"about.. what you said yesterday?" Medyo nahihiyang tanong ni Clyde.
Pagtapos kong sabihin sa kaniya 'yong nararamdaman ko kahapon, hindi ko alam kung bakit gano'n nalang ang naging reaksyon niya.
Hindi niya ako kinayang kausapin buong araw na 'yon. Pero kitang kita ko sa mukha niya ang saya na may halong pagtataka.
Natatawa na nga lang ako tuwing nakikita kong nangingiti ang namumula niyang mukha.
"What?" I asked plainly. Pinipigilan kong ipakita sa kaniya na natatawa ako sa bawat reaksyon na bininigay niya sa'kin.
Gumalaw ang adams apple niya bago nag angat ng tingin sa'kin. "I'm sorry if I didn't speak any word yesterday. I was just preoccupied about what you said. Can you... repeat it again, Daph?"
Ngumiti ako ng bahagya.
I shooked my head. "Gusto rin kita."
Pumikit siya, para bang dinadamdam 'yong mga salita na narinig niya.
Pero ilang sigundo lang ang lumipas, ngumiti siya habang kinakagat ang pang ibabang labi niya.
"Clyde!" Nagulat kong sabi ng bigla niya akong yakapin. "Anong ginagawa mo?" Tapik kong sabi sa kaniya pag tapos ay hindi ko na napigilan ang pag tawa.
Parang baliw naman 'tong isang 'to.
Nakahawak lang siya sa likod ng buhok ko, habang ang mukha niya ay nakapahinga sa leeg ko.
"Hoy hindi pa ako sanay sa gan'to. Na awkwardan ako!" Pag saway ko sa kaniya.
Siguro lalo akong ma aawkward kapag may ibang tao sa paligid namin. Baka kinain na ako ng hiya.
"I'm just happy, Dahne," mahinang sagot niya sa gilid ng mga tainga ko.
"Tsss."
Humarap siya sa'kin habang hawak ang mga kamay ko.
Kumunot ang noo ko dahil tinitigan niya lang ako.
"I don't know what's the meaning of your answer... So, I just want to ask if... What are we now?"
Tinaas ko ang kilay ko.
Hindi ko rin alam.
"Tayo na?" 'di ko siguradong sagot sa kaniya.
He chuckled. "I don't know if I'll happy in your answer. It looks like you didn't know that I court you."
Huh?
Nanligaw ba siya?
"Nag tanong ka ba?"
"No. I just assumed. Cause, when I first meet you, I promised that I will court you when I saw you again, but I didn't had a chance to said that you cause I think, no one can stop me from courting you."
Anong when I first meet you pinagsasabi nito?
"Excuse me. You first meet me when I was in a grocery store. I forgot my wallet and you paid my bills. Tanda ko pa nga 'yong presyo no'n, e. 1450 pesos!" Proud kong sabi sa kaniya.
'wag niyang sabihin sa'kin na no'ng makita niya pa lang ako sa grocery store nainlove na ka'gad siya.
Sobrang easy niya naman kung gano'n.
Instead of explaining to me what does he mean, he laughed so hard then kiss my hand.
Para paraan lang yata 'tong isang 'to.
"'wag ka ngang basta basta na halik sa kamay ko. Hindi porke tayo na, pagmamay ari mo na ako!"
Agad siyang sumeryoso dahil sa sinabi ko. Pero kita ko pa rin na medyo natatawa siya.
"I don't know what to feel, daph. I thought, all this time you remember our first meet. Well, kahit naman ako. Hindi rin kita ka'gad nakilala no'ng una kitang makita sa loob ng grocery store. Pero.. naalala naman kita agad no'ng nasa labas na tayo."
Huh?
Pinagsasabi nito?
Binitawan ko ang kamay niya na nakahawak sa kamay ko. "Tigilan mo'ko sa mga trip mo, Clyde Hendrix Dela Bueno."
Dumiretso ako sa couch at agad na binuksan 'yong tv.
Kinuha ko rin si Bella at Rocky para ilapag sa hita ko.
"Happy birthday to you! Greet him Lucy!" Parang tangang kanta niya sa harap ko.
Noong una ay hindi ko maintindihan kung anong ginagawa niya.
Pero no'ng marinig ko ang pangalan ni Lucy... Agad na kumunot ang noo ko.
Si Lucy 'yong kauna unahan kong pusa.
Hindi ko naam alam kung nakuwento ko na 'yon sa kaniya pero...
"Lucy? Sino si Lucy?" Pagmamaang maangan kong tanong. "Para kang ewan."
Baka naman ibang Lucy ang tinatanong niya.
