+ ភោជនីយដ្ឋាន
ជុងហ្គុកមកដល់កន្លែងធ្វើការហើយក៏ចាប់ផ្តើមប្រតិបត្តិការតាមតួនាទីរបស់ខ្លួន,ជុងហ្គុកអង្គុយមុខហាងរងចាំទទួលភ្លៀដែលបានចតឡានយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ចំណែកអ្នកដែលធ្លាប់តែធ្វើការជាមួយគ្នានោះនៅថ្ងៃនេះមិនឃើញវត្តមានគេមកនោះទេ
" ជុងហ្គុកមើលទទួលឡានភ្ញៀវនឹងរក កន្លែងសមរម្យអោយភ្ញៀវផង,ថ្ងៃនេះលោកយ៉ុមមិនបានមកធ្វើការទេចឹងហើយការងារ ទាំងអស់ត្រូវឯងជាអ្នកមើលការខុសត្រូវ " មេចុងភៅចេញមកប្រាប់
" បាទចឹងតើបានមិនឃើញគាត់មក " ជុងហ្គក
" ធ្វើការទៅ " មេចុងហៅរួចកិច្ចការគាត់ក៏ចូលទៅក្នុងហាងវិញដើម្បីបន្តធ្វើអាហារអោយភ្ញៀវ
" លោកសន្តិសុខចតឡានមួយ " ភ្ញៀវស្រែក
" បាទ ! បាទ~បាទសូមអញ្ជើញខាងនេះ យឺតៗ " ជុងហ្គុករត់ទៅទទួលភ្ញៀវយ៉ាង រាក់ទាក់
" អេ...អាប្អូនមកនេះ ! " បុរសម្នាក់ដើរចេញ ពីឡានទំនើបមួយគ្រឿងប្រើសម្ដីយ៉ាងឡយ ហៅជុងហ្គកហើយអីដែរចម្លែកនោះមើលទៅ គេទើបតែអាយុ20-21អីនឹងឯងតែហៅវៃស្មើតែម្ដង
" បាទមានការអី " ជុងហ្លកជាក្មេងមិនចេះ រករឿងមិនចេះប្រកាន់នឹងមានទំលាប់ខ្លាច មនុស្សជុំវិញខ្លួននាយឆ្លើយមួយៗមិនហ៊ានប្រើសម្ដីធំ
" ខ្ញុំចង់ចតឡាននៅទីនេះ ហើយលោក ត្រូវតែអង្គុយយាមឡានតម្លៃថ្លៃរបស់ខ្ញុំអោយ បានល្អបើមានរឿងអីកើតឡើងលើឡានខ្ញុំ តែបន្តិចលោកនឹងយកជីវិតមកសង យល់ ! " បុរសម្នាក់នោះនិយាយម៉ាត់ៗសម្លឹងនឹង ចង្អុលមុខរបសើជុងហ្គុកចំៗចង់ប្រាប់ថាអោយមើលឡានមួយនេះអោយបានល្អ
'' បាទមិនអីនោះទេលោកខ្ញុំនឹងអង្គុយទីនេះ មើលការខុសត្រូវលើឡានរបស់លោកអោយ បានល្អសូមអញ្ជើញលោកចូលទៅខាងក្នុងចុះ " ជុងហ្គុកឆ្លើយយ៉ាងគួរសម
'' ល្អ ចាំមកវិញយកលុយធៀប " នាយនិយាយរួចនាយក្រអឺតក្រទមក៏ដើរចេញទៅយ៉ាងមានអំនួត
ជុងប្លែកមិនហ៊ានប្រកែកនឹងសម្ដីគេនោះទេក៏សុខចិត្តដើរទៅទាញកៅអីមកអង្គុយយាមឡានអោយគេតាមបញ្ជានៅក្បែរមាត់ផ្លូវឡានចតក្បែរមាត់ផ្លូវហើយអោយជុងហ្គុកមកអង្គុយយាមមាតើផ្លូវចុះបើឡានម៉ូតូមកមិនបុកស្លាប់ហើយទេឬ?
