီး အခန္းထဲကို ဦးေဆာင္ေခၚသြားလိုက္ၿပီး တံခါးကို ေပါ့ပါးစြာ ကန္ဖြင့္လိုက္ၿပီး တံခါးကို မွီလိုက္ၿပီး"မစၥတာက်န္း ခင္ဗ်ားအိပ္ရာေပၚမွာအိပ္လိုက္။က်ြန္ေတာ္ ၾကမ္းျပင္မွာဘဲ အိပ္မယ္။ခင္ဗ်ား ကန္႔ကြက္ခ်င္တာရွိလား?"
က်န္းရီေဖးက မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး"ကိုယ္က ၾကမ္းျပင္မွာ အိပ္လိုက္မယ္"
လင္းယုတုန္က ေျပာလိုက္တယ္"ဒါဆိုေက်းဇူးတင္တယ္။ၿပီးေတာ့မွ ခင္ဗ်ားေနာင္တမရဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္တယ္"
လင္းယုတုန္က ေရခ်ိဳးဖို႔သြားလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်န္းရီေဖးက ေတြးေနဆဲျဖစ္ၿပီး သူက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အိပ္တာကို ေနာင္တရနိုင္လို႔လား?မဟုတ္ရင္ သူက သူတို႔က အတူတူအိပ္ဖို႔ မရည္ရြယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေနာင္တရသင့္တယ္လို႔ေျပာတာလား?
-------
သူကညသန္းေခါင္အခ်ိန္မတိုင္ခင္ အိပ္မေပ်ာ္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ေနာက္ဆံုးေတာ့ နားလည္လိုက္တယ္။ဒါကေတာ့ လင္းယုတုန္က တစ္ပံုစံထဲအိပ္တတ္တဲ့သူမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အအိပ္ေဆာ့တတ္သူျဖစ္တာေၾကာင့္ သူက "ေကာင္းကင္မွျပဳတ္က်သြားသလို"သူက ခုတင္ေအာက္ကို က်သြားၿပီး ၾကမ္းျပင္နင့္ရိုက္မိသြားတယ္။
က်န္းရီေဖးက သူ႕ဘဝမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အအိပ္ေဆာ့တဲ့သူကို ျမင္ဖူးတာျဖစ္ၿပီး သူက ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လင္းယုတုန္က မ်က္လံုးမွိတ္ထားရင္း အိပ္ရာေပၚကို တြားသြားတက္လိုက္ၿပီး ဆက္ၿပီးေတာ့ အိပ္လိုက္တယ္။
သူက ဒါက အဆင္ေျပပါတယ္လို႔ ေတြးလိုက္တယ္။ဒါက လင္းယုတုန္က လိမ့္ရတာ ႀကိဳက္တာဘဲျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေဟာက္တာ သြားႀကိတ္တာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ဘူး။
သို႔ေသာ္လည္းဘဲ သူက ညာဘက္ကို လွည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ လင္းယုတုန္က ဒုတိယအႀကိမ္ျပဳတ္က်လာၿပီး ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕ႏွာေခါင္းကို ရိုက္မိသြားတယ္။
လင္းယုတုန္က လံုးဝကို ရည္ရြယ္ၿပီး လုပ္တာ မဟုတ္ေပမဲ့ စမ္းတဝါးဝါးနွင့္ အိပ္ရာေပၚကို ထပ္ၿပီးေတာ့ တြားသြားတက္သြားတယ္။သူ႕ကိုၾကည့္ရတာ ဒီလိုအျပဳအမူမ်ိဳးကို ရင္းနွီးေနပံုေပၚၿပီး ဒီလိုလုပ္ေနတာက က်ြမ္းက်င္အဆင့္ဘဲ။ၿပီးေတာ့ သူက နိုးလာတဲ့ပံုလည္း မေပၚဘူး။
က်န္းရီေဖးက ဒီအခ်ိန္မွာဆက္ၿပီးေတာ့ မအိပ္နိုင္ေတာ့ဘဲ သူက ထထိုင္လိုက္ၿပီး သူက အိပ္ရာေပၚမွာ သြားအိပ္သင့္လားဆိုတာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေတြးေတာလိုက္တယ္။ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူက တိတ္ဆိတ္စြာ ေဝးေဝးကို ေရြ႕သြားလိုက္ၿပီး သူက အိပ္လို႔မေပ်ာ္ခင္မွာဘဲ"ဘန္"ဆိုတဲ့အသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး လင္းယုတုန္က ထပ္ၿပီးေတာ့ ျပဳတ္က်ျပန္ၿပီ။အသံကို ၾကားရသေလာက္ေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ လင္းယုတုန္က သူ႕ေခါင္းနွင့္ ၾကမ္းျပင္ကို ရိုက္မိပံုဘဲ။
လင္းယုတုန္က ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းထမလာတာေကာင့္ သူက နာက်င္သြားတာျဖစ္နိုင္ၿပီး သူက သူ႕ေခါင္းကို ပြတ္လိုက္ၿပီး မ်က္လံုးဖြင့္လာၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူက ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေနတာျဖစ္ၿပီး သူက အခန္းထဲမွာ ဘယ္သူနွင့္အတူ အိပ္ေနတာလဲဆိုတာ မွတ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူက ထလာၿပီး က်န္းရီေဖး အိပ္ေနတဲ့ ေနရာကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နွင့္ ေလ်ွာက္လာခဲ့ၿပီး က်န္းရီေဖး၏အက်ၤ ီလက္ကိုဆြဲလိုက္ၿပီး အက္ကြဲေနတဲ့ အသံႏွင့္"က်ြန္ေတာ္တို႔ စကားေျပာလို႔ရမလား?ခင္ဗ်ားက အိပ္ရာေပၚမွာ အိပ္ၿပီး က်ြန္ေတာ့္ကို ၾကမ္းျပင္ကို ဘာေၾကာင့္ မေပးနိုင္ရတာလဲ?"
