ATINA'S POV
~FLASHBACK~
*This is the circumstances when Atina was given a medicine that made her body and face ugly.*
*10TH BIRTHDAY PARTY*
"Happy Birthday, Tintin!"
Josh, Pablo, Stell, Ken and Justin shouted at me while smiling and all carrying gifts.
"Thank you" I smile in response.
I am very happy today, very much! Here are all my friends, relatives, classmates, and especially my family. I can't ask for anything more on this day.
"May fried chicken ba kayo diyan, Tin?"
Napatingin ako kay Ken dahilan para bumalik ako sa huwisyo. May pakindat pang nalalaman habang nagtatanong sa akin.
'Ganyan naman pala siya kapag may kailangan, haha.'
"Of course there is" an active answer of myself. "If you want to eat, just go to the caterer, get your chicken" I was still laughing a little while telling him that.
"Sige, thanks Tin." nangiti siya 'tsaka bumaling sa mga kaibigan niya. "Mga dre, mauna na 'ko kumain ah. Gutom na talaga ako" hinimas-himas pa niya ang tiyan niya. Bahagya pa akong natawa sa ginawa niyang iyon. "Ay, ito pala regalo ko sayo" inilahad niya ang isang malaking paper bag sa akin, nagulat naman ako. "Happy birthday, again!" napakalakas niyang bati.
"Ito talagang si Ken, basta may Chicken kain agad!" We all laughed at what Paulo said. "Alright, you go there first, we'll follow later" he said waving his hand as Ken walked away from us.
The four also gave their gifts to me. Then I accompanied them to eat. While we were eating
"You're 10 years old, later you're 20 na, you're dalaga na" kumindat sa akin si Josh.
"Magkakaroon ka na ng boyfriend nun, ayieee! Ikaw Tin, ah." pang-aasar sa akin ni Justin.
Nangiti na lang ako. 'Kung ano-ano na naman ang nasa isip nila.'
"Hoy! Mga sira kayo, 30 ako mag bo-boyfriend no" sabi ko na pinaseryoso ang mukha.
Humalakhak ng tawa si Ken kaya naman nagulat kami. Tinignan ko ang plato niya at nauubos na niya yung kinakain niya. Baka wala pang 5 minutes eh, tapos na siya.
"HAHAHAHAHA! Ano? 30 ka mag bo-boyfriend, matanda ka na nun" sabi, walang tigil sa pangunguya.
"It can be any age, right?" tanong ko at tinignan sina Pablo.
"Yes, pwede. As long as your boyfriend eh matino" Pablo said.
I smiled. "Hmm, but..." binitin ko ang sasabihin ko. Napatigil naman sila sa pagsubo. "Gusto ko sana 'yong katulad ni Daddy eh" I said imagining Daddy's face. "Smart, combative, handsome, talented and above all, loving" and I turned my eyes to them again.
Kakatwa namang lahat sila ay nagulat at napangiti sa sinabi ko. Tinapik ako ni Stell sa balikat. "Makakamit mo din 'yan" aniya na ngiting-ngiti.
Pinagpatuloy na namin ang pagkain at hindi na masiyado kami nag kwentuhan. Halos si Josh at Justin na lamang ang nagsasalita. Tumatawa lang kami nung apat kapag nakakatawa 'yong sinasabi nila. At tumutugon lang ako kapag may tinatanong sila sa akin.
Lumipas ang 11 o'clock at kailangan na nilang umuwi dahil malalim na ang gabi. 'Tsaka pare-parehas kaming bawal magpuyat dahil wala pa kami sa tamang edad.
Niyakap ko silang lima dahil paalis na sila. "Be careful" I said and hugged again. "Thank you for the gift and for coming"
They all smiled. "Always. Happy Birthday again, Tin!" Josh habol.
Nang makasakay na sila sa kaniya-kaniya nilang family car ay kinayawan ko sila. Josh wave at me and smiled, kumaway ulit ako sa kaniya. Nang makaalis na silang lima ay...
"Hoy!"
I looked behind to face her. "Ate Irene, why?" I asked in surprise but still gave her a smile.
"Mommy call you" she said flatly.
"Bakit daw?" tanong ko ulit.
"Pwede ba, sumunod ka nalang" she rolled her eyes at me at tinalikuran ako.