" ពូ ? ពូសន្តិសុខ ខ្ញុំចតឡានមួយ " នាងតូចស្រែកសនិយាយព្រមទាំងលើកដៃបក ហៅជុងហ្គុក
" បាទទៅហើយអ្នកនាង សូមទោសដែល អោយចាំយូរ " ជុងហ្គុកក៏អនុញ្ញាតអោយម្នាក់ទៀតដែលបើកឡានថយក្រោយ
" ហេតុអីក៏ពូទៅអង្គុយទីនោះវិញ មិនល្អទេសម្រាប់ពូចុះបើមានឡានម៉ូតូមកប៉ះពាះពូទៅ តើគិតយ៉ាងមិច ទៅ "
" មិនអីទេវាជាតួនាទីរបស់ខ្ញុំ មិនអីទេ អ្នកនាង " ជុងហ្គុកតបដោយស្នាមញញឹម
" ខ្ញុំថាពូខ្លាចគេពេកហើយមិញនេះខ្ញុំ ឃើញផ្ទាល់ភ្នែកថាម្ចាស់ឡាននោះមានចរិកក្រអឺតក្រទមដាក់ពូប៉ុណ្ណា "
'' កុំនិយាយបែបនេះអីអ្នកនាងមិនល្អទេ ចឹង សូមអញ្ជើញចូលទៅខាងក្នុងទៅ " ជុងហ្គុក
" ខ្ញុំចាំសង្សារខ្ញុំសិន "
" បាទ " ជុងហ្គុកក៏មិនដឹងថាមានរឿងអីត្រូវនិយាយទៀតនាយក៏ដើរទៅអង្គុយនៅកន្លែងដើមវិញ
+ ថ្ងៃថ្មី
ដូចរាល់ដងចឹងជីមីនតែងតែក្រោកពីព្រលឹមមករៀបចំអាហារទុកអោយជុងហ្គុកញាំពេល ដែលក្រោកពីគេង,ទម្លាប់របស់ជុងហ្គុកគឺ មិនដែលគេងយូរនោះឡើយតែដោយសារយប់មិញជុងហ្គុកចូលផ្ទះម៉ោងជិត2ទើបជីមីនដឹងថាប្តីច្បាស់ជាអត់ងងុយទើបប្រាប់ថាអោយគេងអោយឆ្អែតចុះថ្ងៃនេះ
**11:06
ជុងហ្លកក្រោកពីគេងងើបមកសម្អាតខ្លួនមុននឹងដើរចេញពីបន្ទប់មករករាងតូចដែលអង្គុយមុខផ្ទះធ្វើអីមិនដឹងដែលជុងហ្គុកអាចមើលឃើញតាមប្រហោងបង្អួច
" ជីមីនអូនធ្វើអី? កុំធ្វើអីប្រយ័ត្នត្រូវដៃទុក អោយបងវិញ " ជុងហ្គុកប្រញាប់រត់ទៅរកជីមីនក្រោយដឹងថាជីមីនកំពុងតែកាន់ចបកាប់ មកកាប់ដីជាងអន្លង់
" អូនធ្វើវារួចហើយឃើញទេមិនអីទេសល់ តែមួយនេះគឺរួចហើយបងទៅអង្គុយទៅអូន ក៏អាចធ្វើបានដែលឆាប់ទៅហើយចុះបងញ៉ាំអាហារដែលអូនរៀបចំអោយរួចហើយនៅ " ជីមីនប្រាប់វិញថាខ្លួនអាចធ្វើបានមិនចាំបាច់មានជុងហ្គុកជួយនោះទេគេក៏ជាប្រុសដែលមិនមែនគ្រាន់តែកាប់អន្លង់តែប៉ុន្មា ងធ្វើមិនបាននោះទេ
" តែបងមិនចង់អោយអូនធ្វើទេ មោះ ! គ្រាន់តែប្រាប់បងមកថាអូនចង់ធ្វើអី?បងនឹង ធ្វើអោយអូនភ្លាមកុំធ្វើម្នាក់ឯងចឹងអីបងមិន ចង់អោយអូនមានការខូចខាតត្រង់ណាទេ " ជុងហ្គ្រេកស្រឡាញ់ ថ្នាក់ថ្នមដូចព្រះនាងទើប មិនចង់អោយធ្វើការអី មួយថ្ងៃៗចង់អោយជី មីនដេកស៊ីមិនចាំបាច់ធ្វើអីទេ គ្រាន់តែមិញ នេះគេស្ទះរត់មកចង់ដាច់ខ្យល់ទៅហើយ
