Myriam's P.O.V
-Ντανι τι συμβαινει?
Λεω απεγνωσμενα. Δεν μου απανταει γαμωτο.
-Εεε?
Απανταει μπερδεμενος και με κοιταει.
Πιανει το κεφαλι του και περπαταει απο την μια μερια στην αλλη.
-Τι συμβαινει καλε μου? Ποιος ειναι αυτος ο Αλεξ?
Γυρναει και με κοιταει εκπληκτος
-Κανενας συμαντικος
απανταει γρηγορα. Κοιταει αλλου! Κατι μου βρωμαει εδω.
Ερχεται κοντα και μου πιανει τα χερια.
-Ακου,πρεπει να φυγω γιατι ......γιατι εχω δουλειες. Μην το κουνησεις απο εδω και οταν ερθει ο πριγκιπας το βραδυ να μην βγαλεις αχνα.
Ξεφυσαω και Μου χαϊδευει το κεφαλι
-Το εννοω Μυριαμ, για το καλο σου ματια μου.
-Πρεπει να παω στην μαμα μου. Εχω μερες να την δω Ντανιελ.
Λεω κατσουφιασμενα.
Το σκεφτεται.
-Αυριο καρδια μου στο υποσχομαι,μεινε εδω σημερα και αυριο θα πας! Παρε αν θες στο νοσοκομειο να δεις πως παει.
Λεει και φευγει.
Κατι εχει γινει.
Μακαρι μονο να μην ειναι σοβαρο.
Prince's P.O.V
Μολις ετρεξα εναν αγωνα. Ηταν το μονο που μπορουσε να με χαλαρωσει.
Η αισθηση της ανδρεναλινης ειναι σαν το ηρεμιστικο χαπι μου.
Οταν τρεχω τα ξεχναω ολα,κι οταν νικαω γλυκαινομαι λιγο απο τις πικρες. Γι αυτο και δημιουργησα αυτη την πιστα.
Αρκετα εξω απο το Μπρουκλιν. Σε ενα μεγαλο κομματι ασφαλτου. Εχω το βασιλειο μου.
Τι πριγκιπας θα ημουν αλλωστε χωρις αυτο.
Ειναι μια τεραστια πιστα σχεδιασμενη και τελειοποιημενη απο εμενα. Ειναι ο επιγειος παραδεισος καθε οδηγου και καθημερινα πραγματοποιουνται αγωνες. Αυθεντικοι αγωνες.
Εδω νικαει ο καλυτερος και οχι αυτος με τον καλυτερο σπονσορα. Αυτη η πιστα δεν ειναι για βουτυρομπεμπεδες αλλα για αλανια που δεν ξερουν τι σημαινει κινδυνος.
Εδω υπαρχει μια ευκαιρια για ολους.
Ειναι η δικη μου ακαδημια οδηγων! Μεσα στην μαυριλα της ζωης μου αποφασισα να πραγματοποιησω ενα παιδικο μου ονειρο.
Να βοηθησω παιδια με θεληση για ζωη ,να επιτυχουν και να βγαλουν τιμια και καλα λεφτα.
Στην ζωη της νυχτας ειδα αρκετα 16χρονα και μικροτερα αλλα και μεγαλυτερα παιδια χωμενα στα σκατα.
Μικρους εμπορους ναρκωτικων και κλεφτες η πιονια μεγαλοαπατεωνων που απλα πεινουσαν.
Αν και εμπορος ναρκωτικων ποτε μου δεν τα δοκιμασα η δεν τα πουλησα σε ατομα που δεν ηθελα να καταστρεψω.
Ετσι εβαλα αυτα τα παιδια και συνεχιζω να βαζω καινουρια σε κεντρα αποτοξινωσης. Μολις ηταν καθαρα τα πηρα εδω,για να δουλεψουν.
Αλλοι εγιναν μηχανικοι και πολλοι καλοι μαλιστα. Αλλοι εγιναν οδηγοι και τωρα τα ιδια τα παιδια μαθαινουν στη νεα γενια που βρισκουμε στους δρομους πως να στεκονται στα ποδια τους.
Εχω αναλαβει την πληρη διατροφη αυτων και τα αποτελεσματα ηταν θριαμβευτικα.
Κοριτσακια που καποτε ηταν πουτανες απο τα 12,τωρα ειναι μηχανικοι ακομα και οδηγοι.
Λιγο πιο περα υπαρχουν οι κοιτωνες τους,εκει που στεγαζονται και τρωνε. Εκει εργαζονται καποια παιδια που επισης τους δωσαμε βοηθεια αλλα δεν ταιριαξαν στο περιβαλλον των οδηγων.
Εκεινα περιποιουνται το κτηριο και σπουδαζουν η βγαζουν το σχολειο που δεν μπορεσαν αλλωτε να το τελειωσουν.
Οσοι επελεξαν αυτον το δρομο,σημερα ειναι δικηγοροι μου,σεκιουριτι στα κλαμπ μου,λογιστες μου.
Κανεις δεν ξεμεινε παλι στους δρομους.
Αλλα αυτοι ειναι μονο οι συντηρητες. Καθημερινα ερχονται για να αγωνιστουν,αξιοι οδηγοι που δεν συμβιβαστηκαν με τους στημενους αγωνες και τις πουστιες των δηθεν και ετσι η πιστα αυτη μου δινει ζωη βλεποντας ολους αυτους τους αληθινους ανθρωπους.
