Jacob
Ang daming dugo, napakaraming dugong umaagos mula sa katawan ni Quinn. Nakatitig lang ako sa kanilang dalawa ngayon habang nakahiga si Quinn sa ground at si Margaux ay nakayakap sa kanya, umiiyak siya. Tears are falling from her lovely eyes habang unti-unting nawawalan ng buhay ang taong mahal na mahal niya.
Mas niyakap niya si Quinn nang ipinikit nito ang mga mata niya at hindi ma mumulat pa. Lumapit ako kay Margaux at niyakap siya, niyakap ko siya nang mahigpit. Ngunit alam kong hindi kailanman kayang pawiin pa ng mga yakap ko ang pagkawala ni Quinn. Hinding-hindi ko siya kayang palitan sa puso ni Margaux and it really made me mad at myself.
Araw-araw sobrang lungkot ng asawa ko dahil sa nangyari. Araw-araw ay parang gusto niya na lang din sundan si Quinn sa kabilang buhay. Ramdam na ramdam ko ang pagdadalamhati niya, at hindi ko na kayang makita siyang araw-araw na umiiyak. Para akong araw-araw na pinapatay habang nakikita siyang nasasaktan, at wala akong magawa para mawala ang sakit na nararamdaman niya.
Nagising ako nang tumutulo ang luha sa mga mata ko. It has been few days since I left our house, I don't know why I have that bad dream. Margaux keeps on calling me, sinasagot ko naman minsan, pero ang sinasabi niya lang ay umuwi ako dahil hinahanap na ako ni Marga.
Si Marga lang naman ang naghahanap sa akin sa bahay, dapat nga sigurong bumisita naman ako sa bahay naming dalawa dahil sa totoo lang ay miss na miss ko na ang anak at asawa ko.
I feel really hurt when she forgot my birthday but she remembered Quinn's. Six years kaming kasal pero ni-isang birthday ko ay hindi niya man lang ako binati. Okay lang naman na makalimutan ng lahat ng tao ang birthday ko, pero ang makalimutan niya 'yon it did hurt me so bad. Kahit wala nang engrandeng party at maraming tao, siya lang ang gusto kong makasama saka ang anak ko. I am really fine.
Tumayo na ako sa kama ko para maghanda papunta sa bahay namin ni Margaux. Weekend naman ngayon, kaya okay lang kung doon muna ako magstay. Dumaan muna ako sa isang restaurant para bumili ng pizza, at dumaan din ako sa isang convenience store para bumili ng ice cream. Favorite ni Margaux at Marga ang pizza lalo na ang hawaiian flavor, tapos sa ice cream naman ay vanilla flavor. They are not my favorite flavors, pero kung paborito ng mag-ina ko ay gugustuhin ko na lang din.
Excited akong pumasok sa bahay namin ngunit nadatnan ko ang mga kaibigan ni Margaux sa sala pati na rin si Kevin, ngunit wala si Margaux. Inilapag ko ang mga pagkaing dala ko sa dining table namin.
"Where's Margaux?" Kinakabahan kong tanong.
I don't know why but I feel something odd. May hindi tama dito, saka nasaan ang anak ko? Tumingin ako kay manang.
"Manang si Marga?" I asked.
"Iyak siya nang iyak kanina, kaya pinatulog ko muna sa kwarto niya." Sabi niya sa'kin.
"Jacob, si Margaux she's missing. Nagpaalam siya kay manang kaninang madaling araw na pupunta sa bahay niyo, para kausapin ka. Hanggang ngayon hindi na siya sumasagot sa mga tawag namin." Nag-aalalang sambit ni Fatima.
Nagsalita bigla si Kevin.
"Hindi ko rin ma-contact si Quinn, magkasama lang kami kagabi tapos ngayon wala. Tinawagan ko siya baka kasi magkasama sila, pero wala eh." Kevin said.
Kinakabahan ako. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko, baka may masamang nangyari kay Margaux. Hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko. Hindi ko alam kung saan ako magsisimulang maghanap at hindi ko rin alam kung paano ko siya mahahanap. F*ck.
Kinuha ko ang phone ko, and I started dialling her phone number. Mabilis din namang may sumagot sa kabilang linya.
