Choose
"Sorry I'm late!"
Humahangos si Lene na pumasok sa restaurant sabay beso sakin. Umupo siya sa isang upuan sa tapat namin ni Hayes.
"Ang dami pa kasing pa-echos ng prof ko, sorry talaga."
"Ano ka ba, okay lang saka halos kakarating lang din naman namin," saad ko sa kaniya.
Thursday ngayon, kaninang tanghali pa ang uwian ko pero isinama ako ni Hayes sa pagbisita niya sa Coffe Farm.
Ipinakita niya sa'kin kung paano ang proseso ng paggawa ng kape mula sa pag-aani, sa pagpapatuyo, sa packaging at sa sistema ng deliveries. Matrabaho pala ng paggawa ng kape. Bilib ako sa mga farmers na nagti-tiyagang magtanim at magtrabaho doon.
"Order lang ako."
"Ako na Lene, mag-usap na kayong dalawa. Strawberry right?"
"Yes, yes! Thank you Layana."
Nginitian ko si Lene at dumiretso na sa counter para um-order ng juice. Binilhan ko rin siya ng isang slice ng cheese cake doon. Pabprito niya iyon e. Habang nag-aantay sa order ay nakita kong masinsinan na silang nag-usap ni Hayes.
Nagpadesign kasi si Hayes kay Lene ng interior sa ipapatayo niyang coffee shop. Iyong coffee shop kung saan niya ako unang dinala ay pagmamay-ari pala ng pamilya Espinoza but this time, gusto niyang magpatayo ng sarili niya.
As I look at them, I can't stop thinking about what happened when I told them that me and Hayes are now together.
"Congrats. Dalaga ka na nga," si Abes. Matamlay na lagi. Ani niya, lagi siyang pagod.
Alam kong normal na sa college ang walang pahinga pero parang sumobra ang kay Abes.
"Speed a. Gagi, hindi ko man lang naramdaman. Kateam ko pa iyan sa basketball a." Si Hugo.
"Kaya pala ganado magpractice lagi ang gunggong. Sa'yo pala nanggagaling ang gatorade!"
"Kapag inggit, pikit." Biro ko.
"Congrats, Layana. Kaya pala ayaw sabihin. Si Hayes pala iyong first love mo a!" Si Eka.
"Baka mabati e."
Hindi na natanggal ang ngiti sa labi ko sa buong magdamag na naglunch kami. But I'm quite worried about Lene at Abes since they are so quiet.
"Pagod lang. Dami kong plates e." Si Lene nang tanungin ko siya.
Tulad ni Abes ay tila problemado rin siya sa isang bagay. Hindi ko na siya inusisa pa dahil alam kong magkukusa naman si Lene na magkwento.
"Hoy, ikaw? Ano? Parang araw-araw kang sinsiping ng manok a."
He frustratedly close his eyes as if I said something sensitive. Problema nito?
Agad siyang inakbayan ni Migo. "Pasensiya na kayo dito sa tropa natin. Naghahabol ng grades e."
"Huh? May bagsak ka?" Si Hugo, puno pa ang bibig.
Abes let out a stressful sight. He force a smile. "Gagi wala iyon. May namiss lang akong activities sa terror kong prof."
"Ayan, kakaalis mo iyan e." Sisi ko sa kaniya.
Tipid lang siyang ngumiti ulit.
"Ano ba kasing pinag-aaksayahan mo ng oras sa Maynila?"
"Yeah right. Araw araw ka na roon a." Si Lene. "And, you look so tired. Why is that? Tagaytay is just few hours away from Manila a."
Pumagitna si Migo. "Guys, chill. May tinatayo kasing bagong branch mga SYS doon. Diba Adrielle?"
"Totoo?" Si Eka.
"Yup. Kaya nastress itong si Abes. Alam niyo naman, lagot siya kina Tito Aries at Tita Beatrice. Mawawalan tayo ng sponsor sa sasakyan kapag nabadshot!"
Ang totoo, itong mga lalaki lang naman ang sipsip kina Tito Aries at Tita Beatrice. Binigyan ba naman sila ng tig-isang sasakyan! They are also want to give us but we refused. I refused! A car, under SYS, is too much!
"Ma'am, here is your order."
"Oh, thank you." I smiled to her.
Nang makuha ko na ang order ay bumalik na'ko sa table namin. Seryoso lang na nakikinig si Hayes sa mga sinasabi ni Lene. Nakakunot ang noo nito at nakapalumbaba. Bumagay tuloy ang suot nitong relo.
