Unicode
ရုတ်တရက်ပခုံးကိုလာထိတဲ့အတွေ့ကြောင့်ကုတင်ကိုမှီထိုင်ရင်းဖိမှိတ်ထားမိသည့်မျက်ဝန်းများကိုဖွင့်ကြည့်မိတော့ကိုက်ခဲနေတဲ့ခေါင်းကပို၍ပင်ကိုက်ခဲလာလေသလို။
"ရော့……"
မျက်စိရှေ့ရောက်လာတဲ့ဆေးနဲ့ရေကြောင့်ယောင်နနနှင့်မော့ကြည့်မိတော့စူပုတ်ပုတ်မျက်နှာထားနှင့်လာစိုက်ကြည့်နေတဲ့ဒေါက်တာ။ ခုနကမှပြောချင်ရာပြောပြီးထွက်သွားတဲ့သူကအခုကျဆေးလာတိုက်နေပြန်တယ်တဲ့။
နေပါအုံး ရန်ဖြစ်ထားတာကငါးမိနစ်တောင်မရှိသေးတဲ့အခြေအနေကြီးကိုလေ……။
"သောက်မှာလားမသောက်ဘူးလား……မသောက်ရင်ကိုယ်ခွံ့တိုက်မှာနော်……"
"ခင်ဗျားစိတ်ရောမှန်ပါတယ်နော်……"
တမင်ရွဲ့ကာမေးလိုက်တော့ပိုစူပုတ်သွားတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့အတူသဝဏ့်လက်တစ်ဖက်ကိုအတင်းဆွဲယူကာဆေးကိုထည့်ပေးလာသည်။
သဘောကတော့ သောက်ရမယ်ပေါ့လေ။
"မသောက်ဘူး……သေရင်သေပါစေပစ်ထားလိုက်……"
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်ဆေးကိုလွှင့်ပစ်လိုက်တဲ့ကောင်လေးကြောင့်ထည်ဝါသက်ပြင်းချမိသည်။ လက်ထဲကရေခွက်ကိုစားပွဲပေါ်အသာတင်ပြီးသူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်တော့ဘုဘောက်မျက်နှာပေးဖြင့်စွေကြည့်လာတဲ့အကြည့်တစ်ချက်။
"ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား……"
"မဆိုးဘူး…ဆိုးတော့ရော ကျွန်တော်ကဘာအသုံးဝင်မှာလဲ……သွားပါ ခင်ဗျားရဲ့ပညာတတ်တွေနဲ့ပဲသွားနေစမ်းပါ……"
ပြောဆိုကာမျက်နှာလွှဲသွားသည့်ကောင်လေးကြောင့်လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကောင်လေးမျက်နှာကိုအုပ်ကိုင်ကာအကြည့်ချင်းဆုံစေလိုက်သည်။ ပါးလျလျနှုတ်ခမ်းလေးကိုဦးတည်ကာကြည့်မိတော့တွန့်ချိုးသွားတဲ့မျက်ခုံးတွေကဘဝင်မကျသည့်ပုံ။ စိတ်ဆိုးနေသည့်ကောင်လေးရဲ့ပုံစံကတကယ့်ကိုအသည်းယားစရာဖြစ်လာတာမို့နှုတ်ခမ်းလေးကိုဆွဲစုပ်နမ်းပစ်လိုက်တော့တုံ့ပြန်မှုမရှိပေမယ့်ငြိမ်သက်နေပေးပြန်တယ်။
"ကိုယ့်နှလုံးသားထဲမှာမင်းပဲရှိတာပါ……"
"မယုံဘူး……"
ဆတ်ခနဲလက်ကိုပုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ကလေးကြောင့်ထည်ဝါအနည်းငယ်ပြုံးမိသည်။ ဘယ်လောက်ပဲလူကြီးဆန်ပါတယ်ပြောပြော ၊ ဘယ်လောက်ပဲပြောင်းလဲသွားပြီပဲဆိုဆို ဒီကလေးကအခုအချိန်အထိတစ်ချို့သောချစ်စရာအမူအကျင့်လေးတွေရှိနေဆဲပါပဲ။
"ယုံအောင်ကိုကိုကဘယ်လိုသက်သေပြရမလဲဟင်……"
ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ထားရာကနေဒူးထောက်ချကာမျက်တောက်လေးပတြ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ရင်းပြောလိုက်တော့ကြောင်အမ်းအမ်းမျက်နှာပေးလေးနှင့်ပြန်ကြည့်လာတဲ့ကျွန်တော့်ကလေးလေးရယ်ပါ။
"ကိုကိုခုနကပြောလိုက်မိတာတွေကစိတ်ထဲရှိလို့မဟုတ်ပါဘူး……ကိုကို့ကလေးလေးကကိုကို့ကိုအရွဲ့တိုက်ချင်တာနဲ့ပေါက်ကရတွေလျှောက်လုပ်ထားတော့…ကိုကိုကစိုးရိမ်လို့စကားတွေမှားပြောမိခဲ့တာပါ……"
