ANIKA's POV
THE KING AND THE QUEEN ARE OFFICIALLY DATING!
King Mark Dylan Coliesh and Queen Anika Stephanie Darling Crown are OFFICIALLY DATING.
Last friday, the two of them been seen on the Mang Inasal eating together, we thought that maybe it just coincidence but — WERE WRONG! So we stalked them both and saw them truly dating! — They eat together, watch romantic movie (We were just next to them when they were watching a movie so we took a photo), played on arcade, eat some streetfoods together and more !
And one more thing— THEY KISSED!
We didn't catch it but we actually saw them both in front of Princess Mio and Prince Cody — and God! Another shockedness! They are also together as if in movie scenes.
THE WHOLE CAMPUS SHOUTS TO THE QUESTION "Are they in a relationship?"
P.S. We did not follow them in the race scene. We just provided privacy for them.
Stay tuned for more updates ...
-ADMIN
👍🏻❤️😮 94.1M . Like . React . 66K Comments . 642K Shares . Full Story . Save . More
See others comment...
Halos magdugtong ang dalawang kilay ko sa nakita ko sa bagong updates sa School site namin. Para ata akong biglang magkakasakit dahil dito, umiling na lamang ako at kumain nang champorado na gawa ni Yaya.
Naasiwa ako sa mga bodyguards ko na bagong gising at mukhang pagod na pagod, nang makita nila ako tumayo sila at sumaludo sa akin. Weird.
"Flint" tawag ko sa leader nila
"Uy maam bakit?" Ngumiti siya sa akin "May kailangan po kayo?"
"Kain"
Natulala silang tatlo sa paanyaya ko, who wouldn't? Hindi ko naman kasi gawain yun. Inismiran ko na lamang silang tatlo na natanga lang sa akin.
"A-Ano po?" tanong naman ni Kewley, siya yung laging palangiti sa kanila "Inaaya niyo po ba kami?"
Tinaasan ko lamang sila nang kilay.
"Ayaw niyo?"
Umiling na lamang sila sa akin at agad nagsiupo para kumain, pinaghanda naman sila ni Yaya nang champorado. Nailing na lamang ako lalo na nang makitang ganado ng ganado silang kumain.
Napaisip ako. Hindi na sila gaanong bantay sa akin thinking na naitakas pa ko ni Dylan nun na hindi nila napapansin, kataka taka lang tsaka lagi silang wala pag gabi.
Ano kayang pinagkakaabahalan nila? Nacurious tuloy ako. Hayy! Get a grip, Anika! They are not you business, anyway.
"Flint, Kewley, Vicker" pagtawag pansin ko sa kanila, tumingin naman sila sa akin "I'm getting curious by the way, ano pala ginagawa niyo every night? Is daddy command you three of something related to me?"
Nagkatinginan naman silang tatlo sa isa't isa bago bumalik sa kinakain nila na para bang wala silang narinig. Nainis ako. Ang ayoko sa lahat ay yung binabalewala ako.
I'M A QUEEN!
Gigil na gigil akong binilisan ang pagkain ko nang almusal ko habang sinasamaan sila nang tingin, kita ko namang ang mga tingin nila sa akin na ganito pero binalewala pa rin nila—looks like my thoughts is right, daddy is doing something behind na siguradong akong hindi ko magugustuhan.
Kailangan kong malaman kung ano yun.
I was on my last spoon when I feel my phone vibrate. Kinuha ko ito sa aking bulsa at tinignan kung sino only see that it was mommy. I frowned.
Tinitignan ko pa ito nang ilang segundo bago ko sagutin.
"Anika, anak"
Bumuntong hininga ako bago siya sagutin.
"Mommy"
Narinig ko ang pagtangis niya.
"A-Anak"
"May sasabihin po ba kayo"
"Anak namiss lang k-kita"
"So?" I frowned. "If you really miss me that bad. Umuwi ka dito, be with me mommy"
Dun na siya sunod sunod na humagulhol. Napangiwi na naman ako lalo dahil sa kanya. That means hindi na naman pwede. I can't believe it!
Hindi naman kami mahirap para hindi siya makauwi dito. How come na hindi siya makauwi?
I don't get it!
"Baby s-sorry I c-can't"
Pagak akong ngisi, napatingin sa akin sila Flint, Kewley at Vicker dahil dun. Sa hindi malamang dahilan biglang bumulwak ang luha sa mga mata ko.
"Lagi naman mommy" mariin kong sabi kahit na lumuluha na ako "Lagi n-na lang"
"A-Anika"
"Nung una sabi n-niyo pareho kayo uuwi ni Daddy para makapag bonding tayong tatlo, tapos ang dahilan niyo na-delay ang flight? Wow! Wag niyo ko pinaglololoko mommy! May private plane tayo How come na-delay pa ang flight niyo non!"
Hindi ko na napigilan pa ang malakas na pagbulyaw nang sigaw ko sa cellphone.
"Anika"
Ngising ngising akong lumuha.
"Tell me mommy!"
