ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ Taehyung បើកភ្នែកឡើងក៏ឃើញខ្លួននៅក្នុងបន្ទប់របស់គេផ្ទាល់តែម្ដង ទាំងដែលម្សិលមិញនេះគេនិងរាងក្រាសនៅគេងក្នុងបន្ទប់ធ្វើការរបស់រាងក្រាសនៅឡើយ ប៉ុន្តែក្រោយមកក៏ភាំងគេងលក់ទៅតាម Jungkook បាត់ទៅ ពេលដែលភ្ញាក់ក៏ឈានចូលមកថ្ងៃថ្មីបាត់ទៅហើយ។
« លោកម្ចាស់បីខ្ញុំមកបន្ទប់មែនទេ? » Taehyung ចោទសំណួរសួរមកកាន់ខ្លួនឯងទាំងលួចញញឹមតិចៗ ព្រោះគេកំពុងតែស្រមើស្រម៉ៃពីទិដ្ឋភាពពេលដែល Jungkook លើកបីគេមកកាន់បន្ទប់គេងរបស់គេ។
ក្រោយមកនាយតូចក៏ក្រវីក្បាលបណ្ដេញចេញនូវការស្រមើស្រម៉ៃមួយនោះ មុននឹងក្រោកចេញពីពូកដើម្បីទៅងូតទឹកសម្អាតខ្លួនបន្តការងារជាអ្នកបម្រើរបស់គេដើម្បីដោះបំណុលជំនួសម្ដាយ។
Taehyung ដើរទៅបើកទូរដាក់សម្លៀកបំពាក់ក៏ឃើញថាគ្មានសម្លៀកបំពាក់សល់សម្រាប់គេស្លៀកពាក់ទៀតនោះទេ។ ខោអាវដែលមានទាំងប៉ុន្មានគឺជាឈុតអ្នកបម្រើសម្រាប់ពាក់ធ្វើការតែប៉ុន្មានឈុតប៉ុណ្ណោះ បូករួមទាំងសម្លៀកបំពាក់របស់គេមួយឈុត និងសម្លៀកបំពាក់ដែលរាងក្រាសទិញឲ្យគេមួយឈុតជាលើកដំបូងនៅថ្ងៃដែលគេរត់គេចចេញពីទីនេះនិងត្រូវបាននាយនាំត្រឡប់មកកាន់វិមានមួយនេះវិញ។
Taehyung ស្ទាក់ស្ទើរមិនដឹងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាឡើយ។ រាងតូចក៏បើកទ្វារបន្ទប់ដើរចេញទៅយឺតៗ ឈរខាងមុខបន្ទប់របស់រាងក្រាសដើម្បីសុំការអនុញ្ញាតពីនាយទៅផ្ទះយកសម្លៀកបំពាក់មកផ្លាស់ប្ដូរ។ Tae លើកខ្នងដៃរៀបនឹងគោះទ្វារបន្ទប់របស់នាយ ប៉ុន្តែក៏ទម្លាក់ដៃចុះវិញព្រោះតែគេភ័យខ្លាចថានឹងត្រូវមាត់របស់លោកម្ចាស់របស់គេដែលមកគោះទ្វារកាត់ព្រឹក។ គិតបានមួយសន្ទុះ Taehyung ក៏លើកខ្នងដៃគោះទ្វារបន្ទប់ស្រាលៗតែម៉ាល្មមអាចឲ្យអ្នកខាងក្នុងស្ដាប់ឮបាន ប៉ុន្តែគេមិនបានឮការឆ្លើយតបអនុញ្ញាតមកវិញឡើយ ទើបរាងតូចសម្រេចចិត្តឈប់គោះនិងចុះទៅខាងក្រោមជំនួសវិញ។
