Ndaluam perballe portes madhe qe te fuste ne park.
Ajo hezitoi per nje cast, ndoshta e friksuar nga ajo qe ndodhi heren e fundit aty, ndoshta nuk donte te perseritej me ajo qe ndodhi ose thjesht donte qe te perseritej por kishte frike dhe nuk donte ta pranonte.
Pavetedije ajo ndiente per mua, kete gje e kam kuptuar qe heren e pare kur syte tane u perplasen ne oborrin e universitetit, pastaj shikimet ne klase, buzeqeshjet dhe daljet ne mbremje. Perfekte per tu dashuruar, por ne ishim akoma shoke edhe pse u mundova ta ndryshoj kete gje ajo refuzoi.
Hapin e pare e bera une dhe ajo me ndoqi, ishte njesoj sikur i thashe "eja" dhe ajo me tha "po te besoj".
Parku ishte i qete dhe pa njerez. Mbizotronte nje qetesi shplodhese plot paqe.
Nuk u ulem ne stol, ishte e bere e zakonshme tashme te ulesim ne stol dhe te qendronim pa folur per minuta me radhe, ne fakt me te edhe po te rrije pa folur ishte bukur por ajo nate dukej e vecante, ishte e vecante.
U ulem prane bregut te liqenit vogel dhe po heshtnim si gjithmone. Hena pasqyrohej e qete ne uje dhe si per dreq duke ndricuar fytyren e saj.
Dukej mrekullisht e bukur, aq sa fillova ta shikoj dhe buzeqeshja pavetedije. Ajo ktheu koken dhe me shikoi, pash veten qe po buzeqeshja dhe u ndieva si idiot, ishte e veshtire te mos buzeqeshje para asaj bukurie, u magjepsa.
Nje shkrirje e henes me bukurine e saj krijonin nje ndiesi hyjnore.
- Cfare eshte ? - me pyet ajo dhe qeshi pak me cepin e buzes, tipike e te qeshures saj kur ndihej e perkedhelur.
- Je kaq e bukur, dukesh si nje vogelushe - i them dhe i vura doren ne faqe.
Serish po buzeqeshja si idiot por kete here nisa te dridhesha.
Ishte hera e pare qe dora me dridhej kur isha prane nje femre.
Ajo nuk tha asgje, buzeqeshi e turperuar, uli syte perdhe dhe filloi te prekte krahet.
- Ke ftohte ?
- Kam pak - ma kthen ajo,
nuk e pyeta me dhe hoqa xhiboksin ja hodha ne supe. Ngriti koken lart dhe po shikonte henen, ndersa une shikoja ate. E c'te shikoja henen kur prane kisha ate ?
Eshte absurde te adhurosh dicka qe e ke larg kur mund te adhurosh dike qe e ke ngjitur dhe per me teper eshte me e bukur.
- Te pelqen hena ? - me pyeti nderkohe koken e mbante lart.
- Po, shume - i pergjigjem duke shikuar fytyren e saj.
- Po ti nuk po e shikon henen.
- Po te shikoja ty, nuk eshte njesoj?
- Jo nuk eshte njesoj, ajo eshte teper e bukur sonte.
- Jo me shume se ty - i them dhe i magjepsur i ve doren ne faqe. Ajo u drodh e tera dhe me kapi tek kyci me doren e saj.
- Mos e bej - me thote dhe me shtrengoi fort.
- E kam te pamundur ti rezistoj.
- Eshte ga...
Vura buzet mbi buzet e saj dhe humba i teri ne nje univers ndienjash, ndjeva sesi mu pershtoll dicka ne bark, dicka qe dukej si e gjalle. Ishte puthja me e pafaj ne bote, puthje nga ato qe te bejne te humbasesh sensin e kohes, nga ato qe nuk te intereson me nese do vdesesh nese vazhdon ta shijosh edhe per pak sekonda qe duken si shekuj.
Ajo nuk rezistoi por mu leshua e gjitha duke me puthur.
Ngjeshi buzet e saj tek te miat dhe me puthte ngadale sikur nuk donte qe ky moment te mbaronte ndonjehere. Dukej si nje beteje e heshtur, kush do hiqte buzet i Pari dhe kush do guxonte ti hapte syte i pari. Ajo kishte frike dhe turp, per ta justifikuar turpin dhe friken, per te shmangur ate shikimin e turpshem pas puthjes beri ate qe beri heren tjeter, me dha nje shpulle aq te forte sa edhe kur e hoqi doren nga faqa e ndjeja faqen te me ziente.
- Maskara - me thote ajo e irrituar, hedh xhiboksin ne toke dhe largohet
- Nuk meson ndonjehere nga gabimet ti - bertet e acaruar nderkohe qe ikte dhe here pas here shfrynte nga inati.
As ajo shpulle e forte nuk me solli ne vete, asnje shpulle nuk mund ta largonte efektin e asaj puthje aq hyjnore.
- Nevila, prit - i them dhe kapa xhiboksin duke e ndjekur mbrapa.
- Me ler te qete, ti je nje idiot qe nuk di se c'eshte miqesia.
- Por ti ma ktheve puthjen.
- Ta ktheva ? - thote ajo dhe ndaloi.
- Uhh c'na the - vashdoi te thoshte dhe filloi prap te ecte.
- Po ma ktheve dhe te pelqeu.
- Mu zhduk nga syte mosmirnjohes.
Ndalova dhe me vinte per te qeshur me sjelljen e saj. Sa e cuditeshme ishte, edhe m'u hodh e gjitha ne krah edhe e mohonte...