"Wait.. hindi ba Lucy 'yon?" Nagtataka niyang tanong. "What's the name of the cat that's with you that time, then?"
Ano raw?
"What?"
"What's the name of the cat that's with you when you are singing Happy birthday to me in the park when we're little?"
We're little?
Park?
Nanlaki ang mga mata ko.
Shit.
Siya ba 'yon?
"You're... Cheesecake!" Malakas kong sigaw.
When I was a little, I used to be at the park with Lucy. Nag aaway kasi sila Daddy't Mommy noong mga panahon na 'yon. Ayaw kong marinig 'yong mga sigawan. Sumasakit 'yong ulo ko at pakiramdam ko hindi ko kakayanin na makita silang gano'n.
Ilang beses naman akong pumagitna sa kanila para matigil na sila, pero walang nagawa ang mga 'yon.
Kaya naman, isang araw, tinggap ko na, na hindi magtatagal maghihiwalay din ang mga magulang ko.
Everytime that I am in the park with Lucy, I forgot what's happening inside our house. Even if it is just a short period of time, I think it helped me to accept everything.
Clyde pouted as he stare at my shock reaction. "Stop calling me that name. You're calling me Mr. 4950, and now you are reminiscing what you used to call me when we're young."
I laughed a little.
Parang kahapon lang 'yong mga pangyayari na 'yon. Nakita ko siya sa bench habang umiiyak. Nilapitan ko siya para tanungin kung anong problema niya.
"What's wrong?" Malambot kong tanong.
Kakarating lang namin ni Lucy sa park pero ang boses kaagad niya ang narinig ko.
"Who are you?" Medyo masungit niyang tanong habang umiiyak pa rin.
Ang sungit naman niya.
Gusto ko lang maman alamin kung bakit siya naiyak.
Baka makatulong ako o 'di kaya si Lucy.
"Magaling magpatigil ng iyak si Lucy," maligaya kong sambit sa kaniya kahit na sinusungitan niya ako.
"Who's Lucy?" Kuryoso niyang tanong.
Kinusot niya ang mga mata niya para ibigay ang atensyon niya sa amin ni Lucy na naupo na rin sa tabi niya.
"This is Lucy," pagpapakilala ko sa pusa na hawak ko. "And I'm Daphne."
Binitawan ko si Lucy sa upuan. Agad naman 'yong lumapit sa batang umiiyak at dahan dahang ikiniskis ang tuktok ng ulo niya sa mga binti nito. Hindi rin nagtagal, kumalong na 'to sa bata at nahiga.
Tawa ng tawa ang bata dahil sa mga ginawa ni Lucy.
Gano'n talaga ang ginagawa ni Lucy kapag nakakakita siya ng mga tao. Sobrang gusto niyang nilalambing at hinihimas himas siya.
"'di ba? Sabi ko sa'yo magaling magpasaya si Lucy," mayabang kong sabi sa kaniya.
Ngumiti naman siya sa'kin at tumango. "Sayang lang at hindi ako sigurado kung papayagan ba ako nila mommy't daddy na mag-alaga ng pusa."
Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. "Oy, hindi ko binibigay sa'yo si Lucy. Pinabayaan ko lang siya na kumalong sa'yo dahil gusto ko na mapasaya ka."
Baka isipin niya ipinapamigay ko na si Lucy.
"Oo alam ko.. gusto ko lang din sana na magkaro'n ng gan'to. Kaso, ang sabi nila mommy't daddy sa'kin, bawal daw ako sa gan'to dahil bawal daw," nakasimangot niyang sabi. "Hindi ko nga alam kung bakit, e."
"Baka para lang din 'yon sa'yo. Sumunod ka nalang sa mga magulang mo," pangangaral na sabi ko sa kaniya.
Kahit hindi maayos sila mommy't daddy, nararamdaman ko pa rin naman ang pagmamahal nila. Ginagawa nila ang lahat para mabuhay ako. Nagtratrabaho sila at kumakayod para mabigay kung ano 'yong mga gusto ko.
"They always busy at their works. Look, It's my birthday but they didn't even try to give me time to celebrate it."
Napasinghal ako dahil sa sinabi niya.
Nakakalungkot naman talaga. Pero.. hindi ko rin naman alam kung ano ang dahilan ng mga magulang niya kaya hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa kaniya.
Buti nalang at naalala kong may dala akong cheese cake sa loob ng back pack ko. Nakalagay din do'n 'yong mga pagkain at laruan na ginagamit namin ni Lucy kapag nandito kami sa park.
Nilabas ko ang cheese cake. Wala nga lang candle pero sa tingin ko'y okey naman na 'yon.
