SAKI
Maybe I'm already losing my mind. Pero hindi ko kayang tingnan ang batang buhat-buhat ni Soren. But... he's beautiful. Just like his father. At hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman.
Pinanood ko si Soren na inaalo ang bata. She's smiling and playing with his hand. She's being gentle like she's the one who gave birth. Hindi ko alam na ganito sa mga bata si Soren, she can be a good mother if she wanted to. But the baby tilted its head to look in my direction.
He opened his eyes. They were... baby blue. Kahit na kalalabas niya palang mula sa akin ay napaka-kapal na ng buhok niya at pati ang mga kilay niya ay paniguradong magiging maganda ang hulma kapag mas lumaki pa siya. And those long lashes. He's beautiful... but... I... I can't.
"Oh, that's your mom," ani Soren saka humalik sa pisngi ng bata. "Pero ako ang mama mo ngayon."
Iniwas ko ang tingin ko sa kanila at nilingon ko na lamang ang malaking bintana. Gabi na, kagigising ko lang din at katatapos ko lang din na kumain dahil pinilit ako. Masakit din ang tahi ko at medyo nanghihina pa ako.
"I'm gonna name this child," ani Soren kaya natigilan ako. "Hindi kita pipilitin na tanggapin ang sanggol, Saki... kaya ako na ang bahala. Ako na rin ang mag-aalaga kaya magpagaling ka saka... huwag ka na masyadong mag-aalala, hindi makakalabas ng kulungan si kuya."
"Ikaw ang mag-aalaga?" tanong ko at hinarap siya. "Why?"
She stared at me. "I don't want to say anything, Saki, lalo na't kapatid ko ang gumawa ng masama sa 'yo."
"Say it," ani ko muli. "I won't mind. I promise."
"You don't want this child," simula niya agad. "Nanonood ako, Saki. And if you were given a chance, you're gonna murder your own child. I can see you, I can hear you. I understand what you're feeling... pero..." She glanced at the baby. "...walang kasalanan ang bata."
Natahimik ako. Dahil iyon... walang kasinungalingan sa sinasabi niya.
Hindi ako nakapagsalita. I just stared at her-- kung paano niya aluin ang bata nang bahagya itong umiyak.
"I can be a mother," aniya bigla. "Hindi ko na ipapakita ang bata sa 'yo. I promise, kapag ako ang nagtago, hindi ako natutunton." Ibinalik niya ang paningin niya sa akin. "Just say it, kung ayaw mo nang makita ang kahit sino sa amin, gagawin ko. Hinding-hinding-hindi mo na makikita ang bata, hinding-hindi rin makakalabas ng kulungan si Kuya. Wala kang makikita na kahit sino sa 'min habang nabubuhay ka."
W-What...
She's being mean to me, kilala ko si Soren. Alam kong nagpapaka-plastik lang siya sa harapan ko dahil alam ko kung kelan siya galit at kung kelan siya sincere. She's giving me a very hard time to choose. Alam kong ayaw niyang ibigay... o kahit ipabuhat sa akin ang bata dahil... dahil katulad nga ng sinabi niya... nanonood siya. She was just watching me habang nagbubuntis ako. Hindi siya nagsasalita, pero nakikinig at nanonood siya. Kaya naman alam kong iba ang tingin niya sa akin ngayon.
She sees me as a woman... who shouldn't be left alone with her own child.
"Hihintayin kong makapag-desisyon ka," She stared at me na tila ba hindi niya ako kilala. Na para bang ibang tao ako. And it's... actually pains me because... it's Soren. Tulad din ng sinabi niya... kuya niya ang may kasalanan sa akin kaya ayaw niyang magsabi ng kahit na ano.. o sa madaling salita, ayaw niya akong tratuhin ng hindi maganda bigla.
Alam ko... naiintindihan ko...
She hears me... Nakikita niya kung paano ko--
"Lalabas muna kami," aniya saka walang lingon-lingon na lumabas bitbit ang bata. Hindi ko alam kung kaninong ospital ito, pero mukhang dinala nila ako sa isa sa mga pagmamay-ari nilang hospital-- yeah, pumupunta ako rito regularly dahil sa check-ups, pero wala akong gana at wala rin akong pakialam kung ano ang pangalan ng hospital.
At naiwan akong mag-isa sa loob. May mga pumapasok man, iyon ay mga nurses para i-check ang kundisyon ko. Alam ko ring lumipas na ang dalawang araw at nandito pa rin ako dahil hindi ko magamit ng maayos ang mga paa ko: hindi ako makalakad ng maayos. Mino-monitor nila ako pero sabi ng doktor, normal lang daw iyon.
Dalawang araw ko na ring hindi nakikita ang bata.
Naiintindihan ko si Soren. Wala siyang tiwala sa akin dahil ako nga mismo ay wala ring tiwala sa sarili ko... but...
