*មួយសប្តាហ៍កន្លងទៅ
រយៈពេលមួយសប្តាហ៍កន្លងផុតទៅយ៉ាងលឿនហើយពេលនេះដែររាជបុត្របានឡើងគ្រប់គ្រងគ្រប់យ៉ាងជំនួសបិតា ទ្រង់មិនសូវបានសម្រាកនោះទេហើយឥឡូវក៏ត្រូវឡើងទៅទំនាក់ទំនងមិត្តភាពជាមួយប្រទេសជប៉ុនដូចគ្នា។
"គ្រប់យ៉ាងត្រៀមរួចរាល់ហើយក្រាបទូលសូមយាង"
ជីមីនអោនគោរពមុននិយាយនិងយាងរាជបុត្រឡើងឡាន
ដើម្បីបើកទៅទីតាំងប្រលានយន្តឯកជនរបស់រាជវាំងដើម្បីហោះទៅប្រទេសជប៉ុន។យ៉ុនហ្គីឡើងឡានដោយមានជីមីនជាអ្នកបើក មួយរយៈនេះជីមីនតាមរាជបុត្រគ្រប់ទីកន្លែងនិងបានជួយសម្រាលបន្ទុកទ្រង់ថែមទៀតគេពិតជាពូកែណាចេះគ្រប់យ៉ាងរាជបុត្រក៏ធ្លាប់ឆ្លៀតសួរមិចក៏គេមិនជ្រើសការងារដែលស្រួលជាងអង្គរក្សទៅប៉ុន្តែជីមីនញញឹមតបព្រោះតែគេស្រលាញ់ខាងនេះទើបចាប់យកអាជីពជាអង្គរក្សគេអាចធ្វើការងារផ្សេងបានប៉ុន្តែគេចង់សម្រេចបំណងប្រាថ្នាខ្លួនឯងតាំងពីតូច។
មកដល់ទីតាំងទ្រង់ក៏បានឡើងយន្តហោះក្នុងនោះក៏មានអង្គរក្សបីបួននាក់និងមន្រ្តីពីរបីនាក់ទៅជាមួយទ្រង់ផងដែរ។
"ទ្រង់សម្រាកព្រះកាយសិនទៅ"មើលទៅទ្រង់ដូចជាហត់នឿយណាស់ទើបជីមីនប្រាប់ទ្រង់អោយសម្រាក
"យើងមិនអីទេ"
"ក្រាបទូល"
ចំណាយពេលមិនប៉ុន្មានក៏បានមកដល់ប្រទេសជប៉ុន
ពេលដល់ភ្លាមទ្រង់ក៏អោយការទូតទំនាក់ទំនងទៅភ្លាម
"ថ្ងៃស្អែកទើបបានក្រាបទូលនៅពេលនេះខាងគេកំពុងរៀបចំពិធី"
"អឹម!ស្អែកក៏បាន"ណាមួយទ្រង់បានសម្រាកព្រះកាយផងមួយរយៈនេះរកពេលដកឃ្លាសឹងមិនបាន។ពួកមន្រ្តីក៏នាំគ្នានាំព្រះរាជបុត្រទៅស្នាក់នៅសណ្ឋាគារដែលល្បីជាងគេនៅជប៉ុននេះ។
គ្រាន់តែទទួលបានសោរបន្ទប់ម្នាក់ៗក៏នាំគ្នាទៅសម្រាបរួមទាំងព្រះរាជបុត្រផងដែរ។ទ្រង់មិនបានស្រង់ទឹកនោះទេគ្រាន់តែដាក់ព្រះកាយដល់ខ្នើយក៏លង់លក់បាត់ទាំងដែលមុននេះជីមីនប្រាប់ទ្រង់អោយផ្ទុំទ្រង់មិនផ្ទំ។ដោយសារទ្រង់គិតថាមកដល់ភ្លាមទំនាក់ទំនងខាងគេហើយនិយាយការងារភ្លាមៗប៉ុន្តែខាងគេក៏រវល់ទើបទ្រង់
អាចបានសម្រាកដូចពេលនេះ។
*ល្ងាច
ក្រោយពីសម្រាកអស់ចិត្តម្នាក់ៗក៏បានក្រោកមុននឹងបបួលគ្នាទៅដើរលេងព្រោះថាទំនេរនៅបន្ទប់មិនដឹងធ្វើអ្វី
ណាមួយមិនហ៊ានទិញឬកម្មង់ស្រាមកផឹកជុំគ្នាដោយសារតែស្អែកត្រូវនិយាយការងារទើបនាំគ្នាដើរលេងថតរូបញាំអីជំនួសវិញ។
"ជីមីនទៅទេ?"