က်န္းရီေဖးက သူက ဒီလိုပံုစံအတိုင္း ဆက္ၿပီးေတာ့ ျပဳတ္က်ေနၿပီး မာေက်ာတဲ့တစ္စံုတစ္ခုနွင့္ ရိုက္မိသြားရင္ အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းတယ္ဆိုတာ ေတြးမိတယ္။ဒါေပမဲ့လည္း သူက လင္ယုတုန္က အဆိုမျပဳခင္မွာ ေျပာဖို႔ၾကေတာ့လည္း မသင့္ေတာ္ဘူး။ဒါ့ေၾကာင့္ သူက သူ႕ရဲ႕ေစာင္ကို အိပ္ရာေပၚကို ခ်ခင္းလိုက္ၿပီး လဲအိပ္လိုက္တယ္။
လင္းယုတုန္က သူ႕ရဲ႕ေစာင္ကို ၾကမ္းျပင္မွာ ခင္းလိုက္ၿပီး လဲအိပ္လိုက္ၿပီး လ်ွင္ျမန္စြာ ထပ္ၿပီးေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။လင္းယုတုန္က ဒီေလာက္ျမန္ျမန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာက က်န္းရီေဖးကို သေဘာက်ေစၿပီး မၾကာခင္မွာေတာ့ က်န္းရီေဖးကိုယ္တိုင္လည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ညနက္လာတာနွင့္ အခန္းအပူခ်ိန္က နိမ့္လာၿပီး က်န္းရီေဖးက နည္းနည္းေအးတယ္လို႔ ခံစားရတာေၾကာင့္ နိုးလာၿပီး လင္းယုတုန္အေၾကာင္းကို ေတြးမိတယ္။သူက ထလိုက္ၿပီး အိပ္ရာေဘးကမီးအိမ္ကို လွည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ လင္းယုတုန္ အိပ္ေနတာကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ရလဒ္ကေတာ့ သူက လင္းယုတုန္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ မေတြ႕ရဘဲ အဲဒီကေလးက အလိမ့္လြန္ၿပီး ဒီအခ်ိန္မွာ စားပြဲေအာက္မွာ ေကြးၿပီးေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။
------------
(5800)
Chapter(5)အားလပ်ရက်
"မင်းပြောတာ မင်းငါးမျှားဖို့သွားမယ်လို့လား?"ချူထင်းရီက ကျန်းရီဖေးလက်ထဲက ဖုန်းကို သံသယမကင်းစွာ ကြည့်လိုက်တယ်။သူက ကျန်းရီဖေးနှင့်သိလာတာ နှစ်နှစ်ဆယ်ကျော်ပြီဖြစ်ပြီး သူတို့က သွေးရင်းမဟုတ်ပေမဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ညီအကိုထက်တောင် ပိုသိသေးတယ်။သူက ဘယ်တော့မှ ကျန်းရီဖေးက ဒီလိုဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့်လုပ်တာကို မမြင်ဖူးဘူး။
"ငါသွားမယ် ဒါက ပြသနာရှိလို့လား?"
"တကယ်ကိုဘဲ သူက လှလို့လား?ငါတို့က မင်းနဲ့အတူသွားရင် အဆင်မပြေဖြစ်နိုင်လား?"အတွင်းရေးမှူးချန်းရှိက ရယ်ပြီးပြောလိုက်တယ်။
"သူက လင်းယုတုန်"
"သူလား?မင်းပြောတော့ သူ့မှာကြိုက်တဲ့သူရှိတယ်ဆို"ချူထင်းရီက စပ်စုတဲ့အမူအရာနှင့်ပြောလိုက်တယ်"ငါပြောသလို မင်းတကယ်ဘဲ လင်းအိမ်ကို သွားပြီးတော့ လင်းကျီဆောင်ကို ရှာပြီး လက်ထပ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့တာလား?ဟုတ်တယ်မလား?"
"အမ်း"
"......"
သူက လင်းယုတုန်ကို သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကို ခေါ်လာလို့ရလားဟု မေးလိုက်တယ်၊သူက ပြန်စာရသည့်အချိန်မှာတော့ ကျန်းရီဖေးက ချူထင်းရီ ချန်းရှိတို့နှင့်အတူ ဖူလင်းဗီလာကို ထွက်လာခဲ့တယ်။လင်းယုတုန်က သူတို့အတွက် လက်မှတ်နှစ်စောင်သာရှိကတည်းက ကျန်းရီဖေးက အပိုလူတစ်ယောက်သာ ခေါ်ဆောင်လာရမှာဖြစ်ပေမဲ့ ကျန်းရီဖေးက နှစ်ယောက်ခေါ်လာတဲ့အတွက် သူက လင်းယုတုန်ကို ငွေပေးဖို့ငွေပေးဖို့ လုပ်ခဲ့ပေမဲ့ သူက တားဆီးခံလိုက်ရပြီး လင်းယုတုန်က ဒီအချိန်မှာ သူတို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးအတွက်သာဖြစ်လို့ ကျန်းရီဖေးက ငွေကုန်ကျစရာမလိုဘူးလို့ တွေးခဲ့တာဖြစ်တယ်။
ကျန်းရီဖေးက တုံ့ဆိုင်းသွားပြီး သက်ပြင်းချလိုက်ပေမဲ့ သူက လင်းယုတုန်ကို ထပ်ပြီးတော့ မငြင်းခုံတော့ဘူး။
ဒီအချိန်မှာ ဘယ်သူကမှ ဒီအကြောင်းကို အများကြီးမတွေးခဲ့ဘူး။သို့သော်လည်းဘဲ သူတို့ရဲ့အထုတ်အပိုးတွေကို နေရာချသည့်အချန်မှာတော့-မေးခွန်းတစ်ခုရှိလာတယ်-ဒီမှာ အခန်းစုစုပေါင်းသုံးခန်းဘဲရှိနေတယ်။သူတို့က ဘယ်လိုအခန်းခဲယူကြမလဲ?