"Babeeee! Bakit ngayon ka lang tumawag? I've been waiting for your call since yesterday." Boses ni Kesha.
"Saan mo dinala ang asawa ko? Fine, where are you? Nasaan kayo? Pupunta ako." Mahinahon kong sabi kay Kesha.
Nasisiraan na ba siya ng ulo? Hindi ba niya alam na krimen ang kidnapping? T*ng ina ng babaeng 'yon. Nasiraan na ata ng ulo.
"Okay, I'll text you the address and we'll see each other huh?" I ended the call.
"Kesha kidnapped them. Pupuntahan ko yung address na sinabi niya, pero sa tingin ko wala doon sila Margaux. When I call you trace my location, and call the police." Sabi ko sa kanila.
Bago ako umalis sa bahay ay sinilip ko muna si Marga na mahimbing na natutulog. Miss na miss ko na ang anak ko.
"I promise, makakauwi si mommy mo." Bigkas ko at humalik sa noo ni Marga.
Nagpaalam na ako sa kanila, at pumunta na sa address na tinext sa akin ni Kesha. Napakabilis ng pagpapatakbo ko ng kotse ko, kaya mabilis lang din akong nakarating. Kailangan kong iwan yung sasakyan ko dahil nag-end na yung kalsada.
Tinawagan ko na sila Kevin dahil sa palagay ko ay wala ng signal sa bandang gitna ng gubat. Medyo magubat na kasi dito, at hindi pa ako nakakapunta sa lugar na 'to. Saka paano nalaman ni Kesha ang ganitong lugar. Naglakad pa ako hanggang sa makita ko ang isang bahay, maganda ang bahay na 'to. It looks familiar. Medyo malaki itong bahay, kaya pumasok na ako. Parang walang tao kaya isa-isa kong binuksan ang mga kwarto. Pagbukas ko sa isang kwarto ay nagulat ako dahil bumungad sa akin si Kesha na nakasuot ng isang white robe. I guess she isn't wearing anything behind the white robe. Umagaw ng atensyon ko ang isang malaking portrait ni Margaux. Is this Margaux's house?
Naaalala ko na ito yung bahay na nasa picture. Noong nagpadala sa akin si Kesha ng picture ni Margaux at ni Quinn, ito yung bahay na 'yon. Hindi ako pwedeng magkamali, pamikyar yung disenyo at ang pagkakagawa sa mismong bahay. Maybe si Niña ang architect niya dito.
"Before ko sabihin kung nasaan sila, syempre we need to do something fun." She playfully said.
Inalis niya ang tali ng robe niya at tinanggal niya iyon. Hinayaan niya lang mahulog sa floor ang suot niya. She has a really good body dahil nga model siya, and she is not just an ordinary model, sikat na sikat siya kahit saan. Everyone wants her. Why is she doing this?
Napansin ko ang ilang mini camera na nakakabit sa ilang mga gamit. Isa-isa ko iyong tinanggal, kaya nagulat siya sa ginawa ko. Niyapakan ko isa-isa ang mga camera hanggang sa madurog ito lahat saka ulit itinuon ang atensyon ko sa kanya.
Pinulot ko ang robe na nasa lapag at isinuot ulit ito sa kanya. Hinalikan ko siya sa mga labi niya, I know she has been dreaming of this ever since. Napakarami namang lalaki sa buong bansa na gusto siya, pero ako pa rin ang pinag-aaksayahan niya ng panahon. Alam na alam niya namang si Margaux ang mahal ko!
"Tama na, Kesha... Hindi ka ganito, tigilan mo na 'to. Please. You don't have to do this." Bulong ko sa kanya.
"Let's just kill Quinn, and you'll be happy with Margaux. Si Quinn lang naman talaga ang pinapapatay ng father-in-law mo, but I also included your wife." Ikinagulat ko ang sinabi ni Kesha.
