Eveeet aşık olanlar, aşka hevesi olmayanlar, aşka aşık olanlar, aşka inanıyorum da bana uğramıyor diyenler için yazdığım bir bölüm oldu. Hepinize sanal sarılma gönderiyorum. Söz verdiğim gibi şampiyonluğumuz sonrasında bölüm paylaştığım için ayrıca keyifliyim :) Bol bol yorum yaparsanız, belki haftaya da bölüm paylaşırım... (Sağım solum belli olmuyor)
Bölüm Şarkısı: Birkan Nasuhoğlu - Hani Dersin Ya Tamam (Gece ikiyi geçtiği sıralarda sabaha kadar üst üste dinlediğim şarkılardan)
(Spotify'da Sarı Deva adlı çalma listesinde tüm şarkılar mevcut) + Kendime ait birkaç listeyi daha paylaştım
Bölümün sonuna birkaç soru bıraktım. Cevaplarsanız sevinirim 🤍
Keyifli okumalar... (Yorumlarınız ile yanımda olduğunuzu belli edersiniz 🖤)
Gecenin kalanını bal böceğim ile geçirdim, demeyi çok isterdim ama halı sahadan ayrılacağımız sırada arayan Gonca yüzünden Oğuz ile geçireceğim gecenin hayali de sonralara kalmıştı. Savaş ile yemek yediğini, Oğuz ile yanlarına gelmemiz gerektiğini ve kesinlikle bahane kabul etmediğini söylediğinde onu aklımda farklı şekillerde öldürmüştüm.
"Gelmek üzereyiz Gonca."
Telefonun ucundan kıkırdadığını işittiğimde, otomatik olarak kaşlarım da çatılmıştı. Sinsiliği, güzelliğini ikiye katlayan kuzenim bir şeyleri böldüğünün farkında olmalıydı. Farkında olmadığı şey ise gün olurdu, devran da dönerdi.
"Bekliyorum canıııım!"
Uzata uzata konuştuğu için yüzümü buruşturmaya başladığımda telefonu kapatmıştı.
"Asma suratını."
Sol eliyle direksiyonu tutmaya devam ederken, sağ elini de yanağımla buluşturmuştu. Yanağımı avucunun yumuşak tarafına yaslamıştım. Gonca'nın yanına gidiyor olmamız dışında her şey olması gerektiği gibiydi. Hayatımın en mutlu anını yaşamış mıydım? Bu sorunun cevabını bilmiyordum ama Oğuz ile paylaştığım anların çoğunda, hayatım boyunca hissedemediğim türden bir mutluluğa eriştiğimi düşünüyordum.
Bir anlığına gözlerimi kapattığımda, zihnimdeki Nehir topluluğu da benimle aynı huzuru paylaşıyordu. Zihnimde tek bir kelime yankılanıyordu. 'Tamam!'
Hayatının anlamı yanında, bugün mutlusun Nehir. Bu mutluluğu her zaman hatırla, unutma! Bir gün kararsız kalırsan, duyguların alabora olmaya yakın sularda dolaşırsa bu anı hatırla. En mutlu anın mıydı? Belki. Bu belki öylesine bir belki değil, unutma.
Gözlerimi araladığımda, bakışlarımı şu sıralar en sevdiğim manzaram olan bal böceğimin yüzüne çevirmiştim. Halı saha sonrasında duş aldığımız için saçları hafif nemliydi. Ben onun gibi ıslak saçla duramaya tahammül edemediğimden, Gökçe'nin arabasında taşıdığı ve bunun nedenini anlamadığım hâlde işime geldiği için sorgulamadığım kurutma makinesi ile saçlarımı kurulamıştım. Oğuz'un ıslak bırakmayı tercih ettiği saçlarından dolayı camları açmamasını istediğimde yüzüne yayılan gülümsemeyi aklıma getirdiğimde, ben de gülümsemiştim. Islak saçlarıyla çok daha karizmatik olduğu gerçeği ile alevlenmeye başlamış olan vücudum yüzünden camları açmamak için kendimle savaşmam gerekiyordu.