"Sa bahay ka na magpapagaling," ani nurse. Iyong lalaking... fuck, I forgot his name. "Babalik ka rin sa normal, don't worry." Maliit niya akong nginitian habang inaayos niya ang mga gamit ko. "Magiging bantay mo pa rin ako ng ilang buwan, I know you're sick of my ugly ass but you have no choice-- bayad ako kaya hindi kita titigilan hanggang sa--"
"Where's the child?" putol ko sa sinasabi niya. Natigilan siya bigla at saglit na hindi nagsalita.
"Oh, you mean, Maximus..." Humina ang kaniyang boses. "He's doing good. Si Ma'am Soren ang nag-aalaga sa bata."
Napalunok ako. "How... How about the milk? Sabi nila, breastmilk daw ang kailangan ng bagong panganak na bata."
"Yeah, about that. Inutusan lang naman ako ni Ma'am Soren na maghanap ng pinakamahal na gatas SA MUNDO. What a pain in the ass," asik niya saka napailing. "But anyways, S26 nalang muna ang binili ko." Nilinga niya ako. "Kuripot 'yun si Ma'am Soren. But she just ordered me to buy the most expensive milk at binato niya pa sa akin ang credit card niya, eh, S26 lang naman ang alam kong mahal na gatas saka iyon ang alam kong perfect na alternative for breastfeeding."
I just can't hold it.
Napayuko ako at napatitig sa paahan ko. Naka-upo ako sa gilid ng kama dahil kaya ko namang tumayo... I just can't endure the pain at first. "Gusto kong makita ang bata..."
Natigilan muli si... damn, his name, hindi ko talaga maalala. But he stared at me for seconds. "Alam kong 'yan ang sasabihin mo, but you must convince Ma'am Soren, lalo na't nakikita niya noon kung gaano mo ka-gusto na ipalaglag ang bata."
"Then help me," mahinang sagot ko. Tiningala ko siya. "I-I didn't mean it-- I--"
"Alam ko," aniya. Tumayo siya ng tuwid at ginulo ang buhok ko. "You're a victim, naiintindihan ko-- naiintindihan ni ma'am. But the point is, ayaw niya sa 'yong ibigay ang bata kasi baka kung anong gawin mo kapag naalala mo bigla si Grie habang nasa 'yo ang anak mo."
"I just want my child!" I shouted. "I'm sorry if-- if I mistreated my child habang nasa loob ko palang s'ya but--" I'm trying my best not to cry. "I didn't mean it!"
Niyakap niya ang ulo ko. But still, I'm not crying. "Alam namin iyon. Try to understand Ma'am Soren, Saki. Hindi niya naman ilalayo sa 'yo ang bata kung hindi mo sasabihin sa kaniya. Kausapin mo muna siya dahil mainit din ang ulo no'n kasi mas mahal sa S26 ang gusto niya." Binitiwan niya ako at kinurot ang pisngi ko. "At kapag nasa 'yo na ang bata, saksakin mo, ha? You dumb fuck."
Asar na tiningala ko siya. "Ano kamo?"
"Kahit sino iisipin 'yan, nasa lahi niyo pa naman," aniya saka humalakhak habang naglalakad palabas.
Si Ate Saica ang tinutukoy niya.
Fuck it, hindi naman ako mamamatay-tao... it's just...
Nanatili ako sa pwesto ko. Ngunit hindi rin nagtagal nang bumukas ang pinto at agad na nag-angat ako ng tingin sa pumasok. It's Soren. Bitbit niya ang bata at agad na tinitigan niya ako habang salubong ang kilay niya. "You wanna hold my child?" tanong niya. "You're not even his mom."
"Shut up," anas ko. But she just smiled at me. Nilapitan niya ako at maingat na ipinasa sa akin ang... anak ko. Mas lumaki siya... ang bilis naman? At bumigat din.
"Huwag mong ibabato," ani Soren saka kinaltukan ako ng mahina sa ulo. "Hey, watch her. Baka itapon niya sa labas ng bintana 'yung--"
"Ano ba?" inis na tanong ko sa kaniya. "Ni hindi ko nga ma-i-angat ng maayos ang mga braso ko."
Mapang-asar niya akong nginisihan.
Ibinalik ko ang paningin ko sa sanggol na bitbit ko.
Nakagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ako sa paghikbi. But I just can't help it. Lumabas ang mga luha na inipon ko ng ilang araw. At pinanood lang ako nila Soren habang tahimik akong humihikbi.
Maximus opened his eyes. Nakita ko muli ang mga mata niya.
They're beautiful-- he is beautiful.
"Bayaran mo 'yung 2,034 pesos ko," ani Soren kaya agad na nag-angat ako ng tingin sa kaniya. "Ikaw na ang mag-aalaga 'di ba?" Lumawak ang ngisi niya. "Mahal ang S26-- akin na dalawang libo ko. Kahit sa 'yo na 'yung 34 pesos."
H-Ha?
****