Frail's POV
"Pakikuha nga nung notebook ko sa locker." utos sakin ni haring karma.
"Tsk' kanina ka pa utos ng utos sakin ahh! Ba't di nalang ikaw yung kumuha?" singhal ko sakanya.
"Remember your debt to be paid Alalay." he answered teasingly.
"And now you are blackmailing me." sarcastic ko namang sabi.
"I'm not Alalay, I'm just stating the fact yah know." he said
"Kainis ahh! Password mo?" pasinghal ko'ng tanong.
Bigla syang lumapit sakin kaya ako naman ay umurong...
But I suddenly stepped something kaya na out of balance ako at muntikan na talagang mabagok ang ulo ko sa sahig, pero sinalo nya naman ako.
"Urgh kainis." sabi ko at tumayo nalang. Tsk ang lapit kaya ng mukha namin kanina.
"Tss, another debt to pay Ms. Ferrer." sabi nya and he teasingly smile.
"What? I didn't asked you to save me Mr. Funtabella!" Urrghh kainis tong lalaking to..
"But it's still counted Ms. Ferrer. Now go to the locker room and get my notebook." He commanded
"Pag ako talaga napuno sa'yo ahh!! Password ng pad mo bilis!".sabi ko sakanya
"143 Ms. Ferrer." He plainly said.
WHUT?? Is he saying 143 that means I LOVE YOU? Iniisip ko palang kinikilabutan na ako.
No, no Frail tanga lang? sasabihan ka ba ng I love you nyan?
"Ms. Ferrer pass ko yung sinabi ko huwag kang mag isip ng iba dyan. Masyado kang napaghahalataan." He said then he rolled his eyes.
"I know tsk huwag kang mag over think dyan. Masyado ka namang feeler!" sagot ko at nag walk out na ako sa room.
Mabuti nalang talaga kami pa ang tao doon kasi recess time pa naman kundi naku baka marami na namang tsismis ang kumalat.
Nung nandun na ako sa locker room, hindi naman ako nahirapang hanapin yung locker nya kasi may pangalan naman kaya linapitan ko kaagad yun at kinalikot yung pad nya...
Tsk' I really can't believe na 143 ang pass ng pad nya. So gay
So kinuha ko na yung notebook nya, buti nalang talaga isang notebook lang ang nasa locker nya baka lahat ng notebook nya ang dadalhin ko kasi hindi nya naman binanggit kung anong notebook tsk!
"Ouh!" sabi ko sabay abot ng notebook nya sakanya.
"Tsk, tagal." bulong nya kaya bilang nagpanting ang tenga ko.
"Nagrereklamo ka ha?" tanong ko sakanya
"Wala, wala akong sinabi." sagot naman nya at umupo na dun sa upuan nya.
Biglang pumasok ang teacher namin kaya umupo na rin ako.
Habang nagkaklase, He suddenly throw a crumpled paper on me. Buti nalang nakatalikod ang teacher kaya hindi nya nakita yun.
Pagbuklat ko nung paper
Take down notes for me Alalay. Tinatamad akong magsulat.
From your Master ^^
Tsk' tinatamad daw magsulat tapos nagsulat sya para utusan ako! Linoloko ba ako nito?
Bigla akong tumingin sakanya at nagmake face tsaka inirapan sya.
Narinig ko nalang na mahina syang tumatawa.
*Riiiiiiiiing*
Sakto natapos rin ako sa pagsusulat !!
Yey! Lunch time...
Habang nililigpit ko yung mga gamit ko bigla nalang sumulpot ang demonyong senyorito sa harap ko.
"Ano na naman?" iritang tanong ko sakanya. Baka utusan na naman ako neto ehh.
"Nothing, I'll just going to get this." sagot nya sabay taas ng notebook ko na sinulatan ko ng notes kanina.
"Tss, umalis ka na shoo." pagtataboy ko sakanya.
"I'm not a dog alalay, so don't shoo me!" cold na pagkasabi nya at nag walk out
Nung nandoon na sya may pinto ay muntikan na syang madulas.
"Pfffffffft....hihihi" mahinang tawa ko para hindi nya marinig.
Grabeeee epic fail ang walk out ng senyorito wahahahaha.