"It looks amazing right? Ang cozy tignan because of it's brown texture. One more thing, overlooking ang view ng taal kaya gaganahan ka talaga magkape."
Matapos ilapag ang order sa table ay sinilip ko ang design ni Lene na hawak ngayon ni Hayes. Maganda nga ang pagkakadesign, akala mo'y muli kang nag-travel back in time kapag nasa loob ka ng coffee shop na 'yon. Ang sarap mag-relax.
"What do you think?" bumaling sa'kin si Hayes.
"It's great...but it would be more interesting if maglalagay ka ng mga bookshelf for books. Books and coffee are good combination."
"Omg, you're right! You can just add it here on the right corner para spacious pa rin siya tignan," mas excited pa si Lene.
Tumango-tango naman si Hayes.
"We can add your flowers arrangement here. Flowers, books and coffee are better."
Nagkatinginan kami ni Lene. Ngumisi siya at umagree kay Hayes. Tinutudyo ako.
Naramdaman ko ang kamay ni Hayes na namahinga sa hita ko. Hinayaan ko siya doon.
"That looks okay, right?" Bumaling sa akin ang lalaki.
Tumango ako. Pigil ang ngiti.
Ilang sandali pa silang nag-usap patungkol sa magiging kalalabasan ng coffee shop bago kami nagpaalam kay Lene.
"Bukas makalawa na rin magsisimula iyong training para sa mga farmers diba?" tanong ko sa kaniya habang ikinakabit ang seatbelt.
"Yeah, magiging open na rin ang farm for visitors. It's better right?" He asked. "The world needs to see the hardship of our farmers in providing our needs. Farmers are belittled for their work and I don't want that. I don't like it." Hayes added.
I smiled. "You have a good heart."
"I'm just doing what I think is right. Our farmers deserves more recognition than anyone else."
Sumang-ayon naman ako sa kaniya. Madalas kasi ay naisasantabi ang mga farmers sa bansa. They are the lowest paid in supply chain. May mga mapang-abuso pa namang mga business man na tinataasan nila ang pagbebenta sa product pero ang narereceive na bayad ng mga farmers ay mas mababa pa sa cost of production.
"It's our responsibility to help farmers stay farming."
"I'm sorry in advance," he added.
"Why are you saying sorry?" natatawa kong tanong.
"I'll become more busy, less baby time," nakanguso niyang sabi. "But I promise to update you from time to time."
"I can visit you naman. Isa pa, graduating ka na. Marami ka ng oras magliwaliw kahit papaano. You know, halos 15 years ka ng nag-aaral, makakaraos ka na rin."
"I don't think so," agaran niyang sagot.
"Why?" mataray ko siyang tinanong, hindi ko gusto ko ang hindi niya pagsang-ayon.
"Once na makagraduate ka, doon mo pa lang mararanasan ang tunay na laban. Mas malawak na ang battle field mo. The world is cruel, that's why you need extra effort to survive," makahulugan niyang sabi.
"Nakakatakot ka naman."
Ngumiti siya."I'm just stating the fact." He ruffles my hair. "You got this."
Ngumuso ako."Makakasurvive ka naman diba?"
"Of course I will. I need to. I still have plans for us," confident siyang sumagot. Kinuha niya ang kamay ko at hinalikan iyon.
Tama siya, mas malawak na ngayon ang battle field dahil once na makapagtapos ka ng pag-aaral, akala mo okay na ang lahat pero hindi pa pala. Doon mo pa lang mararansan ang tunay na laban.
"E.L. Cafè?" tanong ko sa kaniya habang tinitignan ang designs ni Lene.
Sumulyap naman siya sa'kin pero agad ding ibinalik ang tingin sa kalsada dahil nagmamaneho siya.
"Yeah, why? You don't like it?"
"Paano ka nag-come up sa ganitong name?" sumipsip ako sa buko juice.
"It's our initials. Your name and my surname."
Agad akong napatingin sa kaniya. "What?"
Gusto kong mag-assume na Layana Espinoza ang meaning nun!
Tumingin din siya sa'kin."It's our coffee shop."
Our coffee shop.
Napamaang ako dahil sa sinabi niya. Sinasabi niya bang sa'min ang ipapatayo niyang coffee shop? He even named it after our names!
"Our what?"
"Business."
"So... we're going to be a business partners?" matawa tawa kong tanong.
"Not just a mere business partners."
Humalukipkip ako."Then what else?"
Nilinga niya 'ko."Partners in life."
Nakagat ko ang labi ko dahil sa sinabi niya. Ngayon pa lang siguro nagsisink in sa akin na boyfriend ko na siya! I pulled off an Espinoza!
