Danica POV
Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang tumama ang mga mata ko sa isang table na para sa mga kamag anak ng celabrant. Kahit alam ko na wala na syang naaalala sakin o samin ay hindi ko pa din alam kung bakit ganun nalang ang pagka kaba ko pag nakikita ko ang imahe nya...
At ngayon ko lang napagtanto na ang batang may kaarawan ay ang anak ni Jane kay Benedict... Napadako naman ang tingin ko kay Dek na ngayon ay nakatingin kay Jane habang kalong kalong ang bata.
"Dek?" Tawag ko sa kanya
Ngunit di na nya ako sinagot, hinila nya ako papunta sa table Nina Jerome at nina Donya kaya wala na akong nagawa kundi mag patianod.
"Benedict" masayang bungad ni Don kay dekdek kaya naman na agaw namin ang atensyon nila.
Halos lahat sila ay nagulat, At mas lalong silang nagulat ng makita akong nasa likuran ni Dek.
"Don" masayang tugon naman ni Dek.
"Ni-nica?" Utal na tanong ni Jake at Josh.
Binigyan ko lang sila ng isang tipid na ngiti at tsaka nilipat ang tingin kay Donya na ka agad itong nag iwas ng tingin at binaling ang atensyon sa Apo nya Kuno..
"Danica" masiglang bati ni Don at ka agad na nagbeso sakin.
"Sya ba Benedict ang mapapangasawa mo?" Masayang tanong ni Don na napansin ko ang pag aangat ng tingin sakin ni Jerome.
Sasagot na sana ako na hindi ng biglang....
"Oo Don, She's my fiancee" nalaglag panga naman ako sa sinabi nya at hinapit ako papunta sa kanya.
Ano na naman kaya ang binabalak ng mokong na to! Naku lagot ka sakin mamaya... sa ngayon sasakyan ko nalang kung ano ang mga plano nya.
"That's Great! Kaya pala umalis ka sya Mansyon Last Year" Wala pa ring nagbabago sa emosyon nya... Pero ka pansin pansin ang mga mukha nina Jake,Jane,Josh at Donya na hindi mapakali.
Siguro hindi nila sinasabi kay Jerome ang about sakin.
"Akala ko talaga si Josh makakatuluyan mo" pangungutya nya pa sakin na ikinangisi ko lang.
"Dad? Galing ba sya sa Mansyon dati?" Tanong ni Jerome na ka agad na tumayo ka tabi ng kanyang ama.
"Yes, She's Daughter of your ----"
"Honey, Let's Start na" pagputol ni Donya sa sasabihin ni Don.
Tumango nalang si Don at umupo na habang si Jerome ay nakatitig pa din sakin.
"Jane" bati ni Dek kaya Jane
"De-dek" nangangatal na boses na saad nya at napalunok pa sya pagkatapos..
Ibig sabihin lang nito wala talagang nagsasabi kay Jerome about sa Past nya...
"Your Daughter is So Pretty, Kamukha ng ama" pangungutya ni Dek kay Jane
Tumayo si Josh at nag paalam na mag c cr muna. Wala pang isang minuto itong nakakaalis ay sinundan ko na ito habang abala sa pag uusap sina Don at Dek.
Palabas na sya sa Cr ng maabutan ko, Namilog ang mga mata nya ng maramdaman ang presensya ko.
"Josh? Can we talk?" I said
Tumango naman ito at naglakad papunta sa corridor ng Hotel kaya sumunod ako sa kanya.
"About Kuya?" Pagtatanong nya na para bang alam ang nasa isip ko.
Tumango lang ako at humarap ng ayos sa kanya habang sya ay huminga muna ng malalim bago nagsalita.
"That day when you left,my brothers and I get mad at you but at the same time I regret because i do nothing to stop you. That moment when my brother Jerome found out that you go to abroad without asking our permission and not saying goodbye, he is in rushed and grab his car .He drove it so fast .A moment later I got a phone call saying that my brother got rushed in the hospital due to car accident.Afterwards the doctor said that my brother is suffering in severe damage in the brain that caused for him to have a mild amnesia . We decided not to tell him about your relationship to him and not even mentioning your name for his to recover very soon.But his condition get worse as the day goes by.I am the only who know the true identity of this woman (jane) and the truth behind the true father of jamilla So I'm sorry Danica and I'm so glad you came back because you're the only person that can help to bring back Jerome's memory." He said
"So-sorry" ewanko pero yan lang ang lumabas sa bibig ko.
Iimik na ulit sana si Josh ng biglang may nagsalita sa likuran ko.
"Kailan pa kayo naghiwalay?" Rinig kong tinig na mukhang pamilyar.
Hinarap ko ito at nakita si Jerome na naka pamulsa.
"Kuya may kailangan kang malaman" mabilis ang naging paglingon ko kay Josh.
Ngunit tinapunan lang nya ako ng isang tingin na para bang nag uutos na ako ang magsimula.
Hindi ito ang tamang panahon at lugar para malaman ni Jerome ang lahat lahat tungkol sa pagkatao nya.
Umiling iling ako kay Josh at tsaka yumuko habang sya ay napabuga ng hininga nya.
"Hon" tawag ng babaeng parating
"Mag start na yung party" dugtong pa ni Jane.
Umiling iling nalng sa kawalan si Josh kasabay ng paghatak sakin palayo sa dalawa.
Bakit kahit alam ko na wala naman nararamdamang tunay si Jerome kay Jane dahil sa amnesia nito ay nakakaramdam pa rin ako ng sakit... Bakit hindi ko mapigilang manghinayang sa kung anong meron kami dati....