Kaya wala akong nagawa kundi pumasok sa loob at dumiretso sa kusina. Naroon na si Tita Ericka na nakaupo sa dining chair na humihigop ng coffee. Mommy ni ate Irene yun, second wife ni Daddy.
Si Mama siya yung legal wife ni Daddy pero nabuntis ni Daddy si Tita Ericka noon at nauna siyang nabuntis kesa kay Mommy, kaso month lang naman ang agwat namin ni Irene pero tinatawag ko siyang ate. Gusto ko rin kasing magkaroon ng kapatid, eh.
Dumiretso ako sa paglalakad hanggang sa nasa harapan ko na si Tita Ericka.
"Bakit po Tita? May kailangan po ba kayo?" tanong ko.
"Please, sit down"
She pointed to his opposite seat which was just next to me. She made me sit down so I just followed his orders.
I even looked at his hand spinning the spoon in the cup. Para siguro lumamig ang kapeng iniinom niya. And slowly look at me. She smiled before speaking.
"Gusto ko lang mag sorry sa lahat ng ginawa namin sayo ng ate Irene mo" Tinignan pa niya si ate Irene na ngayon ko lang napansin na nasa tabi niya pala ito. "I'm so sorry, Tintin. I hope we get long. And I just want to say a happy, happy birthday to you. Sorry kung ngayon lang ako babati, huh" she said the last word very softly.
I don't know if their smile is real or they are just pretending. But because I didn't want this day to be ruined, I smiled at them even though I was hesitant.
"Uhhh--- Nga pala, sabi ng Daddy mo matulog ka na daw" Napatayo siya sa kinauupuan niya.
"Sige po. Good night po" Napatayo rin ako upang umalis para umakyat na sa taas, kaso...
"Tin wait. Hindi ka ba iinom ng milk mo? I thought before you go to sleep, you drink your milk first" habol na saad sa akin ni ate Irene.
Napaharap ako sa kanilang mag-ina. "Oo nga pala" Bahagya ko pang nakamot ang ulo ko.
I sat down again in the seat I was sitting earlier. My eyes searched for Tita Ericka and I saw her just finished brewing my milk. She took it and walked towards me.
"Here" Tita Ericka said with a beautiful smile. She placed the glass full of milk in front of me. I immediately took it and drank it.
"Masarap yan... Inumin mo lang ng inumin" Rining ko pang sabi ni ate Irene habang ako'y lumalaghok. Nang biglang...
*cough*
*cough*
Medyo may nalasahan akong kakaiba sa huling lunok ko. Pero hindi ko na lang pinansin yun.
Napatingin na lamang ako sa mag Ina at tumayo. "Salamat po sa pagtimpla Tita, salamat ate Irene" Ginawaran ko sila ng napakagandang ngiti.
"Your welcome" si ate Irene. Ngumiti din ito sa akin. 'Ngayon ko lang nakita ang ngiti niyang ganyan. Sobrang iba, kakaiba!'' "Sige po. Alis na po ako, good night po sa inyo" Ngumiti ako sa kanila bago tuluyang umalis.
Aaminin kong hindi ko sila close dahil mortal na mag kaaway kami ni Irene, at si Tita Ericka at si Mama. Pero nagawa kong kausapin sila ngayon kahit na medyo takot parin. Nag sorry naman na sila sa akin sa lahat ng nagawa nila kaya parang komportable narin ako.
[MY ROOM]
Pagka lock ko ng pinto ng kwarto ko ay bigla akong nangati sa mukha.
"Why does my face itch?" bulong ko pa.
Pero pinabayaan ko na lang iyon at hindi ko na lang pinansin dahil naaantok na talaga ako. Pero kahit na natutulog ako ay hindi ko mapigilan ang kati, kaya kinamot ko ng kinamot hanggang sa makatulugan ko iyon.
*After 3 days*
Pagkagising ko ay napahawak ako sa mata ko para tanggalin ang muta ko. Pero napaupo ako ng naramdaman ko ang gaspang sa pisngi ko. Ngayon lang ito, nung isang araw at kahapon ay wala pa namang ganito. Kaso may mga oras na kumakati ang mukha ko, meron pa nga sa ilang parte ng aking katawan. Hanggang sa, halos lahat na ay kinakamot ko. Binalewala ko 'yon dahil hindi naman masyadong nakakairita. Kaya umalis ako sa kama at tumingin ako sa salamin. But, I was shocked by what I saw.