Araba kullanırken yüzüne sert bir ifade yayılırdı. Bu ifade fazlasıyla tanıdıktı. Kendimde de görmeye alışık olduğum türdendi. Zarif vücut hatlarıma rağmen yabancılara karşı bakışlarım daima sert ve keskin olurdu. Hayatımın hiçbir döneminde yumuşak huylu bir kadın olamamıştım. Böyle bir kadın olmayı istediğim bir an olmuş muydu? Sanırım bunu da istememiştim.
"Hayatının en mutlu anını yaşamış olduğunu düşünüyor musun?"
Dilimden istemsizce dökülen kelimelerin kontrolü bende değildi. Meraklı tarafım bu sorunun cevabını duymak istiyordu.
Oğuz'un sert ifadesinin bir anlığına yumuşadığını gördüğümde ben de onunla birlikte tebessüm etmiştim. Yanağımda duran elini çekeceğini anladığımda avucuna hızlıca küçük bir öpücük kondurmuştum. Hareketimin ardından yolda tutmaya devam ettiği yüzüne yerleşen tebessümü de görmüştüm.
"Hayatımın en mutlu anının ne zaman olacağını biliyorum."
Yüzümdeki tebessüm silinmeye başladığında, aklımda çakmaya başlamış olan şimşeklerin yüzümde de yer edinmeye başladığını hissediyordum.
"Daha açık konuşabilir misin? Ne zamandan söz ediyorsun? Hayır yani gelecekten sipariş mi veriyorsun? O nasıl söz öyle?"
Sakin ol Nehir.
Yavaş konuş Nehir.
Sorunlarla baş etmek üzerine aldığın dersleri hatırla-
Derslere de, sakinliğe de! Ağız tadıyla öfkeleneceğim, bir rahat bırakın yahu!
"O an geldiğinde seninle de paylaşacağım."
Gizemini de!
"Sen insanı öldürürsün Oğuz!"
Arabayı park ettiğini anladığım sırada yüzünü de bana doğru çevirmişti.
"Ben seni yaşatırım Nehir. Öyle güzel yaşatırım ki, yaşadığımız her anın tadı damağında kalır. Aşk için yaşamalı, yaşanmalı Nehir."
Bu adama karşı içimde büyütmeye çalıştığım öfke de saman alevi gibiydi.
"Serseri!"
Yalancı bir öfke ile devam ettirmeye çalıştığım sert bakışlarım yatıştığında, yüzümdeki gülümseme ile arabadan inmiştim. Ve merhaba gerçek dünya...
Nehir Hanım evleneceğiniz üzerine çıkan dedikoduların doğru olduğunu söyleyebilir miyiz?
Çok yakışıyorsunuz, yakınlarınızdan ailelerin de onayı olduğunu öğrendik.
Oğuz Bey ilk defa aynı kadınla görülmeye devam ediyorsunuz, çapkınlık döneminin bittiğinin kanıtı olabilir mi?
Çapkınlık kelimesinden sonrasına kulaklarımı tıkadığım sırada mekana girmiştik.
"Nehir Hanım, Oğuz Bey hoş geldiniz. Beni takip edin."
Gonca'ya doğru yönlendirdiğini tahmin ettiğim görevliyi takip ederken Oğuz'un çapkınlığı üzerine düşünmeye de devam ediyordum. Benden öncesiyle ilgilenmediğim doğruydu ama benden öncesinin bu kadar kalabalık olması ile derdim olduğu gerçeğini reddedemiyordum.
"Hayır yani merakımdan soruyorum, onca kadın... Gerek var mıydı sahiden?"
Cevap vermesini beklemeden oturduğu masadan bize el salladığını gördüğüm kuzenime doğru ilerlemeye devam ettiğimde, yanında oturan adamın Savaş olduğunu anlamıştım.
"Soru sorduysan cevabını da beklemelisin."
Adımlarımı yavaşlatmak yerine direkt durduğumda gözlerimin Oğuz'un gözleriyle buluşması da uzun sürmemişti.
"Onca kadın yok Nehir. Birkaç magazincinin, alabileceği cevapların haber değeri taşıması için kurduğu cümleler yüzünden o güzel aklını bulandırma güzelim. Hakkımda merak ettiğin bir şey olduğunda, yalnızca bana soru sormayı dene."
Yanağıma hafif bir öpücük kondurduktan sonra kuzenimin oturduğu masaya doğru ilerlemeye devam etmişti. Ben ise bıraktığı yerde birkaç saniye etrafıma bakındıktan sonra peşinden gitmeyi akıl edebilmiştim.