Agad na gumalaw si Lucy dahil sa pagkagulat no'ng bata.
Pumunta si Lucy sa tabi ko at sa'kin naman kiniskis ang tuktok ng ulo niya.
"Happy birthday to you, Happy birthday to you, Happy birthday happy birthday, Happy birthday to you!" Pag kanta ko sa harap niya.
Nakangiti lang siya sa akin. Nakikita ko na masaya siya kahit cheese cake lang 'tong meron ako.
Maliit lang din 'to. Hindi naman kasi alam na mangyayari 'to.
Kung alam ko lang, sana nagpaturo ako sa kusinera namin sa bahay kung paano gumawa ng mas malaking cake.
"Happy birthday to you! Greet him Lucy!" Kinarga ko si lucy para itapat sa bata. "Hindi lang 'to nagsasalita pero binati ka na niya, hehe."
Natawa ang bata sa sinabi ko. "Thank you, daphne. Thank you for making my birthday a happy birthday, and also to you Lucy," aniya bago kunin si lucy sa bisig ko.
Niyakap niya ang pusa. Nagustuhan naman ni Lucy 'yon.
"Blow!" Sabi ko sa kaniya. "I didn't know that I will meet you today. I'm not prepared, but blow still."
Ngumiti siya at kunwari rin namang inihipan ang cheese cake sa harap namin.
"Yeheyyy!" Sabay naming sabi habang tumatalon talon sa gitna ng park.
Kahit kailan, hindi ko inisip na makikita ko siya muli.
Bakit hindi niya kaagad sinabi sa'kin 'yon kaagad no'ng una kaming magkita.
Ang daya naman. Ako lang pala ang walang alam sa aming dalawa.
"Why you didn't tell me?" Mabilis kong sabi.
"I thought you know it, gusto ko sanang itanong sa'yo pero hindi ko alam kung kailan 'yong tamang panahon."
Kailangan ba ng tamang panahon para sabihin 'yon?
"Pero... Masaya ako na nakilala kita," bigla kong pagseseryoso.
Totoo 'yon.
Hindi ko alam na magkikita kaming muli kaya naman ang saya ko na nangyari 'to.
Tapos boyfriend ko pa siya.
Natawa ako sa isipang 'yon.
"Don't laugh. You are making me think that you are only happy that you see me again cause you will tease me for being cry baby," he said complaining.
"Isa na rin 'yan," pa biro kong sabi.
I grinned I saw his pouted face.
"But... Wait," I paused. Mayro'n akong naalala. "'di ba allergy ka sa balahibo.. so—" hindi ko na natapos 'yong sasabihin ko.
"Yah. I got a lot of rashes after that day. Mom rushed me into the hospital while giving me preachment," natatawa niyang sabi. "But, I never regret meeting you and..."
Napahinto siya. Oo nga pala at nagmaangmaangan ako kanina na wala akong kilalang Lucy.
Akala niya siguro mali siya ng pagkakalala.
"Lucy," pag dugtong ko sa kaniya.
He groaned. "Told you."
Tinawanan ko siya bago tumayo papunta sa lamesa. "Halika na kumain na tayo," sabi ko habang inaayos ang mga pinggan.
Naramdaman ko ang paglapit niya. Medyo nagulat ako ro'n kaya napatalon ako ng bahagya.
"Why are you jumping from shock? It looks like you are note used to be around me, or... Don't tell me, you are intimidated because of me?" Mayabang niyang tanong.
"Grabe! Ang hangin banda dito," sabi ko bago hampasin ang dibdib niya.
Hinawakan niya ang dibdib niya bago magkunwari na masakit 'yong mga 'yon.
I rolled my eyes. Nagiging isip bata na 'tong isang 'to porke kami na.
Parang timang.
"You're really good at making me impressed," bigla niyang sabi habang kumakain kaming dalawa.
Binigyan ko lang siya ng tingin pero hindi ko na sinagot pa.
"Thank you for always making me full, daph. Not just through the food you cook but also through your love and care," seryoso niyang sabi.
Muntik ko nang maibuga 'yong kinakain ko.
Nilutuan ko lang naman siya ng tinola dahil gusto ko na makatikim naman siya ng ibang putahi. Puro nalang kasi adobo ang bukambibig niya.
Bakit 'to nagkakanito.
"Ang korni mo!" Natatawa kong sabi.
"What?" Taka naman niyang tanong habang nakangiti ng malaki. "I'm just thankful. I think this tinola is my second favorite, but tomorrow please cook adobo, please..." Pagmamakaawa niyang sabi na parang bata.
Hyss.. kala ko naman nakamove on na siya sa adobo.