'OMG! Anong nangyari sa mukha ko?!'
Pumikit pa ako ng dalawang beses sa salamin. 'Baka nanlalabo lang ang paningin ko.' Pero nanlumo ako nang makitang nagbabalat ang buo kong mukha at katawan. May mga tumutubong butil at nangingitim narin ang aking katawan.
"Mama! Daddy!" I shouted. If there was someone next to me, they would surely have been deafened by the loudness of my scream.
"Tin, why?" Daddy immediately opened the door of my room. Nag-aalala siya sa tono ng boses niya.
"Daddy, look" I said and looked at them completely. I even pointed to my face and body with my index finger.
"What's wrong with you, baby? Why is your face like that?" Daddy asked in shock and concern. He held both of my shoulders.
"I don't know why, Daddy" I said and bowed slightly. Pinipigilan kong mangiyak.
"May nakain ka ba anak na hindi maganda sa katawan?" tanong ni Mama. Kahit nilalabanan nila ang emosyon nila, kita ko parin sa mga mata nila ang pag-aalala.
"Nothing Mama" sagot ko.
"Epa check up na lang kaya natin si baby, sweetheart. Baka allergic lang siya" prisinta ni Mama kay Daddy.
Tinugunan naman iyon ni Daddy. "Sige" Pero ang paningin nila ay nasa akin parin.
[HOSPITAL]
"She is not allergic" said the doctor after monitoring me.
"What?! Eh ano 'tong mga 'to?!"
Daddy replied, grabbing my arm and showing my peeling body and face to the doctor. I see anger and worry in Daddy's eyes.
"Sa na check ko, Sir. May nainom po siyang gamot na pampa pangit ng balat" saad ni Doc.
Bahagya akong napatigil sa sinabi ni Doc. Naramdaman ko pang nabitawan ni Daddy ang braso ko.
"Ano?! Bakit naman siya makakainom ng ganun, Doc?" si Mama
Nagkibit balikat lang ang Doctor bilang sagot kay Mama.
Inalala kong mabuti 'yong mga oras na kumain ako. Pero hindi naman ako nakainom o nakakain ng ganun, eh. 'At sino namang may balak na gawin 'to sa akin?'
"What will happen to her?" napa-angat ako ng tingin kay Mama sa tanong niya sa Doctor.
"Sad to say na papangit siya"
"Ano?! No way, hindi maaari! Ang ganda ganda ng anak ko tapos papangit lang siya dahil sa gamot na yan! What kind of medicine is that and it was invented!" Mommy yelled angrily. She hit her forehead and slid to sit on the sofa behind her.
Tinignan ko si Daddy at napapa-buntong hininga siya, pinipigilan ang galit.
'Ayoko, ayokong maging pangit.'
"May magagawa pa ba dito Doc? May chance pa bang gaganda ang anak namin, babalik pa ba ang beauty ng anak ko?" si Daddy habang titig na titig sa Doctor.
"I don't know, Mr. Bernardo"
"Bakit hindi mo alam!" napasigaw si Daddy sa Doctor. "Dapat alam mo 'yan. Doctor ka, diba?!" nanlalaki ang mga mata ni Daddy ng sabihin niya iyon.
"Sorry Mr. Bernardo. Wala kasing gamot ang magpapagaling sa kaniya at sa katawan niya" pagpapakatotoo ng Doctor.
Pero umiling-iling lang si Daddy. "Gawin mo lahat para mapagaling ang anak ko! How much money do you want? I will give it to you as long as you can cure my daughter" gilalas ni Daddy sa Doctor, nakita ko pa ang pag-awang ng bagang niya.
"Hindi ko po kailangan ng pera, Mr. Bernardo" mahinahon na ani ng Doctor. "And I'm sorry, hindi ko po talaga mapapagaling ang anak niyo. Pwede namang hintayin nalang natin na bumalik yung beauty niya, siguro naman hindi yan permanent"
Napayuko ako sa narinig. Ang kaninang pagpipigil ng luha sa mga mata ko ay biglang mas nangilid at hindi ko namamalayang pumatak ng tuluyan sa sakit.
[MANSION]
"Oh... My... Gushhh! Atina? What happened to your ski---"
*pak*
Nagulat ako ng biglang sinampal ni Mama si Tita Ericka ng sinalubong kami pagkarating namin sa bahay.