Hayat sahiden de garipti. Güzelliğinden çok aklıyla övünen bir kadının karşısına, aklından şüphe etmesini sağlayacak insanlar çıkabiliyordu.
"Oğuz, favori eniştem olduğunu söylemiş miydim? Söylemediysem hemen eksiğimi gideriyorum. Kesinlikle favori eniştem sensin!"
Gonca, battıkça batıyorsun Gonca! Harika bir gecenin olmasını engelledin, şimdi de gelecekteki gecelerimize göz dikiyorsun! Sus be kadın!
Birkaç dakika önce Oğuz'a karşı öfkelenmeme neden olan konu dönüp dolaşıp beni bulmuştu. Oğuz gibi magazincilerin arkasına da sığınamazdım. Bu defa konuşan kişi bizzat kuzenimdi.
"Saçmalıyorsun Gonca. İlişki bile sayılmazdı."
Görevliye doğru elimi hareket ettirdiğimde gülümsemeye çalışıyordum.
"Haklısın canım, isimlerini ezberlemeye zaman kalmadan değişiyorlardı."
Gonca'nın umursamazca kurduğu cümlenin ağırlığı altında ezilmeye başlamıştım. Oğuz haklıydı, düşünmeden hareket etmeye başlamıştım. Kendi geçmişimi önüme alıp düşünmeden, Oğuz'un geçmişini yargılamaya çalışıyordum. Senin ne haddine Nehir Özbey!
"Bir Cosmopolitan- hatta dur iki olsun."
Oğuz'un keskin bakışları altında sipariş vermeye çalıştığım sırada verdiğim siparişin yeterli olmayacağını anladığım için bir ekleme daha yapmıştım.
"Devamını da hazır bulundurursanız sevinirim. Bittikçe yenileyebilirsiniz."
Görevli kadın bakışlarını Oğuz'a yönelttiğinde, gözlerini üzerimde tutmaya devam ederken başını iki yanına doğru hafifçe salladığında bir şey istemediğini ifade etmişti.
"Tanıştığıma memnun oldum Savaş, adını Gonca'nın ağzından sık sık duyduğum için seninle çok daha önceden tanışmışız gibi hissediyorum. Geçen hafta sahnedeki performansınızdan sonra da tebrik etmek istemiştim ama fırsat olmadı."
Sevgili kuzenim, Özbey kanını paylaştığımız gerçeğini hatırlatmak isterim.
Tehlike sirenlerini duyan Gonca'nın rahatlığı ortadan kaybolmaya başladığında, gözümün önüne gelen perçemlerimin ardından bal böceğimin yüzüne sevimli olduğunu düşündüğüm bakışlarımla bakmaya başlamıştım. Onun bakışlarıysa sonra konuşacağız Nehir der gibiydi. Bu bakışların bir benzerini küçükken ailecek katıldığımız davetlerde sıkıldığımda sergilediğim hareketlerin ardından annemin gözlerimi hedef alan bakışlarında görüyordum.
"Çok incesin Nehir, Gonca'dan sonra bir Özbey ile daha tanışacağım için heyecanlıyım."
Yalnızca bir cümle kurmuş olmasına rağmen hareketleri ve mimiklerinden anlaşılacağı üzere bu adamın enerjisi kesinlikle Gonca'yı aratmayacak cinstendi.
Gözleriyle tuvaleti işaret ettiğini gördüğüm kuzenimin çağrısını görmezden gelmeyi istemiş olsam da, Oğuz'un bakışlarından kurtulmak için Gonca'nın peşinden ilerlemeye başlamıştım.
"Sen akıllanmazsın Gonca! Oğuz'un yanında eski ilişkilerimden bahsetmek zorunda mıydın?"
Rujunu tazelemeye başladığını gördüğüm Gonca'ya doğru su fırlattığımda bir anlık dengesizliği yüzünden elindeki ruj yere düştüğünde dudaklarından kaçan haylaz küfürü engellememişti.
"Siktir. O ruj Sisley'di!"
Yere düşen rujunun arkasından neredeyse dolu olduğunu gördüğüm gözleriyle baktığı için sinirlerim hepten gerilmişti.