လောင်လီက ချစ်သူရှိတဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကို ဖိတ်ခေါ်ထားခဲ့တာဖြစ်ပြီး သူတို့တစ်တွဲချင်းစီအတွက်အခန်းတစ်ခန်းဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့် အခန်းအားလုံးပေါင်းမှ သုံးခန်းသာရှိသာဖြစ်တယ်။ဒါပေမဲ့ အခုသူတို့မှာ လူခြောက်ယောက်ရှိနေပြီး ရှင်းချန်းထင်ကလည်း နောက်တစ်ရက်ဆိုရင် ရောက်လာမှာဖြစ်ပြီး လူတိုင်းကsingleဖြစ်တယ်။
လင်းယုတုန်က ပြောလိုက်တယ်"ကျွန်တော် ကျွန်တော့်အတန်းဖော်ကို မေးလိုက်အုန်းမယ်။သူက ဒီကမန်နေဂျာကို သိတယ်"
လင်းယုတုန်က လောင်လီရှိသည့်နေရာကို သွားလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ သူက ဟွားယုဘိုင်နှင့်အတူ ငါးဖမ်းသည့်ဂီယာတွေကို ပြင်ဆင်နေတာဖြစ်ပြီး သူက လင်းယုတုန်နောက်ကိုလိုက်လာပြီ ထွက်လာခဲ့သည့်အချိန်မှာ တံခါးနားမှာရပ်နေတဲ့လူသုံးယောက်ကို ကြည့်ပြီး မျက်လုံးပျူးသွားပြီး သူ့ပါးစပ်က ဟသွားတယ်။သူက လင်းယုတုန်ကို သူ့ဘေးကို ဆွဲလိုက်ပြီး သူက ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့ ကျန်းရီဖေးနှင့်သူ့သူငယ်ချင်းတွေကို ကြည့်လိုက်ပြီး တီးတိုးပြောလိုက်တယ်"လင်းဇီ သူတို့က မင်းဖိတ်ထားတဲ့လူလို့မပြောနဲ့နော်"
လင်းယုတုန်က ရယ်လိုက်ပြီး"ဟုတ်တယ်လေ။ဘာမှားလို့လဲ?"
လောင်လီက လင်းယုတုန်ကိုကြည့်ပြီးပြောစရာစကားမရှိတော့ဘူး"မင်းက အိမ်ရှေ့စံမင်းသားကို သက်ကယ်အိမ်မှာနေဖို့ တောင်းဆိုလိုက်တာလား?ဒါက သင့်တော်ရဲ့လား?"
ကျန်းမိသားစုနှင့်ချူမိသားစုက Bမြို့၏အကြီးဆုံးမိသားစုသုံးစုထဲက နှစ်စုဖြစ်တယ်။ကျန်းရီဖေးက ကျန်းမိသားစု၏မြေးဖြစ်ပြီးတော့ ကျန်းမိသားစုထဲမှာ အသင့်လျော်ဆုံးဆက်ခံသူဖြစ်နေပြီး ချူထင်းရီက ချူမိသားစု၏အကြီးဆုံးသခင်လေးဖြစ်ပြီး ချူသခင်အိုကြီး၏တန်ဖိုးအထားရဆုံးရတနာဖြစ်တယ်။သူက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလိုသခင်လေးနှစ်ယောက်ကို အမျိုးသားနေ့မှာ သာမာန်ဗီလာတစ်ခုမှာ နေစေရမှာလဲ?
ဒါကြောင့် လောင်လီက လျှင်မြန်စွာ မန်နေဂျာကို အခန်းပိုရှိလားဆိုတာ မေးခဲ့တယ်။မန်နေဂျာက သူ့အဖေရဲ့စီးပွားဖက်မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့် ဘာပြသနာမှဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ဒါပေမဲ့ ကံမကောင်းစွာဘဲ မန်နေဂျာက ပြောလိုက်တယ်"ဝမ်းနည်းပါတယ် ရှောင်လောင် အခုချိန်က ခရီးသွားရာသီဖြစ်လို့ တစ်လကြိုတင်စာရင်းသွင်းရတယ်။တကယ်ကိုဘဲ အခန်းပိုမရှိတော့ဘူး။ဦးတို့က ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲ?ဦးလေးက တစ်စုံတစ်ယောက်ကို အိပ်ရာအပိုတွေ သွင်းခိုင်းလိုက်မယ်။ဘယ်အခန်းဖြစ်ဖြစ် လုံလောက်အောင်ကြီးပါတယ်"
လောင်လီက"ကျွန်တော် ကျွန်တော့်အတန်းဖော်တွေနဲ့ ဆွေးနွေးလိုက်ပါအုန်းမယ်။ဦးလေးကို ဒုက္ခများစေမိပြီ"
လောင်လီက VIPအခန်းတွေကို ငှာခဲ့တာကြောင့် အခန်းတစ်ခန်းစီတိုင်းမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ခုတင်တွေဖြစ်တယ်။အိပ်ရာက လုံလောက်အောင်ကြီးမားပြီးတော့ တကယ်လို့ မင်းက လူသုံးယောက်လောက် အိပ်မယ်ဆိုရင်တောင် ပြသနာရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူက ဘယ်သူနှင့်အတူ အိပ်မှာလဲ?