ជីមីនដោយមិនចង់ប្រកែកក៏ហុចចបកាប់ អោយទៅជុងហ្នកជាអ្នកធ្វើវិញម្តងហើយ ខ្លួនក៏ឈរមើល
" ជុងហ្គកអូនសួរបងរឿងមួយ តើបង រៀនចប់ថ្នាក់ទីប៉ុន្មាន? " ជីមីនចេតនាគឺសួរ លេងកុំអោយអផ្សុក
" ថ្នាក់ទី4 គឺដោយសារបងរៀនអត់កើត " ជុងហ្គុកឆ្លើយអឹមអៀនខ្មាស់ប្រពន្ធជាខ្លាំង
" ហេតុអីបងឈប់រៀនលឿនម៉្លេះ ? " ជីមីន
'' គឺកាលមុនគ្រួសារបងមិនមែនធ្លាក់ខ្លួន អត់ឃ្លានបែបនេះនោះទេតែបន្ទាប់ពីបងចូលរៀនថ្នាក់ទី4មកគ្រួសារបងយ៉ាប់ទៅៗ ទាំងគ្មានមូលហេតុ " ជុងហ្គុកនឹករឿងអតីតកាលមកគឺចង់តែយំ
កាលពីមុនមិនមែនគេមានណាស់ណាទេ គឺអាចនិយាយថាកម្រិតមធ្យមដូចគេដូចឯង តែក្រោយមកមិនដឹងយ៉ាងមិចម៉ាក់ចាប់ផ្តើមរកស៊ីមិនសល់ទើបយ៉ាប់ទៅៗរហូតជុងហ្គុកឈប់រៀន
" ចឹងបងធ្វើការរហូតពេលបងឈប់រៀនថ្នាក់ ទី4មែនទេ? ធ្វើការអីខ្លះទៅ " ជីមីននឹកអាណិតជុងហ្លកដែរតែបើគិតទៀតគឺយំដូចនេះសុខចិត្តនិយាយបង្វែររឿង
" បាទបងធ្វើការរហូតនឹងតែបងក៏អាចមានសមត្ថភាពដណ្តឹងអូនមិនចឹង ? " ជុងហ្គុកនិយាយរួចសើចតិចៗ
ចឹងមានន័យថាជុងហ្គកធ្វើការតាំងពីឈប់ រៀនមកដល់អីឡូវគេមិនដែលសម្រាកបាន មួយពេលឬមួយថ្ងៃនឹងគេទេ
'' ប្តីអូនពូកែជាងគេ " ជីមីនសើចដូចគ្នាទាំងទឹកភ្នែកហូរមករហាម តែជុងហ្គុកមិនបានឃើញទេគឺរវល់តែកាប់ដី
" អូនចង់កាប់ដីនេះធ្វើអី ? ''
" បាទ ! បាទគឺចង់ធ្វើកន្លែងហាលខោអាវ " ជីមីនរហ័សជូតទឹកភ្នែកមុននឹងឆ្លើយ
" ចឹងចាំបងធ្វើអោយហើយលើកក្រោយកុំ ធ្វើខ្លួនឯងទៀតណា ត្រូវប្រាប់បងឮទេ !! បងមិនចង់អោយអូនធ្វើការអស់នេះទេវា លំបាកដល់អូនណាស់ណា "
" មិនអីទេ " ជីមីនញញឹមតិចៗហើយក៏អង្គុយផ្ទាល់ដីមើលប្តីធ្វើកន្លែងហាលខោអាវនោះទាំងញញឹមផងនិយាយលេងសើចផង
'' កុំអង្គុយផ្ទាល់ដីចឹងអី ប្រយ័ត្នមេរោគ ចូលខ្លួនអូនតាមរយៈដីនឹងទៅ មោះអង្គុយមក " ជុងហ្គុកទម្លាក់ចបកាប់ចុះរត់វឹងទៅយកកន្ទេលមកក្រាលអោយជីមីនអង្គុយ
" បងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអូនណាស់ជុងហ្គុក អរគុណបង ''