"Gonca!"
"Nehir! Az önce ilişki bile değildi diyordun, şimdi eski ilişkilerim falan filan diyorsun. Biraz rahat olur musun? Senin uslanmayan sinirlerin yüzünden zarara uğramaya devam ediyoruz. Hem Oğuz kendine güvenen bir adam. Senin önceki ilişkilerin ona koymaz, aksine belki ateşli bir gecenin fitilini ateşlemişimdir."
Pişkin pişkin gülmeye başladığında ben de bozulan sinirlerim yüzünden onunla birlikte kahkaha atmaya başlamıştım.
"Rezil ediyorsun beni kaçık kadın! Önceden hissetmiş gibi asla açmaman gereken bir konuyu açıyorsun, gerçekten ateşli bir şekilde geçebileceğine inandığım bir geceyi mahvetmeye devam ediyorsun, sonra da geçmiş karşıma yardımcı olduğunu söylüyorsun!"
Tımarhaneye çevirmeye başladığımız tuvalete daha fazla katlanamayacağımı anladığım için oyalanmadan masaya dönmüştüm. Yokluğumuzda iyi anlaşmaya başlamış olan Savaş ve Oğuz'a şaşkın gözlerle baktıktan sonra bal böceğimin sinirlerini bir nebze de olsa yatıştırdığını gördüğüm Savaş'a minnet dolu bakışlarımı göndermiştim.
Her zamanki gibi ilaç gibi gelen kokteylimin hazır bir şekilde beni beklediğini gördüğümde ise büyük bir yudum alıp eski rahatlığıma kavuşmuştum.
"Birkaç defa Ekin ile aynı sahnede çalmıştık. Şimdiye kadar karşılaşmamış olmamız ilginç."
Savaş'ın gülerek kurduğu cümleden sonra bal böceğim de gülümsemişti.
"Ekin beleşçiliği yüzünden sahne aldığı yerlerde sorun çıkarmaya bayılır. Bu huyu yüzünden onun performansını izlemek yerine, sonrasında çıkaracağı sorunla ilgilenmeyi alışkanlığımız hâline getirdik."
O bir He-man, Bat-man, Pac-man, Mad-man...
Hayallerime daldığım sırada önümdeki ikinci kadehi de yarılamıştım.
"Sen bir şeyler çalıyor musun Nehir?"
Önceki konuşmaları takip etmemiş olduğum için Savaş'ın sorduğu soruya cevap vermeden önce birkaç saniye düşünmüştüm.
"Annemin isteği doğrultusunda aldığım dersler sayesinde birkaç melodiyi çalabilecek kadar öğrendiğim enstrümanlar var ama kendimden emin bir şekilde çaldığımı söyleyebileceğim bir tanesi bile yok maalesef."
Hızlı içtiğim kadehlerin ardından alkol yavaş yavaş etkisini göstermeye başladığında vücuduma garip bir sıcaklık da yayılmaya başlamıştı.
"Nehir çok iyi çizer."
Evet, bu mütevazi olamayacağım bir durumdu. Küçüklüğümden beri yoğunlaştığım, annemin isteğiyle değil de kendi irademle seçtiğim hobilerimdendi. Karikatür olarak değerlendirilebilecek çizimlerle başlamış olsam da ilerleyen yıllarda portreler üzerine yoğunlaşmıştım.
Alkolün ve açık sözlü tarafımın ağır basmasının arkasına sığındığım bir anda Oğuz'un kulağına doğru yaklaşmıştım.
"Seni de çizdim. İspanya sonrasında... Öfkemle birleşti yüz hatların..."
Dilimdeki ekşi tat yüzünden cümlelerimi de tamamlayamıyordum.
"Görmek istiyorum."
İsteğim üzerine yenilenmiş olan kokteylimden büyük bir yudum daha aldığımda, bir kere daha düşünmek için kendime zaman tanımadan yüzümdeki haylaz gülümsemeyle karşımdaki çifte dönmüştüm.
"Tekrardan tanıştığıma memnun oldum Savaş. Kısa bir tanışma oldu ama daha sonra ayarladığımız bir yemekte uzun uzun sohbet etmeyi isterim. Seninle de sonra konuşacağız canım."