ចុះមកដល់ខាងក្រោម Taehyung ក៏បានជួបជាមួយ Minho ដែលជាដៃឆ្វេងរបស់ Jungkook កំពុងឈរនិយាយទូរស័ព្ទជាមួយនឹងនរណាម្នាក់ ទើបនាយតូចឈរស្ងៀមដើម្បីឲ្យនាយបញ្ចប់ការសន្ទនានិងបានរាងតូចសុំការអនុញ្ញាតពី Minho វិញម្ដង។
« នេះឯងមិនមកវិមានវិញទេហេស៎? » Minho
"ខ្ញុំត្រូវសម្រាកនៅឯ apartment ព្រោះមានកិច្ចការត្រូវធ្វើច្រើន ទើបខ្ញុំខ្ជិលឡើងទៅវិមាន! hyung មិនបាច់បារម្ភទេ ខ្ញុំបានប្រាប់ Jungkook hyung រួចហើយ" hyunjin ដែលបានបាត់មុខមិនមកវិមានចំនួនពីរថ្ងៃមកនេះ គឺនាយកំពុងសម្រាកនៅឯ apartment របស់នាយឯណោះដើម្បីបំពេញការងារសំខាន់របស់នាយដែលធ្វើឲ្យនាយខ្ជិលទៅមកកាន់វិមានវិញ។
« អឺៗ...ពេលដែលរួចរាល់កុំភ្លេចមកវិញផងហើយ ត្រូវមើលសុវត្ថិភាពរបស់ឯងដូចគ្នាបើយ៉ាងម៉េចយ៉ាងម៉ាខលមកប្រាប់យើងនិង Jungkook hyung ភ្លាម » Minho
"ខ្ញុំដឹងហើយ hyung ប៉ុណ្ណឹងសិនចុះ" hyunjin បញ្ចប់ការសន្ទនារបស់នាយជាមួយ Minho រួចក្រវែងទូរស័ព្ទចោលទៅលើសាឡុង មុននឹងបែរមកបន្តបេសកកម្មរបស់នាយ។
« បន្តទៅបងសម្លាញ់! » នារីរូបស្រស់បបូរមាត់ពណ៌ក្រហម សក់វែងពណ៌ត្នោត និយាយទាក់ទាញឲ្យ hyunjin បន្តសកម្មភាពរបស់នាយ ឯអ្នកម្ខាងទៀតក៏ញញឹមចុងបបូរមាត់ ដោយមិនចាំយូរនាយក៏រុញបំបុកភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនចូលទៅកាន់តែជ្រៅនៅក្នុងខ្លួនរបស់នាង។
(sorry Felix ម'ទាន់ដល់វេនកូនទេកូនម្ដាយ 🙏🏻)
***
ក្រោយបញ្ចប់ការសន្ទនាជាមួយ hyunjin រួចមក Minho ក៏បែរក្រោយក៏បានឃើញនាយល្អិតម្នាក់នោះឈរស្ងៀមនៅពីក្រោយខ្នងរបស់នាយ។
« ohh មានការអីមែនទេ? » Minho សួរទាំងសុភាពនិងមិនធ្វើឲ្យ Taehyung ភ័យខ្លាចឡើយ។
« គឺខ្ញុំ...ខ្ញុំចង់សុំការអនុញ្ញាតទៅផ្ទះដើម្បីយកសម្លៀកបំពាក់ថ្មីមកប្ដូរ » Taehyung
« ហេតុអីមិនសុំ- » Minho និយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏មានសម្ដីមួយមកនិយាយកាត់នាយ។
« មិនបាច់ទៅយកទេ! យើងឲ្យគេទៅទិញថ្មីមកឲ្យឯងទុកប្ដូរហើយ » Jungkook ចុះពីខាងលើមកនិងបន្លឺសម្ដីឡើងធ្វើឲ្យរាងតូចចំហរមាត់ ពេលដែលបានឮពីអ្វីដែលរាងក្រាសនិយាយហើយ។ ទិញថ្មី?