"ទាល់តែរាជបុត្រទៅទើបខ្ញុំអាចទៅបាន"គេជាអង្គរក្សទ្រង់ មិនអាចដោយសារតែភាពសប្បាយរបស់ខ្លួនទុករាជបុត្រអោយនៅតែអង្គឯងទេគេត្រូវគោរពតួនាទី។
"សាកបបួលទ្រង់លោមើលទៅក្រែងទ្រង់ទៅជាមួយពួកយើង"
"ហាស?!បបួលទ្រង់នឹងឬ?ទ្រង់មិនយាងទៅទេ"គេចាំច្បាស់ណាស់នៅពិធីបង្ហាញព្រះកាយព្រះភក្ត្រទ្រង់ធុញទ្រាន់វាគួរអោយខ្លាចជាងស្អីទៅទៀត
"ឯងសាកទៅខ្លាចទ្រង់អផ្សុកចង់ទៅដែរអីបែបនឹង"
"យើងមិនលេងជោទេយើងខ្លាចត្រូវមាត់មកវិញស្រួលមិនស្រួលទៅវិញបញ្ជាប្រហារជីវិតផងមិនដឹង"
"បើមិនសាកមិចដឹង?មើលទៅទ្រង់មិនឃោរឃៅដល់ម្លឹងទេ"
"មែនហើយទៅៗណាយើងចង់អោយឯងទៅដែរកុំអោយថាទៅទាំងអស់គ្នាអត់តែឯង"តាមពិតដំបូងចង់ទៅតែអង្គរក្សតែពួកគេក៏បបួលមន្រ្តីក្មេងៗទាំងនោះទៅដែរ(មិនមែនក្មេងអីណាស់ណាទេអាយុ30ជាងអស់ហើយ)
"ហ្ហឺយ!!បបួលក៏បបួល"អស់ជម្រើសឃើញថាពួកគេដូចជាចង់អោយខ្លួនទៅដែរណាមួយពួកគេជាអង្គរក្សក្នុងវាំងដូចគ្នាមានតែពួកគេទេទើបអាចអោយគេសប្បាយដូច្នេះប្រថុយក៏បាន
*តុតុ
"រាជបុត្រទ្រង់តឿនឬនៅ?"ជីមីនគោះទ្វារបន្ទប់ទ្រង់តិចៗដើម្បីផ្តល់សញ្ញាមុននឹងស្រែកសួរអ្នកខាងក្នុង
"ចូលមក!"ឮការអនុញ្ញាតហើយជីមីនញញឹមបន្តិចតែបួលទ្វារមិនបានតែបន្តិចក្រោយមករាជបុត្រក៏មកបើកអោយ
"អឺ-គឺ"
"ឯងមានការអី?"ទ្រង់លើចិញ្ចើមសួរព្រោះមើលទៅជីមីនដូចជាមានរឿងចង់និយាយជាមួយទ្រង់ប៉ុន្តែនៅអេសអុញនៅនឹង
"គឺ-តើទ្រង់ចង់ទៅលំហែព្រះកាយនៅខាងក្រៅដែរទេក្រាបទូល?"ជីមីនប្រមូលភាពក្លាហានទាំងប៉ុន្មានសួរទៅទ្រង់ទាំងអោនមុខចុះមិនហ៊ានសម្លឹងញញើតកែវភ្នែកមួយគូរនោះណាស់
"តែពីរនាក់?"