လောင်လီက ပြောလိုက်တယ်"ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် ရှင်းချန်းထင်လည်း မရောက်သေးဘူးဆိုတော့ အခုတော့ ကျွန်တော်တို့က ဒီအတိုင်းလုပ်ရအောင်။ဒီနေ့တော့ လင်းဇီ ယုဘိုင်နဲ့ ကျွန်တော်က တစ်ခန်းထဲနေလိုက်မယ်။မစ္စတာကျန်း ခင်ဗျားတို့က ကျန်တဲ့နှစ်ခန်းကို အဆင်ပြေအောင် ခွဲနေလိုက်။ကျွန်တော်တို့က မနက်ဖြန်မှ ပြန်စီစဉ်ကြတာပေါ့"
လင်းယုတုန်က ဘာမှမပြောဘဲ ကျန်းရီဖေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ကျန်းရီဖေးက"ဒါဆို မင်းတို့က ကျပ်နေလိမ့်မယ်"
လောင်လီက ချက်ချင်းဘဲ ပြောလိုက်တယ်"ဒါဆို ကျွန်တော်က ယုဘိုင်နဲ့နေမယ်"
ချန်ရှိက ရယ်လိုက်ပြီး"ကျွန်တော်က ချူထင်းရီနဲ့မျှသုံးမယ်"
ချူထင်းရီရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကျန်းရီဖေးနှင့် လင်းယုတုန်ကို တစ်လှည့်စီ စိတ်ဝင်စားစွာ ကြည့်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ ပြောလိုက်တယ်"ဒါဆို မင်းတို့နှစ်ယောက်က တစ်ခန်းကို မျှနေလိုက်"
လင်းယုတုန်က ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး"ဒီလိုဘဲ လုပ်ရအောင်။ကျွန်တော်တို့က ငါးဖမ်းဖို့ စီစဉ်ထားတယ်။ခင်ဗျားတို့ရော သွားချင်လား?"
သူ့မေးခွန်းက ကျန်းရီဖေးကို တိုက်ရိုက်ရည်ရွယ်တာဖြစ်တယ်။
"ဒါဆို ကိုယ်တို့အတူသွားတာပေါ့"
ကျန်းရီဖေးနှင့်သူ့သူငယ်ချင်းတွေက ချက်ချင်းလိုက်လာခဲ့တာဖြစ်လို့ သူတို့က ငါးဖမ်းဂီယာတွေကို မသယ်ခဲ့ပါဘူး။laggageတွေတောင် သူတို့အလုပ်အတွက် လိုအပ်တာကြောင့် အဆင်သင့်ပြင်ထားလို့ဖြစ်ပြီး သူတို့က laptop သို့မဟုတ် အခြားဆင်တူတဲ့တစ်စုံတစ်ခုကိုသာ သယ်ဆောင်လာတာဖြစ်တယ်။ဒါကြောင့် သူတို့က လင်းယုတုန်နှင့်သူ့သူငယ်ချင်းတွေနှင့်အတူ မျှသုံးရမှာဖြစ်တယ်။ကံကောင်းတာက လောင်လီက ငါးမျှားတံတွေကို အနည်းငယ်များယူလာတာကြောင့် လူတိုင်းကို ငါးမျှားတံပေးပြီးတာတောင် တစ်ချို့က ပိုနေသေးတယ်။
လောင်လီက ငါးမျှားတံကို ယူဆောင်ပြီး ဟွားယုဘိုင်နောက်ကို လိုက်သွားလိုက်တယ်။သူက သူ့လက်ထဲမှာ ပစ္စည်းအပြည့်အစုံရှိနေပေမဲ့ သူက မကျွမ်းကျင်တာကြောင့် ငါးဖမ်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ဒါကြောင့် သူက ကျန်းရီဖေးလို လက်ရွေးစင်နှင့်အတူရှိနေရင် သူက ပိုပြီးစိတ်ဖိစီးနိုင်တယ်။
ချန်းရှိနှင့်ချူထင်းရီတို့က ၁၀၀ရာခိုင်နှုန်းအပြည့် လင်းယုတုန်အကြောင်းကို သိချင်နေပေမဲ့ အချိန်မကျသေးတာကြောင့် သူတို့က ငါးမျှားရင် အတူစကားပြောနေကြတယ်။ကျန်းရီဖေးနှင့် လင်းယုတုန်တို့က သူတို့ဘာသာသွားလိုက်ပြီး လူခြောက်ယောက်က အုပ်စုသုံးစုဖြစ်သွားတယ်။
ကျန်းရီဖေးက လင်းယုတုန်ငါးမျှားနေတဲ့အနောက် မနီးမဝေးမှာ ရပ်ကြည့်နေပြီး ပြောလိုက်တယ်"မင်းက ကိုယ့်ကို ခုနှစ်ရက်ကြာမှ ဆက်သွယ်လာမယ်လို့ ထင်ထားတာ"
လင်းယုတုန်က နောက်ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ ပြုံးလိုက်ပြီး"ဒါဆို ခင်ဗျားကို နောက်ကျမှ ဆက်သွယ်သင့်တာပေါ့"
ကျန်းရီဖေးက ဘာမှတ်ချက်မှမပေးဘဲ လင်းယုတုန်အတွက် ခုံကို ရွေ့ပေးလိုက်ပြီး"ဒါဆို မင်းမှ အဖြေရှိပြီလား?"