Gonca'ya uzaktan gönderdiğim öpücüğün ardından, Savaş'ın gülümseyerek baş selamı vermesiyle birlikte bal böceğimin eline uzanmıştım.
"Gidelim."
İsteğimin altındaki tekliften hoşlandığından emin olduğum bal böceğimin ikna olması da uzun sürmemişti.
***********
Evime ilk defa gelen Oğuz'un bakışları etrafta dolaşmaya başlamıştı. Her yeri hafızasına kaydetmek istiyormuş gibi inceliyordu. Elleri de durmuyordu. Dikkatini çeken eşyalara dokunuyordu. Şimdi evimin anlamı da farklılaşmıştı. Benim gibi evim de Oğuz ile tanışmıştı.
Genellikle beyaz tonlarını barındıran salonumda, bütün bir duvarı kaplayan büyük bir kitaplık bulunuyordu. Oğuz'un da ilgisini çekmiş olacak ki, ilk olarak oraya yönelmişti.
"Tahmin ettiğim gibi."
İlgisini kitaplarım üzerinde tutmaya devam ettiği sırada salonun başka bir köşesinde yer alan şaraplığımdan, Ali amcamın özel üretim en sevdiğim kırmızı şarabından alıp kadehlere doldurduğumda Oğuz'a doğru ilerlemeye başlamıştım.
"Urla'da üretildi. Kuru meyve ve tatlı baharat kokularını da hissedeceksin. Neredeyse dedemle yarışabilecek kadar iyi bir damak zevkine sahip olan Ali Özbey tarafından onaylı."
Eline kadehi uzatırken kısa bir bilgilendirme yaptığımda, hoşuna gitmiş gibiydi.
"Bu konuda size güveniyorum."
Kolunda tutmaya devam ettiği ceketini kıvrak bir hareketle aldığımda gülümsemiştim.
"Güvenmelisin."
Yanında haylaz bir kadına döndüğüm gerçeğini kabullenmiştim ve bundan hoşlanıyordum.
"Şimdi resmimi görmek istiyorum."
Aniden bakışlarını bana doğru çevirdiğinde geriye doğru bir adım atmam gerekmişti. Beyefendinin kalbimle alıp vermediği bir şeyler olmalıydı.
Cevap vermek yerine boydan boya cam olan ve Aşiyan'ın güzel boğaz manzarasını gözler önüne seren, benim de evimde en sevdiğim yer olduğu için çizimlerimi de burada yaptığım tarafa doğru ilerlemeye başlamıştım. Evimde misafir ağrılamayı tercih etmediğim için salonumu da dilediğim gibi kullanabiliyordum. Bu yüzden etrafa saçılmış olan boyalar ve masada bulunan yarım bıraktığım çizimlerin hesabını yalnızca kendime veriyordum.
Oğuz'un yüzünü resmettiğim tuval ise şövalede durmaya devam ediyordu. Tamamlanmasının üstünden haftalar geçmiş olmasına rağmen karşısında zaman geçirmekten hoşlandığım için onu şövalede bırakmayı tercih etmiştim.
Benimle birlikte ilerleyen bal böceğimin de çizimi görmesi uzun sürmemişti. Tepkilerini merak ettiğim için bütün ilgimi yüzüne verdiğimde, gördüğüm ilk tepki kaşlarının belli belirsiz havalanmış olmasıydı. Yanımdan geçip çizime yaklaştığında yüzündeki değişimleri gözlemlemeye devam ediyordum. Konuşmaya başlayacakmış gibi dudaklarını araladığında, konuşmak yerine dilini dudakları üzerinde gezdirmişti.
"Seni, aklımda kaldığın şekilde çizme isteğimi bastıramadım. Çok öfkeliydim. Bu öfkenin tamamı sana karşı da değildi. Hatta en çok kendime öfkeliydim. Yaptıklarımı aklım almıyordu ama seni o anki hislerimle çizmem gerekiyordu. Hayatıma sensiz devam etmeyi düşünüyor olsam da, gün geçtikçe aklımdan silinmeye başlayacak olan bir anı olarak kalmamalıydın. Somut bir şey ve bana ait olmalıydı."
Havalanan kaşları çatık bir hâl almaya başladığında, gözleri de kısılmıştı.