"I want to marry you," dagdag niya.
Nasamid ako sa iniinom kong buko juice. Itinigil niya din sa gilid ng kalsada ang sasakyan para tulungan ako. Tinapik tapik niya ang likuran ko. Napakaswal lang ng pagkakasabi niya doon na para bang hindi iyon malaking bagay.
"Are you okay?"
Hindi ko siya nagawang sagutin dahil panay ang ubo ko. Nang mahimasmasan ako kay tinignan ko siya ng diretso sa mata. Kung akala ko ay dudugtungan niya ng joke iyon, nagkamali ako.
Seryoso ba siya? Kasal? Agad?
"You want what?" hindi ako makapaniwala.
Sandali siyang natigilan, naguguluhan sa tanongh ko. "I want you to be my wife."
Hindi ko magawang sumagot sa sinabi niya. Masyadong nakakaoverwhelm iyon. What was that? Is that a proposal? Ibubuka ko ang bibig ko pero muling isasara. Maya maya ay ngumisi siya at ginulo ang buhok ko pagkatapos ay sinimulan muli ang pagdadrive.
"Don't worry, I'm not forcing you to give me an answer right now. I just want you to know that I'm gonna marry you. We have a long way to go but my decision to marry you will not change."
"How sure are you? I mean...this is too early to talk about this!"
But, when is the right time to talk about this? I get it. I get it that he is also a date-to-marry type of person but this is too overwhelming for me.
"I'm more than sure."
"We can't tell. What if hindi tayo magwork out bigla?"
That thought hella scares me. It's not that I am doubting us. I'm just scared. What if wala na kaming mapag-usapan? What if magsawa siya sa akin along the process? We'll never know!
Sumama ang timpla ng mukha niya, "That'll only happen if we let that to happen. It's our choice to work it out or not."
Masyado akong nabibigatan sa usapan naming dalawa. Iniisip ko pa lang na maghihiwalay kami ay parang hindi ko kakayanin.
"It's okay, we're not in a rush. Like what I've told you, papakasalan kita. I didn't disturb your solitude if my goal is not to marry you."
Ang bawat salitang lumalabas sa bibig niya ay naghahatid sa'kin sa kung saan. He has already plans for us. The moment he started courting me, his goal is to marry me. What a great love he has for us.
But I know that unexpected things happens.
It feels so sudden but what's the point of entering in a relationship, right?
Marriage.
Iyon naman kasi talaga ang goal. Unless gusto mo lang magsayang ng oras at effort, then better not enter in a relationship. Sarili mo lang pinapahirapan mo pati na rin ang kapartner mo. I am so against to trial and error method. Sayang ang oras kapag hindi totoo. Sayang.
Mabilis. Mabilis ang pangyayari sa pagitan namin ni Hayes. Pero ang sarap kasi sa pakiramdam. I'm on my first time in a romantic relationship, and hopefully, last din. So, I want it the best. I will do anything and enjoy it to the fullest. I don't have yet a concrete plans along the way but what important is we know our destination.
Marriage.
"You want to see me room?"
"Ha?" nabibigla kong tanong.
After our meeting with Lene, we went straight here in Chalet. Rest house nila. Hindi pa nga ako nakakamove on sa proposal niya agy dinagdagan niya pa! Muli ko na namang nakita iyong matanglawin ni Ate Vina. Bakit ba parang galit na galit siya sa akin? Eh nito lang naman kami nagkakilala e.
He licked his lower lip. "I want to show you something."
Show me something? Anong ipapakita niya? Hala hindi pa ako ready sa matured roles!
"Anong ipapakita mo?" tanong ko.
He smirked. "What do you think?"
Namula naman ako kaagad. "Wala akong ideya."
He held my hand. "Then let me show you."
Tumango ako. Hindi na naalis ang ngiti ni Hayes sa akin kaya panay din ang pagtingin ko sa kaniya ng masama.
"Ano bang ipapakita mo kasi! Ang tagal naman oh."
He chuckled. "Impatient. I see."
Tumungo kami sa isang kwarto. Naglalaro lamang sa grey,black at white ang mga gamit at disenyo.Sa tapat ng mga sofa niya ay may transparent glass kaya kitang kita mo ang labas.
Umupo ako sa isang sofa samantalang siya ay pumasok pa sa isang kwarto. Sa tingin ko ay walk-in closet iyon. Pagbalik niya ay may hawak na itong dalawang box.
"Ano 'yan?" kuryoso kong tanong.
