One Step Beyond Madness (girlxgirl)

Chapter 1

Inlove... Inlove talaga ako?? ito na ba talaga ang sinasabi nilang dugdug dugtug dugdugdug beat ni heart?

Paulit ulit sa isip ko ang mukha nung babae. Nahimasmasn lang ako sa malalim na pag iisip ng isang tunog.

...

kring!

kring!

kring!

May tumatawag sa cellphone ko. patay! Shocks! si Marion!

"hello?" tarantang sagot ko, naku HB na naman to!

"asan ka naba? dianne! anung oras na!" sabi na e!

"ha! boss! papunta na ako!"

Call Ended.

...

Pinatay ko na agad agad ang phone ko baka masermonan pa.

8:30PM on my wrist watch. Hindi ko namalayan ang oras. Patakbo na akong nagtungo sa trabaho ko.

Aiissh! sa lalim ng pag iisip ko nakalimutan ko tuloy na may pasok ako. patay na naman ako nito!

Halos liparin ko na papuntang trabaho hanggang sa hingal na akong makarating. Walking distance lang sana kaso late talaga ako e. kaya yun takbong pang-marathon ako.

After 10000000 years.

"hay naku dianne! your late again! san ka ba nagsususuot ha!?" sigawan ba naman ako!

"boss! may dinaanan kasi akong project alam mo na peace!" kala mo ha, ma echoz nga.

"excuses! fine sige pumasok kana! ang dami ng tao sa loob!"

Natataranta na akong pumasok ngunit pagpasok ko napangiti ako kasi nakita ko c tatay arthur. Tatay arthur is my boss's father, hindi ko sila kamag anak nakikitatay lang ako dahil sa mahabang istorya!

flashback

Naglalakad ako. paparoot paparito.. wala akong ideya sa pupuntahan ko ng may lumapit sa akin. apat na taon narin ang nakalipas.

"Iha okay ka lang ba? nawawala ka yata " si tatay

"ho!" nagulat ako.

"sabi ko kung nawawala ka ba"

"ha.eh oho.eh.,"

"halika sa loob kawawa ka naman"

Sinubukan kung tumanggi pero wala akong magawa kundi sumunod dahil mapilit ang matanda. Sinamahan niya din ako sa paghahanap pero wala talaga.

Matiyaga niya akong sinamahan sa address ng nanay ko pero wala na pala siya dun, sabi ng nakatira sa bahay matagal na daw siyang wala doon tinanong ko kung saan na nakatira ngunit hindi din alam. Iniwan kasi ako noon sa probinsya kasama ang tatay ko sa kadahilanang hindi ko alam, noong mamatay ang tatay ko naglakas loob akong hanapin siya ngunit hindi ako pinagbigyan ng pagkakataon.

Nagpaalam ako sa matanda at hinayaan na rin ako. Pagod at gutom ang nararamdaman ko ngayon, nahihilo narin akong napaupo dito sa bench.

Iyak ako ang iyak ni hindi ko alam ang gagawin ko para bang yung feeling na sa sobrang sakit para akong pinagbagsakan ng langit at lupa. Gusto kong mahanap ang mama ko, gusto ko siyang makita.

Tahimik kong humihikbi ng makarinig ako ng mga tumutugtog at nabuhayan ako ng pag asa. sana, sana, tama tong gagawin ko.

"dad! I think I found our singer" "nah! I like her tone magaling po siya promise! ----- okay dad bye!"

Naririnig ko ang kausap nitong babae na kaharap ko ngayon, my so called pag asa didn't went well, paano pang rock n roll pala ang hinahanap ng bar na yun e pang acoustic lang ako, napahiya tuloy. Nagtatakbo akong lumabas at nanghihinang sumandal sa puso pero may humabol pala sa akin and gusto daw niya akong kunin bilang singer sa resto bar niya dahil kelangan ko ng pera oO na naman agad ako. eto na nga ang resto na sinasabi niya. tinawag niya ang dad niya and there in an instant nagulat na naman ako.

"iha! o, buti bumalik ka!" maaliwalas na tanong ng matanda, gulat naman ang babae sa tabi ko

"dad? care to explain?" with a confused  look. "iha! siya yung batang sinamahan ko kanina, kaso ayaw magpapigil kaya hinayaan ko na lang buti't nakita mo" tumango tango naman ang babae. "dad siya yung sinasabi ko" and hayun na nga tinanggap na ako dito sa resto.

** after closing.

"maraming salamat po sa instant na trabaho, mauuna na po ako". seryosong pahayag ko.

"wala anuman anak pero sandali lang di ba sabi mo wala kang ibang kakilala dito"

"ah..wala po. pero,. ok lang po.sige po.salamat po ulit. balik na lang po ako bukas" tarantang paalam ko nakakahiya kasi.

"iha. alam ko wala kang pupuntahan kaya dumito kana muna hanggang makapag ipon ka mahirap dito sa lungsod."

Tumanggi ako pero mapilit talaga si tatay arthur kaya nakitira ako dito sa kanila. Pero hindi ako pumayag  na libre kaya hindi ko na tinatanggap ang mga sweldong binibigay nila sumasideline na lan. din ako sa mga gigs. mabuti na lang mabait si tatay siya ang tumulong sa akin hanggang sa nakapag ipon ako at nakapasok bilang scholar sa pinag aaralan ko ngayon kaya nakatitipid ako at nakapagpatayo narin ng sariling bahay sa lupa ni Marion. ayoko parin na libre kaya nagbabayad parin ako sakanya kahit ayaw niya. laking pasasalamat ko kasi ang bait bait nila sa akin.

endofflashback

...

Di ko namamalayan kinakausap na pala ako ni tatay arthur itinuturo yung stage. Oo nga pala tutugtog pa ako. Umakyat na ako at nag umpisang tinipa ang gitara ko't kumanta.

oh.. does the moonlight shine over paris-

after the sun goes down..

if the london bridge is fallin would anybody hear a sound..

if you follow that sunset will it ever end..

ohh.. .oh,

Gabi gabi ganito ang buhay ko tumutugtog dito sa rest. Kapag may gig ako yun lang yung time na wala ako dito. suportado din naman kasi nila at talagang itinuring na akong pamilya.

Ang saya sa pakiramdam nakakaoverwhelm na may nagmamahal sa akin pero parang kulang parin kaya hindi ko itinitigil an paghahanap sa nanay ko.

………………………………………

……………

Thanks for reading!