Napatayo na ako sa sobrang frustrated. Sa sobrang sama nang pakiramdam ko napatakbo pa ako palabas, pero ang cellphone nanatili sa tenga ko.
Lubos kong pinagpasalamat na hindi na ko nasundan pa nang mga bodyguards ko. I need time, for myself.
"Anika s'il te plait bèbè ècoute moi! (Anika please baby listen to me!)" mas lumakas ang hagulhol ni mommy sa kabilang linya "
"No!"
I cried and this time narinig na niya ang mga pagtangis ko.
"Oh mon Dieu! Mon bèbè! Ne pleure pas ma fille! Je suis dèsolè! Maman est dèsolèe (Oh my god! My baby! Don't cry my daughter! I'm sorry! Mommy's sorry)" pagkasabi niya nun ay umiyak na naman siya
"Je te dèteste maman! (I hate you mommy!)" I murmured "Je ne sais pas pourquoi tu as fait ça. Suis-je pas en tournèe fille? (I don't know why did you do this. Am I not your daughter?)"
"Non! Ne dis pas ça! Ta ma fille! (No! Don't say that! Your my daughter!)" she almost screamed while crying
Nagngitngit naman ako sa galit.
"Alors pourquoi?! (Then why?!)" I screamed in angered "Why?!"
Hindi nagsalita si mommy sa kabilang linya pero sunod sunod ang pagsinok sinok nito dahil sa pag-iyak.
Umiyak ako nang tahimik habang pinakikinggan siya, kelan ko ba huling nakita si mommy? Hindi ko maalala, hindi ko pa nga ata siya nakita. She always promise me na magkikita kami pero hanggang ngayon hindi niya yun tinupad.
She was a liar!
"Anika, anak"
"Why, mommy?" I asked sumisinok sinok na ko kakaiyak "Why won't you be on my side?"
Nakakita ako nang bench kaya umupo ako dun, tumingin ako sa paligid and I realized am on the same Park that I've met Nate for the first time.
The one and only person that made me feel that I'm not lonely, my second friend before Tyler.
I sadly smiled.
"Anak"
My senses came back when mom said another word. She still there on the other line at nakalagay pa rin ang cellphone sa tenga ko.
Maybe I still have hope na baka magbago ang isip ni mommy at pumunta na siya dito para alagaan ako at makapag-bonding kami. Maybe That's the reason why I still didn't hang up.
Bumuntong hininga ako muli bago punasan ang luha sa aking mga mata.
"Mommy"
"Yes dear?"
"Last question, did you Love m—"
I didn't finished my sentence when she suddenly answered.
"Ofcourse!" She cried, hard "I'm not be t-the b-best m-mother of all but I still l-love my only daughter and that y-you"
Dahil sa sinabi niyang yun ay humagulhol na ko nang iyak, hindi ko na napigilan. Mommy even heard me.
"Baby don't cr—"
She didn't finished her sentence when I hung her up. That time I break I don't care how hard I cried there on that bench, as long as I let these pain out. I'm okay.
I'll gonna be okay. But—sino ba ang niloloko ko? I would definitely not okay! Mommy said she loves me! I know that! I feel that! But she can't go here?!
What's her reason? I'm fucking trying my best to understand every situation hindi ko magawa. Nasasaktan lang ako!
Masakit na! Sobrang sakit!
Hindi ko alam kung gano na ko katagal umiiyak sa puwestong iyon basta inabot na ko nang malakas na ulan nakaupo pa rin ako dun na parang tanga na umiiyak sa kasagsakan nang malakas na ulan.
Lahat nagtatakbuhan.
Lahat naghahanap nang masisilungan.
Lahat ayaw mabasa.
Pero ako—ito, nakaupong parang baliw na at umiiyak. Wala akong pake sa ulan! Wala akong pake kung mabasa ako!
I just want to cry.
I just want to escape pain.
And I want mommy.
Napatungo habang walan pake kung magkasakit dahil sa ulan, umiyak ako nang umiyak hanggang sa maramdaman kong bumigat ang pakiramdam ko.
Napangisi ako.
Medyo nagtaka pa nga ako bakit parang hindi na ko nababasa nang ulan pero hindi ko na pinansin pa kahit masakit na ang ulo ko at hilong-hilo na ko.
Bumigay ang katawan ko at nanlalabo ang paningin ko pero hindi nakaligtas sa akin ang pigura nang isang lalaki na may hawak na payong habang nakatingin sa akin, inangat niya ko at niyakap.
Sa pagkakataong iyon, nabuhayan ako nang loob kaya mas umiyak pa ako. I want to be take care of. Kahit sino. Kahit saan. Gusto ko namang maranasan ang may mag-alala sa akin.
Niyakap ko siya pabalik and it felt so familiar.
"I'm here now, don't cry, Dolly"
That I smiled. Bumalik siya, binalikan niya ako hinawakan ko pa ang dalawang pisngi nito para makita ang binata nitong itsura pero namigat na ang talukap nang mga mata ko.
Bumigay ang katawan ko at nasalo niya ako. He's here.
My friend. My hero. My savior.
Nate.