He sat beside me and placed the two red box in the center table. Ang isa ay parisukat at ang isa naman ay parihaba.
Humarap sa akin si Hayes at ipinatong ang braso sa likod ng sofa. Ipinamahinga niya naman ang kamao sa kaniyang entido habang taimtim akong pinagmasdan.
"Last Christmas, I bought you a gift. I saw this necklace in the mall and I think it suits you."
Binuksan ni Hayes ang parihabang box at tumambad sa akin ang isang gintong kwintas. Ang pendant nito ay tila isang elemento ng tubig.
Kinuha niya iyon at marahang inilapit sa akin. "Can I?"
Hinagilap ko naman ang aking buhok para maikabit niya iyon ng maayos. Nakatingin lang kami sa isa't isa habang ikinakabit sa akin ang kwintas. Nagbaba ako ng tingin sa aking leeg nang maramdaman ang malamig na bagay doon.
"It looks prettier now," he whispered while touching the pendant on my neck.
Ngumiti ako. "Thank you."
He held my hand and kissed my knuckles.. "Thank you for becoming part of my life."
Nilipat ko ang paningin ko sa isa pang box. "Ano namang laman no'ng isa?"
"Open it," utos nito.
Binitawan ko muna ang kamay ni Hayes at binuksan ang parisukat na box. Napakurap ako ng ilang beses nang makita ang bracelette na iniregalo ko sa kaniya noon.
"You kept this."
I thought he lost it. I thought he throw it away!
"Wear it for me."
Tumango naman ako.
Marahan kong kinuha mula sa box ang bracelette at ikinabit iyon sa pulsuhan ni Hayes. Halatang luma na ang bracelette, taliwas sa itsura ng pinaglalagyan ito at sa magandang kutis ni Hayes.
Napangiti ako.
Ang layo na ng narating naming dalawa. Kung noon ay para kaming mga bata na nagliliwaliw sa katotohanan,ngayon ay totoo na ang lahat.
I hissed when lay down his head on my lap but smiled after. Sa ganoong posisyon ay mas nagkaroon ako ng pagkakataon na makita ang kabuuan ng mukha niya.Hindi makatarungan.
"I think I'm crazy," he said while looking at me.
"Crazy over me?" I guees.
Ngumiti siya konti."Hmm. I automatically smile when I'm with you."
I stared at him for a moment. I moved my hand to ruffled his hair kaya napapikit siya. I traced his nose, his eye brows, his lashes and his cheeks.
"Noong nagpaulan siguro ng kagwapuhan ay nasalo mo lahat."
"Oh yeah?"
I eargerly nod. "May hawak ka pa nga sigurong balde."
"My girlfriend is hyping me now, huh."
"Why? You deserve it tho."
A small smile appeared in his face. He is still closing his eyes. "I'll never forget that compliment."
"As you should."
"Yeah. As I should."
A long silence envelope us. We are just there, enjoying the comfortable silence between us.
"Do you really love me?" I asked softly as I fixed some strands of his hair just like what he always do.
He opened his eyes. "Yes. A lot, as in a lot."
Those brooding eyes, pinkish lips and pointed nose—how I get to be so damn lucky to have this man? He is mine. He is really mine.
"I'm really serious about you, Layana.I never planned on loving you this much."
Sa sinabi niyang 'yon, I can feel the assurance na gusto niya nga talaga ako. That's what I need, an assurance from him. Ngayon pa lang, masasabi ko na worth it ang risk na ginawa ko. May pagkakataon man na nababahala ako dahil baka iwan niya ako bigla, pero ngayon ay naglaho na iyon bigla. I should trust him. Trust and love should coexist.
I smiled at him. "I also never expect that we will come to this point."
"I can't wait to wake up every morning with you," he whispered.
Pinigilan ko ang ngiti na pilit na nagkukumawala sa labi ko pero nabigo ako. He is the only one who can bring an overflowing joy to my heart.
"You're blusing again."
I bit the side of my cheeks. "Hindi naman."
Umahon siya konti para maabot ang labi ko.
"Chansing ka!"
"Hmm." He just hummed.
The thought of him, waking up beside me is giving me butterflies.
"I can read your mind."
I pouted. "Basta may pandesal a."
"What?" Naguguluhan pero natatawa niyang tanong.
"Tapos may mainit na kape."
Napabangon siya. Nakagat ko naman ang labi ko.
"Care to share with me? I don't get it."
He keeps on persuading me. I keep on teasing me. Kaya ang nangyari, kiniliti niya ako nang kiniliti!