"មិន-មិនមែនទេក្រាបទូលគឺទៅទាំងអស់គ្នាក្រាបទូល"
គ្រាន់តែឮពីរនាក់គេក៏ប្រញាប់ឆ្លើយយ៉ាងលឿន នរណាទៅៗពីរនាក់នោះ
"ម៉ោងប៉ុន្មាន?"
"ម៉ោង6ក្រាបទូល"ជីមីនតបទាំងញញឹមប៉ុន្តែក៏ឈប់វិញភ្លេចថាទ្រង់មិនចូលចិត្តស្នាមញញឹម
"បើអស់ការអ្វីហើយចេញទៅ"
"តើទ្រង់យាងទៅទេក្រាបទូល?"ជីមីនឃើញទ្រង់មិនតប
បែរជាដេញគេចេញទើបក្លាហានសួរបញ្ជាក់
"ហ្ហឹម"
"ពិតមែនឬក្រាបទូល"ជីមីនចង់តែស្រែកទេពេលនេះ គេញញឹមសឹងតែរហែកមាត់
"បើមិនឈប់ញញឹមយើងដូរចិត្ត"
"ឈប់ហើយៗក្រាបទូលហិហិ"ជីមីនប្រញាប់បិទមាត់វិញយ៉ាងលឿនតែនិយាយហើយគេក៏សើចរួចក៏រត់ចេញទៅ
"ក្មេងមែន"ឮសម្លេងគេសើចទ្រង់បែរជាចោលពាក្យថាគេក្មេងហើយក្រហឹមដើមកតែមុនញញឹមមើលទៅការញញឹមពិបាកសម្រាប់ទ្រង់ណាស់មើលទៅ
ដល់ម៉ោងកំណត់ណាត់គ្នាម្នាក់ៗស្លៀកពាក់ឡើងឡូយៗតែម្តងហាក់ដូចជាដឹងថាបានមកដើរលេង។ដំបូងគេស្មានថាអត់តើព្រោះរាជបុត្រអោយខលទៅដៃគូរខាងជប៉ុនប៉ុន្តែគេរវល់ទើបពួកគេត្រេកអរវិញ។
"ចាំនរណា?"
"គឺជីមីននិងរាជបុត្របាទ"
"រាជបុត្រយាងទៅដែរមែនទេ?"លោកមន្រ្តីឮហើយក៏ភ្ញាក់ផ្អើលដែរស្មានតែទ្រង់មិនទៅតើ
"បាទនោះៗមកហើយ"
"ព្រះភក្រ្តទ្រង់កាប់10ពូថៅក៏មិនញញឹមដែរមើលចុះ"
"យើងខ្លាចព្រះភក្រ្តទ្រង់ណាស់ឯងដឹងទេ?"
"ស្មានតែខ្លាចតែឯង?យើងញញើតខ្សែព្រះនេតទ្រង់មើលមកយើងខ្លាំងណាស់សឹងតែរាគនោមទៅហើយ"
"គ្រប់យ៉ាងគួរតែសរសើរជីមីនទៅដែលគេអាចនៅក្បែរទ្រង់បាន"
"នែ៎!មនុស្សញញឹមស្រស់នៅជាមួយរាជបុត្រមុខងាប់ត្រូវគ្នាណាស់វើយ"ពួកគេនាំគ្នាខ្សឹបគ្នាឯលោកមន្រ្តីនៅរាងឆ្ងាយមិនបានស្តាប់ឮនោះទេ
"អា៎!មែនហើយៗ"
"ពួកឯងចាំយើងយូរទេ?"