"What are you laughing at?" inis nyang tanong sakin.
Oops! hindi pa pala nakaalis si senyorito.
"Wala! wala akong nakita! Hindi ko nakita na muntik ka nang madulas. Ito kasing upuan kinikiliti ako! Maniwala ka wala talaga akong nakita! Peksman mamatay ka man!"
"Tsk, bakit nga ba ako kumakausap ng psycho." sabi nya at tuluyan na nga syang nag walkout.
Psh, pikon yung senyorito. Sarap nyang tirisin ehh.
"Another thing!" Putspa naman ohh...
"Papatayin mo ba ako sa gulat ahh?" lesheng tao to ehh..
"Tsk, as if you'll die because I scared you. Kasi kung magwo-work yan, noon pa sana kita ginulat."
"Ano? So nagpaplano ka talagang patayin ako?" walanghiya talaga ehh.
"Tss, buy me food at the canteen. I want to eat afritada, then bring it in the rooftop. Make it 2 orders." sabi nya tsaka umalis na.
Sinundan ko sya nang tingin sa labas para makasiguro na talaga akong nakaalis na sya.
Urghh...utos na naman... 2 orders?? ang baboy nya naman lumamon.
Karma's POV
Tsk, that doofus psycho girl. Nagawa ba naman akong pagtawanan? Pag sya talaga nadulas hahagalpak talaga ako sa tawa, makikita nya.
Aishh...antagal nya naman! Gutom na ako ehh.
*Enggggk* (opening the door)
Napatingin ako sa pinto and ..
"Finally you came! I thought you'll starve me to death." sabi ko habang tinitingnan sya papalapit sakin.
Tsk, eh tinamad akong tulungan sya ehh.
"Yun sana ang gagawin ko, yung patayin ka sa gutom. Kaso naalala ko kasali pala sa 10 commandments yung 'Thou Shall Not Kill.' Ayaw ko'ng mapunta sa empyerno kung ikaw lang din ang dahilan." Mahabang sagot nya habang linalapag yung binili nyang pagkain sa cafeteria.
"Tsk, you're too noisy psycho. Kumain ka nalang." sabi ko sakanya at inabot ko sakanya ang bayad.
"Your welcome ahh!!" sarcastic nyang sabi.
Tiningnan ko ang binili nya. Tsaka binigay yung isang mukhang packlunch na may lamang afritada at kanin.
"Akala ko hindi mo ko papakainin ehh." sagot naman nya nung inabot nya yung pagkain.
"Your welcome psycho." sabi ko nalang sakanya at nagsimulang kumain.
"Psh, gaya-gaya talaga! nye nye." inis nyang sabi at nagmake face
Inirapan ko nalang sya at nagpatuloy na akong kumain.
"Bakit ayaw mo dun sa cafeteria kumain?" biglang tanong nya sakin, kaya napalingon ako sakanya.
"Paki mo?"
"Walaaa! Wala nga akong paki! Sabi ko nga diba!" sarcastic nyang pagkasabi habang nginunguya nya yung pagkain nya.
"Tsk, hindi ka ba naturuan ng manners sa table? Don't talk when your mouth is full." pagsasaway ko sakanya.
"Ehh wala naman tayo sa table diba? Gamitin mo din yang common sense mo paminsan minsan ahh!" pilosopong sagot naman nya.
"Ewan ko sayong psycho ka!" sabi ko nalang at tinuloy yung pagkain.
"Ang katiii..." bigla nyang sabi kaya naatingin ulit ako sakanya. Sakto namang tapos na akong kumain.
"Oh, napano ka?" tanong ko sakanya. Namumula naa kasi yung balat nya.
"Ehh...may carrots ba to?" balik nyang tanong sakin habang tinuturo yung pagkain nya.
Ayos din tong babaeng to ehh, tinanong ko na nga, sinagot naman ako ng tanong. Tsk.
"Why? What's with the carrots?" tanong ko sakanya.
"Ayy walang katapusang tanungan ang peg natin ngayon? Ganun?" iritang pagkasabi nya habang nangangati.
"Ewan ko sa'yo. tsk." sabi ko nalang.
Paminsan-minsan na uubos talaga ang pasensya ko sa babaeng to ehh..