"Huwag kang mag wa-what happened, what happened sa anak ko!" nanggagalaiting ani Mama. "Alam ko, kinwento sa akin ng anak ko! Ikaw ang may kakagawan nito!" tinuro pa ang bumabalat na katawan ko. "Kung bakit nagkakaganito siya. Why did you give her milk an ugly skin, huh? Why?!" I close my eyes to Mama's shout at the same time as her anger to Tita Ericka.
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, basta nanginginig ako kasi baka kapag tumalikod ako ay lalong may gagawing masama sa akin si Tita Ericka, lalo pa naman ay sinabi ko ang hinala ko.
'Oo hinala ko, hindi ako sure roon pero alam kong doon nagsimula ang pangangati ko.'
"Kung galit ka sa akin. Sana ako na lang, hindi yung anak ko pa!" dinuro-duro ni Mama si Tita. Napatingin naman ako kay Tita, nakatagilid parin ang ulo at hindi maideresto ang paningin kay Mama.
"Ma, tama na po" awat ko.
"Hindi pa ako tapos sayo!" Mama looked closely at Tita Ericka who was killing and went for Daddy's room.
*After 2 days*
"Bakit po kelangan kong mag jacket, Mama?" sabi ko habang isinusuot ni Mama ang jacket sa katawan ko.
"Tin" tinignan nila ako sa mata. "Hindi pwedeng makita 'to ng mga classmates mo sa school at baka kung anong sabihin nila sa iyo, ayoko yun, baby" sabi nila at 'tsaka ngumiti. "Ipangako mo kay Mama na huwag mong sasabihin ang totoo, okay?"
"Ano pong sasabihin ko?"
"Sabihin mo, nilalamig ka lang. Air-conditioner naman ang classroom niyo, hindi ba?"
"Yes, Ma"
"Hmmm, ayon ang sabihin mo" aniya na hinawakan pa ako sa pisngi at ngumiti. Inayos pa muna nila ang jacket na isinuot nila sa akin.
Hindi nalang ako nagsalita at sumakay nalang sa kotse para pumasok na sa school.
[SCHOOL]
"Tin, bakit ka naka jacket?" kunot noong tanong ni Stell sa akin habang kami'y papunta sa classroom namin.
"Uh, wala lang" Ayoko paring idahilan ang sinabi ni Mama sa akin kanina. Hindi ko kayang magsinungaling sa mga kaibigan ko.
"Nilalamig ka ba? Gusto mo bang bilhan kita ng lugaw---"
"Jah, huwag na. Ayos lang ako" pigil ko, 'tsaka ko siya nginitian.
"Eh, bakit ka nga naka jacket?" makulit na tanong ni Stell.
"Nagpapaputi siya" Natawa ako kaunti sa sinabi ni Ken.
"Ano?! Nagpapaputi ka? Ang puti-puti mo na nga eh" hindi makapaniwalang tanong ni Pablo.
"Hindi 'yon ang reason ko kung bakit ako naka jacket" sabi ko.
"Eh, ano nga?" pagpupumilit ni Josh.
"Basta, huwag niyo nalang kaya problemahin o tanungin" pagtatapos ko sa usapan. Hindi narin na sila nangulit pa.
[CANTEEN]
*Lunch Break*
"Umupo kana diyan Tin, ako nalang bibili ng makakain mo" ngiting prisinta ni Ken sa akin.
"Okay" Nginitian ko siya bago umupo.
Silang dalawa ni Pablo ang bumili ng ulam naming anim. At kami nina Josh, Stell and Justin ay nasa lamesa na. Umiwas ako ng tingin ng napansin ni Jah na nagbabalat ang mukha ko.
"Bakit nagbabalat yang mukha mo, Tin?" inosenteng tanong niya pero nakikita ko pa rin ang pagtataka sa mga mata niya.
"Huh?" kunwaring hindi ko narinig.
"Sabi ko, bakit nagbabalat yang pisngi m---"
"GUSTO MO TALAGANG MALAMAN?"
Hindi naituloy ni Justin yung tanong niya sa akin nang biglang sumulpot si ate Irene. Tinignan niya ako at ngumisi, 'tsaka tumingin kay Jah.
"Ano?" si Justin.