"សូមគោរពរាជបុត្រ"ពួកគេទាំង4ព្រមជាមួយមន្រ្តី3នាក់អោននិងនិយាយព្រមគ្នាហើយទើបតបនឹងជីមីន
"មិនយូរទេពួកយើងទើបមកដល់មុននេះទេមើលឯងចុះស្អាតខ្លាំងណាស់"
"ហិហិអរគុណឯងក៏សង្ហារណាស់ដែរអូហូមើលឈុតម្នាក់ៗចុះឡូយមែនទែន"
"មិនស្មានថារាជបុត្រយាងមកដែរសោះពិតជាសង្ហារមែនទែន"លោកមន្រ្តីក៏នាំគ្នាសរសើរទ្រង់មិនដាច់ពីមាត់
"ទៅបានឬនៅ?"ទ្រង់គ្មានប្រតិកម្មមុននឹងសួរបលទៅវិញ ពួកគេស្ងាត់បន្តិចទើប
"សូមទ្រង់យាងក្រាបទូល"ពួកគេនាំគ្នាបើកផ្លូវអោយយ៉ុនហ្គីដើរមុខហើយក៏នាំជីមីនរុញអោយដើរពីរចំហៀងទ្រង់ឯពួកគេក៏ដើរតាមក្រោយនឹងឃ្លាតគ្នាបន្តិច។
"យើងវិសគាំងដោយសារតែពាក្យសម្តីរបស់ទ្រង់"
"ឈប់និយាយហើយដើរទៅ"
"ហើយនេះពួកយើងទៅណា?"
"ទៅភ្លក្សម្ហូបតាមផ្លូវអាក-គឺនៅហាងអាហារជប៉ុនល្បីៗ"
មុនដំបូងពួកគេគិតថានឹងទៅញាំអាហារធម្មតាតាមផ្លូវនៅទីនេះភ្លេចថាមកជាមួយរាជបុត្រទើបពួកគេប្តូរការនិយាយវិញទាំងដែលពួកគេគ្មានលុយច្រើនសម្រាប់យកមកញាំអាហារល្បីៗនោះទេ
"តើទ្រង់នឹងភេពួកយើងទេ?"ជីមីនដើរមកជិតរាជបុត្រមុននឹងលួចសួរតិចៗព្រោះតែគេក៏គិតថានឹងញាំអាហារតាមផ្លូវដែរតែពេលញាំអាហារថ្លៃៗអោយសមនឹងឋានៈរាជបុត្រខ្លាចតែគ្មានលុយចេញថ្លៃអាហារទើបលួចសួរទ្រង់បែបនេះ
"ក្រែងឯងជាអ្នកបបួលយើង?!"
"ប៉ុន្តែពួកទូលបង្គំគ្មានលុយញាំអាហារថ្លៃៗទេមានគម្រោងត្រឹមញាំអាហារតាមផ្លូវប៉ុណ្ណោះ"
"អ៊ីចឹងញាំអាហារតាមផ្លូវទៅ"អាហារបែបណាក៏ទ្រង់មិនប្រកាន់ដែរព្រោះពេលទ្រង់រស់នៅម្នាក់ឯងអ្វីក៏ទ្រង់អាចញាំបានមិនជ្រើសម្ហូបព្រោះទ្រង់មិនបានមានឪពុកម្តាយតាមមើលថែធ្វើម្ហូបអោយគេញាំឬក៏ទម្លាប់អោយគេញាំតែអាហារណាថ្លៃៗទេ។ប៉ុន្តែក៏តាមអាហារណាដែលញាំកើតឬក៏មិនកើតដែរដូចជារបស់ណាដែលទ្រង់មិនចេះញាំឬក៏អាឡាក់ហ្ស៊ីជាមួយអីបែបនឹង។
"ទ្រង់អាចសោយបានដែរមែនទេ?"ជីមីនសួរទាំងភ្ញាក់ផ្អើលតែទ្រង់មិនឆ្លើយបែបចង់បញ្ជាក់តាមទម្លាប់ដែលទ្រង់និយាយថាទ្រង់មិនចូលចិត្តបញ្ជាក់ឬសាំដែល
"ពួកយើងទៅញាំអាហារតាមផ្លូវទៅ"ជីមីនងាកក្រោយញញឹមដាក់គ្នាឯងធ្វើអោយពួកគេសប្បាយចិត្តជាខ្លាំង
"សូមទោសលោកមន្រ្តីបើសិនពួកលោកញាំមិនបានពួកលោកអាចទៅហាងបាន"ពួកគេក៏មិនភ្លេចសុំទោសមន្រ្តីដែលនៅជិតនោះភ្ញាក់ផ្អើលនឹងសម្លេងស្រែកពួកគេអម្បិញមិញ
"អ៊ីចឹងពួកយើងទៅហើយជួបគ្នានៅសណ្ឋាគារ"ពួកគេ
មិនចេះញាំទើបទៅហាង
"បាទ/ចាស"
"តោះពួកយើង!!!"