« ប៉ុន...ប៉ុន្តែលោកម្ចាស់- »
« គ្មានតែគ្មានស្ករអីទាំងអស់! » Jungkook និយាយចប់ក៏ដើរចេញទៅរកឡានរបស់នាយដោយមាន Minho តាមទៅជាមួយ។ Minho ងាកសម្លឹងមុខរាងតូចបន្តិចរួចក៏ដើរចេញទៅតាម Jungkook ដែលកំពុងឡើងឡានរបស់គេ។
« លោកម្ចាស់! នេះជាអ្វីដែលលោកម្ចាស់ចង់បាន! » Juyeon ដែលអង្គុយនៅបាំងខាងមុខក៏ងាកក្រោយហ៊ុចឯកសារមួយច្បាប់ឲ្យទៅចៅហ្វាយនាយដើម្បីមើល។ Jungkook ក៏ទទួលឯកសារមួយនោះរួចបើកវាមើលក៏ឃើញថាជាអ្វីដែលនាយចង់បានពិតមែន។
« ឈ្មោះ Kim Taehyung! និស្សិតសកលវិទ្យាល័យឆ្នាំទី ២! គេទើបតែមានអាយុ ២០ ឆ្នាំក្នុងឆ្នាំនេះ? អញ្ចឹងមានន័យថាគេទើបតែបញ្ចប់ការសិក្សាឆ្នាំទី ១ នេះប៉ុណ្ណោះ! » Jungkook អាននូវប្រវត្តិរូបរបស់ Taehyung ក៏បានដឹងពីគេបន្ថែមទៀត។
« បាទលោកម្ចាស់! គេរស់នៅជាមួយម្ដាយដែលជាអ្នកជំពាក់បំណុលគេជុំទិស ចំណែកឯឪពុកគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ស្លាប់បាត់តាំងពីគេមានអាយុ ១៥ ឆ្នាំម្ល៉េះ! គេត្រូវរៀនបណ្ដើរធ្វើការរកប្រាក់ទុកសងបំណុលបណ្ដើរនិងត្រូវចំណាយទៅលើថ្លៃបង់សាលាទៀត » Juyeon រៀបរាប់ពីជីវប្រវត្តិរបស់ Taehyung ដែលនាយទៅស៊ើបមកបានដឹងពីអ្នកដែលធ្លាប់ស្គាល់និងរស់នៅភូមិក្បែរៗ Taehyung នេះឯង។
« មានទៀតទេរៀបរាប់ឲ្យអស់មកយើងចង់ស្ដាប់ »
« Taehyung ជាក្មេងស្លូតបូតណាស់ បើឮតាមដែលគេបានប្រាប់ខ្ញុំកាលពីមុនមានមនុស្សធ្លាប់ចង់រំលោភបំពានរាងកាយរបស់គេកាលពីគេមានអាយុ ១៦ ឆ្នាំ ប៉ុន្តែមិនបានសម្រេចឡើយ ហេតុដូច្នេះហើយទើបបានជាគេមានអាការៈខ្លាចៗនិងស្អប់ការប៉ះពាល់ »
"តាមពិតនេះគឺជាមូលហេតុដែលគេខ្លាចពេលដែលយើងប៉ះពាល់រាងកាយរបស់គេលើកដំបូង!" Jungkook និយាយក្នុងចិត្តពេលដែលនឹកឃើញដល់ព្រឹត្តិការណ៍ដែលគេបានឃើញរាងតូចជាលើកដំបូងក្នុងឈុតសម្លៀកបំពាក់ខ្លីៗនោះ ធ្វើឲ្យនាយមានអារម្មណ៍ថាចង់ប៉ះពាល់គេគ្រប់ទីកន្លែង ព្រោះតែសម្រស់របស់គេស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់។
« ស្លៀកពាក់ប៉ុណ្ណឹងក៏ឯងអាចទាក់ទាញយើងបានបាត់ទៅហើយ ចុះទម្រាំតែស្រាតទៀតនោះ? »
« បាទ? លោកម្ចាស់ចង់និយាយពីអ្វីដែលបាទ? » Juyeon ជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នាពេលដែលឮប្រយោគប្លែកៗចេញពីប្រអប់មាត់របស់ Jungkook ។
« គ្មានអីទេឆាប់ចេញដំណើរទៅ! » ឡានពីរគ្រឿងដែលមួយជារបស់ Jungkook ឯមួយទៀតជារបស់ Minho ក៏បានបរដំណើរចាកចេញពីបរិវេណវិមាន។
"ស្លូតបូត? យើងមិនគួរអាណិតគេទេប៉ុន្តែយើងចូលចិត្តច្រើនជាង ព្រោះគេជាកូនបំណុលរបស់យើង!" Jungkook និយាយក្នុងចិត្តទាំងញញឹមបែបកំណាច។ ការគិតនិងគំនិតរបស់គេមិនដូចទៅនឹងអ្វីដែលគ្រប់គ្នាឃើញនូវទង្វើរបស់គេឡើយ ទង្វើគ្រាន់តែជាការបំភាន់លួងលោមឲ្យមនុស្សម្នាក់លង់ទៅតាមយើងប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែចិត្តគំនិតវិញមិនល្អដូចទង្វើនោះឡើយ។
To be continued........
***
Long time no see, enjoy babies 🫶🏻