I love him. A lot. And I am willing to crossed the oceans ans trade everything just to experience this kind of love for the first time.
Dumating ang araw ng Sabado ay tumungo kami sa Station Fifteen kasama ang mga kaibigan ko. It's Lene's party. Tinanong ko siya noong nakaraan kung para saan but she said that she only wants to have a party. Knowing her, of course, she'll chose to celebrate it with drinks. She even rented the whole place!
Pagpasok namin sa loob ng bar ay hinapit agad ni Hayes ang bewang ko. Hindi niya hinahayaan na madikitan ako ng husto ng mga tao lalo na ang mga lalaki. Mas marami ang tao ngayon kumpara noong huling punta ko.
"Stay close with me."
Tanging tango na lang ang naisagot ko dahil ang atensyon ko ay nasa kamay niya.
Nagbigay iyon sa akin ng kakaibang pakiramdam. I almost shivered when i remembered what happened before.
Gumala ang paningin ko kung naroon ba si Anton but knowing Lene's rage towards him, I bet hindi ito makakatuntong sa bar ngayong gabi.
"Lene!" salubong ko nang makita ang kaibigan.
Bineso naman ako nito."What took you so long! Hayes, Abes and Migo are over there!"
Tumango tango naman si Hayes at tinanaw ang kabilang bahagi ng bar. Nasa sofa ang dalawa at may kausap nang mga babae!
Binalingan ako nito. "I'll join them. Will you be okay?"
Tanging sagot lang isinagot ko. I am glad that my boyfriend and my boy friends are getting closer.
Sinundan ko ng tingin si Hayes hanggang sa makarating na ito kina Abes. Nagbump fist pa ang mga ito. Nang magtama ang titig namin ni Abes ay nagpalitan kami ng ngiti.
"Ow, Layana this is Matias. I also met him here," pagpapakilala ni Lene sa isang lalaki.
I extended my hand. "Hi, I'm Layana nice to meet you."
"Pleasure to meet you. I'm Matias."
Lene giggles. "Siya iyong tinutukoy kong med student. You already saw him before."
Sinubukan kong mukhaan ang lalaki, tama nga si Lene. Minsan ko nang nakita si Matias sa University. Just like Hugo, I think his name is also quite popular.
Lene became busy the whole night in welcoming his guest. Halos mapuno na nga ang buong club dahil sa dami niyang kakilala. Ang iba pa nga ay galing pa sa ibang school.Hindi naman nagtagal ay nakumpleto na kaming anim na magkakaibigan. Mas lalo tuloy umingay ang paligid. Idagdag mo pa ang medyo wild na kakilala ni Lene.
"Weh yung isa d'yan, nakikitawa wala namang jowa," biro ni Abes kay Lene. Medyo maayos ang mood niya ngayon.
Nagsama sama na kami ngayon sa iisang couch. Itong si Lene lang naman ang paalis alis dahil nga ang dami niyang inaasikaso. After all, she's the social butterfly in our group.
"Bakit 'kala mo ikaw meron?" mataray na sagot ni Lene.
"Meron!" mayabang na sagot ni Abes.
Umikot ang mata ni Lene. "Maniwala!"
Narinig ko ang matunog na pagngisi ni Hayes. I'm glad na kahit papaano ay nag-eenjoy siya sa presens'ya ng mga kaibigan ko.
Ang atensyon ko ay halos hati. Nakikinig ako sa mga kwento ng mga kaibigan ko pero ang kalahati ng atensyon ko ay nasa kamay ni Hayes na nasa aking likuran. He is caressing it and drawing some lazy circles. Nakikiliti ako!
Napabaling ako ng tingin sa nobyo ko sa biglaang pagkuha ni Hates sa kamay ko at ipinatong iyon sa kaniyang hita. Patuloy pa rin ang pakikipag-usap niya kila Abes at Migo. Nagtatawanan ang mga ito. Ngitian ko siya nang binalingan niya ako.
"Why? Is there a problem?" Maingat niyang tanong.
Umiling naman ako at mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Sinubukan kong ipatong ang baba ko sa kaniyang balikat pero hindi naman iyon umabot kaya isinandal ko na lang ang baba ko sa braso ni Hayes at diretso itong tinignan sa mata.
I never thought I will love him this much. For all those months of courting me, I felt like it was the best moments of my life. He kissed my forehead which made me close my eyes. I enveloped my arms in his waist and he caressed my hair with his manly hands.
"I love you. You know it, right?"
Tumango tango ako habang dinadama ang yakap sa kaniya. Alam kong nakikita kami ng mga kaibigan ko pero hindi ko na inalintana iyon. I just want to feel him this close.