တမင်ကိုကိုကိုချည်းထပ်နေအောင်ပြောချလိုက်တော့ဖြူဥနေတဲ့ကောင်လေးရဲ့အသားအရည်မှာမှရဲတွတ်လာတဲ့နာရွက်ဖျားလေးတွေ။ ဘာမှပြန်မပြောဘဲပြူးကြောင်ကြောင်လေးစိုက်ကြည့်နေသေးတာကြောင့်စိတ်သာမထိန်းထားလျှင်အခုချက်ချင်းပင်ဆွဲဖက်နမ်းပစ်မိတော့မည်။
"ကိုကိုတောင်းပန်ပါတယ်နော်……ခွင့်လွှတ်တယ်မဟုတ်လားဟင်……"
မျက်နှာကိုအနားပိုတိုးကပ်ကာပြောလိုက်တော့ကောင်လေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေကထည်ဝါ့နှုတ်ခမ်းဆီဒိုင်းခနဲ။ ရီဝေဝေငေးကြည့်နေတဲ့အကြည့်တွေကအနမ်းတစ်ပွင့်ကိုလိုအပ်နေလောက်မှန်းနားလည်ပေမယ့်မသိချင်ယောင်သာဆောင်ထားလိုက်သည်။
ဒီကောင်လေးဘက်ကသာစနမ်းပါစေ……။
"ကိုကို့ကလေးလေးရေ……"
အသံကိုဆွဲငင်ကာခေါ်လိုက်တော့ကောင်လေးလည်စိကအထက်အောက်တစ်ချက်လှုပ်ရှားသွားတာမြင်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက်ချက်ချင်းဆိုသလိုမတ်တပ်ထရပ်လိုက်တဲ့ကောင်လေးကဖြူဖျော့ဖျော့ယိုင်နဲ့နဲ့ပင်။
"ဘယ်သူကကိုကို့ကလေးလဲ……ဒီမှာကလေးမရှိဘူး…ခင်ဗျားနဲ့ကျွန်တော်ကရောဘာဆိုင်လို့လဲ……"
ကလေးများစိတ်ကောက်နေသလိုပြောချင်ရာပြောပြီးယိုင်တိယိုင်တိုင်နှင့်အခန်းထဲကနေထွက်သွားတဲ့ကောင်လေးကြောင့်ထည်ဝါသက်ပြင်းချမိရပြန်ပါသည်။ ချစ်သူရည်းစားဘဝမှာစိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်ရန်ဖြစ်တာတွေရှိတယ်ဆိုပေမယ့်လို့ကောင်လေးကိုသူ့ကိုယ်သူထိခိုက်အောင်လုပ်တာမျိုးတော့ထည်ဝါလက်မခံပါ။ ဘယ်လောက်ပဲစိတ်ဆိုးနေပါစေ ၊ အဆုံးအထိပြောရရင်ထည်ဝါ့အသားကိုနာကျင်စေတာဆိုရင်တောက်လက်ခံပေးနေအုံးမှာပဲ။
ဒါပေမယ့်သူ့ကိုယ်သူတော့ထိခိုက်အောင်လုပ်ခွင့်မပေးနိုင်ဘူး။
ဘယ်သူကမှမင်းကိုနာကျင်အောင်လုပ်ခွင့်မပေးနိုင်ဘူးကလေး……မင်းကိုယ်တိုင်အပါအဝင်ပေါ့……။
_____________________________________________
ဒေါက်တာ့ကိုပါးစပ်ထဲရှိရာသာပြောချပြီးခြံထဲကထိုင်ခုံတစ်ခုမှာသာလာထိုက်နေလိုက်သည်။ မိုးရွာထားလို့စိုစွတ်စွတ်ဖြစ်နေတဲ့မြက်ခင်းပြင်ပေါ်ကဒန်းလေးကဒီနေ့မှပိုလင်းထင်းနေတဲ့မီးရောင်တွေကြောင့်ထင်ပါရဲ့။ ပန်းခြံထဲကromaticsဆန်တဲ့နေရာလေးလိုလိုဘာလိုလိုပင်။
တကယ်တော့ဒေါက်တာခုနကလာချော့ကတည်းကကိုသဝဏ့်စိတ်ကပြေနေပြီးသားပါ။ ဒါပေမယ့်လည်းဒေါက်တာ့ကိုနည်းနည်းတော့ဆိုးပြချင်သည်။ တစ်ခါလောက်တော့ကျွန်တော့်ဘက်ကအလျော့ပေးလို့မဟုတ်ဘဲ ၊ တစ်ဖက်လူကဆွဲထားပေးလို့မြဲတဲ့တည်ဆောက်မှုမျိုးရဖူးချင်သေးတယ်။ တစ်ခါလောက်လေးပဲဖြစ်ဖြစ်ကျွန်တော့်ကိုအလျှော့ပေးတာမျိုးလေးလိုချင်မိရုံပါ။
"ထိုင်မယ်နော်……"
ရုတ်တရက်ကြားလိုက်ရတဲ့စကားသံသဲ့သဲ့ကြောင့်အသံလာရာကြည့်မိတော့ဂစ်တာတစ်လက်ကိုပ်ုက်ရင်းခပ်လှမ်းလှမ်းကကျောက်တုံးပေါ်မှာလာထိုင်နေတဲ့ဒေါက်တာ။ လူကဖြင့်ထိုင်ပြီးနေပြီကိုမေးနေသေးတာကြောင့်သဝဏ်ခေါင်းအသာခါလိုက်မိသည်။ ထို့နောက်ဘာစကားမျှမဆိုဘဲတိတ်ဆိတ်သွားတဲ့ပတ်ဝန်းမှာဒေါက်တာ့ရဲ့ဂစ်တာကြိုးညှိသံကပျံ့လွင့်လို့။
ခဏအကြာမှာထွက်ပေါ်လာတဲ့သံစဉ်တစ်ချို့ကြောင့်မျက်နှာလွှဲထားမိပေမယ့်နားစွင့်ထားမိသည်။