လင်းယုတုန်က"ဘာကြောင့် လင်းမိသားစုကို ရွေးတာလဲ?မဟုတ်သေးဘူး ကျွန်တော်ပြောချင်တာက ....ဘာကြောင့် ကျွန်တော်လဲ?"
ကျန်းရီဖေးက ဒီမေးခွန်းကြောင့် အချိန်အတော်ကြာတတ်နေပြီးမှ"ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ မင်းက ကိုယ့်အတွက် အသင့်တော်ဆုံးလို့ ထင်ခဲ့လို့ဘဲ။ကိုယ်နဲ့ကိုယ့်အဖေက သဘောထားကွဲလွဲမှုတွေရှိတယ်။ကိုယ်က ကျန်းမိသားစုရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသားဆိုပေမဲ့ သူက ကိုယ့်ရဲ့အဖေတူ အမေကွဲညီမကိုဘဲ မျှော်လင့်နေတယ်။တကယ်လို့ ကိုယ်က နောက်ခံကောင်းတဲ့ချစ်သူကိုရှာရင် သူက ကိုယ့်ကိုပိုပြီးတော့ ကြောင်နေပြီး ကိုယ့်ရဲ့တက်လမ်းကို ဟန့်တားလိမ့်မယ်။ကိုယ်က ချစ်သူမရှိဘူးဆိုရင်လည်း သူတို့က ယုံကြည်မှာ မဟုတ်ဘူး"
လင်းယုတုန်က မတွေးဘဲနဲ့ပြောလိုက်တယ်"ခင်ဗျားက ဒီအသက်အရွယ်ရှိနေပြီဆိုတော့ ခင်ဗျားမှာ တစ်ယောက်ယောက်မရှိဘူးလား?"
သူက ဘာသိဘာသာနေတတ်သူဆိုရင်တောင် သူ့အသက်က နှစ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ရှိပြီ။ဒါက လက်ထပ်ဖို့အကောင်းဆုံးအရွယ်ဘဲမလား?ဟုတ်တယ်မလား?
ကျန်းရီဖေးက အကူအညီမဲ့သလိုခံစားရတယ်"ကိုယ်က ငယ်သေးတာကြောင့်ဘဲ လူတွေက ကိုယ့်ကို ထိန်းချုပ်နိုင်တယ်လို့ထင်နေကြတယ်။အထူးသဖြင့် ကိုယ့်မိထွေးက ကိုယ့်အတွက် မိန်းမတစ်ယောက်ရှာပေးပြီး သူမထိန်းချုပ်မှုမှာ ရှိနေစေချင်တာလေ"
fuck!ဒါဆို ငါက သူ့ကိုလက်ထပ်လိုက်ရင် ငါ့အတွက် အန္တရာယ်ရှိနိုင်လား?သူက ငါ့ကိုဒိုင်းတစ်ခုလို အသုံးချချင်တာလား?
ကျန်းရီဖေးက လင်းယုတုန်၏အတွေးနှင့်စိုးရိမ်မှုကို သတိထားမိပြီးပြောလိုက်တယ်"မင်းစိုးရိမ်စရာမလိုပါဘူး။ကိုယ် မင်းကိုကာကွယ်ပေးမှာပါ။ကိုယ်တို့အတူတူရှိခဲ့မယ်ဆိုရင် ကိုယ်က မင်းနဲ့မင်းတို့လင်းမိသားစုရဲ့ပြသနာတွေကို ကိုယ်ကူညီပေးမှာပါ။ကိုယ်က လင်းမိသားစုစီးပွားရေးတိုးတက်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံးကူညီပေးမှာပါ။မင်းရဲ့ဘဝကိုလည်း ကိုယ်က ဝင်ရောက်မစွပ်ဖက်ဘဲ မင်းစိတ်တိုင်းကျဖြစ်စေရမယ်။မင်းတစ်စုံတစ်ခုကို အလိုရှိရင် ကိုယ့်အစွမ်းရှိသမျှ အကောင်းဆုံးကြိုးစားပြီး မင်းစိတ်ကျေနပ်အောင်လုပ်ပေးမယ်"
လင်းယုတုန်က ဒီလိုကျတော့လည်း အရမ်းမဆိုးဘူးဟုတွေးမိတယ်။သူက ဒီအကြောင်းကို တွေးနေရင်း နောက်ဆုံးမှာတော့ မေးလိုက်တယ်"မစ္စတာကျန်း ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ကို ဘာကြောင့်ကြိုက်တာလဲ?"