Mabilis ko siyang itinulak sa kama at lumabas ng pinto. Nakita ko na may hagdanan papunta sa basement kaya bumaba ako doon at ni-lock ang pinto. Saka ko nakita dito sa basement si Quinn at si Margaux na nakatali sa upuan, may busal din ang bibig nila kaya hindi sila nakakapagsalita. Una kong tinanggalan ng tali ang asawa ko, dahil alam kong sobrang higpit nito. Nang pakawalan ko na siya, sinubukan naman niyang tanggalin ang pagkakatali ni Quinn. Biglang nakapasok si Kesha na may hawak na ngayong baril. Itinutok niya iyon kay Quinn at pinaputok nang walang pakundangan.
Hindi na ako nagdalawang-isip at iniharang ko ang katawan ko para hindi matamaan si Quinn ng balang mula sa baril na pinaputok ni Kesha. Bumalibag ang katawan ko sa lapag nang hindi ko na maramdaman ang kahit ano. Ang daming dugo, napahawak ako sa gilid ng tiyan ko para mapigilan ang pagdugo. Lumingon ako kay Kesha, nakalupasay na siya sa floor, umiiyak siya, nilapitan siya ni Quinn at mabilis na kinuha ang baril na hawak niya.
Nasa tabi ko si Margaux at hawak-hawak niya ang mga kamay ko. Ang diin ng pagkakapisil niya sa kamay ko na para bang hindi niya kakayanin kapag nawala ako.
"JACOB! NO! WAKE UP PLEASE! DON'T F*CKING CLOSE YOUR EYES!" Sigaw ni Margaux.
Hinawakan ko ang mukha niya na ngayon ay nalagyan ko na ng dugo. She has the most beautiful eyes in the world that I really want to see everyday. These eyes captivated me for already twenty-two years.
"The day we met was the greatest part of my life. It was on my 7th birthday, at ikaw lang yung bisita ko noon. I was so happy that day, Margaux. Kung alam mo lang kung gaano mo ako napasaya noon, since that day every year of my birthday hinihintay kita na baka samahan mo ulit akong ipagdiwang ang napakahalagang araw sa buhay ko. You might just forget that day, but it will be forever in my heart and in my mind."
Tumigil ako saglit dahil nahihirapan na akong magsalita at parang nauubos na yung dugo ko. Ni-hindi ko na nararamdaman yung balang nasa katawan ko, unti-unting namamanhid ang buo kong katawan. Umiiyak na si Margaux, and I really hate seeing her like this. Parang dahan-dahan akong pinapatay.
"I couldn't bare seeing you crying everyday if Quinn would die. Hindi ko kayang makita kang malungkot araw-araw, Margaux. Pinagtiisan mo ang pakikisama sa akin sa iisang bahay for six years. Those six years were the best years of my existence, kung uulitin ang buhay ko, kahit yung anim na taon na lang na 'yon ang maulit, kasama kita at si Marga. If I die, you can freely marry Quinn, you don't need an annulment anymore. I can leave like this knowing that you will be the happiest version of you for the rest of your life..." Nahihirapan na akong magsalita.
"Jacob please! Ikaw ang mahal ko! Ikaw ang gusto kong makasama araw-araw! I want to spend my life with you. I don't want that annulment! Please, don't leave me!" Pinagmasdan ko lang ang mukha niya habang sinasabi niya 'yon. Napakaganda talaga ng asawa ko.
Napangiti ako habang sinasabi ng babaeng mahal ko na mahal niya rin ako, napatingin ako sa kamay niya, suot-suot niya ang singsing naming dalawa. Akala ko hanggang panaginip ko na lang madidinig na mahal niya rin ako, akala ko hanggang panaginip ko na lang din madidinig na gusto niya akong makasama habang buhay.
Kung mamamatay man ako ay magiging masaya ako dahil ang huli kong nakita ay ang mukha ng napakaganda kong asawa. Lumalabo na ang paningin ko, at ang huli ko na lang na nadinig ay ang pagsigaw ni Margaux sa pangalan ko.
Kung totoo man ang buhay sa kamatayan, ikaw pa rin ang hahanapin ko.
***
Oh well, matatapos na agad 'tong story. I hope may nagbabasa! Isa ito sa mga favorite kong story na naisulat ko.
Yung nasa multimedia Landas by Magnus Haven. Ang lakas talaga ng impact ng song na 'to sa'kin eh, kaya gusto ko siyang isama sa playlist nito.