ဒီဒေါက်တာကတော့…ဘာတွေအရူးထချင်နေတာလဲ……။
' ပန်းပွင့်ရှိမှ…အနံ့ရတာမဟုတ်ဘူး……
ဖူးသည့်ငုံ ထုံသည့်တစ်ပွင့်
နမ်းခွင့်တစ်ရှိုက်ရခိုက်မှာ…
ထာဝရအမြဲတည်……
နှလုံးသားမှာစွဲမြဲစွာထုံရစ်……
ဆွတ်ပျံ့နေ ချစ်သူသိစေ…… '
သဝဏ့်အကြိုက်သီချင်းဖြစ်တာကြောင့်တစ်ချက်လှမ်းကြည့်မိတော့ ဒေါက်တာကပြုံးပြရင်းမျက်စိတစ်ဖက်ပါမှိတ်ပြလာသည်။
ခင်ဗျားလုပ်နေပုံကကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုချော့သလိုဖြစ်နေပြီခင်ဗျားရဲ့……။
' တွေ့ခွင့်ရမှ…မင်းမျက်နှာလဝန်း……
ကြည့်ခွင့်တစ်ခါ မြင်ခွင့်တစ်လှည့်
မင်းမရှိလည်းစွဲမြဲစွာ…ဘယ်လောက်ဝေးနေ
မော့ကြည့်ရင်မိုးကောင်းကင်အလိုရှိ……
တွေ့လို့နေ ချစ်သူသိစေ…… '
သီချင်းဆိုရင်းသဝဏ်ထိုင်နေတဲ့ဒန်းဆီလျှောက်လာတာမို့မသိမသာနေရာဖယ်ပေးလိုက်မိတော့ဘေးမှာဝင်ထိုင်လာသည့်ဒေါက်တာ။ ခပ်ဖွဖွပြုံးလိုက်မိတဲ့အပြုံးကိုအသည်းအသန်လိုက်ငေးနေတဲ့ဒေါက်တာ့ပုံစံကမသိရင်အခုမှရည်းစားထားဖူးတဲ့ဆယ်ကျော်သက်လေးလိုလို။
' ဖွင့်ဟပြောမှ……ကြားတတ်တာမဟုတ်ဘူး……
စီးဆင်းတဲ့စိမ့်စမ်းရေ
ကျေးငှက်တို့တီးတိုးသံ ချိုသာစွာကြားရင်
မင်းစကားသံစွဲမြဲစွာကျန်ရစ်
ကြားလို့နေချစ်သူသိစေ…… '
မျက်ဝန်းကိုသာစူးစိုက်ကြည့်လာတဲ့အကြည့်တွေကြားသဝဏ့်စိတ်ကပါညှို့ယူခံလိုက်ရသလိုနှင့်ဒေါက်တာ့မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုစီကိုသာခပ်ငေးငေးကြည့်နေမိသည်။ အချိုးကျပြီးကြည့်ကောင်းတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ဒေါက်တာစဝ်ထည်ဝါကမိန်းကလေးဘယ်နှလောက်ကိုခါချငြင်းထုတ်ခဲ့ပြီးပြီလဲလေ……။
"ဆက်ငေးချင်သေးရင်လည်း အိမ်ထဲရောက်မှငေူပါလားကလေး……"
သဝဏ်ဒေါက်တာ့ကိုငေးနေမိတာဘယ်လောက်ကြာလို့ကြာသွားမှန်းမသိ ၊ ဒေါက်တာ့ဆီကစကားသံကြားမှသာသတိဝင်မိတော့သီချင်းပြီးလို့ဒေါက်တာကပင်ခပ်ပြုံးပြုံးနှင့်လာစိုက်ကြည့်နေသေးသည်။
"ချစ်တယ်ကောင်လေး……ပြီးတော့ ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်…ကိုယ်ခုနကအရမ်းစိတ်ပူသွားလို့ပြောမိသွားတာပါကွာ ကလေးကခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်မလားဟင်……"
သူ့ကိုယ်သူအပြစ်ရှိသလိုပုံစံနှင့်ခေါင်းလေးငုံ့ရင်းမဝံ့မရဲလေးတောင်းပန်နေတဲ့ဒေါက်တာ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုဆွဲငုံစုပ်ရင်းနမ်းရှိုက်မိတော့ဒေါက်တာကလဘ်းအလိုက်တသင့်တုံ့ပြန်ပေးလာသည်။ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုအထက်အောက်တစ်လှည့်စီဆွဲစုပ်နမ်းလိုက်ပြီးလျှာဖျားနှင့်ပါတိုးဝင်ရစ်ပတ်မိချိန်ချိုမြိန်တဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကတကယ့်ကိုရူးသွားစေဖို့လုံလောက်နေပြန်ပါ၏။
ဒေါက်တာ့ရဲ့ပန်းဆီရောင်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုအလွတ်ပေးကာမျက်နှာလေးကိုပြန်ငေးကြည့်မိတော့ထုံးစံအတိုင်းပြုံးပြလာပြန်တယ်။ အညိုထျော့ရောင်shirtအင်္ကျီကိုမှကြယ်သီးနှစ်လုံးလောက်ဖြုတ်ထားတဲ့ဒေါက်တာကသိပ်ကsmartကျလွန်းနေပြန်တာကြောင့်
