Миний талаас
Авга ах болон түүний гэр бүл ширээний ард аль хэдийн суусан байлаа. Тэд аавын ажил хэрэг болон ойрын үед хийх төслөө ярилцана.
Би ээжид туслан хоолны хачируудыг ширээнд өрж эхлэв.
Удалгүй аав ээж бид хоёрыг ширээнд суухыг дохиход бид зэрэгцэн суугаад хоолоо идэж байтал
Авга ах: Манай Арим ч том охин болжээ.
Би: Та ч гэсэн их хөгширчээ. (Хоолоо идэх)
Авга: Хаха шогч золиг шүү.
Би: Ингэхэд та яагаад гэнэт цуг хооллъё гэсэн юм. Бас хоолломоор байвал гэртэй урихгүй, манайд ирсэн чинь ямар учиртай юм? (царайны хувиралгүй асуух)
Авга ах: Т.тэр бол…гэхэд нь (аав яриаг нь таслан)
Аав: Гүй ээ чи чинь авга ахтайгаа яаж ярьж байгаа чинь энэ вэ?
Би: Би буруу юм асуугаагүй л юмсан. Өмнө нь бас ингэж хооллъё гэж ирчихээд таниас мөнгө аваад явсан биздээ.
Авга ахын эхнэр: Үгүй дээ бид мөнгө гуйх гэж ирээгүй. Зүгээр л гэр бүлээрээ хамтдаа нэг удаа ч гэсэн хоолловол сайхан байх гэж бодсон хэрэг.
Гэхэд авга ах нэмэн" Тийм шүү. Чи буруу ойлгосон байна Аримаа" гэлээ.
Би: Тийм л байгаасай даа.
Бүгд хооллож дуусаад би ширээгээ цэвэрлэчихээд өрөөрүүгээ орлоо.
//Зохиолчийн талаас//
Аримыг өрөөндөө орсоны дараа зочид явахаар болж үүдрүү зүглэлээ.
А.Аав: За өнөөдөр сайхан байлаа. Дараа ч бас ингэж хооллоцгооё.
А.авга ах: Тэгэлгүй яахав. Надад ч бас сайхан байлаа.
А.Аав: АРИМАА АВГА АХ ЧИНЬ ЯВАХ ГЭЖ БАЙНА. БУУЖ ИРЭЭД ҮДЭЖ ӨГ!!!
Аримыг бууж ирэхгүй болохоор түүний аав дахин дуудлаа.
А.аав: Хан Арим авга ахыгаа явах гэж байхад бууж ирэхгүй юу чи!!
А.авга ах: Заза зүгээрдээ ахаа угийн бидэндтэй ингэж харьцдаг хүүхэд. Өнөөдөр харин ч зэрэгцэж суугаад хоол идсэн нь сайн хэрэг.
- За бид ингээд явъя даа. (гэрээс гарах)
Тэднийг явсаны дараа Аримын аав ихэд уурласан бололтой дээшээ түүний өрөөний зүг явах гэтэл
А.ээж: Хөгшөөн хэрэггүй ээ. Охин чинь одоо л нэг гэртэй ирж байна. Одоо загнах юм бол дахиад гэрээсээ явчихна шдээ.
А.аав: Явна л биз. Энэ золигийг угаасаа хэн ир гэсэн юм. Ааш муутайгаа гайхуулаад байгаа юм уу хаашаа юм?
А.ээж: Хөгшөөн сонсож байгаа шдээ.
А.аав: Сонссон ч яадаг юм угаасаа сонсгох гэж ярьж байна.
Ёстой нэг.
(Өрөөрүүгээ орох)
*
*
*
//Миний талаас//
Түрүүн аавыг дуудахад очоогүй болохоор аав их л уурласан бололтой. Гэхдээ би угийн авга ахынхан ирэхэд дургүй. Өмнө нь авга аавын хамаг мөнгийг аваад мөрийтэй тоглоомонд алдаж байсан. Гэтэл ямар нүүрээрэй өнөөдөр цуг хооллох гэж ирдэг байнаа.
-Өглөө-
Би өглөө эрт босоод сургууль руу алхлаа. Угаасаа гэрт байх хүсэл ч алга. Аав ч намайг яваасай гэж хүсэж байгаа байх.
*
*
*
Сургууль руу ортол хүүхдүүд бараг байсангүй. Аргагүй дээ одоо дөнгөж 6:30 болж байна шүү дээ.
Би ангиа онгойлгон дотогш орлоо. Нар дөнгөж мандаж байгаа бололтой тэнгэрийн хаяа ягаарч эхлэхэд би ширээгээ дэрлэн нарны зүг ширтлээ. Тэгээд нүдээ аниад байж байтал хүүхдүүд бага багаар орж ирсээр анги шуугиантай болж эхэллээ.
Би нүдээ анин хэвтсээр л
Гэтэл нэг хүүхэд нуруу руу нэг чанга цохисноо"Хөөе үхчихээгүй биздээ. Яасан эрт ирсэн юм?"