We enjoyed our drinks. Hinayaan naman ako ni Hayes dahil minsan lang naman daw iyon. At kasama ko naman siya.
Lene stand up suddenly. "Nathan! I'm glad you made it!"
Muntik na akong masamid nang marinig ang pamilyar na pangalan. Inabutan naman ako kaagad ng tissue ni Hayes.
"You okay?"
"Yeah, yeah."
"Sorry na-late, traffic sa Nasugbu e."
"It's okay. Ang mahalaga ay nakarating ka! Sina Feanne ay nasa kabilang table."
Naramdaman ko ang paglapit sa pwesto namin ng dalawa. I looked at mmy friends who is still busy in sharing some stories. Si Migo ay tumayo at parang may hinahanap sa kabilang table. Hindi ko tuloy alam kung saan ako babaling. Nandito lang naman 'yung ni-ghost ko!
Fuck.
Fuck!
"Guys, this is Nathan. You've met him before na, in Hugo's party."
"Gago, malamang kakilala ko rin 'yan," saad ni Hugo. "Kaya nga nandoon sa party ko e."
Lene rolled her eyes. "Bida! Anyway, these are my friend. Oh! That's Layana! Iyong kafling mo dati! But poor you, she has now a boyfriend."
Gusto kong bumaon sa lupa dahil sa tinuran ni Lene.
Nakita ko ang pagluwag ng pagkakahawak ni Hayes sa bewang ko at paglingon niya sa akin pero hindi ko iyon magawang salubungin. Abes' mouth parted. Sina Hugo at Eka naman ay nagpabalik balik ang tingin sa aming tatlo.
Shit, this is not good.
"Anong ka-fling ang sinasabi mo Lene! Nagtetext lang naman kami noon!" Depensa ko.
Akward siyang napabaling kay Hayes. She fake a laugh.
"Haha is that so? Oh sorry! I didn't know!"
"Layana, long time no see." Umeksena si Nathan."Tol, I'm Nathan. We've met before."
Tinignan lang ni Hayes ang kamay ni Nathan na nakalahad. Akala ko ay hindi niya iyon tatanggapin pero kinamayan din sa huli. Awkward kong nginitian ang nobyo at si Nathan.
Nathan chose to sit with the other guys since he thought that he is not worthy to sit with us. Magtotropa kaming anim noon pa man.
"Fling, huh?" Hayes whispered in my ears.
Napalunok ako dahil sa kiliti at kuryente na bumalatay sa katawan ko. "We were just texting before."
Walang emosyon ang mukha nito. Kapag ganito siya ay pakiramdam ko'y galit ito at hindi niya nagustuhan ang narinig.
He licked his lower lip and drink his liquor. After that, I yelped when he suddenly grabbed my waist and put me in between his legs. Napahawak ako sa magkabila niyang binti to support my balance.
"Anong ginagawa mo?"
"Protecting you."
Hindi ko alam kung mahihiya ako o maiinis. My friend are secretly watching us kahit na nag-uusap usap ito. I know that their attention is now focused to us.
Halos atakihin ako nang maramdaman ang hininga ni Hayes sa aking batok. Kinagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang sarili na gumawa ng anumang ingay.
"I am jealous," he whispered.
Oh, god.
Pinilupot niya ang isa niyang kamay sa aking bewang at mas idiniin pa ako sa kaniya. I felt his bulge making my eyes grow bigger. Grabe!
Sa mga oras na iyon ay hindi ko alam kung nakakahinga pa ba ako ng maayos. Hindi na ako makasabay sa usapan ng mga kaibigan ko. Nakapokus ang atensyon ko sa posisyon naming dalawa.
"Fling? You avoided me before."
"I didn't."
"Hmmm." He sniff my hair. It gives shiver down to my body. "You made him your fling and yet you give me the super special friend card?"
I draw a lazy circles in his legs. "Sorry."
"Yeah?"
"Yeah."
Maya maya pa ay dumating ang kaibigan ni Hayes na si Sorin. Doon lang kami naghiwalay at doon lang din muling bumalik sa ayos ang paghinga ko.
"We'll continue later."
I just nodded.
Hindi ko nga alam kung bakit humiwalay pa sila ng table at seryoso doong nag-usap.I wonder what they are talking about. Maging si Lene na nasa kabilang group of friends ay sinundan sila ng tingin.
"Jelly?" Usisa ni Eka.
I shrugged. "Siguro. Ito naman kasing si Lene e, hindi naman kami naging fling ni Nathan!"
