Everything's changing (Dutch)

Hoofdstuk 8

"Zack?" "Ja prinses?" "Mag ik naar huis bellen?" Vroeg Ik zacht en oogcontact voorkomend. "Ja hoor waarom niet." Ik ben hier nu al twee dagen. Ik had helemaal geen tijd om naar huis te bellen, omdat Zack, Jimmy en Kayla mij een grondige rondleiding gaven door hun packhouse. Ik had allemaal mensen ontmoet. Zoals Kelly, met haar kan Ik het het best vinden. We hebben dezelfde interesses en eigenschappen. "Ik pak de telefoon wel even." Hij stond op en liep de kamer uit. Saphira?  Ja? Dit kwam wel vaker voor sinds die droom dat Aurora opeens tegen me ging praten. Waarom wil je naar huis? Je voelt je toch fijn bij je mate? Ja, maar het is toch wel fijn om naar huis te bellen dat ik niet meer terugkom. Maar Aurora? Ja kleine? Wanneer gaat die volgende fase in? Je weet wel, de volgende stap naar mijn wolvenmeisje. Heb geduld, die komt sneller dan je denkt. Maar hou Zachary dicht bij je, je hebt hem nodig. Oke. "Hier is de telefoon prinses." Er verschijnt opeens een telefoon naast mijn gezicht. Dankbaar pak Ik hem aan en toets het nummer van de huistelefoon In. "Hallo met Rose Holter, met wie spreek ik?" Hoor ik de formele stem van mijn moeder in de telefoon praten. "Mama..." Zei ik met een nu al verstikte stem. "Saphy? Saphy waar ben je?! Kom alsjeblieft naar huis schat.." "Mam, dat kan niet.. ik zit In Whitby en ik kom komende tijd niet meer naar huis...." Zei Ik met tranen in mijn ogen. Ik voelde Zack's arm om mijn schouder. "Maar Saphy, waarom niet. Wat Is er gebeurd? Hoe kom je daar?  Waren het weer die pesters?" Hoe kon ze het raden. "Ja mam, ik bel je later nog oké?" "Oké schat, zorg goed voor jezelf oké? Ik bel je school wel." "En mam?" "Ja?" "Ik houd van je." "Ik ook van jou." En toen was ze weg. Ik begroef mijn in Zack's borst en liet al mijn tranen lopen. ''Stil maar, prinses.'' troostte Zack me. ''Het komt allemaal goed.'' ''Nee het komt helemaal niet goed. Ik heb mijn moeder verlaten, ik heb mijn school achtergelaten. Ze denken waarschijnlijk dat ik een watje ben ofzo.'' snik ik. ''Helemaal niet, je bent het sterkste persoon die Ik ken." Zei hij met een warme glimlach en drukte een kus op m'n haren. Ik weet niet waarom Ik het deed, maar Ik draaide me om en zoende hem.