Het prinsesje dat de wind vond

Hoofdstuk 5, De waarheid

Een boek belande met een zachte plof op het tafeltje neer. Toch nieuwsgierig geworden kwam het prinsesje dichterbij om naar het boek te kijken. ‘zo, dat is lang geleden dat ik iemand van de Koninklijke familie hier in mijn bibliotheek mag verwelkomen’ zei een vriendelijke stem.

Met een ruk bleef het prinsesje stil staan en draaide zich langzaam om. Ze keek recht in de ogen van een lang blond meisje met vriendelijke groene ogen. Ze bleef beter naar het meisje kijken, maar had geen idee wie ze was.‘Wie ben jij?” vroeg het prinsesje toen maar zachtjes aan het meisje die veel ouder was dan haar.

‘men noemt mij Chocho, ik ben de bewaakster van al deze boeken. Mijn element is boeken. Ik weet waar elk boek hier staat en wat erin staat, behalve in 1 boek, daar kan ik maar geen grip op krijgen’ zei het meisje dat Chocho heette. Eliza keek naar Chocho en toen keek ze naar het boek wat op de tafel lag.

Chocho glimlachte vriendelijk ‘ga je gang met lezen. Dat boek bepaald zelf wat hij je laat lezen en door wie hij zich laat lezen. Ik heb er nog nooit een blik in mogen werpen. Ik heb het boek met een eigen wil genoemd’ zei de blondine tegen het prinsesje. Eliza glimlachte, ze mocht dit meisje wel.

Eliza knikte even en draaide zich toen om. Zachtjes liep ze naar het boek toe en ging achter het boek staan en ging op de stoel zitten die daar achter het bureau stond. Zachtjes liet ze haar vingers over het boek heen glijden, het had mooie tekens op de kaft staan, ze had geen flauw idee wat het betekende, maar ze vond het mooi.

Ze zag ook bloemen en een wereld, zo klein in één van de hoekjes dat je hem bijna niet zag, maar toch zag zij hem wel. Met haar vingers volgde ze één voor één de rare tekens die op de kaft stonden. Ze sloot haar ogen even en haalde haar hand weg. Ze hoorde iets bladeren en opende langzaam weer haar ogen.

Het boek voor haar was open geslagen en de pagina’s gingen op en neer, alsof het boek naar iets op zoek was. Stil bleef Eliza zitten, kijkend naar het boek dat voor haar lag. Na een tijdje bleef het boek stil liggen op een pagina die leeg was. Zachtjes raakte Eliza het boek aan, en letters begonnen te voorschijn te komen.

Ook zag ze een afbeelding die op haar vader leek, alleen was hij toen nog veel jonger en was zijn haar niet grijs en had hij ook veel meer hoofdhaar. Steeds meer letters zag ze op het papier verschijnen. Haar ogen gleden over de regels heen, en zachtjes herhaalde ze de woorden:

‘laat mij zien wat verborgen is. Laat mij lezen wat geheim is. Laat mij weten wat mijn geschiedenis’ Eliza keek verwonderd naar het boek dat steeds meer letters prijsgaf. De letters vlogen over het papier heen om de goede volgorde aan te nemen. Langzaam begon het prinsesje de tekst die was verschenen op de pagina te lezen.

Toen onze huidige koning zijn 12de verjaardag bereikte werd hij uitgekozen door de Sunrise om een speciale opdracht uit te voeren. Het element wat onze koning nu bezit bestond toen nog niet zoals hij nu bestaat. Dit is het verhaal van hoe onze koning op reis ging, naar zijn vuur.

 

Eliza keek verbaasd op toen ze de eerste paar regels had gelezen, nee dit kon niet waar zijn. Had haar vader ook zijn element niet gekregen op zijn 12de verjaardag? Nieuwsgierig geworden begon Eliza het verhaal van haar vader en zijn element te lezen.