Eka chuckled softly. "Lene being herself."
Nagtagal ang pag-uusap nila Hayes at Sorin kaya naman nakihalubilo na lang ako sa mga kaibigan ko sa pag-inom; tho nakikita ko pa rin naman ang mata ni Hayes na nakamasid sa akin.
Maya maya ay medyo lasing na ang mga kaibigan ko. Kahit si Eka ay halos matutumba na. From afar, I can still see how sober Lene is. This is her party, she can't just pass out easily. She had visitors.
"I think we should go home na," saad ko.
"Kj mo naman Anais!" lasing na ani ni Migo.
"Itigil nyo na 'yan, magda-drive pa kayo."
"Drive to, Miss?" natatawang kumento ni Abes, medyo nasa katinuan pa ang isang 'to.
Mailing iling akong umalis sa table namin at tinungo sina Hayes. Napatigil sila sa pag-uusap nang ituro ako ni Sorin. Agad akong hinapit ni Hayes.
"My friends are leaving, they're so drunk."
Parehas nilang nilingon ang mga kaibigan ko na halos mahiga na sa couch.
"I need to go, Sorin."
Tumayo na rin si Sorin. "I can handle it. Anyway Layana, nice to meet you again."
I smiled. "Your friends with Lene?"
He shrugged.
"Ow," tangi kong sabi.
"Bro, I'll go now," paalam ni Sorin kay Hayes.
"Thank you."
Nang makalabas na ng club si Sorin ay saka ko binalingan si Hayes. He looks so serious so I assume they talked about a serious matter as well.
"What did you guys talk about?"
"Hmm. It's about my business. I am asking for his help. He is a licensed Civil Engineer."
Namangha naman ako roon. Hindi halata kay Sorin. He seems reckless tho. Ang dami niyang tattoo e!
"He is also a hotelier. They owned some famous hotels here in Tagayatay. Taal Vista Hotel, Escala and La Bella."
"They owned that!?"
My mouth literally went hanging. I can't imagine how rich he is. Hindi mo talaga mahahalata sa itsura nito. And one more thing, he never brag about that in school. What I know was he's just a playboy.
"Pero teka, licensed? E bakit nag-aaral pa rin siya dito? Anong year niya na ba?"
Hayes licked his lower lip. He muttered a curse. Parang sising sisi dahil may binulgar siya.
"Family matters. I can't spill it, baby. I am sorry."
I nodded. "It's okay."
Mas dinikit ni Hayes ang sarili sa akin at hinalikan ang ulunan ko. "Come on. Let's go home."
Si Abes ang nagdala kay Migo palabas ng club while Hayes lifted Eka. Naabutan ko naman na may kausap si Abes na babae paglabas namin, mukha silang nagtatalo. Nakita ko pang nag-walk out ang babae kaya napasabunot sa sariling buhok si Abes. Hindi na lang ako nagtanong pa dahil mukhang nawala sa mood ang kaibigan ko.
"Kaya mo ba?" tanong ko kay Abes. I even smiled to the girl he is with. Nasa sasakyan na at mukhang nahabol. Balot na balot ito ng jacket ni Abes kaya halos hindi ko makita ang mukha dahil din sa sumbrero.
"Kaya ko. Hindi naman ako masyadong uminom." Tangi nitong sabi.
"Drive safely."
"Psh. Ano siya nanay niya?" Hindi nakaligtas sa akin ang bulong ng babae.
I pursed my lips. I met Abes' eyes. He is apologetic.
"Una na kami."
Tumango ako. "Ingat ha!" Muli kong paalala bago ito namawala sa paningin namin.
Pagkaharap ko kay Hayes ay taimtim lamang ako nitong pinagmamasdan. Nakasandal siya sa sasakyan at nakapamulsa. Bagaman mapupunghay iyon ay nakikita ko pa rin ang emosyon doon. Para bang kinakabisado niya ang bawat detalye sa mukha ko. Napatigil ang titig niya sa labi ko at gano'n din naman ako.
"May problema ba?"
Umiling iling ito at ngumiti. "Want to try shooting range?"
Kumunot ang noo ko. Ang random niya. "Why?"
He shrugged. He even put some strands of my hair behind my ear. "New hobby? I'll be your instructor."
Ngumuso ako. "Pwede naman."
"Alright. We'll try shooting range."
"Marunong ka pa lang bumaril?"
Hayes smirked. "Ng baril?"
I rolled my eyes when I figured out what he was trying to say. Natuwa siya doon. Iniwan ko siya pero mabilis niyang naiyakap sa leeg ko ang braso at sinabayan ako sa paglakad papunta sa sasakyan.