Εχω δεθει με αυτους. Τα παιδια τα εχω σαν αδερφια μου και ξερω οτι εκεινοι ποτε δεν θα με κατακρινουν γιατι ο καθενας ξεχωριστα εχει βιωσει κατι ασχημο στην ζωη του.
Ομως οσο αξιοι οδηγοι κι αν ερθουν εδω,κανεις δεν με νικαει.
Οποτε ερχομαι εδω λαμβανω μερος στους αγωνες και παντα κερδιζω.
Και αυτο ειναι που κανει το μερος σπιτι μου. Εδω ειμαι παντα ο νικητης,ο ευεργετης,ο μεγαλος αδερφος που εκανε κατι καλο για μια φορα στη ζωη του.
Καποτε μου το ζητουσαν να το αγορασουν. Αλλα ποτε δεν θα αφησω αυτο το μετος να γινει αλλη μια πιστα με στημενο πραγμα.
Που θα κυκλοφορουν ναρκωτικα και μιζες.
Αυτο το μερος θα ειναι παντα καθαρο και πανω απο ολα θα ειναι το σπιτι τοσων παιδιων.
Ενα παιδι ερχεται και μκυ λεει ποως ο Ντανι ειναι εδω και θελει να μου μιλησει. Κατευθυνομαι λοιπον προς αυτον.
-Σου ειπα οτι ηθελα να μεινω μονος μου.
Λεω εκνευρισμενος ,εσα απο τα δοντια.
-Μου ειπαν οι αντρες σου πως ετρεχες και σε χασανε. Πηρα κι εγω παραμασχαλα τα μερη που μπορει να εχεις παει.
Λεει αυταρεσκα αλλα κουρασμενα.
-Δεν ειμαι μικρο παιδι να με ακολουθουν ξερεις.
Λεω ηρεμα και κοιταω αλλου.
-Αλεξ,θυμασαι τι εγινε την προηγουμενη φορα που ησουν μονος σου και ελεγες πως δεν χρειαζεσαι κανεναν?
Γυρναω και τον κοιταω.
-Αυτο εδω εγινε.
Λεει και πιεζει τον ωμο μου εκει που εχω το σημαδι.
-Και? Ας πεθαινα και σημερα,δεν ειναι οτι με νοιαζει και τοσο.
Λεω αδιαφορα. Αληθεια ειναι,δεν φοβαμαι τον θανατο.
-Μονο που τωρα εχεις μια κοπελα να σε περιμενει στο σπιτι και να εχει τρελαθει απο την αγωνια της.
Ναι,πολυ που την εκαψε!
-Αν λες για την Μυριαμ, δεν με νοιαζει. Σου ειπα δεν με ενδιαφερει.
Λεω και σηκωνει το φρυδι του.
-Αα ναι? Τοτε αφου τελειωσες μαζι της να κανω κινηση εγω. Βλεπεις την νοιαζομαι και λιωνω για την παρτη της,και χρειαζομουν το οκ.
Τον πιανω απο τον γιακα και του ριχνω μια στο στομαχι. Διπλωνεται στα δυο και τον κοιταω.
-Τολμα να την αγγιξεις και θα σου κοψω το πουλι που λιωνει για παρτη της.
Λεω αργα και καθαρα.
Μες τον πονο του γελαει και με κοιταει.
-Εσυ εισαι χειροτερα απο οτι νομιζα. Αδερφε μου την εχεις πατησει για τα καλα.
Τον παλιο μαλακα. Μου την εφερε.
-Την ειδες?
Ρωταω.
Γνεφει.
-Μου ειπε για την παρεξηγηση....
Τον διεκοψα
-καμια παρεξηγηση. Με κοροϊδεψε. Εγω....εγω τελος παντων αμα ηξερα οτι ηταν παρθενα δεν θα την πιεζα για τιποτα και οταν θα ηταν ετοιμη θα ημουν προσεχτικος.
Λεω γρηγογορα.
-Ηταν μικρη και το ηξερα,οποτε θα την σεβομουν.
Προσπαθω να τα μπαλωσω λιγο.
-Το ξερω οτι δεν ηθελες να την πονεσεις ρε. Ουτε εγω θα ηθελα να πονεσω την Τιανα αν ηταν η πρωτη της φορα,και θα θυμωνα αν δεν μου το ελεγε. Αλλα για εξηγησε μου λιγο,που την χτυπησες γιατι δεν την ειδα μελανιασμενη πουθενα.
Η τιανα ειναι το κολλημα του Ντανιελ που πιδιουνται χρονια και εκεινος ολο της τα ζηταει αλλα εκεινη τον φοβαται γιατι ειναι γυναικας.
-Δυο χαστουκια της εσκασα εν βρασμο ψυχης. Αλλα μετα τα μετανιωσα....
Λεω τελικα.
Χαμογελαει και μου λεει
-Παμε σπιτι Αλεξ. Συστησου κιολας καποια στιγμη γιατι ολο μου ξεφευγει και ζησε το ρε φιλε. Οσο κρατησει.
Τον κοιταω,ποτε δεν .......ειχα προσπαθησει κατι με μια κοπελα. Παντα ημουν ελευθερο πουλι,αλλα επεσα στα δυχτια της.
Και μου αρεσουν τα ατιμα για δυχτια.
Τον χτυπαω φιλικα στο ωμο.
-Παμε!
Του λεω και αρχιζουμε να προχωραμε.
Κοιταει λιγο γυρω του.
-Πω πω εχουν ερθει αρκετα καινουρια παιδια. Τους μισους δεν τους ξερω καν!
Λεει και γελαω....
Επιστρεφουμε στο αλητακι! Καιρος ηταν