មកដល់កន្លែងលក់អាហារភ្លាមដូចជាឃើញមាសពេជ្រយ៉ាងចឹងពួកអង្គរក្សនាំគ្នារត់ទៅយ៉ាងលឿនទុកអោយរាជបុត្រនិងជីមីនសម្លឹងមុខគ្នា។ជីមីនរហ័សបែរចេញមិនហ៊ានមើលព្រះភក្រ្តទ្រង់
"រាជបុត្រសូមយាង"ជីមីនសម្រួលអារម្មណ៍មុននឹងអោយទ្រង់ទៅមុន។យ៉ុនហ្គីមិនមាត់ក៏ដើរទៅមុខមុនដោយមានជីមីនដើរតាម
"មួយនេះទំនងណាស់ទ្រង់ចង់សោយទេ?"
"ឯងរើសញាំខ្លួនឯងទៅ"
"មិនអីទេទូលបង្គំរើសអោយទ្រង់មុន នេះ"ជីមីនចាប់ហើយក៏ហុចអោយយ៉ុនហ្គីរួចទើបចាប់យកញាំខ្លួនឯង
"ហឹម!ហូ!ឆ្ងាញ់ខ្លាំងណាស់"ជីមីនហាមាត់យ៉ាងធំញាត់ស៊ូស៊ីចូលទំពារយ៉ាងមានក្តីសុខ
"មួយនេះក៏ទំនងដែរមើលចុះរូបរាងនិងពណ៌វាស្អាតណាស់"គេមិនស្គាល់ឈ្មោះនោះទេចាប់យកមកមើលហើយក៏ដាក់ចូលមាត់ទំពារយ៉ាងមានក្តីសុខ
"ទ្រង់យកទៀតទេ?"
"យើងយកខ្លួនឯងបាន"ឃើញគេញាំយកៗទ្រង់មិនចង់រំខានទ្រង់មានដៃយកខ្លួនឯងបានមិនចាំបាច់បម្រើពេលខ្លួនឯងក៏រវល់ញាំចឹងទេ
"យ៉ាងម៉េចដែរតើឆ្ងាញ់ទេក្រាបទូល"ជីមីនអោនសួរពេលទ្រង់កំពុងទំពារ។យ៉ុនហ្គីស្កុបបន្តិចទើបងក់ក្បាលបន្តិចធ្វើអោយសប្បាយចិត្តយ៉ាងខ្លាំង
"តើអ្នកទាំងពីរជាគូរស្នេហ៍មែនទេ?"អ្នកលក់ឃើញថាពួកគេមើលទៅសប្បាយរីករាយហើយស្អាតៗគិតថាជាសង្សារនឹងគ្នាទើបសួរជាភាសាជប៉ុនតែនរណាទៅដឹងថាអង្គរក្សតូចរបស់យើងស្តាប់គេមិនបានហើយឆ្លៀតឆ្លើយចាកសំណួរទៀត
"បាទ"ជីមីនឆ្លើយភាសាអង់គ្លេសនាំអោយពួកគាត់ដែលជាអ្នកលក់ញញឹម
"ពិតជាសមគ្នាណាស់"ជីមីនមិនតបតែក៏ញញឹមបែបអឹមអៀនព្រះអើយឯយ៉ុនហ្គីវិញឡើងហួសចិត្តគាំងសឹងតែឈ្លោះស៊ូស៊ីចូលបំពង់ខ្យល់ស្លាប់លេងសុទ្ធតែចឹងៗអីនៀក
"ឯងចេះជប៉ុនហ្ហេស?"