"I'm expert on both, Layana."
"Oh, shut up!"
Natawa kaming parehas.
Sa buong biyahe ay naging tahimik lang si Hayes at hindi niya binitawan ang kamay ko. Gusto ko sana ay sa baha ako tumuloy ngayong gabi pero naaala ko, wala pa si Lene sa partment kaya walang kasama si Eka.
"Shit," he muttered when someone suddenly overtake.
"Omygod!" I exclaimed.
Kapit na kapit ako sa seatbelt. Agadnkong nilingon si Hayes na mukhang galit na galit dahik sa nag-overtake na sasakyan. Muntikan na kaming maaksidente!
He surveyed me. He is panicking. "Are you hurt?"
Taranta akong umiling. "No."
Patuloy si Hayes sa pagsuri sa akin. His hand is even trembling.
"I am fine! I am fine!"
"Shit!" He cursed again.
Binuksan niya ang driver seat. Akamang lalabas na ako ng sasakyan nang pigilan ako ni Hayes. Baka mamaya ay may sumulpot ulit diyan at mapahamak siya!
"Stay here." He said.
"Hayes—" tututol pa sana ako pero mabilis na itong nakalabas. He even locked the car.
The hell is happening!?
Si Hayes na ang lumabas ng sasakyan. Palinga linga siya sa paligid. Kalaunan naman ay may dumating na nga police at tila ba pinag-usapan nila ang nangyari.
Niyakap ko na lang ang sarili ko habang takot na nagmamasid sa madilim na kalye. Pagkabalik niya ng sasakyan ay mukhang mas lalo pa itong na bad mood.
"It's okay. Atleast we're okay." I held his hand.
Napatingin siya roon bago sinalubong ang mata ko. Ginawaran ko na lamang siya ng ngiti pero sa loob loob ko ay kabado ako. Hindi namin nakuha ang plate number. Mamaya kasi ay may madisgrasya pang iba iyon!
"Are you okay?" He asked again and surveyed my body.
I never saw him panicking like this. Nakailang tanong na siya kung maayos ba ako. Ganito ba siya katakot na...masaktan ako?
"I'm okay. Medyo naalog lang ng kaonti ang ulo ko pero ayos naman ako." .
He sighed in relief. He put one of his arms in my head rest and the other one continue to caressed my hand. He closed his eyes and nodded simultaneously as if he is convincing himself that I am okay.
He took a deep breathe. "Can I ask you a question?"
Nagtaka naman ako. Sobrang out of nowhere ng mga tanong niya."What is it?"
He lifted his eyes to me. Nakita ko na naman ang lungkot doon. "If you were to choose between the old me and for who I am today. Who would you choose?"
I didn't expect that. I thought we already settled this thing? We already talked about this before but he always bring this up.
"Hayes, ikaw din naman parehas 'yon."
"But I want to know," he said with pleading eyes.
Pumunghay ang mata ko.
"Why does it bother you so much? Nakikipagkumpitensiya ka sa sarili mo."
Mariin siyang pumikit at huminga pa ng mas malalim. "I don't know...I just felt paranoid."
I cupped his face. "Paranoid with what?"
Idiniin nito ang palad ko sa kaniyang pisngi. "I'm just worried. What if you get tired of the present me," bulong niya. "What if someone take you away from me...What if you get hurt...Just like now! What if...I wasn't there for you?"
Why is he thinking this way? I love him before and for who he is now. The difference is, the love I have for him right now outraged the affection I have him before. And I understand where he is coming from. He changed, those are very evident right now but I can't force him to be someone he was before. I completely accept him wholeheartedly right now.
"Ikaw, Hayes. Ikaw ang pipiliin ko. Hindi ako mapapagod na piliin ka. Kahit wala ka na sa pagpipilian, pipiliin pa rin kita."
His lips tremble. I can see fear in his eyes. It is very visible.
"I'll protect you no matter what. I don't care what it cost me or even to put me in pedestal but...I will protect you. Hear that?"
Emosyonal akong tumango.
He got teary-eyed. "This? This accident is fucking bullshit! I will kill that bastard."
His voice are shaking. This side of him is very foreign to me.
"You are the reason of my existence, Layana. You are my life now. I will do anything to protect you. I will gamble my all on the line if it means saving you. Hmm?"
I nodded again and hugged him. His shoulder vibrate aggressively as he hugged me so tight.
"I am here. I won't leave. I won't get hurt. No one will take me away from you. Hmm?"