"Zihnimde İnci'nin siması belirdiği her seferinde koyu bir çizik attım saçlarına. Dudaklarını çizerken de öfkeliydim. Yine 'ait' kelimesi dönüp duruyordu aklımda. Benden öncesini önemsemediğimi söylerken dahi bu kadar düşünüyor olmamın nedeni de bu sanırım. Önemsemiyorum belki ama tahammül de edemiyorum."
Parmaklarını çizim üzerinde dolaştırmaya başladığında, ben de ona doğru bir adım daha atmıştım.
"Özür dilerim. Kendimi senin yerine koymadım. Bazen gözlerim yalnızca önünü görüyor, ardını düşünmüyor. Sendeki yabancı izleri silmeye o kadar takılmışım ki, kendimde bulunan izleri ayırt edemez olmuşum."
Oğuz'a iyice yaklaştığımda elimdeki kadehi yandaki masanın üstüne bırakıp, kollarımı arkasından doğru vücuduna sarmıştım.
"Ama artık umrumda bile değil. Çünkü biliyorum, o izlerin yerini kendi izlerimle doldurabilirim."
Yine beklemediğim bir anda bana doğru döndüğünde yakınlığımızdan rahatsız olmak yerine başımı göğsüne doğru yaslamıştım. Kalbindeki hareketliliği dinlediğim bu anda, şanslı bir kadın olduğumu düşünüyordum.
"Akıllı bir kadınsın."
Kedi mırıldanmasını anımsatacak şekilde sesler çıkardığımda Oğuz'un da güldüğünü işitmiştim.
"Aklına koyduğunu yaparsın, yapmalısın da..."
"Yaparım."
Kaç kadeh içtiğimin hesabını yapamazdım ama Oğuz'un güzel kokusunun tüm kadehlerden daha etkili olduğunu söyleyebilirdim. Bu Beyefendi benim başıma büyük işler açardı. Muhtemelen aklımı kaçırmama da sebep olurdu. Kalbimi alıp kendi kalbinin yakınlarında bir yerlere de koyardı, ben de ağzımı açıp tek bir kelime söyleyemezdim.
"Her gün aklına gireceğim. Ummadığın zamanlarda, belki bir toplantının ortasında zihninde yüzüm belirecek. Yanımda olmak isteyeceksin. Bunları biliyorum çünkü ben de senden farksız olacağım."
Başımı sıcak göğsünden ayırdığımda bir anlığına boşlukta savruluyormuşum gibi hissetmiş olsam da, dudaklarıma doğru yaklaşan dudaklarını gördüğümde gülümsemeye devam etmiştim.
"Kendimi senin bakış açından gördüm. Öfkesiyle etrafını yakıp kül edebilecek olan Nehir'i, kıskanç olduğunu kabullenmeye dahi tahammül edemeyen tarafını, kahkaha atmaya başladığında dünyayı umursamayan yanını, ne olursa olsun pençelerini çıkarmaktan kaçınmayacak olan kadını tanıdım. Senden uzak durmam, artık imkansız."
************
Hoşunuza giden bir bölüm olduğunu umuyorum. Gözlerim uykusuzluktan kızarmaya başlamış olsa da, söz verdim tutacağım diyerek bölümü saat 02:04'ü gösterirken tamamladım. İyi ki varsınız efenim, var olmaya devam ettiğiniz müddetçe ben de sizin için bölüm atmaya devam edeceğim 🖤 (Hatalı yerler olabilir. Yarın ayık kafayla kontrol edeceğim, söz.)
Bölümü okuduğunuz saati ve bölüm hakkındaki düşüncelerinizi burada benimle paylaşırsanız, çok mutlu olurum.
Bölüm sonu soruları:
Sizce Nehir, söylediği gibi Oğuz'un geçmişini düşünmeyi bir kenara bırakabilecek mi?
Oğuz, Nehir'e evlenme teklifi edecek mi? (İçimdeki magazin muhabiri uyandı, göz kırpıyor.)
Hikayede en sevdiğiniz karakter kim? (BUNU BAYA MERAK EDİYORUM)
Hikayede en sevmediğiniz karakter kim? (BUNU DA BAYA MERAK EDİYORUM)
Bir de iyi geceler diliyorum efenim... (Günaydın ve iyi günler)
Instagram: Eslemonall