Jozh POV
Kasalukuyan siyang kumakain ng bigla siyang huminto. Binitawan niya ang mga kubyertos at napatingin sakin. Nangalumbaba siya sa harap. Natawa pa ako dahil ginaya niya ang posisyon ko. Nagtitigan lang kami hanggang sa sabay din naman kaming natawa.
"Haha wala ka bang balak kumain? Kanina ka pa tumitingin sakin eh"
"Makita lang kitang kumakain ay busog na ako"
"Tsk! Kalokohan! Maglalaway ka kapag tiningnan mo lang ako habang kumakain hahaha"
Maglalaway? Talaga?
Hayy! Ang ganda ng tanawin ko. Ngayon ko lang ulit nakita siyang ganito kasaya. Kinuha niya ang kamay ko at inilagay ang kutsara't tinidor. Napakunot pa ang noo ko habang nakatingin sa kanya.
"Kumain ka. Wag mong hintayin na subuan pa kita"
Ibinalik ko sa kamay niya ang mga kubyertos at ngumanga ako na hinihintay na subuan niya.
"Anong ginagawa mo?"
"Pwede mo naman akong subuan eh. Sige na dali" sabi ko sabay nga-nga.
"Ayyy! Wag mo akong pinagloloko jozh ha" tinuro niya ako gamit ang tinidor.
Sasagot pa sana ako ng biglang tumunog ang cellphone ko. Tss! Lakas makasira ng moment namin ng baby ko. Ayoko sanang sagutin kaya lang ay nakita kong si Hannah yun, ang secretary ko. Hindi na ako umalis at sinagot nalang sa harap ng hapag.
"Yes han?"
Biglang napatingin sakin si Empire ng nakakunot ang noo. Hmmm! Nangangamoy selos ah. Secretary ko 'to empire, hindi honey. Binalewala din naman niya at nagpatuloy na sa pagkain.
[Good evening sir. Ipapaalala ko lang na may meeting kayo bukas ng umaga. Breakfast meeting po]
"Please cancel it han"
[Pero importante po—]
"Not as important as the lady in front of me"
[Sige po sir. Noted]
Ibinaba ko na ang tawag. Ilang araw narin kasi akong hindi pumapasok sa opisina. Palagi kasi akong nasa ospital eh, alam niyo na, may sakit si wawa. Atsaka may isang importanteng tao rin ang nandoon at alam niyo na kung sino.
"Uuwi na ako. Salamat sa dinner" biglang sabi ni empire.
"Ha? Bakit?"
"May duty pa kasi ako bukas"
"Hahaha c'mon empire, wala kang duty kapag sunday. Cheppie told me"
Nahihiyang umupo ulit siya at uminom ng tubig. Pasalamat din talaga ako minsan kay Cheppie. Wew! She saves me.
"Nagseselos ka ba?" bigla siyang nabilaukan sa turan ko.
"Kanino? Kay Hannah ba? Wag kang mag-alala secretary ko lang yun. Gusto mo bang lalake nalang ang secretary ko? Sabihin mo lang para makapag-hire na ako"
"No!!!" natigilan ako ng bigla siyang sumigaw.
"What I mean is... H-hindi ako nagseselos"
Ngumingiti akong tumango. Hahaha eh bakit mukhang di ka mapakali. Don't tell me false hope lang 'to?
"Business man ka na pala ngayon?" pag-iiba niya ng usapan.
"Yeah! Too bad hindi ako naging doctor. Hindi ko natupad ang pangako sayo na sabay nating aabutin ang pangarap natin" napayuko pa ako dahil sa hiya.
"Bakit?"
"Ha?"
"Bakit ka naging business man? Ba't hindi mo tinupad ang pangarap mo?"
"Long story eh"
"Okay lang naman kong ayaw mong sabihin" bumuntong-hininga pa siya.
"Hindi naman sa ganun. Uhmmm... S-sakin kasi pinamana ni wawa ang kompanya"
"Ah! Good for you" Sabi niya at bigla din naman kaming natahimik.
Walang may nagsasalita at pagkaraan ng ilang segundo ay ako nalang ang nagbasag ng katahimikan. Isn't it weird na hindi pa nga natatapos ang topic niyo ay dapat mag-isip ka na agad ng panibagong topic just to keep her company? Para hindi maging awkward ang paligid?