"អត់ទេក្រាបទូល"ជីមីនធ្វើភ្នែកម៉ក់ៗដាក់ទ្រង់ដូចកូនឆ្កែយ៉ាងចឹង
"ហើយមិចក៏ឆ្លើយជាមួយគេ?"
"ក៏ចេះតែឆ្លើយទៅក្រាបទូល"ជីមីនញញឹមស្រស់ដាក់ទ្រង់តែទ្រង់បែរជាមុខខូវទៅវិញ
"ឯងដឹងថាគេសួរថាយ៉ាងមិចទេ?"
"មិនដឹងទេក្រាបទូលតើគេសួរថាយ៉ាងមិចទៅ?"
"តើឯងនិងយើងជាសង្សារនឹងគ្នាមែនទេ?"ជីមីនឮហើយស្រែករួចក៏លើកដៃបិទមាត់បើកភ្នែកធំៗមើលពួកគាត់នឹងនាយឆ្លាស់គ្នា
"ហ្ហាស?!សូមរាជទានទោសរាជបុត្រ"ជីមីនប្រញាប់សុំទោសទ្រង់យ៉ាងលឿនទាំងភ័យស្លាប់មិនខានទេលើកនឹង
"លើកក្រោយកុំចេះតែហ៊ានឆ្លើយផ្តេសផ្តាសឆាប់កែខៃរឿងកុំអោយគេយល់ច្រឡំ"ទ្រង់មានបន្ទូលហើយក៏យាងចេញទុកអោយជីមីនភ័យពេបមាត់មុននឹងដើរទៅនិយាយប្រាប់គាត់ជាភាសាអង់គ្លេសបកស្រាយវិញព្រោះតែមុននេះគេមិនបានដឹង។
"ពិតជាឆ្គួតពិតមែនអាមីនអើយ!!"ក្រោយបកស្រាយរួចគេសឹងតែបោកក្បាលកាយដីកប់ខ្លួនឯងកុំអោយគេឃើញទេខ្មាស់គេណាស់លោកអើយ
បន្ទាប់ពីដោះស្រាយហើយពួកគេក៏នាំគ្នាដើរលេងញាំអីថតរូបប៉ុន្តែរាជបុត្រយើងដូចគល់ឈើគ្មានវិញ្ញាណ
ថតចង់20-30ប៉ុសតែទ្រង់មុខដដែលមិនញញឹមមិនប្រើស្តាយអ្វីសោះតឹងទ្រូងខ្លាំងណាស់។ជីមីនក៏បានថតរូបគូរជាមួយរាជបុត្រដែលដោយមិត្តគេថតអោយមើលទៅជីមីនសប្បាយចិត្តណាស់អស់តែអ្នកម្ខាងទៀតមិនសូម្បីកម្រើកខ្លួន។
បេសកកម្មមកជប៉ុនពីរថ្ងៃមួយយប់ក៏បានចប់ទៅពេលនេះពួកគេក៏បានត្រឡប់មកកូរ៉េវិញដោយទទួលបានជោគជ័យជាមួយដៃគូរខាងប្រទេសជប៉ុន។
"បន្តទៅសណ្ឋាគារទៅ"មកដល់ទហរង់ក៏បញ្ជាអោយជីមីនបើកទៅសណ្ឋាគារមិនមែនទៅរាជវាំអព្រោះតែនៅទីនោះមានការងារអោយទ្រង់ត្រូវចាត់ការ
"ក្រាបទូល"
*សណ្ឋាគារ Royal Ice stone
មកដល់ក៏មានបុគ្គលិកចាំទទួលបម្រើទ្រង់ជាច្រើនតាមផ្លូវរហូតដល់ការិយាល័យរបស់ទ្រង់។ជីមីនមិនបានទៅរំខានគេក៏យាមនៅខាងក្រៅដោយមិនអោយនរណាចូលមកគ្មានការងារ។
"នៅខាងក្រៅធ្វើស្អីមិនចូលក្នុង?"