"May allergy ako sa carrots senyorito! Ikaw naman napakatampuhin mo."
What the...
Frail's POV
"Ba't di mo sinabi agad? May carrots yang afritada." Dalidali nya akong nilapitan.
"What? papatayin mo talaga ako no?" galit na tanong ko sakanya.
Sabi na ehh. May balak talaga to'ng demonyong senyorito na to.
"Hindi ko naman alam eh! Ba't di mo sinabi." Tarantang sagot niya
"Ehh, ba't ko naman sasabihin? Nagtanong ka ba?" pabalang na sagot ko naman
My goshh....ang kati talaga ng mukha at katawan ko...
"Urgh! Psycho!" sabi nya tsaka nya ako hinila pababa.
"Uyy! Wait saan mo ko dadalhin?" tarantang tanong ko sakanya.
Pati ako natataranta sakanya ehh. Kitang may allergy na nga ako, nagawa pa nya akong isama.
"Sa clinic psycho." tipid nyag sagot. Sabi ko nga dadalhin nya ako sa clinic. Wait! CLINIC?
at tadaaaa....ilang hakbang nalang clinic na...
"Ahh..ehhh.. Hindi na kailangan." sabi ki sakanya. Syete may injection sa loob nakuu...
"Just stop talking." iritang sabi nya.
"Hindi na talaga kailangan promise." sabi ko kahit kating-kati na ako dito hindi pa rin ako papasok dyan.
"No! Papasok ka whether you like it or not." matigas nyang pagkasabi at ayun na nga hinila na nya ako sa loob.
"What happen to her?" biglang tanong ni Ms. Nurse .
Gulat naman ako dun. Wosho mamatay talaga ako sa gulat sa mga taong to.
"She's having allergy Ms. Claire." sagot naman ni demonyong senyorito. Magkakilala siguro sila.
"Naku! mukhang malala. Halika ka dito Ms. I'll inject you a medicine para mawala na yang allergy mo." pagkasabi nyang inject, nanigas na ako.
Huhu, kahit na matanda na ako I'll honestly admit na takot ako sa injection. Masakit talaga kasi ehh.
"Hey! afraid of needle?" bulong ni demonyong senyorito sakin.
"Oo, may problema ka?" matapang ko'ng sagot sakanya.
Waaah...ang kati na talaga...😭
"Stop scratching your skin. Mabilis lang naman ang injection. Kagat ng langgam lang." sabi ni demonyong senyorito.
Ano ako bata para utu.in nya?
"Tsk, lier!" sabi ko sakanya.
"Ganito nalang let's divert your attention while tuturukan ka para less ang pain na ma feel mo."
Makati na talaga...
No choice ako, maniniwala nalang ako sa demonyong senyorito na to.
"Pag ito masakit! Makikita mo talaga." pagbabanta ko sakanya.
"Ms. Claire okay na sya." sabi ni demonyong senyorito while kinakalikut nya yung phone nya.
"Sige pahigain mo nalang sya sa hospital bed." sagot naman nung nurse.
Taray may hospital bed? ehh clinic lang naman to?
"Halika na!" utos nya at walang ano-ano pinahiga nya ako dun sa hospital bed.
"Pag ito talaga masakit! Masasaktan ka talaga sakin!" pagbabanta ko ulit sakanya
"Just look at here!" utos nya at iniharap sakin ang phone nya.
Alam nyo kung ano ang movie?
Angry Birds ... may ganito syang movie sa phone nya?
"Don't think so much, just focus on the movie." ma awtoridad nyang pagkasabi kaya nanuod nalang ako.
Nang ma aliw ako, namalayan ko nalang na may tumusok sa may braso ko.
"Ahh." ang sakit...
"Shh..it's ok, mawawala din yan" sabi naman ni demonyong senyorito.
Pero masakit talagaaaa...
"Malapit na'to matapos, sandali nalang." sabi nung nurse sakin.
"Ahh.." masakit....parang kinukuha na yung karayom..
"Shh, tapos na Frail...tapos na wala nang masakit." dinig ko'ng sabi ni demonyong senyorito habang pinapat nya yung ulo ko.
"Pahinga ka muna." yun lang ang huling narinig ko and everything went black.