Би ч тэр хүүхдийг хэн болохыг таниад " Ямар чанга цохидог юм бэ?" Гээд түүний цохисон газрын иллээ.
Тэр инээгээд " Наёон хаачсан юм?"
Би" Өө нээрээ цаадах чинь одоо уурандаа шатаад намайг бараг ирэхээрээ алах байхөө"
Тэр" Яагаад??"
Би" Чамаас л болж байхгүй юу?"
Тэр"Яахаараа надаас болдог юм"
Би" Чи өчигдөр яагаад утсаа аваагүй юм? Чамайг өчигдөр Наёонтай цуг хоно гэж хэлэх гээд залгасан чинь утас чинь холбогдохгүй. Тэгээд аргагүй эрхэнд найз залууг нь цуг хоно гээд хэлчихсэн"
"За арайч үгүй байлгүй дээ. Нээрээ юм уу?"
"Нээрээ"
Наёон: ХАН АРИМММ!!
"За тээр хэлээгүй юу? Одоо намайг алах гээд ирж байна."инээх
"Нээрээ яриад байгаа юм уу даа"
Би: (ТОлгой дохих)
Наёон миний урд ирээд гараа хүчтэй ширээн дээр тавин: Чи муу яаж чадаж байнаа. Би чиний найз биш үү айн.
Би: Мөн шдээ. Хамгийн сайн найз. (Малийх)
Наёон: Тэгээд.
Би: Харин тэгээд л чамайг хурдан эдгээх гээд хайрт Маркыг чинь явуулсан байхгүй юу.
Наёон: Юу гэнээ.
Би: Хар л даа чамд ямар сайн нөлөөлсөн байгааг. Чи ханиад хүрэхээрээ олон хоног өвддөг биздээ. Тэгсэн яасан Марк өчигдөр очсоны ачаар миний найз ингээд хичээлдээ ирж байна.
Наёон: Ёстой нэг. Ийм хүнтэй ч юу ярихав дээ.Гээд урвагнасаар суудал руугаа явлаа.
Бэкхи бид хоёр Наёоныг шоолон инээхэд Наёон Маркын хажууд очин ууртай гэгч нь суулаа.
*
*
*
Хичээлүүд ар араасаа цуварч орсоор завсарлагааны хонх дуугарлаа. Наёон ч надад их л уурласан бололтой надруу харах бүрдээ нэг муухай харчихаад Марктай цуг ангиас гараад явчихлаа.
Би ч түүнийг бодон жаахан инээж байгаад Жонгүгийн өгсөн номыг уншихаар урагш харан суув.
Номондоо яг ороод сууж байтал
Сүёон над дээр ирээд: Аримаа чамайг нөгөө ангийн Жонгүг дуудаж байна. гэлээ
Би номоо хаан цүнхэндээ хийгээд ангиас гаран түүнийг хайгаад ийш тийш харж байтал
Нэг хүүхэд миний мөрийг товшлоо.
Би түүний зүг харан инээмсэглэхэд тэр дээвэр лүү явъя гэж дохилоо.
Би ч толгой дохин бид дээвэр рүү явлаа.
*
*
*
//Дээвэр дээр//
Жонгүг: Өчигдөр сайн явж харьсан уу?
Би: Тиймээ.
-Өчигдөрийн явдалд уучлаарай.
Жонгүг: Зүгээрдээ. Нээрэн тэр хүн чиний…гэхэд нь би түүний юу ярих гэж байгааг ойлгон яриаг нь таслаад
Би: Үгүй ээ. Миний найз залуу биш. Зүгээр нэг гажиг амьтан байгаа юм.
Жонгүг инээгээд: Тэгвэл ашгүй дээ.
Би: Тэр чинь юу гэсэн үгэв?
Жонгүг: А.аан юу ч бишдээ.
Би: Ингэхэд намайг яах гэж дуудсан юм?
Жонгүг: Өнөөдөр завтай юу?
Би: Яахав зав гараж болноо.
Намайг ингэж хэлэхэд түүний нүд нь сэргээд: Тэгвэл надтай өнөөдөр нэг тийшээ явах уу?
Би: Юу? Хаашаа?
Жонгүг: Нэг газар бий. (Инээмсэглэх)
*
*
*
Сүүлийн хичээл завсарлаж би чилээгээ гарган суниагаад ном дэвтрээ цүнхлэн Жонгүгийн хүлээж бай гэсэн газар нь хүлээлээ.
-Аримаа!!
Би: За явах уу?
Жонгүг: Тэгье.
-Замд-
Би: Хаашаа явах гэж байгаагаа хэлэхгүй юм уу?
Жонгүг: Очихоороо мэднээ.
Би: Заза.
(Тэр хаашаа явах гэж байгаа юм бол?)
Жонгүг намайг дагуулсаар нэг кафе руу орлоо.
Жонгүг тийшээ ороод дотор байгаа залуустай мэндэллээ.
( Тэр тэднийг танидаг юм байхдаа.)
//Удаасанд уучлаарай. Сүүлийн үед бичих зав гарахгүй байсаар удчихлаа.//