Nagising ako dahil sa mabigat na bagay na nakadagan sa may tiyan ko. Nangmakapa ko ito ay isang malambot na balahibo.
"Pommy..."
I said it in a morning voice while caressing his thick and smooth fur.
Pommy is my dog since I was just in college. Pommy is pomeranian dog. A white pomeranian dog. I name him Pommy because it's related to pomeranian. I know it's stupid name, but I can't think any good name.
Pommy is my grandfather gift to me, my grandfather passed away last year. And that time I was so devastated, siya lang yung ka-iisang tao na malalabasan ko nang problema but he chose to leave me. He chose to leave me in this cruel world.
I still have my parents. Both parents pero...masyado silang malayo. Masyado silang busy sa mga negosyo nila na hindi nila alam na may anak pa pala silang naiwan. Araw araw kung kinukumbinsi ang sarili ko na they just want the best for me. Pero kasi... habang ginagawa nila ang makakabuti sakin ay do'n naman ako nawawala sa kanila. Nawawala yung loob ko sa kanila.
They don't need to overworked their self to give me a good life. I'm a big girl now. I can handle myself. I can make money on my own. All I need is their present, so I can still feel that I'm not all alone. That I still have them.
Kinuha ko si Pommy sa may tiyan at nilagay ko muna sa gilid ng kama. Nag unat muna ako bago bumangon. I even kiss him before going to the bathroom. I went to the bathroom to clean up myself and do my morning routine. As usual. Bago ako bumaba papuntang kusina, tinignan ko muna kung anong schedule ko for today.
For today's schedule. May meeting ako mamayang alas nuwebe para sa bagong endorsement ko. And then after that may photoshoot ako sa isa sa mga brand nang damit. The brand name is ASEC.
Pagkatpos maligo ay bumaba ako papuntang kusina. Dala dala ko si Pommy habang pababa sa hagdan. I'm planning not to eat breakfast for today and just drink a coffee. I'm not in the mood to cook and eat a breakfast.
After preparing a coffee for myself, I sit in the high stool chair while thinking something. Nakatulala lang ako at iniisip ang ibat ibang bagay. Nabalik ako sa realidad nang tumunog ang aking telepono. I answer it immediately. Ni hindi ko na tinignan ko sino ang tumawag.
"Kirlstine speaking,"
"Yeah... Good morning," napatigil ako nang marinig ang morning voice ng lalaking kausap ko.
"Morning, why calling me in early in the morning? Hangover? " tinaas ko pa ang kilay ko na para bang makikita nang taong kausap ko.
Siguro may hangover to ngayon. Naiimagine ko tuloy na nakahawak siya sa ulo niya dahil parang mabibiyak sa sakit.
"I have something to tell you. The other one is bad news and the other one is good news," sabi nang kabilang linya at narinig ko pa ang hikab niya.
I can feel his bad breath in the phone.
"I'm not gonna be mad at you because it's not new to me that your having an issue....again. Again and again. " hindi muna ako nagsalita at pinatapos muna siya.
Oh, this is why yesterday I'm having a bad feeling.
"Care to tell to me what's the bad news is and good news," I even sigh after saying it. Ang bigat nang pakiramdam ko.
Ang ganda sana nang umaga pero nasira din kaagad dahil sa balita na sinasabi ni Alex.
"Anong gusto mong unahin ko? Good or bad?" narinig ko ang tunog ng gripo sa kabilang linya. O baka nag ccr siya.
"Uhm.. It's up to you kung anong uunahin mo," I started to bite my nail because nervousness. "Okay.. Bad news first."
"Astig nang fighting spirit mo ha, bad news talaga inuna." tumawa pa siya na parang walang nangyari habang ako ay kinakabahan na kung anong klaseng issue naman ang nasangkotan ko.
"The bad news is...Go check the Internet." pabitin na sabi ni Alex.