" ព្រោះបងស្រឡាញ់អូននោះអី "
" អូនស្រឡាញ់បងដូចគ្នាស្រឡាញ់ខ្លាំងៗ អូនមិនខ្វល់នឹងអ្នកដទៃទេសំខាន់អូនស្រឡាញ់បងៗៗ " សម្តីជីមីនធ្វើអោយជុងហ្គុកញញឹមហើយក៏កាន់តែស្រឡាញ់កាន់តែថ្នាក់ថ្នម
'' ជុងហ្គុកបងចង់បានម៉ូតូថ្មីទេ អូនមើលទៅម៉ូតូនេះចាស់ហើយណា បើអូនគិតបង ប្រហែលជិះវាតាំងពីបងរៀនថ្នាក់ទី4 ? "
" អត់ទេបងអត់ចង់បានទេ បងធ្វើការរាល់ថ្ងៃ គឺដើម្បីអូនដូច្នេះបងមិនចង់បានអីជារបស់ ខ្លួនឯងនោះទេសុំត្រឹមតែអូនមានក្តីសុខ មានរបស់ល្អៗប្រើមានខោអាវថ្មីៗស្លៀកពាក់ នឹងគេទៅបានហើយ បងអត់ចង់បានអីទេ '' ជុងហ្គុកដើរមកអង្គុយជិតជីមីនហើយ ចាប់ដៃគេឡើងដើម្បីបញ្ជាក់ថាគេមិនដែលគិតពីខ្លួនឯងទេអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងគឺគិតតែពីជី មីន
" បងគិតពីអូនពេកហើយជុង គិតពីខ្លួនឯងផងណាបង " ជីមីនកាន់តែអាណិតលើសពីអាណិត
'' សម្រាប់បងមិនអីទេ បងធ្វើដើម្បីអូនព្រោះ បងមិនចង់អោយអ្នកណាមើលងាយអូនថាអូនមិនល្អឬក៏និយាយថាអូនអន់ដែលបានប្ដីជាមនុស្សក្រដូចបងនោះទេ,ទោះគេជេស្តីបងថាជាប្តីល្ងង់មិនបានការក៏ដោយបងសុខចិត្តតែកុំប៉ះពាល់ដល់អូនបងមិន ពេញចិត្តទេ " ជុងហ្គុកពោលដោយមិនស្នាក់ស្ទើរចំពោះជីមីនប្រាប់ពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនដែលមាននៅពេលនេះ
" អូនមិនអោយអ្នកណានិយាយថាបង មិនបានការឬល្ងង់នោះទេអូននឹងការពារបង អូនមិនអោយគេប្រមាថមើលងាយបងទៀតទេ " ជីមីនអោបប្ដីណែនដៃរួចក៏បិទភ្នែកបង្ហូរទឹកភ្នែក
'' ពួកយើងនឹងស៊ូទៅមុខជាមួយគ្នាបងមិនបោះបង់អូនចោលទេបងស្រឡាញ់ អូនរហូតដល់បងស្លាប់បាត់ពីពិភពលោក មួយនេះ " ជុងហ្គុកអង្អែលខ្នងតូចដើម្បីលួងលោមទាំងភ្លេចថាខ្លួនកំពុងតែនៅ ខាងក្រៅផ្ទះ
" អូនស្រឡាញ់បង អូនមិនគិតរឿងមុខមាត់ឬក៏ទ្រព្យសម្បត្តិអីទេសំខាន់បងផ្ដល់ភាពកក់ក្តៅបំពេញតួនាទីជាស្វាមីបានល្អអូនពេញចិត្តរស់នៅជាមួយបងទោះគ្រួសារអូនមិនពេញចិត្តក៏ដោយអូនសុំរស់នៅដោយប្រជីវិតធម្មតា " ជីមីន