"အပြင်ထွက်ရင်တခြားလူတွေဝိုင်းမကြည့်ဘူးလား……"
"အကြည့်မခံစေချင်ရင်ကိုယ့်ကိုဖွက်ထားလေကလေးရဲ့……"
ရယ်သံနှောကာပြောဆိုလာသည့်စကားသံအဆုံးနှုတ်ခမ်းသားကိုလည်တိုင်ဆီဖိကပ်မိတော့အလိုက်သိလွန်းတဲ့ဒေါက်တာကခေါင်းအသာမော့ထားပေးလာပြန်သည်။ လည်တိုင်တစ်လျှောက်လုံးစုန်ချည်ဆန်ချည်နမ်းရှိုက်ရင်းတတိယမြောက်ကြယ်သီးကိုဖြုတ်လိုက်တော့ရက်ဘတ်သားဖွေးနုနုကလှစ်ခနဲ။
"ကျွန်တော်နည်းနည်းအေးလာသလိုပဲ……"
"ဟမ်……"
နားမလည်သလိုမျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့်စိုက်ကြည့်လာတဲ့ဒေါက်တာ့ကိုအပြုံးတစ်ချက်နှင့်သာတုံ့ပြန်ရင်း စတုတ္ထမြောက်ကြယ်သီးကိုပါဖြုတ်ပစ်လိုက်တော့ဖြူဖွေးနေသည့်ရင်ဘတ်သားတွေကပို၍ထင်ရှားလာသည်။ လက်လျှိုဝင်ကာကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ရင်းဒေါက်တာ့ရင်ခွင်ထဲမှီချလိုက်တော့ရှူရှိုက်မိလိုက်တဲ့ကိုယ်သင်းရနံ့သင်းသင်းကတစ်မျိုးဆွဲဆောင်မှုရှိနေပြန်တာပင်။
"ကောင်လေး……"
ရင်ဘတ်အနှံ့လိုက်နမ်းရှိုက်နေတာမို့မနေတတ်စွာခေါ်ဝေါ်မိတော့မှရပ်တန့်သွားတဲ့ကောင်လေး။ ရင်ခွင်ထဲကနေမျက်ဝန်းချင်းပြန်ဆုံကြည့်လာတာမို့ကိုယ့်မှာရင်ခုန်မိရပြန်သည်။
"ကျွန်တော်ကချမ်းလို့အနွေးဓါတ်ယူနေတာလေ……ဘာလဲ မပေးချင်ဘူးလား……"
"အဲ့ဒီ့လိုမဟုတ်ပါဘူး……ဒါပေမယ့် ကိုယ်…အ……"
စကားတောင်ဆုံးအောင်မပြောရသေး ၊ ညှပ်ရိုးတစ်ဝိုက်ကိုဖိကိုက်လိုက်သည့်ကောင်လေးကြောင့်ကိုယ့်စကားတောင်ဘယ်ရောက်လို့ရောက်သွားမှန်းမသိအောင်မေ့သွားရတော့သည်။
"အဟမ်း……ကျွန်တော်အိပ်ချင်လာလို့ အိပ်တော့မယ်……Goodnight ဒေါက်တာ……"
"အစောကြီးရှိ……"
နှဖူးကိုတစ်ချက်ဖိနမ်းပြီးပြုံးစိစိနှင့်ထွက်သွားသည့်ကောင်လေးကြောင့်ထည်ဝါလည်းဂစ်တာကိုကောက်ယူကာကိုယ့်အခန်းဆီကိုယ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ထုံးစံအတိုင်းအခန်းထောင့်မှာဂစ်တာကိုထောင်ထားလိုက်ပြီးဘာရယ်မဟုတ်မှန်ရှေ့ကကိုယ့်ပုံရိပ်ဆီအကြည့်ရောက်မိတော့လန့်ဖျန့်သွားမိသည့်ကိုယ့်စိတ်ကိုမနည်းထိန်းကာမအော်မိအောင်ပါထိန်းလိုက်ရသေးသည်။
လည်ပင်းကစလို့ကြယ်သီးဖြုတ်ထားသည့်အနားအထိနီရဲနေတဲ့markingရာတွေကမသိရင်တစ်မျိုးအတွေးပေါက်သွားစေနိုင်တဲ့အထိပင်။
"ဒီကောင်လေးကတော့……လွှတ်ထားပေးလိုက်တာနဲ့ကို……အား!! ချစ်လိုက်တာကွာ……"
#################################
အပြောစောသွားတဲ့သူတွေအတွက်ခွေးစာပါဗျ။ အခုအချိန်မှာဆိုရင်တော့ နောက်တစ်ပိုင်းစောင့်ကြည့်မယ့်အဖွဲ့ကတော်တော်လေးပျော်နေလောက်ပါပြီ။
Zawgyi
ရုတ္တရက္ပခံုးကိုလာထိတဲ႕အေတြ႕ေၾကာင့္ကုတင္ကိုမွီထိုင္ရင္းဖိမွိတ္ထားမိသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားကိုဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ကိုက္ခဲေနတဲ႕ေခါင္းကပို၍ပင္ကိုက္ခဲလာေလသလို။
"ေရာ့……"