Kaagad kung kinuha ang laptop ko sa kwarto at kaagad na bumalik sa kusina. I put my phone on speaker para marinig ko ang mga sinasabi niya. I immediately open my loptop. Nang makita ko, Para akong pinagbagsakan nang langit at lupa sa nakita.
'Is Clifford Nile Encarnacion, the richest business man and Kirlstine Suzzett Necossia a famous model are dating?'
'The two of them is sees kissing in front of Ms. Necossia's condo.'
'Nakita din na hinatid ni Mr. Encarnacion si Ms. Necossia sa condo unit gamit ang sasakyan ni Mr. Encarnacion.'
Natulala ako sa nakita. Meron pang picture na nakalagay. The first one ay yung sa parking lot, and the second is sa labas nang building nang condo ko, nung papasok palang kami at ang pangatlo ay yung naghalikan kami sa harap nang condo ko.
"Did you see it already?" Sabi sa kabilang linya. Nawala tuloy sa isip ko na may katawag pa pala ako. ''That's the bad news baby. " tumawa pa siya sa huli niyang sinabi.
What's funny? I want to cry. I want to let this anger came out. I want to punch someone. Lalo na ang naglabas nang balitang ito.
Hindi na ako magtataka kung madaling nakalat ang issue. Kapag involve si Clifford sa issue maraming tao talaga ang magiging interesado lalo na ang mga babae.
"Huwag kang mag alala may good news pa naman. I know your crying so stop that." Alex is trying to comfort me.
I'm so tired of this kind of people.
"The good news is, si Mr. Encarnacion ang ka-issue mo kaya alam kung may solusyon diyan. Kaya niyang pa tahimikin ang issue na 'yan. So don't worry okay?" hindi ko alam tatawa ba ako o hindi.
Tangina to. Tumango nalang ako na para bang makikita niya.
"Can you please cleared my schedule for today? I want to calm myself first."
"Sure, just call me if you need anything."
Tatapusin ko na sana ang tawag nang may pahabol pa siyang sabihin.
"Oh by the way, hindi ko sana malalaman ang issue kung hindi lang tumawag si Ali tungkol don'." I said thank you before ending the call.
Nakatulala lang ako pagkatapos nang tawag. Why they always targeting me. I'm so tired of it.
Bumalik ako sa aking kwarto para magbihis. Kailangan kung pumunta sa isang lugar na labasan ko nang lungkot at galit. Simula nong nawala ang grandfather ko, yung lugar na yon' na ang labasan na nang hinanakit ko sa mundo. Ayaw ko din naman makasakit nang tao kaya mas better ang place na yon' nang labasan nang problema.
Nagsuot ako nang isang high waisted blue na fitted jeans na may cut sa may left side nang tuhod ko. Sa upper ko ay isang itim na fitted sleeveless. And a pair of white shoes. Nagsuot na din ako nang itim na leather jacket, a black cap and a mask.
I need a privacy for meantime.
Pagkatapos magbihis ay agad na lumabas ako sa aking unit at bumaba papunta sa parking lot. May plano akong lumipat sa subdivision. Feel ko kasi ay masyadong maliit ang condo ko para sa akin. Pero pag iisipan ko muna kasi masyadong akong maabala lalo nat' masyadong hectic ang schedule ko these days.
Habang na sa byahe papunta sa destination ay nagpatugtug lang ako nang iba't ibang kanta para naman kahit papano hindi gaanong boring ang byahe ko.
On the way to my destination I passed many large and different kinds of trees. The diffirent kind of beautiful flowers are everywhere. The morning sunlight that gives life and light of the surroundings. The cows and horses who's peacefully eating. A pig who's just roaming around and having their freedom. I pass a large acres of land that the surroundings are full of green. A place away from toxic people. A quiet place to live. A quiet place to think.
Kaagad akong pumasok nang makarating sa Lugar.