ကျန်းရီဖေးက ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဖြလိုက်တယ်"လင်းမိသားစုက ကြီးကျယ်တဲ့မိသားစုမဟုတ်ဘူး။ပြီးတော့ မင်းရဲ့မိသားစုက အရမ်းကောင်းတယ်မွန်တဲ့ ဓလေ့ရှိတယ်။ဒါပေမဲ့ အရေးကြီးဆုံးအရာက....ဒါက မင်းက ကိုယ့်နဲ့အတူရှိမယ်ဆိုရင် ကိုယ်မင်းကိုဘယ်တော့မှ သစ္စာမဖောက်ဘူး"
ကျန်းရီဖေး အမြဲတမ်းမှတ်မိနေတာက သူက လင်းယုတုန်နှင့် ချမ်းသာသည့်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦး၏သား၏မွေးနေ့မှာ တစ်ကြိမ်ဆုံခဲ့ဖူးတယ်။ဒါက ဆယ်နှစ်ကလေးတစ်ယောက်၏မွေးနေ့ဆိုသော်လည်းဘဲ ဒါကခန်းနားကြီးကျယ်စွာကျင်းပတာဖြစ်တယ်။အဲဒီအချိန်တုန်းက သူက အဲဒီကိုမတက်ရောက်ချင်ပေမဲ့ သူကအချို့သောအရေးကြီးလူတွေကို လေ့လာဖို့လိုအပ်တာကြောင့် သူက သွားခဲ့တာဖြစ်ပြီး သူက အဲဒီအချိန်တုန်းက သူကအကြီးအကဲတွေနှင့်မိတ်ဆက်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေပေမဲ့ လင်းယုတုန်ကတော့ ဘေးတစ်နေရာမှာ တိတ်ဆိတ်စွာဖျော်ရည်သောက်နေခဲ့တာဖြစ်တယ်။နောက်တော့ လင်းယုဖေးက ရောက်လာပြီး သူ့အကိုကို သူများတွေလို ဘာကြောင့်မကစားတာလဲဟု မေးခဲ့တယ်။လင်းယုတုန်က အသံတိုးတိုးနှင့် သူက ဒီနေ့အဓိကလူကို မနှစ်သက်ကောင်းပြောခဲ့တယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကောင်လေးရဲ့မိခင်က သနားစရာကောင်းတဲ့ သူမရဲ့ခင်ပွန်းရဲ့ အမှိုက်လိုစွန့်ပြစ်ခဲ့ပြီး ဒီနေ့မှာတော့ သူမက အခြားမိန်းမရဲ့နေရာမှာမီးရှိနေတာဖြစ်ပြီး သူက သစ္စာမဲ့တဲ့လူတွေကို အမုန်းဆုံးဖြစ်ကြောင်းပြောခဲ့တယ်။
အဲဒီအချိန်တုန်းက လင်းယုတုန်က ၁၃နှစ် ၁၄နှစ်လောက်သာရှိသေးပေမဲ့ သူ့ရဲ့အမြင်က သုံးဖက်မြင်ဖြစ်တယ်။
(သုံးဖက်မြင်ဆိုတာက တန်ဖိုးထားတတ်တာ ဘဝရဲ့အတွေးအခေါ်နဲ့ တစ်ဖက်သတ်မကြည့်ဘဲ အများရဲ့အမြင်နှင့်ကြည့်တာကို ဆိုလိုတယ်)
လင်းယုတုန်က အရင်တုန်းကအကြောင်းကို ကျန်းရီဖေးပြောတာကို နာထောင်ပြီးတော့ သူကအကူအညီမဲ့စွာ ခေါင်းခါ၍ရယ်မောလိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်"ခင်ဗျားက ဒီလောက်ထိ အချိန်တွေကြာခဲ့ပြီကို မှတ်မိနေတာဘဲ။ခင်ဗျားက တကယ်ကို ဉာဏ်ကောင်းတာဘဲ။တကယ်တော့ အဲဒီအချိန်တုန်းက ကျွန်တော်က ဘာကြောင့်အဲဒီလိုတုံ့ပြန်ခဲ့တာလဲဆိုတော့ အဲဒီအမျိုးသမီးက သူမရဲ့သနားစရာကောင်းတဲ့ ခင်ပွန်းကို စွန့်ပစ်ခဲ့ပြီး သူမက အဲဒီသနားစရာကောင်းတဲ့ခင်ပွန်းနဲ့ရတဲ့ကလေးကိုလည်း မလိုချင်ခဲ့ဘူး။ပြီးတော့ အဲဒီကလေးက ကျွန်တော့်ရဲ့အတန်းဖော်ဖြစ်ပြီးတော့ အရမ်းကိုသနားစရာကောင်းတဲ့ကောင်မလေးဖြစ်နေလို့ဘဲ။အဲဒီအချိန်တုန်းက ကျွန်တော်က လက်ထပ်ပြီးတော့မှ သစ္စာမရှိဘဲ သူတို့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်ပျော်ရွှင်ရာကို သွားတဲ့သူက သူတို့ရဲ့နှလုံးသားက အမှန်ကိုဘဲ ဆိုးယုတ်တယ်လို့ ခံစားရလို့ပါ"
ကျန်းရီဖေးက ဒီအကြောင်းကိုနားလည်တယ်။တကယ်လို့လူတိုင်းက သူ့လိုဘဲ တုံ့ပြန်မယ်ဆိုရင် ကောင်းတာချည်းတာဖြစ်တယ်။
လင်းယုတုန်က ဆက်ပြီးတော့ ပြောလိုက်တယ်"ဒါပေမဲ့ မစ္စတာကျန်း ခင်ဗျားက ကတိုက်ကရိုက်မဖြစ်လွန်းဘူးလား?ဒီလောက်ထိ နှစ်တွေကြာပြီးတော့ ကျွန်တော်က ပြောင်းလဲသွားရင်ရော?"