Lumapit sa akin si ate Irene at nagulat ako sa pagdampot niya ng jacket ko at tuluyang hinila iyon para maalis sa buo kong katawan. Nang dahil doon ay nakita 'yong mga butil at pagbabalat ng aking mga balat.
"Kita niyo 'to?" Itinuro niya ako gamit ang kaniyang kanang hintuturo. Nag-angat siya ng tingin sa mga estudyanteng kumakain sa paligid namin. "Pumapangit na siya, pero it's okay, hindi naman nakakadiring tignan!" pasigaw niyang sabi and she smirk at me na mapang-asar.
Nakita ko sa mga mata nilang lahat ang pagkagulat. Nagbulong-bulungan din yung mga students na kumakain here in canteen kaya hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi mahiya.
Sister Irene took me by the hand and dragged me. "A-aray!" Pagpupumiglas ko kasi totoo namang nasasaktan ako sa ginagawa niya.
Nagulat 'yong lima kaya dali-daling tumakbo si Ken galing sa line para makuha niya ako kay ate Irene. Pero wala siyang magawa dahil mahigpit ang pagkakahawak ni ate Irene sa braso at buhok ko.
"Irene stop it! Bakit mo kinakaladkad ang kapatid mo?"
"Hindi ko siya kapatid!" She shouted and raised her eyebrows to Ken.
"Magkaiba man kayo ng Ina ay kapatid mo parin siya Ire---"
"A-aray ate nasasaktan ako!" Hindi ko na talaga kaya ang sakit ng pagpapakaladkad niya sa akin. Halos mapahiga na ako.
"Sinabing bitawan mo siya, eh!" Hindi na nakayanan ni Ken ang pagtayo niya. So, Ken held my sister hand where she held me. "Isa! Dalawa! Tat---"
Binitawan ako ni ate Irene na tuluyan. Agad namang niyakap ako ni Stell at tinanong kung okay lang ako.
"O-oo o-okay lang ak---" I could not continue my answer due to embarrassment. At ayokong malaman nila na magiging pangit ako.
'Anong magiging reaction nila nun?'
Hindi ko na kaya, kaya agad akong pumunta sa girls comfort room para doon ibuhos ang emosyon ko.
[CR]
*knock*
*knock*
"Tin, Tin, buksan mo naman 'tong pinto oh" hindi parin tumitigil si Stell sa pagkatok at pagtawag sa pangalan ko.
"Tin, kahit anong mangyari ikaw padin si Atina, ikaw padin Tintin namin. Pumangit ka man gaya ng sabi ni Irene, ikaw parin yung kaibigan namin, 'tsaka huwag ka ng umiyak, please? Your so beautiful, kaya dapat huwag kang matakot" si Pablo ang nagsalita.
"May allergic ka ba Tin? Kaya ka may ganyan sa balat?" Nasisiguro kong si Justin ang nag tanong nun.
Gusto ko sanang mag 'OO'. Kaso ayokong mag sinungaling sa kanila. I wiped my tears from my eyes and then I opened the cr door. And when I opened they all appeared to me. They immediately hugged me tightly. My tears kept falling because they love me so much, as a friend.
*The night passed*
Pinuntahan ko si Daddy sa office niya sa room nina Mama. And I saw him trembling holding a paper.
"Dad?"
He looked at me dahil pumasok ako at nagsalita. Nagulat ako ng nandoon din pala si Tita Ericka at Mama sa gilid.
"Daddy. Ano pong meron, bakit medyo galit po kayo?" Hindi ako sinagot ni Daddy. Napatango na lamang ako.
Nilapitan ako ni Tita Ericka at hinawakan ako sa magkabilang balikat, nasa gilid ko sila.
"Don't be surprised by what I say, huh."
"Ang alin po?" Hindi ko mapigilan na kabahan.
"Hindi ka totoong anak ng Daddy mo"
Literal na tumigil ang ikot ng aking mundo at oras ko sa narinig. Napakaderestso at nakakagulat ang ipinagkasabi ni Tita Ericka. I don't know what I'm feeling, it's like something is holding my heart. Naiiyak ako pero pinipigilan ko lang.
"Ano po?" Napatingin ako kay Daddy and Mama. "Dad, Ma. Is it true that I'm not really Bernardo? Kung hindi ako tunay na anak ni Daddy, sinong biological father ko Ma, sino po?"
