Κεφάλαιο 35

3K 99 53
                                    

Ήμουν στην κουζίνα. Ετοιμαζόμουν να μαγειρέψω κάτι, καθώς δεν είχαμε φτιάξει κάτι για μεσημεριανό. Το μόνο πρόβλημα με εμένα είναι ότι δεν ξέρω να μαγειρεύω. Δηλαδή ξέρω, αλλά μόνο τα βασικά. Δεν έχω πολύ μεγάλη λατρεία στην μαγειρική.

Άνοιξα το ψυγείο και όλα τα ντουλάπια που είχαμε τρόφιμα, για να δω τι μπορώ να φτιάξω. Τελικά κατέληξα στην πιο εύκολη λύση: Πατάτες με αυγά.

Ξεκίνησα να κόβω τις πατάτες και εκείνη την ώρα χτύπησε το κινητό μου. Κοίταξα την οθόνη μου και χαμογέλασα ασυναίσθητα, όταν είδα το ψευδώνυμο του. Έπιασα το κινητό στα χέρια μου και το σήκωσα.

"Γεια αγάπη μου". Απάντησα χαμογελαστή.

"Γεια μωρό μου, τι κάνεις;". Με ρώτησε από την άλλη γραμμή ο Χριστόφορος.

Η καρδιά μου ένιωσα να γεμίζει με θαλπωρή από τον τρόπο που ακούγεται η χροιά του κάθε φορά, που μου δίνει ένα υποκοριστικό. Θα μπορούσα να τον ακούω για πάντα να με λέει έτσι.

"Τι εννοείς τι κάνω; Πριν λίγες ώρες με είδες στο σχολείο". Γέλασα.

Ακούμπησα το κινητό μου στον ώμο μου και έγειρα το κεφάλι μου στο πλάι για να το κρατήσω σταθερό και συνέχισα να καθαρίζω πατάτες.

"Ακριβώς. Έχει περάσει πολύ ώρα". Μου είπε με λυπημένη φωνή κάνοντας με να χαμογελάσω ακόμα πιο πολύ.

"Σου έλειψα εε;". Του είπα σαρκαστικά.

"Θα μπορούσες να το πεις κι έτσι". Μπορούσα να διακρίνω το πονηρό χαμόγελο του από την άλλη γραμμή,  από τον τρόπο που μιλούσε.

"Θες να έρθεις από εδώ; Μαγειρεύω". Πρότεινα.

"Τέλεια. Θα σου δείξω και τις ικανότητες μου στο μαγείρεμα". Στριφογύρισα τα μάτια μου, στο άκουσμα των λέξεων του. "Τι μαγειρεύεις;"

"Πατάτες με αυγά". Του απάντησα και έμεινε λίγη ώρα σιωπηλός. "Γιατί δεν μιλάς; Αφού μόνο αυτό ξέρω να φτιάχνω". Παραπονέθηκα.

"Σε λίγα λεπτά θα είμαι εκεί". Τα χαχανητά του, από την άλλη γραμμή με έκαναν και εμένα να γελάσω.

Κλείσαμε το τηλέφωνο και συνέχισα να ψιλοκόβω τις πατάτες. Μόλις τελείωσα τις έβαλα στο τηγάνι για να τηγανιστούν και το ίδιο έκανα και με τα αυγά. Τότε το κουδούνι χτύπησε και άφησα λίγο το φαγητό, για να πάω στην πόρτα.

Την άνοιξα και μπήκε μέσα ο Χριστόφορος. Με κοίταξε για λίγη ώρα και παρατήρησα τις άκρες των χειλιών του να σηκώνονται αμυδρά προς τα πάνω.

I'm sorryOù les histoires vivent. Découvrez maintenant