ကျန်းရီဖေးက သေချာစွာပြန်ပြောလိုက်တယ်"မင်းမဖြစ်ပါဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ မင်းရဲ့မျက်လုံးတွေက မပြောင်းလဲသေးဘူး"
သူတို့က သန့်ရှင်းနေတုန်းဘဲ။
ကျန်းရီဖေးက သူ့နှလုံးသားထဲကနေ ထပ်ပေါင်းပြောလိုက်တယ်။
လင်းယုတုန်ကို ထပ်ပြီးတော့ ဘာမှမပြောတော့ပေမဲ့ သူ့ကို ခုနှစ်ရက်ကြာပြီးရင် အဖြေပေးဖို့သဘောတူထားတာကို တွေးနေမိတယ်။ဒါကြောင့် သူက ဒီအကြောင်းကို ပိုပြီးတော့စဉ်းစားဖို့ အချိန်လိုအပ်နေတာဖြစ်ပြီး သူက သူတို့ကဗီလာမှာ အတူနေတဲ့အချိန်အတွင်းမှာ သူ့ကိုပိုပြီးလေ့လာနိုင်ပြီး အဖြေရဖို့ အလျှင်လိုနေတာမဟုတ်ဘူး။
သူက ဒီအကြောင်းကို တွေးနေတဲ့အချိန်မှာဘဲ တစ်စုံတစ်ယောက်က ရောက်လာပြီး သူတို့ကို အိပ်ရာအပိုယူမလားဟု မေးလာခဲ့ပြီး မမျှော်လင့်စွာဘဲ လင်းယုတုန်က လူတွေရှေ့မှာ ထုတ်ပြောလိုက်တယ်"မလိုအပ်ဘူး။ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ....မစ္စတာကျန်းက မကြာခင်မှာ ကျွန်တော့်ရဲ့သတိုးသားလောင်းဖြစ်လာလိမ့်မယ်"
ချက်ချင်းဘဲ လောင်လီရဲ့ပါးစပ်က ဒီလိုပုံစံ"O"ဖြစ်သွားတယ်။ဟွားယုဘိုင်ကလည်း မှင်တက်သွားပြီး ချန်းရှိနှင့်ချူထင်းရီက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။
ကျန်းရီဖေးတောင် စိတ်ရှုပ်သွားပြီး သူက ချူထင်းရီကန်လိုက်သည့်အချိန်မှ သတိပြန်ဝင်လာတယ်၊သူက လင်းယုတုန်က ဒီလောက်မြန်မြန်ကြီး သူ့ကိုအဖြေပေးတာက ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ သိချင်ပေမဲ့ သူသာမေးလိုက်ရင် ပြောင်းလဲသွားမှာကြောက်တာကြောင့် သူကဘာမှမပြောခဲ့ဘူး။
ဒီအချိန်မှာတော့ လင်းယုတုန်တစ်ယောက်ထဲရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာသာ ပေါ့ပါးတဲ့အပြုံးလေးရှိနေပြီး သူကကျန်းရီဖေးကို လည်စည်းကနေ ဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပြီး အခန်းထဲကို ဦးဆောင်ခေါ်သွားပြီး တံခါးကိုပေါ့ပါးစွာ ကန်ဖွင့်လိုက်ပြီး တံခါးကိုမှီလိုက်ပြီး"မစ္စတာကျန်း ခင်ဗျားအိပ်ရာပေါ်မှာ အိပ်လိုက်။ကျွန်တော်က ကြမ်းပြင်မှာဘဲ အိပ်မယ်။ခင်ဗျား ကန့်ကွက်ချင်တာရှိလား?"
ကျန်းရီဖေးက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး"ကိုယ်က ကြမ်းပြင်မှာအိပ်လိုက်မယ်"
လင်းယုတုန်က ပြောလိုက်တယ်"ဒါဆို ကျေးဇူးတင်တယ်။ပြီးတော့ ခင်ဗျားနောင်တမရဖို့ မျှော်လင့်တယ်"
လင်းယုတုန်က ရေချိုးဖို့သွားလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ကျန်းရီဖေးက တွေးနေဆဲဖြစ်ပြီး သူက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အိပ်တာကို နောင်တရနိုင်လို့လား?မဟုတ်ရင် သူက သူတို့က အတူတူအိပ်ဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့တဲ့အတွက် နောင်တရသင့်တယ်လို့ပြောတာလား?