Pumunta na ako sa may likudan ng stage at nakita ko doon si Dek na nakamasid sa kawalan at nangingilid ang mga luha.
"May problema ba?" Panimulang tanong ko.
"Hindi ko man lang sya nahawakan! Hindi ko man lang sya nayakap Nica!" Punong puno ng hinanakit na daing sakin ni Dek.
"Dek, I Promise gagawa ako ng paraan para makasama mo sya" at hinaplos haplos ko ang likod nya habang yakap ko sya.
Ilang oras din kaming nag asikaso sa kaarawan ng anak ni Dek at Jane. Nag kaka untian na din ang mga tao kaya naman napagpasyahan ko na pumunta muna sa CR upang mag ayos ng sarili.
Pipihitin ko na sana ang pintuan ng CR ng may humaglit ng kamay ko at marahas na iniharap sa kanya.
"JANE" gulat at galit na saad ko dito.
"Bakit pa kayo bumalik? Ayos na lahat! Bakit ngayon pa Nica ha?" Inis na saad nito pero di ako naaapektuhan dahil mas malala pa ang inis na nararamdaman ko sa kanya.
"Bakit Jane? Hindi ka ba nakokonsensya? Wala ka na ba talagang awa! Nangungulila ngayon si Dek sa anak nyo" galit na hasik ko dito ..
"Anak namin ni Jerome!" Pagtutol nya.
"Seriously? Gumising ka nga sa pagka desperada mo Jane! Before na umalis kami ni Dek alam ko na ang lahat Jane." Panunumbat ko sa kanya.
"Please Nica wag ngayon, gusto ko lang na masaya at kumpletong pamilya para kay jamilla" magmamakawa na usal nito.
Isang malakas na sampal ang pinakawalan ko sa kanya.
"Naririnig mo ba ang sinasabi mo?! Hindi lang buhay ni Dek ang sisirain mo at gagawing miserable kundi pati na rin kay Jerome. Alam mo na Temporary lang ang sakit nya at anytime pwede syang makaalala" pagpapaliwanag ko sa kanya baka sakaling matauhan pero sa palagay ko hindi.
Isang malakas na sampal din ang natanggap ko sa kanya at tumingin sakin na nanlilisik ang mga mata.
"Ikaw ang sumira at ginawang miserable ang buhay ni Jerome, kung hindi ka umalis hindi sya mag kakaganyan! Pero nag papasalamat na din ako sa nangyari sa kanya dahil hindi kayo ang nagkatuluyan." Sigaw na hasik nya sakin at tumalikod na palayo sakin. Wala pang tatlong hakbang ang nagagawa nya ng may nag salita.
"JANE?" tawag ni Jerome sa likudan ko. Mabilis ang naging pagharap dito ni Jane at nataranta sya ng palapit na ito sa direksyon namin.
"And You Danica!" Turo nya sakin ngunit inirapan ko lang sya.
"What?" Inis na saad ko dito habang si Jane ay tumungo sa tabi ni Jerome.
"Tama ba ang narinig ko? Ikaw ang may dahilan ng lahat ng ito? At Ikaw Jane may kinalaman ka din ba?" Seryoso syang nakatingin samin.
"NO I'M NOT" buong lakas kong sigaw sa kanya at agad na tumalikod ngunit mabilis nyang nahawakan ang palapulsuhan ko at hinarap sa kanya.
"Alam ko na may alam ka, Please tell me makikinig ako" pagsusumamo nya na para bang may biglang kumurot sa puso ko.
"Youre always in my dream" dugtong pa nya na lalong nagpakaba sakin. Nangilid ang mga luha ko dahil sa nakikita kong pagsusumamo nya.
"Before the Car Accident your face---" pinutol ko ang sasabihin nya.
"Wala akong koneksyon sa inyo! Kaya please Let Me Go" pinipilit kong kumalwa upang hindi pumatak ang mga luha ko.
"Hon let's go" singit ni Jane
"No! I know The Two Of You has a Secret!. Mali lahat pala kayo!" Nanlilisik na mata na tumingin kay Jane at nilipat sakin. Agad akong nag iwas dito ng tingin at pinipilit na kumawala sa pagkakahawak nya.
"Please Danica Tell me the Truth" pagsusumamo nya ulit.At bahagyang lumuwag ang pagkakahawak nya sakin.
"Dahil hirap na hirap na ako DANICA! I want to know the Truth. ALMOST TWO YEARS na After the Car Accident siguro naman sapat na yun para pahirapan nyo ko" pagdaing nya sakin na hindi ko na napigilan ang mga luha ko.
Mabilis ang naging pagdanak nito sa aking pisngi at ramdam ko ang pagiging alerto ni jane sa tabihan ko. Ngunit hindi sa ngayon! Hindi ako handang sabihin sa kanya. Pano pag naalala nya na ako ang may kasalanan ay kamuhian nya ako!. Mabilis kong binawi ang kamay ko sa pagkahawak nya at walang pag aalinlangan na tumakbo sa kahit saang direksyon... Rinig ko pa ang malakas nyang pagtawag sa pangalan ko ngunit hindi ko na sya pinakinggan o nilingon man lang.
I'm so sorry Jerome. Hindiii ko kaya na makita kang nahihirapan. Sasabihin ko din sayo pag handa na ako patawadin mo sana ako Jerome. Mahal na mahal pa din kita...