"Your here, so you have a problem?" hindi ako sumagot at tinignan lang siya nang blangkong ekspresyon.
"Okay, silence means yes." sabi niya at ginaya ako papasok.
"I heard about the news so I think pumunta ka dito kasi dahil don?"
Nandito ako sa firing range nang pinsan ko. This is not really her firing range, but her husband firing range.
Athena Jewel Mier. Her mother and my mother are twins kaya siguro maraming taong nagsasabi na may pagkapareho kami sa ibang features namin. She was once a model but already retired. She's one year older than me. Nagsimula siyang pumasok sa pagmomodelo sa edad na 17, while me is 19. Ngayon ay 25 na siya at may nag iisang cute na anak. She got pregnant in the middle of modeling.
Ang Lugar na ito ay malayo sa matataas at malalaking building. Malayo sa syudad. Malayo sa mga kabahayan kaya hindi maririnig ang mga pagputok na nagaganap. Kaya malayo sa disgrasya. Ang makikita mo lang sa kapaligiran ay puro berde. Puno at mga halaman.
This is my comfort. Letting my anger out using a gun. This is the way that am comforting myself.
"Try this gold glock 19."
Binigyan niya ako nang ear protection at kaagad ko naman itong sinuot. I positioned myself first bago simulang tirahin ang parang hugis tao na nakatayo sa malayo.
I gripped the pistol tightly at tumira nang sunod sunod. I poured out all the anger and resentment I felt.
"Wow! Bullseye. Grabeng samang loob na ramdaman mo ha. Pasan mo ata problema nang mundo brat." natatawang sabi niya habang nakatutok doon sa malayo. I just smirk.
They just love to bring me down.
Nakailang round pa ako bago tumigil. Gumamit pa ako nang ibat ibang uri nang guns. I think okay nayong ilang oras na nakatayo dito at nakatutok yung baril sa kunwaring taong nakatayo sa malayo.
"Uuwi ka na?" tanong niya habang nililigpit yung mga baril na ginamit ko.
Napansin ko na masyadong mahigpit ang paligid. May dalawang lalaki na malalaki ang katawan. Para silang mga bouncer sa bar. May dala silang dalawang malalaking doberman dog.
"Oo gusto kung magpahinga. Masyado akong na stress sa nalaman." sabi ko at tipid lang na ngumiti.
"Wala ka bang schedule na photoshoot ngayon? or anything? "
"Meron but I cancelled them all. I'm not ready to show up in public yet."
"Oo nga naman. Malaking issue talaga 'yang nasangkotan mo. Isang bilyonaryo yon' at maraming nangangarap sa lalaking yon, at isa na ako," tinaasan ko siya nang kilay dahil sa huli niyang sinabi.
"Di joke lang. Mahal ko asawa ko cous." kumakamot pa siya sa ulo niya habang sinasabi ang kataga.
"Ah.. Kagaya nung issue sayo noon," sabi ko at pinagkrus ang mga braso.
"Ano ka ba insan! Matagal na 'yon , huwag na nating balikan. Past is past okay?" hinampas pa niya ako sa braso.
Pagkatapos nang paguusap namin ay agad na pumunta ako kung saan naka park yung sasakyan ko. Nagtagal muna ako nang ilang oras do'n bago umalis. Hindi na niya ako nahatid hangang sa parking lot dahil tumawag yung asawa niya. Hinahanap na daw siya nang anak niya. Na miss ko tuloy yung batang 'yon. I should visit the kid kung may vacant time ako.
Pagpasok ko sa sasakyan ay kaagad kung pinaandar ito. Aalis na sana ako nang biglang tumunog ang aking telepono.
"Hello, who's this?" sabi ko sa boring na tono nang pananalita. Wala namang ikakaligaya ang araw ko ngayon.
"Love...I'm sorry. I didn't know that they are following us. I will not let them ruin your.. precious name. I'm- I'm gonna clean this mess, okay? Don't worry."