Hindi ako sinagot ni Mama dahil lumuhod siya sa harapan ni Daddy habang umiiyak. "Hon, maniwala ka sa akin the DNA is not true. Gawa-gawa lang niyan ng ambisyosang 'yan!" Nilingon ni Mama si Tita Ericka, habang walang humpay ang pag-iyak.
"What?! Oh my gush Marianne! Huwag mo kong pinagsasabihan ng ganyan, hindi ko 'yan gawa-gawa no." Nag cross arm si Tita Ericka pagkatapos niyang sinabi iyon habang hindi inaalis ang paningin kay Mama at Daddy.
"Kung hindi mo gawa-gawa bakit mo kinaelangang ipa DNA si Domenick at Atina. Bakit?" Napatayo si Mama sa pagkakaluhod kay Daddy at hinarap si Tita Ericka.
"Naninigurado lang ako Marianne" nagsalita agad si Tita ng nasa harapan na nito si Mama. "Kasi nakita kita noon, nakipag bar ka habang ang asawa mo ay nandito sa bahay habang ikaw ay naroon nakikipag landian!" nakita ko ang pagdilim ng mga mata ni Mama. "At may nangyari sa inyong dalawa nung ex mo dun sa bar na 'yon. Nandun ako that time, Marianne. Kitang kita ko! Kaya mula nun alam kung hindi talaga anak ni Domenick yang Atinang 'yan! Alam kong anak siya ng ex mo, saktong sakto sa buwan, Marianne. Saktong-sakto!" dinuro-duro pa niya si Mama. "Grabe ka. May asawa ka na, ginawa mo pa rin iyon? Gushhh, unbelievable!" Napanganga na lang ako sa narinig galing kay Tita Ericka. Hindi ako makapaniwala sa naring ko.
"At paano ka nakakasiguro diyan sa hinala mo, E.Ri.Cka?" pinagkadiinan ni Mama ang pangalan ni Tita Ericka. "Gaano ka nakakasiguro?" galit na talaga si Mama.
"One Hundred percent, Marianne" sinabi iyon ni Tita Ericka na may bangis ng pagyayabang. "Pero sagutin mo parin ang tanong ko, bakit mo ginawa yun?"
"Hindi ko alam yun, Ericka. Dahil sa sobrang kalasingan" Nangilid ang mga luha ni Mama. "At hindi ko sinasadya yun!"
Gusto kung umiyak pero nawala iyon ng biglang hinagis ni Daddy yung mga papel na nasa table niya.
"Bakit mo ginawa sa akin 'to, Marianne, bakit?!!" Napatalon ako sa pagpalo ni Daddy sa lamesa pagkatayo niya sa kinauupuan. Isama ko na rin ang sigaw nila.
"Hon, hon please, magpapaliwanag ak---"
"Wala ka ng dapat ipaliwanag sa akin, Marianne. Niloko mo ako, buo na desisyon ko lumayas kayong dalawa ni Atina sa bahay ko!!"
Lalo akong natigilan. 'Daddy don't do that from us.'
"Domenick asawa mo 'ko at kasal tayo. At hindi kita niloko. Hindi pwedeng sa maliit lang na bagay eh, papalayasin mo na kami" luhaang sambit ni Mama kay Dad, pero hindi na masyadong tulo ng tulo ngayon. Medyo humupa narin ang luha sa mga mata ni Mama.
Umiiling-iling si Dad at hindi tumugon. Nanlumo ako. 'Hindi ko kaya!'
"Ano pang ginagawa niyo dito? Lumayas na kayo!!" Kung maka-asta naman 'tong si Tita Ericka, akala mo naman kung legal wife.
Hindi na nakapagsalita si Mama kay Tita Ericka, pero tinignan niya muna sila ni Daddy. "Hindi niyo kayang marinig ang explanation ko. Pwes, darating din ang panahon na kayo ang mali at ako ang tama" pamatay na ani Mama bago tuluyang umalis. Sumunod naman ako sa kanya.
[MY ROOM]
"Kunin mo lahat ng gamit mo sa cabinet, aalis na tayo" Napaangat ako ng tingin sa pintuan dahil pumasok si Mama at sinabi niya iyon.
"Mama" hindi ko mapigilan ang emosyon ko.
"Anak, sumunod ka na lang" Nilapitan niya ako at umupo sa tabi ko.