 

Hij vertrok nadat hij ruzie had gehad met zijn vader, koning Zack, die in zijn tijd ookwel koning Vos werd genoemd door zijn sluwe plannen. Koning Orion, toen de tijd nog prins Orion vertrok op zijn paard Zeestorm naar de hoge bergen toe. Hij had als opdracht van de sunrise gekregen om over de hoge bergen heen te trekken en daar de vulkaan in te trekken om zijn element te vinden.

Prins Orion vertrok niet alleen, met hem mee ging zijn vriend en bediende Glenn. Samen vertrokken ze in de vroege ochtend uren toen de rest van het zuidelijk paleis nog in slaap was. Hun paarden waren ongeduldig en met een snelle vaart verdwenen prins Orion en Glenn uit het zuidelijk paleis.

Prins Orion op zijn bruine paard Zeestorm en zijn vriend zat een op vriendelijke zwarte merrie die de naam Nachtzwart droeg. Zij aan zij reden de twee vrienden het avontuur tegemoet, ontwetend wat hun te wachten zou staan.

 

Eliza keek verbaasd op, haar vader had het nooit over iemand gehad die Glenn heette. Een frons verscheen op haar knappe voorhoofdje. Met ingehouden adem las het prinsesje verder.

Op de vierde dag dat de twee vrienden op reis waren bereikten ze de voet van de hoge bergen. Beiden vrienden zagen toch op tegen de reis die nog verder moesten maken, maar het woord terugkrabbelen, dat kenden beide vrienden niet.

Gedreven om te vinden wat achter de bergen lag drukten ze hun kuiten in de buiken van hun paarden, die begonnen aan een lange klimwandeling door de hoge bergen heen. Uren achter elkaar zaten de twee vrienden in het zadel, soms liepen ze ernaast om hun paarden rust te gunnen.

Ze liepen steeds verder en verder, tot ze uiteindelijk op de 5de dag de pas tussen de hoge bergen hadden gevonden. Beide vrienden waren verkleumd en koud, maar toch waren ze bereid om verder te gaan, koste wat het kost. Eenmaal door de pas heen getrokken zagen ze een prachtig stuk natuur was niet met woorden te beschrijven was.

Heldere beekjes, dieren in allerlei formaten liepen er rond, eten en drinken genoeg dus. Maar ergens in de verte hoorden de twee vrienden het gebulder en het gerommel van een element dat tot nu toe niet was getemd.

Nog meer rimpels verschenen op het gezichtje van Eliza, ze snapte het niet helemaal, haar vader was dus ook naar de hoge bergen gestuurd, en had daar blijkbaar zijn element gevonden, maar hoe? Eliza haar ogen werden weer naar het papier getrokken waar nieuwe regels met woorden verschenen.

De twee vrienden spoorden hun paarden aan om de bergen af te dalen, vanaf deze kant waren de bergen veel minder hoog en binnen een paar uur waren ze aan de onderkant van de voet. Ze zagen beiden hoe het vuur het gebied teisterde en vernielde. Prins Orion pakte de teugels strakker vast en liet zijn paard aangalopperen, recht op het vuur af. Glenn volgde hem trouw als altijd.

Beiden kwamen ze bij het vuur aan. Het vuur deed Prins Orion en zijn paard niets, maar Glenn en zijn paard daar in tegen werden omhuld met vlammen en verbrande levend in de vlammen. Prins Orion kon alleen maar toe kijken en niets doen om zijn vriend te redden.

Uit pure woede maakte hij nieuw vuur, zwart vuur. Beiden vuren werden onderworpen aan zijn wil en vanaf toen waren het zijn elementen. Maar vanaf die dag heeft Koning Orion een hekel en afschuw aan de hoge bergen, en het gebied is voor iedereen verboden verklaard.

 

Het boek sloeg met een zachte klap dicht. Eliza kon niet geloven wat ze net had gelezen. Maar het drong wel tot haar door dat haar vader een reden had om haar niet te laten gaan, en die reden, die had ze net ontdekt.