သူက ညသန်းခေါင်မတိုင်ခင် အိပ်မပျော်သေးတဲ့အချိန်မှာဘဲ သူက နောက်ဆုံးတော့ နားလည်လိုက်တယ်။ဒါကတော့ လင်းယုတုန်က တစ်ပုံစံထဲအိပ်တတ်တဲ့သူမျိုးမဟုတ်ဘဲ အအိပ်ဆော့တတ်သူဖြစ်တာကြောင့် သူက"ကောင်းကင်မှပြုတ်ကျသွားသလို"သူက ခုတင်အောက်ကို ကျသွားပြီး ကြမ်းပြင်နှင့်ရိုက်မိသွားတယ်။
ကျန်းရီဖေးက သူ့ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် အအိပ်ဆော့တဲ့သူကို မြင်ဖူးတာဖြစ်ပြီး သူကကြည့်လိုက်တော့ လင်းယုတုန်က မျက်လုံးမှိတ်ထားရင်း အိပ်ရာပေါ်ကို တွားသွားတက်လိုက်ပြီး ဆက်ပြီးတော့ အိပ်လိုက်တယ်။
သူက ဒါကအဆင်ပြေတယ်လို့ တွေးလိုက်တယ်။ဒါက လင်းယုတုန်က လိမ့်ရတာ ကြိုက်တာဘဲဖြစ်ပြီးတော့ ဟောက်တာတွေ သွားကြိတ်တာမျိုးလဲ မဟုတ်ဘူးလို့တွေးလိုက်တယ်။
သို့သော်လည်းဘဲ သူက ညာဘက်ကို လှည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာဘဲ လင်းယုတုန်က ဒုတိယအကြိမ်ပြုတ်ကျလာပြီး ဒီအချိန်မှာ သူ့နှာခေါင်းကို ရိုက်မိသွားတယ်။
လင်းယုတုန်က လုံးဝကိုရည်ရွယ်ပြီး လုပ်တာ မဟုတ်ပေမဲ့ စမ်းတဝါးဝါးနှင့် အိပ်ရာပေါ်ကို ထပ်ပြီးတော့ တွားသွားပြီးတက်သွားတယ်။သူ့ကိုကြည့်ရတာ ဒီလိုအပြုအမူမျိုးကို ရင်းနှီးနေပုံပေါ်ပြီး ဒီလိုလုပ်နေတာက ကျွမ်းကျင်အဆင့်ဘဲ။ပြီးတော့ သူကနိုးလာတဲ့ပုံလည်းမပေါ်ဘူး။
ကျန်းရီဖေးက ဒီအချိန်မှာ ဆက်ပြီးတော့ မအိပ်နိုင်တော့ဘဲ ထထိုင်လိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်သွားအိပ်သင့်လားဆိုတာ ပြင်းပြင်းထန်ထန်တွေးတောလိုက်တယ်။နောက်ဆုံးမှာတော့ သူက တိတ်ဆိတ်စွာ ဝေးဝေးကို ရွေ့သွားလိုက်ပြီး သူက အိပ်လို့မပျော်ခင်မှာဘဲ"ဘန်း"ဆိုတဲ့အသံကို ကြားလိုက်ရပြီး လင်းယုတုန်က ထပ်ပြီးတော့ ပြုတ်ကျပြန်တယ်။အသံကိုကြားရသလောက်တော့ ဒီအချိန်မှာ လင်းယုတုန်က သူ့ခေါင်းနှင့်ကြမ်းပြင်ကို ရိုက်မိပုံဘဲ။
လင်းယုတုန်က ဒီအချိန်မှာတော့ ချက်ချင်းထမလာတာကြောင့် သူက နာကျင်သွားတာဖြစ်နိုင်ပြီး သူက သူ့ခေါင်းကို ပွတ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးဖွင့်လာပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူကဘယ်နေရာကို ရောက်နေတာဖြစ်ပြီး သူကအခန်းထဲမှာ ဘယ်သူနှင့်အတူ အိပ်နေတာလဲဆိုတာ မှတ်မိအောင်ကြိုးစားလိုက်တယ်။အဲဒီနောက်မှာတော့ သူက ထလာပြီး ကျန်းရီဖေးအိပ်နေတဲ့နေရာကို ကြောင်တောင်တောင်နှင့် လျှောက်လာပြီး ကျန်းရီဖေး၏အင်ကျီကို ဆွဲလိုက်ပြီး အက်ကွဲနေတဲ့အသံနှင့်"ကျွန်တော်တို့ စကားပြောလို့ရမလား?ခင်ဗျားက အိပ်ရာပေါ်မှာ အိပ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ကြမ်းပြင်ကို ဘာကြောင့်မပေးနိုင်ရတာလဲ?"
ကျန်းရီဖေးက သူက ဒီလိုပုံစံအတိုင်းဆက်ပြီးတော့ ပြုတ်ကျနေပြီး မာကျောတဲ့တစ်စုံတစ်ခုနှင့်ရိုက်မိသွားရင် အန္တရာယ်များလွန်းတယ်ဆိုတာ တွေးမိတယ်။သူက လင်းယုတုန်က အဆိုမပြုခင်မှာ ပြောဖို့ကြတော့လည်း မသင့်တော်ဘူး။ဒါကြောင့် သူက သူ့ရဲ့စောင်ကို အိပ်ရာပေါ်ကို ချခင်းလိုက်ပြီး လဲအိပ်လိုက်တယ်။
လင်းယုတုန်က သူ့ရဲ့စောင်ကို ကြမ်းပြင်မှာ ခင်းလိုက်ပြီး လဲအိပ်လိုက်ပြီး လျှင်မြန်စွာ ထပ်ပြီးတော့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။လင်းယုတုန်က ဒီလောက်မြန်မြန်အိပ်ပျော်သွားတာက ကျန်းရီဖေးကို သဘောကျစေပြီး မကြာခင်မှာဘဲ ကျန်းရီဖေးကိုယ်တိုင်လည်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။
ညနက်လာတာနှင့် အခန်းအပူချိန်က နိမ့်လာပြီး ကျန်းရီဖေးက နည်းနည်းအေးတယ်လို့ ခံစားရတာကြောင့် နိုးလာပြီး လင်းယုတုန်အကြောင်းကို တွေးမိတယ်။သူက ထလိုက်ပြီး အိပ်ရာလေးက မီးအိမ်ကို လှည့်လိုက်ပြီးတော့ လင်းယုတုန်အိပ်နေတာကို ကြည့်လိုက်တယ်။ရလဒ်ကတော့ သူက လင်းယုတုန်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ မတွေ့ရဘဲ အဲဒီကလေးက အလိမ့်လွန်ပြီး ဒီအချန်မှာ စားပွဲအောက်မှာ ကွေးပြီးအိပ်ပျော်နေတယ်။
-------------------