မ်က္စိေရွ႕ေရာက္လာတဲ႕ေဆးနဲ႕ေရေၾကာင့္ေယာင္နနႏွင့္ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့စူပုတ္ပုတ္မ်က္နွာထားႏွင့္လာစိုက္ၾကည့္ေနတဲ႕ေဒါက္တာ။ ခုနကမွေျပာခ်င္ရာေျပာျပီးထြက္သြားတဲ႕သူကအခုက်ေဆးလာတိုက္ေနျပန္တယ္တဲ႕။
ေနပါအံုး ရန္ျဖစ္ထားတာကငါးမိနစ္ေတာင္မရွိေသးတဲ႕အေျခအေနၾကီးကိုေလ……။
"ေသာက္မွာလားမေသာက္ဘူးလား……မေသာက္ရင္ကိုယ္ခြံ႕တိုက္မွာေနာ္……"
"ခင္ဗ်ားစိတ္ေရာမွန္ပါတယ္ေနာ္……"
တမင္ရြဲ႕ကာေမးလိုက္ေတာ့ပိုစူပုတ္သြားတဲ႕မ်က္ႏွာေလးနဲ႕အတူသဝဏ့္လက္တစ္ဖက္ကိုအတင္းဆြဲယူကာေဆးကိုထည့္ေပးလာသည္။
သေဘာကေတာ့ ေသာက္ရမယ္ေပါ့ေလ။
"မေသာက္ဘူး……ေသရင္ေသပါေစပစ္ထားလိုက္……"
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ေဆးကိုလႊင့္ပစ္လိုက္တဲ႕ေကာင္ေလးေၾကာင့္ထည္ဝါသက္ျပင္းခ်မိသည္။ လက္ထဲကေရခြက္ကိုစားပြဲေပၚအသာတင္ျပီးသူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ဘုေဘာက္မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ေစြၾကည့္လာတဲ႕အၾကည့္တစ္ခ်က္။
"ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား……"
"မဆိုးဘူး…ဆိုးေတာ့ေရာ ကြ်န္ေတာ္ကဘာအသံုးဝင္မွာလဲ……သြားပါ ခင္ဗ်ားရဲ႕ပညာတတ္ေတြနဲ႕ပဲသြားေနစမ္းပါ……"
ေျပာဆိုကာမ်က္ႏွာလႊဲသြားသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကိုအုပ္ကိုင္ကာအၾကည့္ခ်င္းဆံုေစလိုက္သည္။ ပါးလ်လ်ႏွဳတ္ခမ္းေလးကိုဦးတည္ကာၾကည့္မိေတာ့တြန္႕ခ်ိဳးသြားတဲ႕မ်က္ခံုးေတြကဘဝင္မက်သည့္ပံု။ စိတ္ဆိုးေနသည့္ေကာင္ေလးရဲ႕ပံုစံကတကယ့္ကိုအသည္းယားစရာျဖစ္လာတာမို႕ႏွဳတ္ခမ္းေလးကိုဆြဲစုပ္နမ္းပစ္လိုက္ေတာ့တံု႕ျပန္မွဳမရွိေပမယ့္ျငိမ္သက္ေနေပးျပန္တယ္။
"ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲမွာမင္းပဲရွိတာပါ……"
"မယံုဘူး……"
ဆတ္ခနဲလက္ကိုပုတ္ထုတ္လိုက္တဲ႕ကေလးေၾကာင့္ထည္ဝါအနည္းငယ္ျပံဳးမိသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲလူၾကီးဆန္ပါတယ္ေျပာေျပာ ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာင္းလဲသြားျပီပဲဆိုဆို ဒီကေလးကအခုအခ်ိန္အထိတစ္ခ်ိဳ႕ေသာခ်စ္စရာအမူအက်င့္ေလးေတြရွိေနဆဲပါပဲ။
"ယံုေအာင္ကိုကိုကဘယ္လိုသက္ေသျပရမလဲဟင္……"
ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ထားရာကေနဒူးေထာက္ခ်ကာမ်က္ေတာက္ေလးပျတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ေၾကာင္အမ္းအမ္းမ်က္ႏွာေပးေလးႏွင့္ျပန္ၾကည့္လာတဲ႕ကြ်န္ေတာ့္ကေလးေလးရယ္ပါ။
"ကိုကိုခုနကေျပာလိုက္မိတာေတြကစိတ္ထဲရွိလို႕မဟုတ္ပါဘူး……ကိုကို႕ကေလးေလးကကိုကို႕ကိုအရြဲ႕တိုက္ခ်င္တာနဲ႕ေပါက္ကရေတြေလွ်ာက္လုပ္ထားေတာ့…ကိုကိုကစိုးရိမ္လို႕စကားေတြမွားေျပာမိခဲ႕တာပါ……"
တမင္ကိုကိုကိုခ်ည္းထပ္ေနေအာင္ေျပာခ်လိုက္ေတာ့ျဖဴဥေနတဲ႕ေကာင္ေလးရဲ႕အသားအရည္မွာမွရဲတြတ္လာတဲ႕နာရြက္ဖ်ားေလးေတြ။ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးစိုက္ၾကည့္ေနေသးတာေၾကာင့္စိတ္သာမထိန္းထားလွ်င္အခုခ်က္ခ်င္းပင္ဆြဲဖက္နမ္းပစ္မိေတာ့မည္။
"ကိုကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္……ခြင့္လႊတ္တယ္မဟုတ္လားဟင္……"
မ်က္ႏွာကိုအနားပိုတိုးကပ္ကာေျပာလိုက္ေတာ့ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကထည္ဝါ့ႏွဳတ္ခမ္းဆီဒိုင္းခနဲ။ ရီေဝေဝေငးၾကည့္ေနတဲ႕အၾကည့္ေတြကအနမ္းတစ္ပြင့္ကိုလိုအပ္ေနေလာက္မွန္းနားလည္ေပမယ့္မသိခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ထားလိုက္သည္။
ဒီေကာင္ေလးဘက္ကသာစနမ္းပါေစ……။
"ကိုကို႕ကေလးေလးေရ……"
အသံကိုဆြဲငင္ကာေခၚလိုက္ေတာ့ေကာင္ေလးလည္စိကအထက္ေအာက္တစ္ခ်က္လွဳပ္ရွားသြားတာျမင္လိုက္ရသည္။ ထို႕ေနာက္ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုမတ္တပ္ထရပ္လိုက္တဲ႕ေကာင္ေလးကျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ယိုင္နဲ႕နဲ႕ပင္။
"ဘယ္သူကကိုကို႕ကေလးလဲ……ဒီမွာကေလးမရွိဘူး…ခင္ဗ်ားနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ကေရာဘာဆိုင္လို႕လဲ……"
ကေလးမ်ားစိတ္ေကာက္ေနသလိုေျပာခ်င္ရာေျပာျပီးယိုင္တိယိုင္တိုင္ႏွင့္အခန္းထဲကေနထြက္သြားတဲ႕ေကာင္ေလးေၾကာင့္ထည္ဝါသက္ျပင္းခ်မိရျပန္ပါသည္။ ခ်စ္သူရည္းစားဘဝမွာစိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ရန္ျဖစ္တာေတြရွိတယ္ဆိုေပမယ့္လို႕ေကာင္ေလးကိုသူ႕ကိုယ္သူထိခိုက္ေအာင္လုပ္တာမ်ိဳးေတာ့ထည္ဝါလက္မခံပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲစိတ္ဆိုးေနပါေစ ၊ အဆံုးအထိေျပာရရင္ထည္ဝါ့အသားကိုနာက်င္ေစတာဆိုရင္ေတာက္လက္ခံေပးေနအံုးမွာပဲ။
ဒါေပမယ့္သူ႕ကိုယ္သူေတာ့ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ခြင့္မေပးနိုင္ဘူး။
ဘယ္သူကမွမင္းကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ခြင့္မေပးနိုင္ဘူးကေလး……မင္းကိုယ္တိုင္အပါအဝင္ေပါ့……။
_____________________________________________
ေဒါက္တာ့ကိုပါးစပ္ထဲရွိရာသာေျပာခ်ျပီးျခံထဲကထိုင္ခံုတစ္ခုမွာသာလာထိုက္ေနလိုက္သည္။ မိုးရြာထားလို႕စိုစြတ္စြတ္ျဖစ္ေနတဲ႕ျမက္ခင္းျပင္ေပၚကဒန္းေလးကဒီေန႕မွပိုလင္းထင္းေနတဲ႕မီးေရာင္ေတြေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕။ ပန္းျခံထဲကromaticsဆန္တဲ႕ေနရာေလးလိုလိုဘာလိုလိုပင္။
တကယ္ေတာ့ေဒါက္တာခုနကလာေခ်ာ့ကတည္းကကိုသဝဏ့္စိတ္ကေျပေနျပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္လည္းေဒါက္တာ့ကိုနည္းနည္းေတာ့ဆိုးျပခ်င္သည္။ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကအေလ်ာ့ေပးလို႕မဟုတ္ဘဲ ၊ တစ္ဖက္လူကဆြဲထားေပးလို႕ျမဲတဲ႕တည္ေဆာက္မွဳမ်ိဳးရဖူးခ်င္ေသးတယ္။ တစ္ခါေလာက္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ကြ်န္ေတာ့္ကိုအေလွ်ာ့ေပးတာမ်ိဳးေလးလိုခ်င္မိရံုပါ။
"ထိုင္မယ္ေနာ္……"
ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရတဲ႕စကားသံသဲ႕သဲ႕ေၾကာင့္အသံလာရာၾကည့္မိေတာ့ဂစ္တာတစ္လက္ကိုပ္ုက္ရင္းခပ္လွမ္းလွမ္းကေက်ာက္တံုးေပၚမွာလာထိုင္ေနတဲ႕ေဒါက္တာ။ လူကျဖင့္ထိုင္ျပီးေနျပီကိုေမးေနေသးတာေၾကာင့္သဝဏ္ေခါင္းအသာခါလိုက္မိသည္။ ထို႕ေနာက္ဘာစကားမွ်မဆိုဘဲတိတ္ဆိတ္သြားတဲ႕ပတ္ဝန္းမွာေဒါက္တာ့ရဲ႕ဂစ္တာၾကိဳးညိွသံကပ်ံ႕လြင့္လို႕။
ခဏအၾကာမွာထြက္ေပၚလာတဲ႕သံစဥ္တစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္မ်က္ႏွာလႊဲထားမိေပမယ့္နားစြင့္ထားမိသည္။
ဒီေဒါက္တာကေတာ့…ဘာေတြအရူးထခ်င္ေနတာလဲ……။
' ပန္းပြင့္ရွိမွ…အနံ႕ရတာမဟုတ္ဘူး……
ဖူးသည့္ငံု ထံုသည့္တစ္ပြင့္
နမ္းခြင့္တစ္ရွိဳက္ရခိုက္မွာ…
ထာဝရအျမဲတည္……
ႏွလံုးသားမွာစြဲျမဲစြာထံုရစ္……
ဆြတ္ပ်ံ႕ေန ခ်စ္သူသိေစ…… '
သဝဏ့္အၾကိဳက္သီခ်င္းျဖစ္တာေၾကာင့္တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ေဒါက္တာကျပံဳးျပရင္းမ်က္စိတစ္ဖက္ပါမွိတ္ျပလာသည္။
ခင္ဗ်ားလုပ္ေနပံုကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုေခ်ာ့သလိုျဖစ္ေနျပီခင္ဗ်ားရဲ႕……။
' ေတြ႕ခြင့္ရမွ…မင္းမ်က္ႏွာလဝန္း……
ၾကည့္ခြင့္တစ္ခါ ျမင္ခြင့္တစ္လွည့္
မင္းမရွိလည္းစြဲျမဲစြာ…ဘယ္ေလာက္ေဝးေန
ေမာ့ၾကည့္ရင္မိုးေကာင္းကင္အလိုရွိ……
ေတြ႕လို႕ေန ခ်စ္သူသိေစ…… '
သီခ်င္းဆိုရင္းသဝဏ္ထိုင္ေနတဲ႕ဒန္းဆီေလွ်ာက္လာတာမို႕မသိမသာေနရာဖယ္ေပးလိုက္မိေတာ့ေဘးမွာဝင္ထိုင္လာသည့္ေဒါက္တာ။ ခပ္ဖြဖြျပံဳးလိုက္မိတဲ႕အျပံဳးကိုအသည္းအသန္လိုက္ေငးေနတဲ႕ေဒါက္တာ့ပံုစံကမသိရင္အခုမွရည္းစားထားဖူးတဲ႕ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးလိုလို။
' ဖြင့္ဟေျပာမွ……ၾကားတတ္တာမဟုတ္ဘူး……
စီးဆင္းတဲ႕စိမ့္စမ္းေရ
ေက်းငွက္တို႕တီးတိုးသံ ခ်ိဳသာစြာၾကားရင္
မင္းစကားသံစြဲျမဲစြာက်န္ရစ္
ၾကားလို႕ေနခ်စ္သူသိေစ…… '
မ်က္ဝန္းကိုသာစူးစိုက္ၾကည့္လာတဲ႕အၾကည့္ေတြၾကားသဝဏ့္စိတ္ကပါညိွဳ႕ယူခံလိုက္ရသလိုႏွင့္ေဒါက္တာ့မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုစီကိုသာခပ္ေငးေငးၾကည့္ေနမိသည္။ အခ်ိဳးက်ျပီးၾကည့္ေကာင္းတဲ႔မ်က္ႏွာထားနဲ႕ေဒါက္တာစဝ္ထည္ဝါကမိန္းကေလးဘယ္ႏွေလာက္ကိုခါခ်ျငင္းထုတ္ခဲ႕ျပီးျပီလဲေလ……။
"ဆက္ေငးခ်င္ေသးရင္လည္း အိမ္ထဲေရာက္မွေငူပါလားကေလး……"
သဝဏ္ေဒါက္တာ့ကိုေငးေနမိတာဘယ္ေလာက္ၾကာလို႕ၾကာသြားမွန္းမသိ ၊ ေဒါက္တာ့ဆီကစကားသံၾကားမွသာသတိဝင္မိေတာ့သီခ်င္းျပီးလို႕ေဒါက္တာကပင္ခပ္ျပံဳးျပံဳးႏွင့္လာစိုက္ၾကည့္ေနေသးသည္။
"ခ်စ္တယ္ေကာင္ေလး……ျပီးေတာ့ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္…ကိုယ္ခုနကအရမ္းစိတ္ပူသြားလို႕ေျပာမိသြားတာပါကြာ ကေလးကခြင့္လႊတ္ေပးနိုင္မလားဟင္……"
သူ႕ကိုယ္သူအျပစ္ရွိသလိုပံုစံႏွင့္ေခါင္းေလးငံု႕ရင္းမဝံ႕မရဲေလးေတာင္းပန္ေနတဲ႕ေဒါက္တာ့ႏွဳတ္ခမ္းေတြကိုဆြဲငံုစုပ္ရင္းနမ္းရွိဳက္မိေတာ့ေဒါက္တာကလဘ္းအလိုက္တသင့္တံု႕ျပန္ေပးလာသည္။ ႏွဳတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုအထက္ေအာက္တစ္လွည့္စီဆြဲစုပ္နမ္းလိုက္ျပီးလွ်ာဖ်ားႏွင့္ပါတိုးဝင္ရစ္ပတ္မိခ်ိန္ခ်ိဳျမိန္တဲ႕ႏွဳတ္ခမ္းေလးကတကယ့္ကိုရူးသြားေစဖို႕လံုေလာက္ေနျပန္ပါ၏။
