Sarmaşık

2

Gecenin resmi

Hemen ayağı kalktım heryer çok karanlıktı bugün başıma daha kötü ne gelebilirdi bilmiyordum.Koşarak yola bulmaya çalıştım yeter artık dedim içimden sonra yolu gördüm ve ilk defa şansım yaver gitti ve bir araba gördüm.Tam binicekken vazgeçtim ben burdan canlı dönmemeliydim benim kıymetimi bilmiyolardı hiç kimse beni sevmiyodu yaşamanın bi sebebi yoktu.
Tam araba bana yaklaşıyoduki önüne atladım zaten hemen gözlerim kararmıştı.
     Gözümü açtığımda nerde olduğumuanlayamadım bulanık görüyordum.
Sonra karşımda Üvey Annem vardı "nerdeyim "
"HASTANE"dedi bağırarak ağlamıştı belli ama yinede sinirliydi.

"Ne oldu bana"sesim o kadar kısık çıkmıştı ki kendim bile duyamamıştım.
"Canım salak gibi arabanım önüne atmışsın kendini arabanın sahibi seni zor yetiştirdi."
Azarlayarak konuşuyordu.keşke yaşamasaydım.Yine okula gitmek istemiyordum.Ama belki bana üzülmüşlerdir pişmanlardır.
1 saat sonra
Kendimi garip hissediyordum hiç olmadığım kadar güçlü ve acımasız ama bu çok güzel bir histi bana ne olmuştu acaba sonra ,
Birden miğdem bulanmaya başladı ve yere kustum başım dönüyordu gerçekten iyi değildim
Hemen yanıma doktorla Annem koştu ve doktor bana serum taktı "neyim var"dedim ağlıyomuş gibi bi sesle
"Hiç bişeyi yoktur geberesicenin"doktor anneme öyle dediği için ters bir bakış attı "yani bişey olmamıştır heralde"dedi Annem lafı çevirerek .
Kan testi alalım dedi doktor
Bu yaşadıklarımdan sonra iğneyi hissetmedim bile
Yarım saat sonra
Yeni uyanmıştım yine yatıyordum.Annem başımda uyuyordu.Doktor yanımıza geldi.
   Annem hemen kalktı.
"Tahliller çıktı kızınızın hiç bişeyi yok sadece soğuk algınlığıdır"
"Ohh"dedi annem
  "Şimdi eve gidebilir miyiz"
"Tabiki "
Bende burdan sıkılmıştım ama yinede iyileşmek istemiyordum hem bu şeyde soğuk algınlığı değildi.
~ ~
Eve gelmiştik odamı özlemiştim.Araba çarptığı için anlımın kenarı yarılmıştı ve dikiş atıp bant yapıştırmışlardı.
İyice piskopata benziyordum.
"Gece masaya yemeğini koydum benim işim çıktı geç gelirim beni bekleme yat"
"Tamam"
İşi neydi tahmin ediyodum.
Hemen üstüme klasik eşortmanımı ve bi tane tshirt giyip saçımı dağınık topuz yapıp aşağı indim gitmişti bile demekki bu gece yanlız geçicekti.
Masaya oturup makarnamı yemeye başladım hastanede baya acıkmıştım bu hayatta beni en mutlu eden şey yemek yemekti.
Yada tek şey
Yemeğimi bitirip tabağı tezgaha koyup odama çıktım evimiz iki katlıydı biraz eskiydi ama seviyordum.
Kulaklığımı alıp rasgele bir şarkı açtım bu her zamanki gibi efkarlı şarkılarımdandı.Üff başım resmen çatlıcaktı bu nasıl bi ağrıdır delircektim nerdeyse
Yataktan indim ve mutfaktan bi tane ağrı kesici  aldım tam ağzıma atıyordum ki kapı çaldı o kadar hızlı vuruyodu ki kapıya elimdeki suyu yere dökmüştüm.Gittim ve kapıyı açtım "herşey bitti küçük fare"
Fare nedir ya sensin küçük fare dedim içimden
"Neler oluyo"
" okulda bize yaptıklarını intahar edince unuttun mu onları ödemicenimi sandın şimdi diceksinki orda ölseydim"
"Bu sefer sıçtım"dedim sessizce 10 kişi gelmişleri 10'a 1 mi nerde bu adalet
"Saçmalamayı bırak ve git evimden"
"Herşey daha yeni başlıyo farecik hemen dışarı çık yoksa evine zarar gelcek" başka çarem yoktu evden çıkıp kapıyı örttüm.Bizim sokak hiç tekin değildi bu hiç iyi olmamıştı
Kız birden üstüme atladı ve saçımdan tuttu
Bende onunkinden tuttum ve şuan yerdeki taşların soğukluğunu tüm vücudum sarmıştı kızın karnıma tekme attım oda yere düştü bende o arada ayağa kalktım ben yüzüne yumrukla vurdum sonra arkadan iki kişi gelip kollarımı tuttu ve kız cebinden bıçak çıkardı bu sefer bayağı korkuyordum başımın ağrısı bayağı artmıştı nefes alışlarım birden yükselmişti titriyordum kız "ve fare ölür"dedi gülerek ve bıçağı tam saplıcakken elimi yumruk şeklinde sıktım ve bi an herşey dondu  bu gerçek olamazdı rüya mıydı oha kız karşımda elinde bıçakla hiç kımıldamıyodu hemen çocukların kolundan çıktım ve kızın elinden bıçak aldım bunun gerçek olduğunu anlamak için koluma çizik  attım hala kanıyordu ve sakinleşmiştim ama hala inanmıyordum bu geçtikten sonra evine gelirler diye düşünüp kapıyı kitleyim başka sokağa doğru koştum ve kenardan izledim hareket ediyolardı kapıma dayandılar sonra bi yanlarından biri beni gördü hemen peşimden koştular bende koştum ve eski bi inşaata girdim girmez olaydım burda bi kaç tane piç vardı dedim yine sıçtım ama dışarıda çıkamazdım
Biri ayağa kalkıp yanıma geldi "sen kimsin"dedi.
" benim peşimdeler öl-öl-dürcekler beni lütfen burda sa-saklanıyım" kelimeler ağzımdan zor çıkıyordu oğlan bana doğru bir adım attı bende bir adım geriye gittim "kimler"
"10 Kişiler o-okulda dövdüklerim beni hiç sevmezler"