" ក្មេងល្អកុំយំ " ជុងហ្គុកស្ដាប់ហើយញញឹមមានកម្លាំងចិត្តដើម្បីរស់តទៅមុខទៀត
+ រសៀល
" ហេតុអីមិនឆេះ ឆេះទៅៗដល់ម៉ោងធ្វើការ អីឡូវហើយ ម៉ូតូអើយឆេះទៅសុំអង្វរ " ជុងហ្គកព្យាយាមធាក់ម៉ូតូឡើងបែកញើស ព្រោះម៉ូតូមិនដឹងយ៉ាងមិចទេសុខៗក៏មិនឆេះ
' ជុងមានរឿងអី អូនរវល់ទុកដាក់ចានឆ្នាំង ស្មានតែបងទៅបាត់ហើយតើ ម៉ូតូកើតអី ? " ជីមីនរត់ចេញមកក្រៅហើយឃើញថាជុងហ្គ កនៅមិនទាន់ទៅធ្វើការនៅឡើយទេ
" ម៉ូតូអត់ឆេះ បងអត់ដឹងកើតអីទេសុខៗក៏ បែបនេះ ឡើងមក " ជុងហ្គក
'' មើលអូនសុំមើលបន្តិចអស់សាំងទែដឹង បង ? អេ..សាំងនៅតើ " ជីមីន
" បងទើបតែចាកហើយថ្មីៗតែម៉ូតូនេះចឹងឯង អូនចូលក្នុងវិញទៅបងសាកធាក់មើលសិន " ជុងហ្គុកមួយជើងមិនឆេះពីរជើងមិនឆេះអស់សមត្ថភាពក៏អង្គុយសិនព្រោះហត់
" អូនថាយកទៅអោយជាងមើលទៅហីបងវាមិនអស់ថ្លៃទេ " ជីមីនអង្គុយក្បែរប្តីហើយយកសៀវភៅដែលនៅជាប់នឹងម៉ូតូមកបក់ អោយជុងហ្គុក
" អត់ទេ ទោះចង់យកទៅក៏វណណាយពេលយូរដែរ ដូច្នេះហើយមានតែទ្រាំទេអូន " ជុងហ្គុក
" ជើងបងកើតអីជុង ខៀវខ្លាំងទៀតផងឈឺទេ? " ជីមីនដោយសង្កេតឃើញថាស្មងជើង របស់ជុងហ្គុកខៀវក៏លើកជើងជុងហ្គុកមក មើលនឹងអង្អែលថ្នមៗ
ខោរបស់ជុងហ្គុករៀងខើចជើងដូចនេះអាចមើលដឹងថាស្មងជើងមួយនោះកើតអី
'' គឺកន្លែងធាក់ម៉ូតូវាភ្លឺតមកមិញនេះពេលដែលបងធាក់វាតែកុំបារម្ភអីបងមិនអីទេគ្រាន់តែខៀវតិចតួចលាបថ្នាំទៅបាត់ហើយ " ជុងហ្គុក
" បងមិនចេះប្រយ័ត្នសោះ ! លើកក្រោយប្រយ័ត្នផងណា " ជីមីន
" បាទ " ជុងហ្គុកក៏ដាក់ជើងចុះវិញហើយងើបទៅធាក់ម៉ូតូ
" ឆេះហើយ " ជុងហ្គុក
'' ប្រញាប់ទៅក្រែងមិនទាន់ "
" បាទទៅហើយ "
'' ជុងហ្គុកបងលំបាកហើយ អូនសូមទោស អូនមិនអោយបងលំបាកបែបនេះទៀតទេទោះអូនត្រូវក្លាយជាមនុស្សអត្មានិយមក៏ដោយ " ជីមីនពោលដោយអាពិតប្ដីសម្លឹងមើលគេពីចំងាយទាំងក្លៀកក្ដួល រួចក៏ដើរចូលក្នុងវិញបាត់
" បងប្រុស ថ្ងៃស្អែកបងទំនេរទេ? " ជីមីន
[ បងទំនេរតើមានរឿងអីចង់អោយបងជួយ ]
" ស្អែកជួបគ្នា "
[ Ok ចាំបងទៅ ]
មួយរឿងនេះស៊ីលុយមិនឆ្ងាញ់ទឹកភ្នែកអើយទឹកភ្នែកកម្មអើយកម្ម |
To be continued.......