"ទ្រង់ធ្វើរាជកិច្ចចុះទូលបង្គំមិនរំខានទេ"
"ឯងដឹងហើយថាយើងស្អប់អី?!"ជីមីនឮហើយក៏ប្រញាប់ចូលទៅខាងក្នុងបិទទ្វារអោយរៀបរយរងចាំទ្រង់ស្តីបន្ទោស
"នៅឈរដល់ណា?"ជីមីនងើបមុខមើលព្រះភក្រ្តទ្រង់ព្រោះមិនដឹងថាត្រូវទៅណាបើមិនអោយឈរត្រង់នឹង?
"ទ្រង់អោយទូលបង្គំទៅ?"
"ទៅលោតពីលើសណ្ឋាគារទេដឹង"
"បើទ្រង់បញ្ជាទូលបង្គំនឹងលោត"
"ល្ងង់"
"មិនមែនហៅថាល្ងង់ទេហៅថាមានទំនួលខុសត្រូវស្មោះត្រង់ក្រាបទូល"
"អ៊ីចឹងឬ?"
"ក្រាបទូល"
"ទៅដេកទៅ"
"ហ្ហាស?ទ្រង់មានបន្ទូលថាយ៉ាងមិច?"គេមានស្តាប់ច្រឡំឬអត់?ទ្រង់បញ្ជាគេអោយទៅដេក?
"ឯងឈប់ហ្ហាសម្តងវាប្រកាច់មែនទេ?"មើលសម្តីទ្រង់ចុះ
"ភ្ញាក់ផ្អើលនោះអីក្រាបទូល"
"យើងអោយទៅដេក!យកសោរមួយបើកបន្ទប់ដេកទៅ"
"ចុះទ្រង់?"ទ្រង់ក៏ហត់ដែរមិចក៏អោយគេសម្រាកតែទ្រង់នៅធ្វើរាជកិច្ច?គេដឹងថាទ្រង់ចង់អោយគេសម្រាកគ្រាន់តែមាត់រឹងមិនហារឡើងនិងបញ្ចេញកាយវិការព្រួយបារម្ភព្រោះទ្រង់ចេះតែឆ្កឹងរឹងបែបនឹងនៅមាត់អាក្រក់ទៀត
"ចង់អោយយើងដេកជាមួយឯងមែបទេ?"
"មិនមែនទេក្រាបទូលទូលបង្គំចង់មានន័យថាទ្រង់ក៏ត្រូវការសម្រាកព្រះកាយ"
"មិនបាច់រៀបរាប់យើងអោយដេកក៏ដេកទៅប្រឆាំងកាត់ក្បាលចោល"អាងអីគម្រាមកាត់ក្បាលរហូតដឹងថាគេខ្លាចតែចេះតែបន្លាចថែមយ៉ាប់មែនរាជបុត្រ
"ទ្រង់!!ទូលបង្គំដេកត្រង់នេះ"ជីមីនខាំមាត់ថារួចក៏ដើរទៅដាក់ខ្លួនដេកលើសាឡុងទល់មុខទ្រង់ថែមសម្លក់ទៀតប្រហើនដល់ហើយ
"រឹងក្បាលសម្បើមណាស់ឯងនេះ"ទ្រង់មិនចង់ខាតពេលច្រើនទើបឈប់មានបន្ទូលហើយធ្វើរាជកិច្ចបន្តអោយក្មេងដេកមើលមុខរហូតដល់ទន់ភ្នែកគេងលក់លើសាឡុងធំទូលាយនោះទាំងមិនដឹងខ្លួន។
ស្អែកអេតមីនចុះស្តារហើយដំណាលអ្នកប្រឡងបាក់ឌុបអេតមីនជូនពរអោយធ្វើបានល្អជាប់និទ្ទេសដែលខ្លួនប្រាថ្នា♥️អេតមីនប្រហែលមិនអាចផុសទៀងទេព្រោះមានវេនយាមទាល់តែទំនេរទើបអាចសរសេរបានសុំទោសទុកមុនណា🙏
To be continued......
សរសេរដោយ៖ រ៉ាជេក៍🫶