ေဒါက္တာ့ရဲ႕ပန္းဆီေရာင္ႏွဳတ္ခမ္းပါးေလးကိုအလြတ္ေပးကာမ်က္ႏွာေလးကိုျပန္ေငးၾကည့္မိေတာ့ထံုးစံအတိုင္းျပံဳးျပလာျပန္တယ္။ အညိဳေထ်ာ့ေရာင္shirtအက်ီ ၤကိုမွၾကယ္သီးႏွစ္လံုးေလာက္ျဖဳတ္ထားတဲ႕ေဒါက္တာကသိပ္ကsmartက်လြန္းေနျပန္တာေၾကာင့္
"အျပင္ထြက္ရင္တျခားလူေတြဝိုင္းမၾကည့္ဘူးလား……"
"အၾကည့္မခံေစခ်င္ရင္ကိုယ့္ကိုဖြက္ထားေလကေလးရဲ႕……"
ရယ္သံေႏွာကာေျပာဆိုလာသည့္စကားသံအဆံုးႏွဳတ္ခမ္းသားကိုလည္တိုင္ဆီဖိကပ္မိေတာ့အလိုက္သိလြန္းတဲ႕ေဒါက္တာကေခါင္းအသာေမာ့ထားေပးလာျပန္သည္။ လည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္လံုးစုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္နမ္းရွိဳက္ရင္းတတိယေျမာက္ၾကယ္သီးကိုျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ရက္ဘတ္သားေဖြးႏုနုကလွစ္ခနဲ။
"ကြ်န္ေတာ္နည္းနည္းေအးလာသလိုပဲ……"
"ဟမ္……"
နားမလည္သလိုမ်က္ဝန္းတစ္စံုႏွင့္စိုက္ၾကည့္လာတဲ႕ေဒါက္တာ့ကိုအျပံဳးတစ္ခ်က္ႏွင့္သာတံု႕ျပန္ရင္း စတုတၳေျမာက္ၾကယ္သီးကိုပါျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ျဖဴေဖြးေနသည့္ရင္ဘတ္သားေတြကပို၍ထင္ရွားလာသည္။ လက္လွ်ိဳဝင္ကာေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္ရင္းေဒါက္တာ့ရင္ခြင္ထဲမွီခ်လိုက္ေတာ့ရွဴရွိဳက္မိလိုက္တဲ႕ကိုယ္သင္းရနံ႕သင္းသင္းကတစ္မ်ိဳးဆြဲေဆာင္မွဳရွိေနျပန္တာပင္။
"ေကာင္ေလး……"
ရင္ဘတ္အနွံ႕လိုက္နမ္းရွိဳက္ေနတာမို႕မေနတတ္စြာေခၚေဝၚမိေတာ့မွရပ္တန္႕သြားတဲ႕ေကာင္ေလး။ ရင္ခြင္ထဲကေနမ်က္ဝန္းခ်င္းျပန္ဆံုၾကည့္လာတာမို႕ကိုယ့္မွာရင္ခုန္မိရျပန္သည္။
"ကြ်န္ေတာ္ကခ်မ္းလို႕အေႏြးဓါတ္ယူေနတာေလ……ဘာလဲ မေပးခ်င္ဘူးလား……"
"အဲ႕ဒီ႕လိုမဟုတ္ပါဘူး……ဒါေပမယ့္ ကိုယ္…အ……"
စကားေတာင္ဆံုးေအာင္မေျပာရေသး ၊ ညွပ္ရိုးတစ္ဝိုက္ကိုဖိကိုက္လိုက္သည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ကိုယ့္စကားေတာင္ဘယ္ေရာက္လို႕ေရာက္သြားမွန္းမသိေအာင္ေမ့သြားရေတာ့သည္။
"အဟမ္း……ကြ်န္ေတာ္အိပ္ခ်င္လာလို႕ အိပ္ေတာ့မယ္……Goodnight ေဒါက္တာ……"
"အေစာၾကီးရွိ……"
ႏွဖူးကိုတစ္ခ်က္ဖိနမ္းျပီးျပံဳးစိစိႏွင့္ထြက္သြားသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ထည္ဝါလည္းဂစ္တာကိုေကာက္ယူကာကိုယ့္အခန္းဆီကိုယ္ျပန္လာခဲ႕လိုက္သည္။ ထံုးစံအတိုင္းအခန္းေထာင့္မွာဂစ္တာကိုေထာင္ထားလိုက္ျပီးဘာရယ္မဟုတ္မွန္ေရွ႕ကကိုယ့္ပံုရိပ္ဆီအၾကည့္ေရာက္မိေတာ့လန္႕ဖ်န္႕သြားမိသည့္ကိုယ့္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းကာမေအာ္မိေအာင္ပါထိန္းလိုက္ရေသးသည္။
လည္ပင္းကစလို႕ၾကယ္သီးျဖဳတ္ထားသည့္အနားအထိနီရဲေနတဲ႕markingရာေတြကမသိရင္တစ္မ်ိဳးအေတြးေပါက္သြားေစနိုင္တဲ႕အထိပင္။
"ဒီေကာင္ေလးကေတာ့……လႊတ္ထားေပးလိုက္တာနဲ႔ကို……အား!! ခ်စ္လိုက္တာကြာ……"
#################################