Noon hindi naman kami ganito. Noon wala ngang kakwenta-kwenta ang pinag-uusapan namin pero ang saya-saya parin namin. Everything has changed jozh, except your feelings for her.
"Ikaw? Naging doctor ka na" pinasigla ko ang pagkakasabi just to hide the awkwardness.
"Sa awa ng diyos natupad ko rin" nakangiting niyang wika.
"Siguro proud na proud si lola Minda sayo"
Ngumiti lang siya ng tipid at yumuko kaagad. May nasabi ba ako na hindi maganda? Ayan na naman kasi ang feeling na hindi mo na alam ang sasabihin mo, yun bang nawalan ka na ng topic. Yung nagdadalawang isip ka kung sasabihin mo ba o hindi kasi baka hindi niya magustuhan ang sasabihin mo.
"I think I should go" sabi niya at hinawakan ang kamay ko na nakapatong sa mesa.
Hinawakan ko rin ang kamay niya at pinisil yun. Nandoon ang buong atensyon ko at nakatingin siya ngayon sakin. Parang tutulo ang luha ko anytime. Namiss kong hawakan ang kamay niya. Namiss kong haplusin ito. Namiss ko ang init na galing sa kamay niya habang nakahawak sakin na para bang hinahaplos nito ang puso ko.
Empire, sana tayo nalang dalawa. Sana tayo nalang dalawa ULIT. I'm willing to do everything to take you back. Please give me assurance na ako parin. Na ako parin ang tinitibok ng puso mo. Na ako lang talaga.
"P-please... Stay for a little while baby"
Nilapitan ko siya at niyakap ng mahigpit. Diba Iisa parin ang pintig ng puso natin? Diba walang nagbago? Diba ako parin ang gusto mong makasama?
Pero kahit anong itanong ko sa sarili ay alam kong hindi parin ito masasagot sapagkat ang sagot ay hindi galing sa taong gusto kong tanungin. Bigyan mo lang ako ng hint baby at magiging masaya na ako. Sobrang saya. Can you do that for me?
"Jozh"
"C-can we go back to the days when we were inlove?" hindi siya kumibo.
"C-can you call me Baby again?" hindi parin siya kumibo.
"C-can you love me again?"
"C-can I be your boyfriend again?"
Kakalasin niya sana ang pagkakayakap ko sa kanya pero mas hinigpitan ko pa ito. I can't! Ayokong makita niya akong umiiyak. Ayokong makita niya akong mahina. Hindi dapat ako maging mahina dahil ipaglalaban ko siya.
"J-jozh! I think I need to go"
"Baby kailangan ko ng sagot. K-kasi kapag hindi ko malalaman ang sagot ay mababaliw na ako kakaisip k-kung nandiyan parin ba ang sakit, k-kung napatawad mo na ba ako, k-kung may iba na ba, at k-kung paano ako makakabawi sayo"
Hinagod niya ang likod ko naramdaman niya siguro na parang humihikbi na ako.
"I know na ang pagpunta ko dito ay mali. Please jozh, isa lang ang hihingin kong pabor"
"A-ano yun?" kinalas ko na ang pagkakayakap sa kanya at hinawakan ko ang mukha niya at tiningnan siya sa mga mata. I can't loss you again.
"Please.. Just please don't hurt yourself. Don't continue hurting yourself because I can't stand seeing you like that"
Pagkatapos niyang sabihin yun ay kinuha niya ang kanyang cellphone sa bulsa at sinagot ang tawag. Kanina pa pala ito tumutunog at hindi ko man lang naririnig sa tindi ng emosyon ko. Last time na umiyak ako ng sobra ay 8 years ago pa. Hindi ako nababakla pre, nasasaktan lang.
"Excuse me" sabi ni empire bago pumuntang guest room. Bago niya sinara ang pinto ay narinig ko pa ang pagsagot niya sa telepono.
"Hello hon?"
Hon? Han? Hanley? or Hannah din? Secretary niya rin? Coincidence na kapangalan ng sekretarya ko?
Napaupo ako at hinawakan ang aking ulo. Nag o-overthink ka na naman jozh eh. Baka work related lang. Wag kang masyadong mag-isip kong ayaw mong masaktan.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hey! If you like this chapter please consider giving it a vote 😘