"Ma, pero---"
"Diba sabi mo sakin pagod ka na rin dito tumira dahil pagod ka ng saktan ni Tita Ericka mo?" tinitigan ako ni Mama ng malalim. "Kung gusto mong maging malaya anak, umalis tayo dito sa bahay na 'to, total naman hindi ka tun---"
Alam kung hindi tinuloy ni Mama sa akin na sabihing 'Hindi ka naman tunay na anak ng Daddy mo.' dahil alam nilang masasaktan ako.
"Saan po tayo titira ngayon, Ma?" Iniba ko nalang ang usapan.
"Sa bahay namin sa Las Piñas"
Hindi ko na nagawang tumugon pa ng biglang umalis si Mama sa tabi ko at agad na kumuha ng maleta at kinuha lahat ng damit ko sa cabinet na nagmamadali.
Umalis na kami sa Mansion kahit na masakit sa kalooban namin ni Mama. Ipapalipat narin ako ng school ni Mama dahil ayaw niyang makita ko yung anak ni Papa na si Irene. Naiyak ako ng malaman kong mag tratransfer ako ng school.
'Paano yung mga kaibigan ko? Malulungkot sila pag hindi ako magpapaalam sa kanila.'
"Ma, paano sina Stell? Hindi ako makakapag paalam sa kanila" tanong ko nang nasa taxi kami papunta sa Las Piñas.
"Anak, huwag ka ng mag paalam sa kanila, okay? Kasi kung sasabihin mo kung nasaan tayo, may communication na naman tayo sa kanila" Niyakap ako ni Mama gamit ang isang kamay."Hindi mo ba alam na yung mga father nila ay kaibigan ng Daddy mo? Anak, diba sabi ko sayo kanina magbabagong buhay na tayo na wala sila, na walang kadikit nino man, sana maintindihan mo yun anak" 'I'll understand that, Ma.' "At isa pa, naiiba narin yang anyo mo, kaya kailangan hindi ka na nila makita pa"
Napa-iyak nalang ako sa sinabi ni Mama, pero hindi ko ipinakita sa kanila iyon. Tumingin nalang ako sa labas.
Mula nun, nagsimula na ang pangit sa buhay ko. Natigil yung mga butil sa balat ko pero pumangit na siyang tuluyan kagaya narin sa mukha ko.
Pag humaharap ako sa salamin, naiiyak ako kase hinahanap ko yung ganda ko noon. Kung hanggang ngayon siguro ay nasa Mansion parin kami at kasama pa si Daddy. O kung hindi nalaman na hindi ako tunay na anak. Siguro, nagpa dermatologist na ako dahil may perang ibabayad. Now kasi wala, eh. Ni walang binigay si Daddy nung umalis o pinalayas kami ni Mama.
Wala namang trabaho si Mama dahil natanggal narin siya bilang chairwoman sa business ng pamilya namin sa side nila Daddy dahil nga sa nangyari. At kung tatanungin niyo, hindi mayaman ang pamilya ng Mama ko. Pero kahit na ganun, pinili parin siya ni Daddy.
'Kaso, bakit nabuntis niya si Tita Ericka na ex niya at gusto ng pamilya niya sa kaniya? Hayyysss! Hindi ko alam!'
Lumaki akong ang daming tanong sa sarili. At magpa hanggang ngayon ay marami parin akong tanong sa sarili.
~END OF FLASHBACK~
-PRESENT-
[LIBERTINE ACADEMY]
Natulala si Natalie at Trisha ng ikinwento ko sa kanila kung bakit ako naging pangit at kung bakit ako nagulat ng malaman ang totoong pangalan nung lima at si Rene.
"So, anong balak mo ngayon? Hihiganti ka ba sa Rene na yun, sila ng Mommy niya?" tanong ni Natalie, titig na titig sa akin.
"Sa ngayon hindi muna, dadahan-dahanin ko" panimula ko. "Ngayon na kilala ko na sila, hindi ko muna sasabihin na ako si Atina,..." tumingin ako sa kanilang pareho. "...gusto kung sila mismo ang makakarinig o makakaalam ng pangalan ko. Tignan natin kung anong magiging reaction nila lalo na yung Irene na yun" Hindi kumurap ang aking mata sa buong pananalita kong iyon, sobrang dinamdam ko talaga yung pangyayari.
Not for now take a revenge. But they will be surprised that what they called "UGLY" will return in real BEAUTY.
~To Be Continued~